152. pułk piechoty

152 p  piechoty
Obraz ilustracyjny sekcji 152. pułku piechoty
Regimental Insygnia 152 th  piechoty.
kreacja 1794
Kraj Francja
Zatkany Siła Lądowa
Rodzaj Pułk piechoty zmechanizowanej
Jest częścią 7  BPanc z 1 ul  podziału
Garnizon Colmar
Przezwisko Czerwone Diabły
Piętnaście Dwa
Motto "Bądź wolny !"
Napisy
na godle 		Loano 1795
Port 1813
Alzacja 1914-1915
La Somme 1916
L'Aisne 1917-1918
L'Ourcq 1918
Roeselare 1918
Rethel 1940
Ruch oporu Owernia 1944
AFN 1952-1962
Rocznica Saint-Maurice
Ekwipunek Pociski VBCI
VBL Milan i Eryx
Wojny I wojna światowa
II wojna światowa Wojna
algierska
Pasza W kolorze wstążki Legii Honorowej
Dekoracje Legia Honorowa
Croix de guerre 1914-1918
sześć palm
Croix de guerre 1939-1945
vermeil gwiazda
Krzyż
waleczności jedna dłoń

152 th  pułku piechoty ( 152 th RI ) jest pułk piechoty z armii francuskiej stworzył Rewolucję od 152 th trening półbrygady pierwszy .

Został nazwany przez Niemców pułkiem Czerwonych Diabłów podczas bitew pod Vieil Armand (po niemiecku: Hartmannswillerkopf ) w 1915 roku , 152 e  RI zachował tę tradycyjną nazwę . Po otrzymaniu, jako jeden z pierwszych,13 grudnia 1918pasza z Legii Honorowej , jest także nazywany „pierwszym z pułków Francji”.

W garnizonie w Colmar od 1919 r. uważany jest za tradycyjny pułk w Alzacji .

Stworzenie i różne nazwy

Pułkownicy i dowódcy brygady

152 E  Pierwsze szkolenie półbrygady 152 p  linia piechoty 152 p  piechoty 152 p  piechoty czołgów 152 p  piechoty 152 p  zmechanizowane piechoty 2 e  czołgów 152 th  piechoty 152 p  piechoty

Flaga

Obejmuje ona wszyta w pismach o złoto w jej fałdach, następującymi napisami:

Flaga 152. pułku piechoty liniowej armii francuskiej, z jej bitwami.

Dekoracje

Historia garnizonów, walk i bitwa 152 e  RI

152 E  Pierwsze szkolenie półbrygady

Wojny rewolucyjne

152 ND  Półbrygada pierwszej formacji powstała w Landau na 4 fructidor roku II (21 sierpnia 1794) z :

Bataliony te zostały zebrane przez generała brygady Prévala , dowódcę w Landau , a zaciąg został przeprowadzony przez przedstawiciela ludu Rougemont , wspomaganego przez Lariboisière'a , starszego oficera i Graffarda, zastępcę komisarza wojennego . 152. półbrygada otrzymała jako dowódcę szefa brygady Antoine Prompt .
W organizacji zatrudnionych było 3209 mężczyzn, w tym 611 nieobecnych (35 oddelegowanych, 518 do szpitali, 29 na urlopie, 3 w rekwizycji, 3 w sądzie wojskowym itd.). 152. Dywizja, jak wszystkie pierwsze półbrygady , liczyła 1 kompanię strzelców i 3 bataliony po 9 kompanii, w tym 1 grenadierów.

Armia Renu

152 nd  Półbrygada został przydzielony do brygady Sibaud, z podziałem Courtot, znany jako „Queich podziału” i kontynuował kampanię 1794 w Armii Renu , gdzie wcześniej służył trzy bataliony, które zostały zjednoczone .

2 e  batalion 82 th  Pułku Piechoty dotychczas Saintonge została zdziesiątkowana w bohaterskiej obronie Frankfurcie przeciw Prusom,2 grudnia 1792; pozostał w Landau podczas długiej blokady w 1793 r. i brał chwalebny udział w obronie garnizonu. 6-ci batalion Bas-Rhin miał również zawsze pozostał w armii Renu i odznaczył się w sprawy Mainz , Kassel , Stromberg i Kreutznack . 7 batalionu nad Marną miał kampanię przeciwko armii Ardenów i Mozeli , a wreszcie, że od Renu . Odważnie postępował w sprawach Arlon , Virton , opactwa Orval , Bouillon , zajęciu linii Wissembourg , odblokowaniu Landau , zdobyciu Lauterbourg i Speyer oraz bitwach pod Kayserslautern ( en ) .

