Opactwo Saint-Père-en-Vallée
Opactwo Saint-Père-en-Vallée ( Monasterium S. Petri Carnotensis - Zrozum „Święty Piotr”, a nie „Ojcze Święty”), jest klasztor benedyktyński założony (lub) środek VII th wieku przez królową Bathilde , pierwotnie poza murami Chartres . Należał do zgromadzenia Saint-Maur od 1650 roku .
Historia
W latach 40. mnisi mieli gwałtowny konflikt z biskupem Hélie i udali się na wygnanie do Saint-Germain d'Auxerre . Opactwo zostało wówczas dwukrotnie zrujnowane przez Normanów, którzy przybyli na Chartres (pierwszy raz w 858 r. , drugi raz przez Rollo w 911 r. ), następnie odrestaurowane około 930 r. przez biskupa Haganona, który wyposażył je w fortyfikacje, z których pozostała wieża. służąc jako dzwonnica.
Rainfroy, następca Haganona , nadał klasztorowi nadania i przywileje i uczynił z niego ostatecznie placówkę benedyktyńską ( 954 ), która istniała do rewolucji. W drugiej ćwierci XI th wieku, Ojciec Landry zbudowany obudowę o „Bourg Saint Ojca” odrębnego od miasta Chartres .
Na koniec XII, XX wieku było zawarte w murach Chartres . W XVII -tego wieku, opactwo było pod jego opieką 24 priories i 80 zabiegów diecezji Chartres , Orleanu , Evreux , Rouen , widzi i Coutances . W 1650 roku opactwo przystąpiło do kongregacji Saint-Maur. Budynki klasztorne zostały odbudowane w początkach XVIII -tego wieku, ale w 1789 roku było tylko ośmiu mnichów, a dochód z opactwa została wyceniona na 23.000 funtów.
- Opactwo Saint-Père-en-Vallée w XVII wieku
-
Opactwo Saint-Père w Chartres w Monasticon Gallicanum , 1682.
-
Opactwo Saint-Père-en-Vallée, Louis Boudan , 1696.
-
Plan kościoła opactwa Saint-Père-en-Vallée i jego otoczenia z 1700 roku.
Stary kościół klasztorny ( XII th - XIII th century), głównie w stylu gotyckim, został w 1803 roku kościół parafialny św.
Lista opatów
- Alveus lub Auvé (pierwszy kanonik , zakwalifikowany jako prezbiter i archiclavus w statucie z 940 r .; wysłany przez biskupa Rainfroya do Saint-Benoît-sur-Loire i powrócił trzy lata później z dwunastoma mnichami; konsekrowany przez Rainfroya opatem; zmarł przed 954 r. , w okresie Rainfroya dożywotni);
- Arembert (na czele wspólnoty postawiony przez biskupa Hardouina, brata i następcę Rainfroya);
- Widbert lub Guibert (konsekrowany przez biskupa Vulfarda, następcę Hardouina; autora Pasji św. Emana);
- Gislebert (był opatem w 984 ; zmarł dnia15 stycznia 1002 r);
- Magénard (narzucony bez wyborów, jeszcze przed śmiercią swojego poprzednika, przez hrabiego Thibauta II z Blois ; czasowa ucieczka mnichów do opactwa Saint-Pierre de Lagny , kierowanego przez Herberta, byłego Saint-Père-en-Vallée, potem pojednanie dwa lub trzy lata później, zmarł w dniu29 marca 1022);
- Arnoul (zmarł dnia 8 marca 1031lub 1033 );
- Landry (zmarł dnia 14 marca 1067lub 1069 );
- Hubert (wypędzony, następnie odwołany w 1075 r. , następnie wypędzony w 1078 r .; zmarł w klasztorze Brezolles );
- Eustache (powołany w 1079 r. , zrezygnował w 1101 r. , zm2 maja 1102);
- Wilhelm I st (martwy22 grudnia 1129lub 1130 );
- Udon, Odon lub Eudes (zmarł 16 września 1150);
- Foucher (zmarł dnia 17 maja 1171 ; autor historii wypraw krzyżowych);
- Stephen I st (zmarł 22 lub26 kwietnia 1193);
- Ernald lub Ernaud (zmarł 25 lipca 1198);
- Facet I st (zmarł)8 sierpnia 1231);
- Gilon (zmarł dnia 18 maja 1254);
- Guy II, znany jako Cou-Rouge (zmarł21 czerwca 1272);
- Barthélemy Filesac (zrezygnował w 1293 ; zmarł dnia3 września 1309);
- Michel (zmarł w 1295 );
- Vincent Gastelier (wybrany 1296 , zm. 1299 );
- Hervé (zmarł 21 marca 1306);
- Jean I er Mantis (zm. 1310 );
- Filip I st Cereis (zm. 1329 );
- Nicolas de Brou (zmarł 17 lipca 1341);
- Peter po raz pierwszy powiedziałem do Plommée (zmarł11 listopada 1349);
- Guillaume II Desjardins (zmarł 14 lub 24 sierpnia 1394);
- Étienne II Le Baillif (zmarł 26 kwietnia 1416 r);
- Pierre II Chouart (zmarł 5 lipca 1429);
- Jan II Jourdain (zrezygnował w 1464 r. , zm14 maja 1465);
- Jan III Pinart (zmarł 13 stycznia 1480);
- Philippe II de La Chapelle ( opat komedii , zrezygnowany w 1491 );
-
