| Narodziny |
22 marca 1871 r. Jouy-le-Chatel |
|---|---|
| Śmierć | 28 października 1941 (w wieku 70 lat) |
| Zawód | Chirurg |
|---|---|
| Członkiem | Narodowa Akademia Chirurgii |
Maurice Marcille , urodzony dnia22 marca 1871 r.w Jouy-le-Châtel i zmarł dnia28 października 1941, jest francuskim chirurgiem, który założył pierwsze samochodowe karetki chirurgiczne
Maurice Marcille, syn lekarza, został przyjęty jako student eksternistyczny w konkursie w 1892 r. oraz jako stażysta w konkursie w 1895 r . Pełni funkcje asystenta anatomii i prosektora tymczasowego w amfiteatrze anatomii. On uzyskał doktorat z medycyny w Paryżu w 1902 roku . Miał za mistrza Charlesa Monoda . Jest szefem kliniki Paula Tillaux ,
Maurice Marcille ożenił się w 1903 roku z Cordélia Le Play, według jego kolegi Georgesa Duhamela , zyskał słynną reputację, mówiono o nim, że podbił swoją żonę przez porwanie, wyczyn, który był nawet przedmiotem śpiewanego refrenu przez cały Paryż. Jest jednym z pierwszych mecenasów Art Deco , w 1904 dla muzeum sztuki zdobniczej w Paryżu.
Chirurg szpitalny w 1912 roku .
W czasie I wojny światowej Maurice Marcille, zmobilizowany 43 lata jako lekarz adiutant klasy 2 e , odbywa się u gubernatora wojskowego Paryża , bez żadnej szczególnej pracy. Chirurg, przekonany o konieczności jak najszybszego wyleczenia niektórych ran wojennych, Marcille wydobył od swojej bogatej przyjaciółki Anny de Mortemart , księżnej Uzes, pasjonującej się samochodami takimi jak on, że stworzyła mobilny ośrodek opieki, składający się z 3 do 4 ciężarówki przewożące 4 zespoły chirurgiczne, 4 stoły operacyjne i sprzęt radiologiczny; ta „autochirugiczna” konstrukcja umożliwiała operowanie do 60 rannych dziennie jak najbliżej frontu. W listopadzie 1914 roku eksperymentalna karetka chirurgiczna założona i kierowana przez Marcille'a, wspomagana w szczególności przez jego przyjaciela dr Hallopeau, opuściła Paryż na10 listopadai działa w pobliżu Hesdin , dziesięć kilometrów od linii ognia. od 14 do27 listopadaoperujemy 70 rannych. Eksperyment się udaje, ale zostaje przedwcześnie przerwany, być może z powodu szczególnego charakteru dr Marcille. Ten ostatni w rzeczywistości, nadal według doktora G. Duhamela , obraził pielęgniarki, obraził śpiącego pacjenta, przeklinał kolegów, grożąc im przy najmniejszej odpowiedzi: „Rozstrzelam cię”. W 1918 r. lekarz sztabowy 2 e klasa prowadził ACA nr 24.
On powstał z pełnym członkiem National Academy of Surgery w 1920 roku . Ordynator oddziału w szpitalu Bretonneau w 1921 r. poprosił o dyspozycyjność pod koniec tego samego roku.
François Olier, Les Autochirs (1914-1918), Geneza eposu , Medycyna i armie, 2002, 30, 3, 299-320.