 

Ren wojsko, które zostało nakazane przez Walne Michaud , został zobowiązany, po walkach na Kayserslautern  (w) ,23 maja 1794, aby opuścić brzegi Speyerbach  (of) i wycofać się za Queich , na Germersheim i Landau , podczas gdy Prusacy pod dowództwem Generalfeldmarschall Möllendorff  (of) posuwali się aż do Lautern .

Chociaż Prusacy dysponowali znacznie większymi siłami niż generał Michaud , pozostali nieaktywni i zadowolili się rozmieszczeniem swoich wojsk na dobrych pozycjach. Ren Army posiadające zostały wzmocnione, wkrótce wznowione obraźliwe i całkowicie pokonanego wroga w serii bitew, której nazwa Bitwy Edenkoben dano która odbyła się 13 i 20.14 lipca 1794 r.

20 września Austriacy i Prusacy przywrócili Kayserslautern do armii nad Mozelą , która ponownie zajęła go 27 września i kontynuowała pokonanego wroga. Alianci wrócili na prawy brzeg Renu. Te armie Renu i Mozeli były wówczas w stanie zjednoczyć. Byli teraz panami na lewym brzegu Renu, od Bazylei do Koblencji . Pozostało tylko zdobyć Moguncję i fort Rheinfels , opanować cały bieg rzeki. Fort został wzięty w dwa dni,2 listopada 1794.

Obie armie francuskie przygotowały wówczas inwestycję w Moguncji, którą przeprowadziły zimą na lewym brzegu. Dekretem z2 marca 1795The Convention zdecydował, że obie armie Renu i Mozeli byłaby zjednoczona pod nazwą Armia Renu-i-Moselle , a dowodzona przez generała Pichegru , ale ogólne Michaud zachowane polecenie szefa do końca miesiąca maja , generał Pichegru pozostający w Paryżu . Pokój z Prusami została podpisana w dniu5 kwietnia 1795. Armia Renu i Mozeli miała więc do walki tylko Austrię.

152. Półbrygada utworzona na 4 fructidor roku II (21 sierpnia 1794), nie miał okazji brać udziału w walkach. Dywizja Courtota nie została zatrudniona podczas oblężenia Moguncji . Była odpowiedzialna za nadzór nad Renem, od Germersheim po Lauterbourg . 152. Dywizja pozostała prawie bez przerwy w Wörth i Neubourg . W czerwcu 1795 przeszedł pod rozkazami generała brygady Beaurevoir i generała dywizji Taponier .

Zawarcie pokoju w Bazylei sprawiło, że armia Sambre-et-Meuse stała się dostępna, a generał Jourdan otrzymał rozkaz wzmocnienia armii Ren-et-Moselle częścią swoich wojsk. 152. półbrygada została następnie wysłana do Armii Włoch i wyjechała dalej31 lipca 1795 r.

Armia Włoch

152. półbrygada została umieszczona w brygadzie Pijon 1 dywizji awangardowej dowodzonej przez generała Laharpe . Dywizja Laharpego i dywizja Charleta tworzyły prawo Armii Włoskiej i były pod dowództwem Massény .

Bitwa pod Loano - (24 listopada 1795)

