Anne de Rochechouart de Mortemart

Anne de Rochechouart de Mortemart Funkcje

Przewodnicząca Francuskiego Samochodowego Klubu Kobiet
1926-1933
Elaine Greffulhe
Prezes Związku Malarek i Rzeźbiarek
1901-1903

Tytuł szlachecki

Księżna ( d )

Biografia

Narodziny	10 lutego 1847 r. Paryż
Śmierć	3 lutego 1933(w wieku 85 lat) Château de Dampierre
Narodowość	Francuski
Zajęcia	Poeta , kierowca wyścigowy , rzeźbiarz , pisarz , bizneswoman
Rodzina	Dom Rochechouarta
Tata	Louis de Rochechouart de Mortemart ( d )
Małżonka	Emmanuel de Crussol d'Uzès (od1867)
Dzieci	Mathilde Renée de Crussol d'Uzès ( d ) Jacques de Crussol Simone de Crussol d' Uzès ( d )

Inne informacje

Właściciel	Hotel Ponsardin , Chateau de Boursault , Chateau de Villette ( d ) , Chateau La Celle , Castle Ronqueux , Zamek Bonnelles hotelu Vaudreuil ( s )
Sport	Konkurs motoryzacyjny
Nagrody	Oficer Legii Honorowej Kawaler Orderu Zasługi Rolniczej

podpis

Adrienne Marie Anne Victurnienne Clémentine de Rochechouart de Mortemart , jej małżeństwie ( 1867 ) Księżna Uzès następnie (1894) Księżna Uzès, to francuski kierowca wyścigowy i rzeźbiarz , urodzony w Paryżu na10 lutego 1847 r.i zmarł na zamku Dampierre , w Dampierre-en-Yvelines ,3 lutego 1933.

Biografia

Anne de Rochechouart de Mortemart jest córką Louisa de Rochechouart de Mortemart ( 1809 - 1873 ), hrabiego Mortemart (którego bezpośredni pięciokrotny , Louis-Victor de Rochechouart , był bratem Madame de Montespan ) i Marie-Clémentine de Chevigné ( 1818 - 1877 ) i prawnuczka Barbe-Nicole Clicquot-Ponsardin ( 1777 - 1866 ), nazywana "wielką damą Szampanii" lub "la Veuve Clicquot", właścicielką domu szampańskiego o tej samej nazwie u stóp na którym jest reprezentowany w tle zamek Boursault, na portrecie wykonanym przez Léona Cognieta .

Po cierpiącym dzieciństwie (myśleliśmy, że długo nie pożyje), została księżną przez małżeństwo w Paryżu dnia 10 maja 1867 r.z Emmanuel de Crussol d'Uzes ( 1840 - 1878 ), książę Crussol i 12 th księcia Uzès w 1872 roku . Mieli czworo dzieci:

1. Jacques Marie Geraud ( 1868 - 1893 ), 13 th  Duke z Uzès w 1878 , śmierć20 czerwca 1893 bez sojuszu i bez potomstwa w Kongu;
2. Simone Louise Laure ( 1.870 - 1.946 ), która wyszła w 1889 Honoré d'Albert de Luynes ( 1868 - 1924 ), 10 th księcia Luynes i Chevreuse , którego potomstwo;
3. Emmanuel Louis ( +1.871 - +1.943 ), 14 th  księcia Uzès w 1893 roku, która wyszła w 1894 Theresa Albert Luynes ( 1876 - 1941 ), którego potomstwo, a po rozwodzie w 1938 roku , ożenił się ponownie w 1940 roku z amerykańskich, Josephine Angela ( 1888 - 1965 );
4. Renee Mathilde ( 1875 - +1.908 ), która wyszła w 1894 François COSSE-Brissac  (in) ( 1868 - +1.944 ), 11 th księcia Brissac , którego potomstwo ( Peter Cossé Brissac ).

Owdowiała w 1878 roku, była odpowiedzialna za edukację swoich dzieci. Aby wyrwać najstarszego syna z bezczynności i rozpusty (młody człowiek był kochankiem aktorki Emilienne d'Alençon ), księżna Uzès zorganizowała wyprawę do Afryki. Dowództwo powierzyła swojemu synowi przy należytej pomocy doświadczonych żołnierzy. Młody człowiek zaraził się chorobą w Afryce, która wymarła w 1893 roku w wieku 25 lat.

