2011 OE 40
Półoś wielka ( a ) |
247,4 x 10 6 km (1,6539 AU ) |
---|---|
Peryhelium ( q ) |
113,7 x 10 6 kilometr (0,76013 UA ) |
Aphelia ( Q ) |
381,1 x 10 6 km (2,5476 AU ) |
Mimośrodowość ( e ) | 0.54039 |
Okres rewolucji ( P rev ) |
776,9 d (2,13 a ) |
Pochylenie ( i ) | 3,3638 ° |
Długość węzła wstępującego ( Ω ) | 50,310 ° |
Argument peryhelium ( ω ) | 17,055 ° |
Średnia anomalia ( M 0 ) | 34,61 ° |
Kategoria | Apollo , NEO , OPD |
Wymiary | 150-330 m |
---|---|
Absolutna wielkość ( H ) | 21.7 |
Przestarzały | 10 marca 2011 r |
---|---|
Odkryty przez | Richard A. Kowalski |
Lokalizacja | Badanie Mount Lemmon |
Przeznaczenie | 2011 OE 40 |
2011 EO 40 to asteroida blisko Ziemi i możliwe pochodzenie meteorytu w Czelabińsku .
Orbita 2011 EO 40 jest typowa dla asteroid Apollo , charakteryzująca się silnym mimośrodem (0,54), słabym nachyleniem (3,36 °) i półosiową większą o 1,65 AU . Potrzebne są dalsze obserwacje, aby określić, czy jest częścią określonej rodziny asteroid. Plik31 lipca 2013jego orbita opiera się tylko na 20 obserwacjach.
2011 EO 40 często zbliża się do Wenus , Ziemi i Księżyca oraz Marsa . Zbliżał się do 0,095 jednostki astronomicznej od Ziemi28 stycznia 2011 i zbliży się do 0,066 AU na 23 września 2025 r.
Bezwzględne od 2011 EO 40 osiągnie 21,7, co daje charakterystyczną średnicę wynoszącą około 200 m .
2011 EO 40 został odkryty przez Richarda Kowalskiego dnia10 marca 2011 rpodczas sesji obserwacyjnej do badania Mount Lemmon .
Po odkryciu asteroida została sklasyfikowana jako NEO i potencjalnie niebezpieczny obiekt przez Centrum Małych Planet . Pojawia się na stole ryzyka Sentry krócej niż jeden dzień.
Na początku Sierpień 2013, 2011 EO 40 znajduje się mniej niż 60 ° od Słońca , sytuacja ta potrwa do połowy rLuty 2014. Osiągnie pozorną wielkość 24,3 od 16 do22 czerwca 2014. Najlepsze okna przyszłej widoczności będą miały miejsce od 3 do29 marca 2015 r (wielkość 23,3), od 6 do 8 czerwca 2016 r (24,5) i od 5 do 28 kwietnia 2017(22,7). Jego wielkość osiągnie mniej niż 19,0 od 2 do23 września 2025 r podczas przejścia w pobliżu układu Ziemia-Księżyc.
Obliczenia przeprowadzone w 2013 roku wskazują, że 2011 EO 40 jest prawdopodobnym kandydatem na pochodzenie meteorytu z Czelabińska , obserwowanego nad Rosją15 lutego 2013. Jego orbita jest bardzo podobna do rekonstrukcji ścieżki samochodu przed zderzeniem.