Były trzy ataki na Austro-Sardyńczyków: jeden symulowany i dwa prawdziwe. Ogóle Sérurier nakazał ciało w lewo, AUGEREAU prawej stronie, pod kierunkiem Dyrektora Generalnego Scherer i Massena załadowano głównego ataku na centrum wroga.
„Korpus centrum, dowodzony przez generała dywizji Massény, mając pod swoimi rozkazami generałów brygady Saint-Hilaire , Pijon , Ménard , Bizanet i Cervoni , został oskarżony o atakowanie wroga przez centrum, przebijanie go i cięcie zerwana komunikacja między korpusami dowodzonymi przez generała d'Argenteau i generała De Vins , na wzór Loano” – powiedział w swoim raporcie generał Schérer .
„Atak na centrum wymagał nie tylko wielkiej odwagi ze strony wojsk, ale także umiejętnego połączenia ze strony dowódcy generała, bo nie tylko konieczne było pokonanie wroga w niezwykle trudnej pozycji wypełnionej armat, ale nadal odcinał komunikację z generałem De Vinsem , a po pokonaniu go wyprzedził go na ważnych pozycjach Settepani  (it) i Melogno  (it) , skąd naturalnie musiał się wycofać. To właśnie dokonał generał dywizji Masséna z odwagą i umiejętnościami godnymi pochwały” .
152. półbrygada przyczyniła się do powodzenia tego ataku z centrum, pod rozkazami generała Pijona, którego rolę w bitwie pod Loano wyjaśnia generał Masséna w swoim raporcie:
„Zgodnie z moimi instrukcjami miałem podjąć położenie się na 1 st frimaire roku IV (22 listopada 1795) w Champ-de-Prétre ” .
„Generał dywizji Laharpe, dowodzący 1 dywizją pod moim dowództwem, liczący 5000 żołnierzy, mając ze sobą generałów brygady Saint-Hilaire i Pijona oraz generała-adiutanta Jouberta , wyprzedził Zuccarello . Tam podzielił swój korpus wojsk na dwie kolumny” .
"Objął dowództwo 1. kolumny, liczącej 3 tysiące osób, mając ze sobą generała brygady Pijona i generała adiutanta Jouberta, aby zaatakować "Montelingo" z lewej strony" .
„Dał dowództwo 2 kolumny w sile 2000 generałowi brygady Saint-Hilaire, aby zaatakował Montelingo z prawej flanki” .
„ Generał Charlet , dowódca 2 Dywizji, 4000 silny, mający pod swoją komendą brygadiera Generals Cervoni i Ménard i adiutant generalny Quenin, udał się do punktu, został przydzielony do ataku z lewej Rocabarbène (Rocca Barbena) , z przodu Malsabecco i prawa Banco. Generał Cervoni został oskarżony o zaatakowanie 800 mężczyznami praw Banco; Generał Ménard z 1000 ludzi, na lewo od Malsabecco i Banco, oraz generał dywizji Charlet, wraz z resztą swoich oddziałów, przygotowywał się do ataku na front Malsabecco ” . Bizanet generał brygady został wyznaczony na dowódcę rezerwy, składający się z 3697 mężczyzn. „Wszystkie oddziały wróciły do ​​swoich punktów biwakując tam w jak największej kolejności i niecierpliwie czekały na sygnał do walki. Następnego dnia, o świcie, dziewięć kanonierek zajęło pozycję między Borghetto i Pietrą , aby zakłócić lewą flankę wroga. Ogólny atak rozpoczął się na sygnał dwóch rakiet, które opuściły Mont Saint-Esprit” . „ 2 Frimaire rok IV (