Legitymistka, a następnie fuzjonistka (a więc orleanistka ), księżna finansowała działalność polityczną generała Boulangera , mając nadzieję, że pomoże on Filipowi d'Orléans w przywróceniu monarchii i przeznaczył na tę przygodę część swojej ogromnej fortuny.

Po powrocie z deportacji utrzymywała przyjazne stosunki z Louise Michel i wspierała finansowo edukację Sidonie Vaillant, córki skazanego na śmierć anarchisty Auguste Vaillant .

4 maja 1897 r.przeżyła pożar w Bazar de la Charité .

Organizuje 15 lipca 1903w ogrodach Trocadéro „Dzień Elegancji i Koronki”, aby przyjść z pomocą bretońskim marynarzom, z udziałem autora piosenek Théodore Botrela i jego żony Lény, którzy nadzorują go na okładce magazynu Fémina du18 lipca 1903

Księżna Uzès jest wraz z Camille du Gast , „jednym z pionierów motoryzacji żeńskiej” . Nie jest pierwszą kobietą, która zasiada za kierownicą, ale chociaż ta kwestia pozostaje niepewna, „[jej] tradycja przypisuje przekazanie „pierwszego kobiecego certyfikatu kompetencji” [przodka prawa jazdy ] 12 maja 1898 r. . » Następnie jest również inicjatorką powstania Automobile Club feminine de France w 1926 roku ( Automobile Club de France nie przyjmuje kobiet do swoich członków) i sprawuje przewodnictwo w nim aż do swojej śmierci. Wreszcie przez długi czas uważana jest również za przedmiot pierwszego mandatu za przekroczenie prędkości, za kierownicą jej typu Delahaye 1 . W rzeczywistości prasa w tej chwili wyraźnie nawiązuje do jego przekonania…7 lipca 1898 rprzez paryski sąd policyjny , wraz z synem, na grzywnę w wysokości 5 franków za przekroczenie prędkości w Bois de Boulogne , do prawie 15  km / h zamiast maksymalnej 12  km / h dozwolonej przez „rozporządzenie z14 sierpnia 1893 r.o prędkości samochodów „w Paryżu i w zamieszkałych miejscach” . Ale jego sprawa nie jest odosobniona i toczy się w bardzo specyficznym kontekście: rzeczywiście, ta sama prasa zauważa przede wszystkim, że wielu innych kierowców, męscy ci, jest jednocześnie karanych przez ten sam sąd i zaniepokojonych, nie bez ironii, jak Gil Blas, który pisze pod tytułem „Une Mode”:

"To już "najnowsze okrzyk" stawienia się przed prostym sądem policyjnym [...] jako naruszenie przepisów ruchu drogowego dla samochodów...samochodowych.

Już wczoraj, obejmując prowadzenie nad księżną Uzès, która dopiero dziś ma stanąć przed sądem, wielu klubowiczów, w tym elegancki Maxime D…, przyszło odebrać ten certyfikat światowości pod postacią grzywny w wysokości jednego sto su. "

Co komentuje Le Matin : „jest znacznie tańsza niż składka członkowska i równie dobrze 'pozuje'. » Mówiąc ogólniej, «samochód podbił kręgi społeczne z niepokojącą łatwością, istny bastion odcięty od dominacji koni. Księżna Uzès, wielka miłośniczka psów gończych i niezwykła amazonka, entuzjastycznie przyjęła samochód. "

W 1902 została wybrana na przewodniczącą Związku Malarek i Rzeźbiarek .