Germain de Ganay ( opat pospieszny , biskup Cahors w 1510 , Orleanu w 1514 ; zm .8 marca 1520);
- François de Brilhac (zmarł 4 kwietnia 1540);
-
Charles de Hémard de Denonville ( opat pochwalny ; biskup Mâcon , kardynał; zmarł23 sierpnia 1540);
- Pierre de Brisay ( opat pochwalny ; bratanek poprzedniego przez matkę; przeszedł na protestantyzm, porzucił opactwo w 1571 r. , ożenił się w 1575 r. z Jacqueline d'Orléans-Longueville; zmarł1 st czerwiec 1582);
- Jan IV Helvys lub Héluye ( opat komanda , mianowany w miejsce poprzedniego, zrezygnował w 1582 r. );
-
Claude d'Aumale ( opat pochwalny , Leaguer, zabity w Saint-Denis dnia4 stycznia 1591 r);
-
Philippe III Hurault de Cheverny ( opat honorowy mianowany dnia31 stycznia 1595 rw wieku piętnastu lat syn kanclerza Francji , biskup Chartres w 1599 ; martwy27 maja 1620);
- Henri Hurault de Cheverny ( opat pochwalny , bratanek poprzedniego, zrezygnował w 1625 r. );
- Filipa IV Huraulta de Cheverny ( opat honorowy , brat poprzedniego, zrezygnowany w 1635 r. );
-
Ludwik I st Barbier de La Riviere ( opat , biskup Langres w 1655 , śmierć )30 stycznia 1670 r ; pod jego abatą, w 1650 , członkostwo w kongregacji Saint-Maur );
- Raymond Bérenger z Lorraine-Harcourt ( opat honorowy ; syn Henri de Lorraine-Harcourt , znany jako Cadet la Perle ; zmarł w 1686 );
-
Philippe V de Lorraine-Harcourt ( opat pochwalny ; brat poprzedniego; to słynny "Chevalier de Lorraine", kochanek Philippe d'Orléans; zmarł7 grudnia 1702 r);
- Ludwik II Thésut (zm. październik 1730 );
- Louis-François Lopis de La Fare (zm. 1762 );
- Józefa-Alfonsa de Veri.
W Królewskim Almanachu nazwisko J.-A. de Veri widnieje na liście opatów honorowych do 1781 r . włącznie. Wtedy zniesiony zostaje tytuł Opata Ojca Świętego.
Kartularny
Zachował się kartularz klasztorny. Tel qu'édité w 1840 roku , składa się z trzech części: pierwsza, zwana Vetus Hagano lub Cartulaire z Hagano , została założona przez mnicha Pawła, skarbnika opactwa w końcu XI XX wieku; drugi, zwany Codex argenteus lub Cartulary of Silver (nazwany tak od jego srebrnej okładki), powstał około 1200 roku ; trzecia to praca Dom Muleya, benedyktyna z Saint-Crépin de Soissons, wysłanego w 1772 roku w celu oczyszczenia archiwów opactwa Saint-Père.
- Kartulariusz ten został opublikowany w 1840 r. w dwóch tomach przez Benjamina Edme Charlesa Guérarda ( Collection des cartulaires de France , t. I, Paris, Impr. De Crapelet).
- W 2014 roku Towarzystwo Archeologiczne Eure-et-Loir opublikowało (w 400 egzemplarzach) bogato ilustrowany przekład.
Rękopisy
Aż do straszliwego pożaru w 1944 r. , spowodowanego bombardowaniem, biblioteka miejska w Chartres posiadała jedną z najlepszych kolekcji starożytnych rękopisów we Francji : 1687 rękopisów, z których około 500 pochodzi sprzed 1500 r .
Z tej liczby 138 pochodziło ze starej biblioteki opactwa Saint-Père. Jeden z nich ( Ms. 65 ) zawierała również katalog książek w tej bibliotece pochodzącym z XI -tego wieku, wymieniając 94 funtów (znaczną sumę na raz). Wśród skarbów utraconych w pożarze 1944 r. możemy wymienić Liber comitis de Saint-Père ( Pani 24 ), wyprodukowany około 820 roku w Saint-Martin de Tours przez Audrada le Petit .
Dzisiaj
Klasztorne zabudowania, znajduje się budynek z XVIII -tego wieku, zawierającej dwie nałożone sklepione salach XII th wieku, obecnie aneks z Marceau szkoły. Budynek częściowo sklasyfikowany, częściowo zarejestrowany jako zabytek .
Bibliografia
-
GUERARD (B.) Cartulaire Abbaye St-Père de Chartres (1840), t 1, s. 1.
-
Lucien Merlet , „Katalog Książki z opactwa Saint-Pere de Chartres w XI th wieku,” Biblioteka w Szkole czarterów , Vol. 15, 1854, s. 263-270. W inwentarzu ksiąg bibliotecznych sporządzonym w 1367 r. , występującym w innym rękopisie, wymieniono 221 tomów.
-
André Wilmart, „Lekcjonarz Ojca Świętego”, Speculum I, 1926, s. 269-278.
-
" dawnego opactwa Saint-Père-en-Vallée, aktualnie załączonej do Liceum Marceau " , uprzedzenia n o PA00096991, podstawy Mérimée , francuskiego Ministerstwa Kultury
Zobacz również
Powiązane artykuły
Linki zewnętrzne
Opactwo Saint-Père-en-Vallée w Bibliotece Narodowej Francji.