23 listopada 1795), dzień na zawsze pamiętny dla Armii Włoch , kontynuuje generał Masséna, wszystkie kolumny wyruszają o 4 rano. Nasze oddziały posuwały się w ciemności w bardzo niewielkiej odległości od placówek wroga, nie oddając ani jednego strzału. Wymazali pierwsze wyładowania, nie spowalniając marszu. Odepchnęli placówki z bagnetami na plecach i w ten sposób dotarli do podnóża szańców. Wtedy zaczęła się najżywsza i najbardziej zdecydowana walka” .
„Wróg, uspokojony swoją artylerią i przewagą ufortyfikowanej pozycji, której bronił, odpalił wszędzie najbardziej zaciekły ogień. Nasi republikanie, nie tracąc ani centymetra gruntu, odnosili się do tego ze swoją zwykłą nieustraszonością. Ta chwila wydawała mi się nagląca i decydująca. Zbliżyłem się do rezerwatu. Podzieliłem go na kilka ciał i kazałem go dać. Po obu stronach ogień narastał okropnie. Ale otoczony wróg nie mógł wesprzeć porywczości naszych wojsk. Weszli do okopów i dokonali niesamowitych cudów wartości. Z mieczem w ręku i bagnetem do przodu, walcząc ręka w rękę, przebijali się przez szeregi i nosili wszędzie śmierć i przerażenie. Ostatecznie pokonali wroga i zajęli Montelingo, Malsabecco, Banco i Rocabarbène, czyli wszystkie zaatakowane punkty ” .
„ Ogólne Laharpe , którego wojsko talenty są znane, zasługuje na najwyższe uznanie. Po zdobyciu Montelingo z największą nieustraszonością zaatakował prawo Rocabarbène i przyczynił się tam bardzo do forsowania tego najważniejszego z linii wroga punktu” .
„Największą pochwałę należy się także zachowaniu generała Pijona…”
. Naczelny generał Scherer tak relacjonował koniec bitwy:
„W czasie pogromu generał Masséna prowadził ciało 1500 ludzi, dowodzony przez generała Cervoniego , aby zająć  bardzo trudne ścieżki prowadzące na wyżyny Settepani (it) i Melogno  (it) i wraz z resztą korpusu na jego rozkaz ścigał wroga, który przestraszony tak gwałtownym atakiem , nie odważył się zaryzykować losu drugiej bitwy na tych samych wysokościach i uciekł w kierunku Bagnasco . Generał Masséna, po oddzieleniu oddziału w pościg, zdobył te tak ważne wyżyny i po forsownym marszu zszedł na wzgórza Saint-Pantaléon i Gorra, aby wziąć wroga na plecy, sądząc, że może nie zostali zmuszeni do linii Loano . Korpus generała Séruriera , choć bardzo słabszy liczebnie, doskonale obejmował Piemontu w swoich okopanych obozach i uniemożliwiał im niesienie jakiejkolwiek pomocy generałowi d'Argenteau . "
" O godzinie trzeciej po południu centrum wroga zostało odcięte i oddzielone od głównego korpusu generała De Vins , a generał Masséna, mistrz w nocy na wyżynach Settepani i Melogno, mógł odebrać tyły oddziały tego generała. Zarówno generałowie, jak i żołnierze dokonali cudów wartości. Wrogowie opuścili pole bitwy pokryte ponad 3000 zabitych, 5000 rannych, od Finale do Acqui . Wróg nadal stracił blisko 1000 jeńców, w tym generałów, pułkowników i blisko 200 oficerów. 48 sztuk armat, 5 flag, ponad 100 kasetonów i ogromna ilość karabinów to owoce tego zwycięstwa. " Ogólne Scherer ogłosił, że wojska Włoch miał 400 do 500 zabitych i 650 rannych. Ogólne Massena powiedział do swoich dwóch działach: „Nie ma się w sumie 40 mężczyzn znokautowany. " W 48 armat, ogłoszone przez generała Scherer, zostały zaczerpnięte z wrogiem w walce, ale potem znaleźć wszędzie części, która przeprowadziła 100 liczbę zdobytych armat. W La Pietra , Loano , Finale , Vado i Savonie skonfiskowano znaczne zapasy pszenicy i paszy. W porcie Savona skonfiskowano nawet angielski bryg . Następnego dnia Augereau ścigał wroga, który poniósł dalsze straty.

Walka Loano zakończył kampanii 1795
152. Półbrygada pozostał w brygada Pijon i podziału Laharpe i został ćwiartki w Cadibona di Quiliano  (it) . Nie znaleziono jej w innych walkach.

Drugi amalgamat piechoty został przepisany przez dekret 18 nivôse Roku IV (8 stycznia 1796), The 152 th  półbrygady wprowadzone do składu 75 th  sekund formowania półbrygady , z 26 ventôse rok IV (16 marca 1796).

Urządzenie jest rozpuszczeniu N O  152 zostanie zwolniony.

152 p  linia piechoty

Wojny Imperium

152 th  linia piechoty powstała w Hamburgu z18 lutego 1813, z :

Kompanie artyleryjskie z tych kohort włączono do 1 , 7 i 8 Pułków Artylerii Pieszej .
Zorganizowany pułk liczył 84 oficerów i 2960 żołnierzy. Major Pierre Raynaud z 27. pułku piechoty liniowej został mianowany pułkownikiem 152. pułku piechoty liniowej.

