| Amal (ar) حركة مل Movement | |
|
Oficjalny logotyp. | |
| Prezentacja | |
|---|---|
| Szef | Nabih Berri |
| Fundacja | 1974 |
| Siedzenie | Bejrut , Liban |
| Założyciele |
Moussa Sader Hussein Husseini |
| Religia |
Świecki (oficjalnie) islam szyicki (głównie) |
| Pozycjonowanie | Środkowo-prawo |
| Ideologia |
Konserwatyzm społeczny Populizm |
| Zabarwienie | Zielony i czerwony |
| Stronie internetowej | http://www.amal-movement.com/ |
| Reprezentacja | |
| Posłowie | 17 / 128 |
| Ministrowie (pl) | 3 / 30 |
Amal ( po arabsku : أمل , „nadzieja” ) , akronim od „afwâju l-muqâwamati l-lubnâniyya ( arab . أفواجُ المقاومةِ اللبنانيّة , „ libańskie oddziały oporu” lub „ libańskie oddziały oporu”), jest ruchem wywłaszczony ”stworzony przez Moussę Sadera i Husseina Husseiniego . Mostafa Chamran pomógł im założyć oddział wojskowy Amal. Amal stał się jedną z najważniejszychmuzułmańskich milicji podczas libańskiej wojny domowej, zanim włączył się w libańską grę polityczną i stracił publiczność na rzecz Hezbollahu . Amal mocno się rozwinął dzięki bardzo silnym powiązaniom z islamskim reżimem w Iranie , oraz 300 000 uchodźców wewnętrznych szyickich w południowym Libanie po izraelskich bombardowaniachna początku lat 80 - tych .
W 1960 roku , gdy Palestyńczycy rozpoczęła powtarzające się ataki Izraela z Libanem . Jednak Libańczycy na południu są pierwszymi ofiarami izraelskich represji. Mieszkańcy południa, głównie szyici, próbują schronić się na północy kraju, ale armia libańska zainstalowała już na południu „kordon sanitarny” ( strefa buforowa ) w celu zapewnienia bezpieczeństwa mieszkańcom północy . Szyici szybko czują się marginalizowani, co prowadzi do wycofania się społeczności. W 1974 roku Imam Moussa Sader stworzył ruch wywłaszczonych ( harakat al-mahroumin ), którego celem jest emancypacja szyitów w Libanie. W 1975 roku , na trzy miesiące przed wybuchem wojny domowej , Moussa Sader oświadczył: „Ogłaszam rezygnację tych odpowiedzialnych, którzy zachęcają Izrael do zemsty i kroczenia po naszej czystej ziemi” . Partia ostrzega przed tak zwanymi „grabarzami ojczyzny” i zapewnia, że „jeśli państwo nie chce bronić ojczyzny, my będziemy jej bronić; jeśli klasa rządząca nie chce wypełnić swojego obowiązku, będziemy budowniczymi przyszłości. Chcemy uratować kraj przed tymi, którzy go ukradną, zrujnują lub doprowadzą do ruiny” . W obliczu rosnących napięć w Libanie ruch stworzył własne zbrojne skrzydło. Ci ostatni najpierw otrzymają pomoc logistyczną, militarną i ekonomiczną od szacha Iranu , a następnie w drugiej kolejności od Republiki Islamskiej .
Moussa Sader odmawia użycia siły w celu rozwiązania problemów Libanu i nie angażuje milicji w walkę. 31 sierpnia 1978Moussa Sader znika podczas oficjalnej wizyty w Libii . Hussein Husseini , ówczesny zastępca, objął przywództwo ruchu na krótki okres, zanim ustąpił miejsca Nabih Berri , który pozostaje przywódcą Amalu do dziś. Berri sprzymierza się z Syrią i angażuje milicję w wojnę domową .
Amal brutalnie starł się z Hezbollahem pod koniec 1988 roku w Bejrucie . Jego siła robocza szacowana jest na 20 000 bojowników. Milicja Amal ma obóz szkoleniowy w Baalbek i jeden w Burj al-Barajinah. Niektóre grupy Amali byłyby szkolone na Krymie ( ZSRR ) . Dzieli się na trzy strefy terytorialne: Liban Południowy, równinę Beka'a i Bejrut.
Po wielu latach ograniczonej działalności, co pozwoliło Hezbollahowi na rozszerzenie swojej obecności w południowym Libanie, Amal wznowił brutalną działalność pod koniec 1996 roku . W styczniu 1998 r. jego jednostka bojowa, Pułk Szahira Mohammeda Sa'ad, poważnie raniła Samira Raslana, szefa wywiadu Armii Południowego Libanu , podczas ataku bombowego.
Ruch ten zadeklarował solidarność z Hezbollahem podczas izraelsko-libańskiego konfliktu w 2006 roku . Jak pokazuje Levy-Tadjine (2008), ruch Amal jest teraz zmuszony do stosowania dialektycznej taktyki wobec Hezbollahu, którego aura wzrosła od czasu wojny z lata 2006 roku. Obie partie są w rzeczywistości sojusznikami na szczeblu krajowym. co nie przeszkadza w niekiedy silnej rywalizacji na poziomie lokalnym, a starcia między młodzieżą z obu obozów (zwłaszcza na kampusie Uniwersytetu Libańskiego ) nie są rzadkością.
Obecnie Amal ma duży blok deputowanych w libańskim parlamencie, a Berri jest przewodniczącym parlamentu. Chociaż nie jest członkiem ruchu Amal, minister zdrowia Mohammed Jawad Khalifé jest powiązany z ruchem i został mianowany przez Nabiha Berri.
Według telegramów amerykańskiej dyplomacji ujawnionych przez WikiLeaks , Nabih Berri otrzymuje z Iranu 400 000 dolarów miesięcznie, zaprzecza ruch Amal.
Chociaż w przeważającej większości szyici, ruch Amal obejmuje również posłów chrześcijańskich, sunnitów i druzów.