Pasjonatka polowań, księżna jest pierwszą porucznikką w wilczym sklepie . Mistrzyni załogi Bonnelles , w lesie Rambouillet co roku brała udział w stworzonym przez męża „Rallye Bonnelles” (zlot myśliwski). Polowała także w towarzystwie hrabiego de Fels , budowniczego pobliskiego Château de Voisins , w Saint-Hilarion (Yvelines) oraz braci Georges i Henri Menier , niezwykle zamożnych producentów czekolady, którzy polowali w lesie Villers-Cotterêts , w Aisne. Również polując w Anjou , mieszkała z rodziną przez małżeństwo w Château de Brissac w Brissac-Quincé ( Maine-et-Loire ), gdzie jej zwykły pokój nadal nosi jej imię.

Wrażliwa na sprawę zwierząt, walczyła w Towarzystwie na rzecz ochrony zwierząt, dopóki miłość do psów nie zmusiła jej do wykluczenia jej.

W 1914 założyła Mémorial de France w Saint-Denys , którego była prezesem, a następnie honorowym prezesem.

W czasie pierwszej wojny światowej , Maurice Marcille , lekarz adiutant 2 e  klasy chirurga przekonany o konieczności leczyć jak najszybciej niektórych ran wojennych, dostaje jego bogatej dziewczyny, namiętne samochody jak on, ona przewodniczy stowarzyszenie „francusko-rosyjski szkoleniowy chirurgiczny” w celu stworzenia mobilnego centrum opieki, składającego się z 3 do 4 ciężarówek przewożących 4 zespoły chirurgiczne, 4 stoły operacyjne i sprzęt radiologiczny; ta „autochirugiczna” konstrukcja umożliwiała operowanie do 60 rannych dziennie jak najbliżej frontu. To prototyp tego, co stanie się słynnymi autochirami

Była rycerzem, potem oficerem Legii Honorowej  ; otrzymał wyróżnienie na Salon des Artistes Français . Była prezesem i założycielką Automobile Club Feminine de France , przewodniczącą Dzieła „Dobre Dzieci” (ochrona wdów i sierot wojennych z lat 14-18 ).

Malarz Gustave Jacquet wykonał jej portret wystawiony na Salonie w 1886 roku , a Paul Helleu przedstawił ją w trójrożcu Ludwika XV, prawdopodobnie w stroju myśliwskim.

Domy mieszkalne

Rezydencje paryskie

• 1867 - 1.880  : Hotel Vaudreuil , n o  7, Rue de la Chaise ( 7 th  dzielnica Paryża );
• 1880- 1902  : Hotel Hiszpania i Uzès , n O  76 Elizejskie , Paryż (ASO); w 1880 r. księżna Uzès, owdowiała od 1878 r. , postanawia sprzedać rodzinny hotel przy rue de la Chaise, aby osiedlić się na prawym brzegu, prawdopodobnie po to, aby zbliżyć się do Lasku Bulońskiego, gdzie jeździ konno i codziennie prowadzi swoje załogi . Nabyła prywatną rezydencję zbudowaną dla królowej Hiszpanii Marie-Christine ( 1806 - 1878 ) na miejscu domu, który należał do księżnej Caumont-La Force; jest to hotel między dziedzińcem a ogrodem, zbudowany na działce o powierzchni 2/3 hektara rozciągającej się do rue de Ponthieu i wychodzącej na aleję przez porte-cochere. Kupiła go za 3 miliony franków, z czego część zapłaciła dziełami sztuki (kilka obrazów Meissoniera ) od szwajcarskiego przemysłowca Secrétana, który miał zamieszkać przy rue Moncey . Cena jest uważana za wygórowaną za „przeciętny i słabo zbudowany” hotel. W hotelu znajdują się sufity pomalowane na wzór Fortuny . Stopniowo księżna modernizowała go i uczyniła z niego jedną z najwygodniejszych rezydencji w Paryżu: ta „rezydencja […] minęła ok. 1900 r. jako jedna z najbardziej niezwykłych we współczesnym Paryżu […] Salon na Avenue des Champs- Pałac Elizejski był wkrótce miejscem spotkań wszystkich notabli tamtych czasów. A mała historia nagrała pamiętne wywiady, które odbyły się tutaj między wielką damą a generałem Boulanger  ”. Założyła tam swój warsztat rzeźbiarski. W 1902 roku księżna Uzès sprzedała hotel Georgesowi Dufayelowi ( 1855 - 1916 ), właścicielowi „Grands Magasins Dufayel” (26, rue de Clignancourt ) od 1892 roku , miłośnikowi sztuki i kolekcjonerowi, zamieszkałym pod numerem 90 przy alei. Hotel Uzès został zburzony w 1905 roku i zastąpiony nową rezydencją zbudowaną przez architekta Gustave'a Rivesa .
• 1902 1933  : Hotel d'Uzès , n O  78, rue de Courcelles , Paryż (ASO). W 1902 roku, po sprzedaży hotelu na Avenue des Champs-Élysées, księżna nabyła cztery rezydencje położone przy tym samym placu ulic na skraju Parc Monceau . Sama przeniesiono do N O  78, rue de Courcelles . Luynes osiedlili się w sąsiednim hotelu i komunikowania n °  76. Brissac rozliczane w n o  26, rue Murillo i Uzes w n o  4, Van Dyck Avenue .
• Wykonawca studio rue Poncelet ( Paryż , 17 th  dzielnica )