5 batalion zajezdni został zorganizowany w Strasburgu dnia4 kwietnia 1813 r., z firmami depozytowymi z 4 kohort. 4 kompanie liczyły łącznie 6 oficerów i 384 podoficerów i żołnierzy.

niemiecka wieś

152. Dywizja Linii została przydzielona do Korpusu Obserwacyjnego Łaby , który później stał się 5 Korpusem , dowodzonym przez generała Lauristona . Pułk został umieszczony w 2 brygady generała Fezensac , z podziałem 16 , pod rozkazami generała Maison . Dywizja ta miała składać się z trzech pułków, jak wszystkie dywizje 5 Korpusu: 151. , 152. i 153. linii , ale tak naprawdę przez całą pierwszą część kampanii miała tylko dwa. 152. Dywizja została zatrzymana przez generała dywizji Vandamme po wydarzeniach w 32. Dywizji Wojskowej . Rosyjski pułkownik Tettenborn był indywidualny, z grupą Kozaków , na Łabie niższe. Stało się to dnia
11 marca 1813 r.w kierunku Neustadt  (de) . Ogóle Morand , który był na Pomorzu szwedzkiego , wycofał się w terenie 32. dywizji wojskowej z niewielu żołnierzy miał. Generał Carra-Saint-Cyr , dowódca 32. dywizji w Hamburgu , był przestraszony powstań z działów z Lippe , że Prowansja-Weser i Bouches-de Łabę . Uważał, że musi opuścić Hamburg i 12 marca wysłał garnizon do władz. Po odejściu Francuzów 52 kompanie hamburskiej Gwardii Narodowej chwyciły za broń i służyły miastu. Pułkownik Tettenborn , z jego Kozaków i około 500 Prusaków, którzy byli przed wypowiedzeniem wojny od swojego rządu, kontynuował ogólną Morand, ale mógł wsiąść Łabę i dołącz ogólne Carra-Saint-Cyr. 18 marca pułkownik Tettenborn wkroczył do Hamburga i przywrócił starą formę rządu. Port został otwarty dla Anglików .
16 marca generałowie Carra-Saint-Cyr i Morand , po dołączeniu do swoich oddziałów w Artlenbourg i Zollenspieker  (de) , kontynuowali odwrót do Bremy , gdzie przybyli 21 i 22 marca.
Generał Carra-Saint-Cyr natychmiast zajął się zorganizowaniem ruchomych kolumn do opanowania powstańczych gmin, zwłaszcza na obu brzegach Wezery . Anglicy uczynił zejście na ustach i zjednoczony z chłopów Księstwo Oldenburg , że chwycił baterie z Bremerlehe i Blexen .

Walki Bremerlehe i Blexen - (26 marca 1813 r.)

Batalion 152. linii z 200 celnikami , 100 marynarzami i czwórką został wysłany 25 marca do Bremerlehe , mijając prawy brzeg rzeki . Kolejna kolumna tej samej siły skierowana była w kierunku Blexen przez lewy brzeg.
Prawa kolumna dotarła do Bremerlehe . Most został przecięty, a przeciwległego brzegu broniło 2000 powstańców, Anglicy i 2 sztuki 3-funtowej armaty, 152. Dywizja triumfowała nad wszystkimi przeszkodami. Zginęło 19 Anglików, w tym 2 oficerów, a powstańcy rozproszyli się, pozostawiając na polu bitwy ponad 150 mężczyzn. Korzystając z entuzjazmu wojsk i terroru wroga, kolumna ruszyła na „baterię Carlsbourg”, aby porwać ją siłą; ale powstańcy nie wierzyli, że muszą czekać na ten atak. Trzech Anglików z białą flagą przyszło powiedzieć, że poddają się do woli.
Tymczasem lewa kolumna, która znakomicie usunęła baterię Blexen, ostrzelała „baterię Carlsbourg”, co pozwoliło prawej kolumnie zająć ją bez trudności. Łączne straty obu kolumn wyniosły 4 zabitych i 6 rannych.

