Organizacja | ISAS , NASA |
---|---|
Pole | Kosmiczne obserwatorium rentgenowskie |
Status | misja wykonana |
Inne nazwy | ASTRO-D |
Uruchomić | 20 lutego 1993 |
Wyrzutnia | M-3SII-7 |
Koniec misji | 14 lipca 2000 |
Identyfikator COSPAR | 1993-011A |
Msza przy starcie | 420 kg |
---|
Orbita | Niska orbita |
---|---|
Perycentrum | 500 km |
Apoapsis | 600 km |
Kropka | 95 min |
Nachylenie | 31 ° |
XRT | Teleskop rentgenowski |
---|---|
SIS | Spektrometr CCD |
GIS | Spektrometr gazowy |
ASCA (Advanced Satellite for Cosmology and Astrophysics) lub ASTRO-D to rentgenowskie obserwatorium przestrzeni roboczej opracowane przez japońską agencję kosmiczną ISAS przy znaczącym udziale NASA, który dostarcza część ładunku . Wystrzelony z bazy startowej Uchinoura dnia 20 lutego 1993przez rakietę M-3SII-7 , działał do2 marca 2001. Dzięki innowacyjnym instrumentom jest pierwszym tego typu obserwatorium, które umożliwiło prowadzenie spektroskopii rentgenowskiej ze stosunkowo precyzyjną rozdzielczością przestrzenną.
ASCA to czwarta kosmiczna misja astronomiczna wykorzystująca promieniowanie rentgenowskie, opracowana przez japońską agencję kosmiczną ISAS . Poprzedziły go trzy misje, które pozwoliły japońskim naukowcom i inżynierom zdobyć coraz większe doświadczenie w tej dziedzinie. Pierwszy satelita Hakucho (ASTRO-A) wystrzelony w 1979 roku ma cechy podobne do amerykańskiego satelity Uhuru (1970). Tenma (ASTRO-B) wystrzelony w 1983 roku jest pierwszym satelitą X, w którym zastosowano scyntylatory gazowo-proporcjonalne. Uruchomiona w 1987 roku Ginga (ASTRO-C) jest pierwszą japońską misją tego typu, która rozpoczęła działalność międzynarodową z udziałem Wielkiej Brytanii i Stanów Zjednoczonych . Dwa z trzech instrumentów ASCA są dostarczane przez NASA (XRT i SIS), która w zamian uzyskuje część czasu obserwacji: 15% w ramach projektów amerykańskich i 25% w ramach projektów wspólnych z ISAS.
ASCA to przestrzenna obserwacja rentgenowska umożliwiająca zarówno robienie zdjęć, jak i wykonywanie spektroskopii przy użyciu wysokowydajnej optyki. Przy masie 417 kg mierzy 4,7 metra w osi lunety i ma rozpiętość skrzydeł 3,5 metra na poziomie paneli słonecznych. Zapewniają one moc elektryczną 602 watów. Satelita jest stabilizowany w 3 osiach, a jego instrumenty są wycelowane z dokładnością do 30 sekund łuku . Kontrola orientacji odbywa się za pomocą 4 kół reakcyjnych, które są uwalniane z momentu pędu dzięki trzem magneto-sprzęgaczom wykorzystującym ziemskie pole magnetyczne . Położenie satelity i jego ruch są określane za pomocą dwóch czujników gwiazdowych i jednostki inercyjnej składającej się z 4 żyroskopów (plus jeden zapasowy). Zmiany orientacji teleskopu są celowo ograniczone, aby zapobiec odchylaniu się promieni słonecznych na panele słoneczne o więcej niż 30 ° od pionu. W rzeczywistości obserwatorium obraca się z bardzo małą prędkością (0,2 ° / s) wokół osi skierowanej w stronę Słońca, dzięki czemu ma moment bezwładności w przypadku awarii, który automatycznie utrzymuje oświetlenie paneli słonecznych. Zebrane dane mogą być przesyłane w czasie rzeczywistym lub przechowywane w rejestratorze o pojemności 134 megabitów, a następnie przesyłane później do stacji naziemnych. Szybkość transmisji może wynosić od 1 do 32,8 kilobitów na sekundę.
Obserwatorium kosmiczne zawiera trzy instrumenty:
ASCA został umieszczony na orbicie 20 lutego 1993przez rakietę na paliwo stałe ISAS M-3SII-7 wystrzeloną z bazy startowej Uchinoura . Satelita krążył po niskiej orbicie 500 × 600 km z nachyleniem 31 °. Rozłożono kratownicę podtrzymującą optykę, zwiększając długość teleskopu z 1,2 do 3,5 metra i po okresie weryfikacji i kalibracji od 7 do 8 miesięcy rozpoczęły się obserwacje naukowe. Obserwatorium kosmiczne działało bez anomalii do czasu, gdy burza słoneczna spowodowała ekspansję ziemskiej atmosfery.14 lipca 2000. ASCA poddane działaniu większego niż oczekiwano oporu zostało poddane działaniu momentu obrotowego, którego jego system kontroli położenia nie zdołał skompensować. Panele słoneczne nie są już skierowane w stronę Słońca, baterie są rozładowane. Wreszcie ASCA został zniszczony przez reentrying atmosferę na2 marca 2001.