Domy wiejskie

• Zamek Bonnelles ( Yvelines );
• Zamek Dampierre (Yvelines);
• Zamek La Celle w La Celle-les-Bordes (Yvelines);
• Château de Boursault w Boursault ( Marne );
• Château de Villette w Ménestreau-en-Villette ( Loiret );
• Berder Island w Larmor-Baden (od 1920).

Akcja polityczna

Było to główne źródło finansowania kampanii generała Boulangera w latach 1887-1890.

Poparła także Narodową Federację Żółci Francji , związek, który sprzeciwiał się socjalistom, był wrogo nastawiony do strajku i promował kolaborację między klasami społecznymi (taką nazwę „żółci” nadano wtedy robotnikom, którzy donosili kapitalistom na swoich kolegów. strajkujących).

Rzeźba

Księżna przyjęła imię artystyczne Manuela, które również nadała swojemu parowemu jachtowi.

Wybiera prestiżowych mistrzów: Alexandre Falguière , członek Akademii Sztuk Pięknych  ; Antonin Mercié , rzeźbiarz zwierząt, Grand Prix ​​de Rome  ; Auguste Cain , rzeźbiarz zwierząt; a także malarz i rzeźbiarz Jean-Léon Gérôme , również członek Akademii Sztuk Pięknych.

W 1900 roku lotaryński malarz Adolphe Demange zadedykował jej swój obraz przedstawiający jej pracę nad monumentalnym posągiem Joanny d'Arc autorstwa jej mistrza Falguière, dedykacją wykonaną w warsztacie tej ostatniej.

• Św. Hubert wyrzeźbiony w 1889 r. w krypcie bazyliki Najświętszego Serca na Montmartre .

• Poeta Gilbert , pomnik zainaugurowany w Fontenoy-le-Château w 1898 roku.

• Pomnik zmarłych Bonnelles .

• Notre-Dame de Poissy, 1892, inspirowany pieczęcią kapituły kolegialnej.

Praca literacka

• Serce i krew Teatr w 3 działa zgodnie ze swoim ps o M me Manuela (1890);
• Podróż mojego syna do Konga (1894);
• Opowieści o polowaniach Madame la Duchesse d'Uzès z domu Mortemart , akwarele Maurice'a Leloira (Editions d'art de la Phosphatine Fallières, 1907);
• Cekiny szare (A. Lemerre, 1909);
• Dreaming (odręcznie napisana strona z 1909 r.);
• Wiersze księżnej Anny (La Poétique, 1911);
• Fioletowe cekiny (A. Lemerre, 1922);
• Wspomnienia księżnej Uzès z domu Mortemart , przedmowa jej wnuka hrabiego Cossé-Brissac (Plon, 1939).