Ta pierwsza wyprawa produkowane efekt zbawienny przez szerzenie strachu wśród powstańców z tych działów w Bouches-de-l'Elbe i Wezery . Cesarz , niezadowolony z zaprzestaniem Hamburgu , był mianowany generał major Vandamme przejąć dowództwo wszystkich wojsk. Ten ostatni przybył do Bremy 31 marca. Polecił generałowi Carra-Saint-Cyr dowodzić oddziałami, które znajdowały się w Bremie i okolicach, a które miały stanowić awangardę zjednoczonych dywizji.

Battles of Lüneburg - ( 1 st i2 kwietnia 1813 r.)

Generał Carra-Saint-Cyr wysłał do przodu generała Moranda, który 27 marca po przybyciu do Tostedt doniósł, że według zebranych informacji 2000 Kozaków okupowało Lüneburg .
W dniu 29 marca, General Carra-Saint-Cyr przesłała 1 ST i 4 th  batalion linii 152., z 2 pomieszczeń 4. 4 th  batalionu, transportowanego przez rekwizycji samochodów, na czele z Verden i Walsrode na Soltau , gdzie przybył wieczorem 29-go. Następnie znalazł się 4 ligi od generała Moranda, który pozostał w Tostedt . Następnie otrzymał rozkaz marszu na Lüneburg przez Marxena , opierając się na lewym brzegu Elmenau , aby okrakiem na główną drogę do Hanoweru , podczas gdy generał Morand udał się do Lüneburga przez Goelsdorf. 1 batalion, składający się z 2 jednostek po 4, miał położyć się spać 29 pod Rotenburg , 30 pod Tostedt , gdzie pozostałby zastąpić oddziały wyruszające do Lüneburga. Krótko mówiąc, generał Morand miał zaledwie 1000 piechoty z 4 działami i pikietą kawalerii, a 1. batalion 152. Dywizji pozostał w Tostedt , nie pomagając mu. Generał udał się do Lüneburga i zdobył miasto 1 kwietnia. Był to 4. batalion 152., który po usunięciu kilku redut przeniósł siłą główną bramę i wypędził nasłanych przez generała Tettenborna Kozaków . Ogóle Doernberg , dezerter z serwisu Westfalii , wszedł do służby w Anglii , dowodził ciało Rosjan i Prusaków. Został pobity 28 marca pod Verden przez generała Montbruna i zmuszony do wycofania się do Havelbergu . 29 czerwca dołączył do niego generał Graf Czernichef , którego alianci skierowali na Dolną Łabę . Trzej generałowie Tettenborn , Doernberg i Czernichef przekroczyli Łabę i rozmieścili swoje wojska nad Netze ( fr ) . Dowiedziawszy się o zajęciu Lüneburga przez Francuzów, postanowili wykorzystać swoją wielką przewagę liczebną do rozbicia małego korpusu generała Moranda. Wyruszyli natychmiast, z rezerwą w Dallenburgu pozostawili kilka frakcji, aby strzec przejść Netze, i przybyli 2 kwietnia rano pod Lüneburg z 4000 ludzi wszystkich broni. Rosyjski pułkownik Pahlen otrzymał rozkaz przekroczenia Elmenau , dwa pułki Kozaków, w pobliżu Bad Bevensen , a do ataku na miasto z tyłu. Kiedy po tej stronie walka była dobrze zajęta, alianccy generałowie wspólnie dokonali nagłego frontalnego ataku na miasto. Słaba kolumna generała Moranda broniła się z heroiczną furią. 4. batalion 152. stawił długi opór licznym siłom, które go napadły. Walka trwała do wieczora. Ogólne Morand został śmiertelnie ranny, a resztki swojej kolumnie znalazły się zmuszony do kapitulacji. W ten sposób zniknął cały 4 batalion 152. Marszałek Davoust został wysłany w dniu 29 marca, w pobliżu Stendal , aby kontynuować rosyjskich stron, którzy przekroczyli Łabę i powodzi kraj. W tym celu otrzymał 1 kwietnia dywizję Puthod 5. Korpusu. Maszerował na Lüneburg i ścigał wojska rosyjskie i pruskie, które 3 w Bleckede przekroczyły Łabę . Wkrótce oczyścił cały lewy brzeg Łaby, od Magdeburga do Zollenspieker (de) . 3 kwietnia w Dannenberg dowiedział się, że 32. Dywizja Wojskowa została oddana pod jego dowództwo. Zamierzał dokonać całkowitej pacyfikacji krajów między Łabą a Wezerą z pomocą wojsk z Bremy , ale w tym czasie został odwołany przez księcia Eugeniusza , który kazał mu zbliżyć się do siebie w drodze do Salzwedel .