Uwagi i referencje

1. Książę Vivonne w powieściach Angélique , w filmach Niepokorna Angélique i Angélique et le Sultan oraz w filmie telewizyjnym Królowa i kardynał .
2. 1850 , kolekcja Château de Brissac
3. Podróż mojego syna do Konga , ilustracje Riou, 1894
4. nasi przodkowie, życie i rzemiosła , n o  54, marzec-kwiecień 2012, s.  20
5. Cytowany przez Alexandre Buissereta, „Kobiety i samochód w okresie Belle Époque”, w Le Mouvement social, Circulations , s.  46.
6. Alexandre Buisseret, „Kobiety i samochód w Belle Époque”, w Le Mouvement social, Circulations , s.  46.
7. Jean Orselli , s.  370 i Monique de Saint Martin , s.  149.
8. Wiceprzewodniczącymi są baronowa Henri de Rothschild i księżna Gramont. Zob. Jean Orselli , s.  567 i Christine Bard , s.  197.
9. "  Czy wiesz? Pierwsze naruszenie przekroczenia prędkości datuje się na lipiec 1898…  ” , Prévention routière (konsultacja 16 lutego 2015 )
10. Rozporządzenie Lépine z 14 sierpnia 1893 r. oraz Le Matin z 3 lipca 1898 r. i Le Matin z 8 lipca 1898 r.
11. Sąd poświęca wszystkie dni 5, 6, 7 i 9 lipca około 40 sprawom o przekroczenie prędkości; Le Matin, 3 lipca 1898 .
12. Gil Blas, 7 lipca 1898 r.
13. Le Matin, 7 lipca 1898
14. Ghislaine Bouchet , s.  199.
15. Księstwo Uzès: Dom Crussol, między innymi dwie postacie
16. Zdjęcie
17. O czym świadczy seria pocztówek wydanych około 1910 r., na których księżna jest sygnowana odręczną wzmianką (per. Arch.).
18. Sportowiec księżnej Uzès: czytaj online
19. Nathalie Deux, Une Épopée de Légende , Books on Demand, 2009, 88 s. , s.  68
20. Posłuchaj mnie ... , 1 st lat, N o  16, 30 czerwca 1934, s.  12 (dodatek BNF n O  FRBNF32764903 ) w Internecie .
21. François Olier, Autochirowie (1914-1918), Geneza eposu , Medycyna i armie, 2002, tom. 30, nr 3, s.  299-320 , ECPAD, ISSN 0300-4937 Wersja online w formacie pdfpdf
22. Akta w bazie Léonore, z dokumentami biograficznymi
23. Jean Hunon, Duchesse d'Uzes i polowanie , Crepin-Leblon Publishing, s. 58
24. André Becq de Fouquières , Mój Paryż i jego paryżanie , tom. 1, Paryż, Pierre Horay, 1953 , s.  24
25. Gmeline, op. cyt. str.  93-94.
26. Becq de Fouquières, op. cyt. , s.  25
27. Félix de Rochegude, Spacery po wszystkich ulicach Paryża. VIII th arrondissement , Paryż, Hachette, 1910 , s.  86. Dnia wydano dwa pozwolenia na budowę10 grudnia 1902 (dwupiętrowa rezydencja) i 12 marca 1904 (trzykondygnacyjny budynek gospodarczy).
28. Patrick de Gmeline, Księżna Uzès , Paryż, Perrin, 2002 , s.  358
29. Rochegude, op. cyt. , s.  61
30. „lenno Greffulhe przy rue d'Astorg , z połączonymi rezydencjami de L'Aigle, Montmort, Guiche i Arenbergs , miało odpowiedź [...], gdy księżna Uzès, opuszczając Champs- Élysées nabyły nie tylko hotele po parzystej stronie alei Van-Dyck, ale także te przy rue de Courcelles i rue Murillo, które do nich przylegają. Odtąd nawiązano komunikację między tymi rezydencjami: istniało piętro Luynes i piętro Uzès . W sercu tego kamiennego kompleksu, tętniącego światowym życiem, znajdowała się wyspa spokoju: klasztor angielskich zakonnic. Co więcej, dzisiaj (1954) pozostało z tego szczęśliwego czasu. »( André Becq de Fouquières , Mon Paris et ses Parisiens. II. Dzielnica Monceau , Paryż, Pierre Horay, 1954 , s.  188)
31. Jean Ajalbert , Miłośnicy Royat
32. Les Cahiers du CESA / Cercle d'Etudes Sociales Angevin - nr 8 - listopad 2014.
33. Duc de Brissac, Innym razem , wyd. Grasset, 2003, ( ISBN  2-246-79850-7 )
34. „ Rewia Ilustrowana” , Yvan de Woestyne, „Janna d'Arc” Manueli , s.  200 , Paryż, 1888
35. Drouot, obraz A. Demange
36. Angielska strona na ten temat, ze zdjęciami
37. Czytaj online
38. IDREF
39. Przeczytaj online (faks)