 


 

1814

Dekret królewski z dnia 12 maja 1814 152 th  linia pułk piechoty zostaje odrzucona.

Urządzenie jest rozpuszczony i n o  152 zostanie zwolniony.

III RP

152 e  Regionalny Pułk Piechoty

Utworzenie 152 th  Regionalnego Pułku Piechoty w Epinal w 1887 roku .

152 p  piechoty

W 1905 pułk dołączył do garnizonu w Gérardmer, gdzie zajął dystrykt Kléber .

Pierwsza wojna światowa

1914 1915 1916 1917 1918

Między dwiema wojnami

152 th  piechoty przeniesiono do Colmar w Górny Ren w 1919 roku . Zajmuje dzielnice Rapp , Macker i Lacarre .

Druga wojna światowa

1940

Batalion 152. Dywizji Piechoty pod dowództwem komandora Tarragona stacjonował w Vichy.

Kampania niemiecka

26 listopada 1944 Walki Oberwaldu:

Od 18 listopada, nie czekając na całkowity upadek Belfort, 1. Dywizja Pancerna, wsparta przez 9. DIC, ruszyła wzdłuż granicy szwajcarskiej, drogą D 463 w kierunku Delle, Seppois, a następnie Renu i dotarła do niej wieczorem 19-go. . 21 listopada wypuszczono Mulhouse.

Pojedyncza oś, D 463, równoległa do granicy szwajcarskiej i mniej niż 5 km od niej, zapewnia tylną komunikację 1. Dywizji Pancernej 26, energiczna niemiecka kontrofensywa musi przeciąć tę priorytetową oś logistyczną w sektorze zajmowanym przez 152. IR

Jadąc z Bois de l'Oberwald, na północ od drogi departamentalnej, dwa atakujące bataliony, wspierane przez czołgi i artylerię, przebijają urządzenie I/152 (osłabione przez zniszczenie i niesprawność jego cywilnych pojazdów organicznych, które wciąż posiadał). D 463, „pępowina” pierwszego DB, jest przecięta około godziny 10. Pierwsze kontrataki kończą się niepowodzeniem, sytuacja staje się dramatyczna: konwoje logistyczne 1. Dywizji Pancernej już nie przejeżdżają.

W obliczu powagi sytuacji eskadra czołgów z 2. Dragona została udostępniona 15-2, a batalion z 9. Zouaves przybył, aby wzmocnić II/2 i III/152 w celu wściekłego kontrataku w następstwie , południe. Droga zostaje wznowiona, wróg wycofuje się na północ, pozostawiając na ziemi 150 zabitych. 15-2 ma 47 zabitych, 12 zaginionych i 170 rannych.

grudzień 1944 - styczeń 1945 Pułk stoi w linii na zachód od Miluzy, naprzeciwko lasu Nonnenbruch. Pod koniec stycznia ewakuowano 60 żołnierzy z zamarzniętymi stopami.
8 lutego 1945 Sześć dni po wyzwoleniu Colmar pułk powrócił do dawnego garnizonu.
10 lutego 1945 Generał de Gaulle w Colmar, na Place Rapp, wręcza COL COLLIOU chwalebną flagę swojego pułku, tym samym oficjalnie uświęcając jego odrodzenie.

Od 1945 do dnia dzisiejszego

Powrót operacje w Algierii 152 th  RI staje komandos pułk obrony operacyjnego terytorium , aktywnego formowania 62 th  Terytorialnej Wydział Wojskowy. Pułk składa się z kompanii dowodzenia i usług oraz trzech kompanii bojowych (sekcji dowodzenia, sekcji wsparcia z dwoma 81 moździerzami i dwoma jeepami kalibru 106 mm oraz trzema sekcjami bojowymi).

W 1976 roku 152 e  RI został przekształcony w pułk zmechanizowany. Odbiera pojazdów transportowych wojsk (ATV) i AMX-13 zbiorników o 1 st Chasseurs de Phalsbourg pułku rozpuszczonej. 152 e  RI zastępuje 1 st RCH w 6 th  Brygady Zmechanizowanej, której siedziba znajduje się w Strasburgu .