Zobacz również

Źródła i bibliografia

• „Anne d'Uzès” w Słowniku biograficznym Gard , Paryż, Flammarion, coll.  "Departmental biograficzne słowniki" ( N O  45)1904( BNF Wskazówki n O  FRBNF35031733 ) , str.  642-646.
• „  Rozporządzenie w sprawie eksploatacji i poruszania się po drogach publicznych w Paryżu i na obszarze jurysdykcji Prefektury Policji pojazdów z silnikami mechanicznymi, innych niż używane do obsługi kolei koncesjonowanych  ” [PDF] ,14 sierpnia 1893 r.(dostęp 15 lutego 2015 r . ) .
• „  Księżna Uzès en simple police – Rozporządzenie z dnia 14 sierpnia 1893 r. – Od jednego franka do pięciu franków grzywny  ”, Le Matin ,3 lipca 1898 r( przeczytaj online ).
• "  Moda  ", Le Matin ,7 lipca 1898 r( przeczytaj online ).
• "  Echa i wiadomości  ", Gil Blas ,7 lipca 1898 r( przeczytaj online ).
• „  W prostej policji – Dzień samochodów – Marka przestępców  ”, Le Matin ,8 lipca 1898 r( przeczytaj online ).
• Ruch społeczne  : Cyrkulacje ( N O  192)lipiec-wrzesień 2000( przeczytaj online ).
• Christine Bard , Polityczna historia spodni , Seuil,2010, 326  s. ( ISBN  978-2-02-103243-7 ).
• Ghislaine Bouchet, Koń w Paryżu od 1850 do 1914 , Droz,1993, 410  pkt. ( ISBN  978-2-600-04536-0 ).
• Wspomnienia księżnej Uzès z domu Mortemart (Plon, 1939) [1] , przedmowa jej wnuka, hrabiego Cossé-Brissac (historyka Philippe de Cossé-Brissac [2] ).
• Książę de Brissac , Księżna Uzès (Gründ, 1950).
• Patrick de Gmeline, Duchesse d'Uzès (Perrin, 1986-2002) ( ISBN  2262018588 ) .
• Jean Huon, Księżna Uzès i polowanie z psami ( wydanie  Crépin-Leblond) ( ISBN 2703002769 ) .
• Simone Lheureux, Życie i pasje Anny de Crussol, księżnej Uzès (Lacour, 1989) ( ISBN  9782869710887 )
• Jean Orselli, Zastosowania i użytkownicy dróg, mobilność i wypadki , t.  1: 1860 - 2008 , Rada Generalna ds. Środowiska i Zrównoważonego Rozwoju,2009, 1062  s.
• Monique de Saint Martin, Przestrzeń szlachty , Métailié,1993, 326  s. ( ISBN  978-2-86424-141-6 ).
• Anne Vié, Księstwo Uzès (2001) .

Powiązane artykuły

• Dom Crussol d'Uzès
• Dom Rochechouarta

Linki zewnętrzne

• Ewidencja organów  :
  • Plik wirtualnego organu międzynarodowego
  • Międzynarodowy identyfikator standardowej nazwy
  • Biblioteka Narodowa Francji ( dane )
  • Uczelniany system dokumentacji
  • Biblioteka Kongresu
  • Gemeinsame Normdatei
  • Królewska Biblioteka Niderlandów
  • Identyfikator WorldCat
  • ŚwiatKot
• Zasoby dotyczące sztuk pięknych  :
  • AGORHA
• Księstwo Uzès: Dom Crussol, między innymi dwie postacie
• Zdjęcia jego rzeźb i biografia (ratusz Bonnelles)
• Anne d'Uzès, na Geneanet
• Wspomnienia jego wnuka