Od 1977 do 1984 roku , jest jednym z dwóch pułków piechoty zmechanizowanej z 6 th  Dywizji Pancernej z dwóch zmechanizowanych firm (ATV AMX-13) i dwa szwadrony czołgów AMX-13 (zbiorniki). W 1984 roku dołączył do 5 th  Dywizji Pancernej aż 1992 . Był wtedy pułkiem piechoty zmotoryzowanej dywizji pancernej z trzema kompaniami bojowymi na VAB i jedną kompanią przeciwpancerną na VAB HOT. Następnie jest on tymczasowo zamocowany do 1 st  Dywizji Pancernej , dopóki nie dołączył do 3 th  ciało w 1993 roku , aby być corps pułk. Po rozpuszczeniu 3 rd  korpusu pułk przyczyniły się do interwencji i zabezpieczenia grupy korpusu wojskowej z 2 -go  pułku husarzom i 6 p  pułk śmigłowców bojowych .

Od 1996 roku pułk rozpoczął profesjonalizację z czterema kompaniami bojowymi na tym samym poziomie.

Od 1998 roku jest uzależnione od 7 th  Brygady Pancernej .

Liban
  • Środa 18 lipca 2007.
Liban to siły pokojowe francuskie w pogotowiu.

UNIFIL obawia się dywersyjnych ataku walkach na północy.

W punkcie 6.50 francuscy żołnierze sił pokojowych i izraelscy żołnierze są w zasięgu słuchu. Ale na razie nie ma z kim porozmawiać po drugiej stronie „  ogrodzenia technicznego  ”. W tę niedzielę lipca wszystko jest spokojne na barierze oddzielającej Liban od państwa hebrajskiego. „Red Devils” z 152 -go  Pułku Piechoty, ochrony granic, zdają sobie sprawę: czy zagrożenie istnieje, to nie przychodzi teraz do południowej.  
  • W czerwiec 2011zaangażowanie 152 e  RI w Afganistanie grupa bojowa Quinze Deux
  • W 2019 roku pułk obchodzi stulecie swojej obecności w Colmar.

  • Insygnia 7 th  Brygady Pancernej.

  • AMX 10 P z 152 e  RI w dzielnicy Walter w Colmar.

  • VBCI (Pancerny Bojowy Wóz Piechoty).

  • Żołnierze 152 th  RI podczas parady Dnia Narodowego w 2010 roku.

Pułk dzisiaj

152 th  pułk piechoty zajęte dzielnice Walter i Bruat do Colmar . Jest częścią bazy Colmar Defence . Z zastrzeżeniem 7 th  BPanc z 1 ul  podziału , zawierającej:

  • 5 kompanii bojowych;
  • 1 kompania dowodzenia i logistyki;
  • 1 firma wspierająca;
  • 1 spółka rezerwy operacyjnej.

Quinze-Deux jest wyposażony w opancerzony bojowy wóz piechoty (VBCI) od 2012 roku.

Posiada również następujący sprzęt:

Osobowości, które służyły w pułku

Antoine podpowiedź

Antoine Prompt urodził się dnia 29 kwietnia 1758, w Rodez
Zaciągnął się do pułku piemonckiego w dniu8 kwietnia 1777awansował na kaprala on13 października 1780, Sierżant17 maja 1783 r., sierżant sztabowy włączony22 sierpnia 1784, adiutant włączony5 września 1791, Porucznik22 listopada 1791, Porucznik25 kwietnia 1792, Adiutant1 st May +1.792.
On kampanię, od 1792 do 1795 roku w Armii Renu , i został mianowany dowódca batalionu w pułku piechoty 82-ci na1 st August +1.794.
Został dowódcą 152. półbrygady w dniu21 sierpnia 1794i podążył za swoim korpusem do Armii Włoch . Gdy 152. Półbrygada był połączone aby tworzyć 75 Półbrygada w drugim tworzenia The16 marca 1796, został umieszczony po 75. półbrygadzie , a następnie umieszczony w 39. półbrygadzie przez Bonaparte ,22 maja 1796.
Wyróżnił się podczas kampanii włoskiej 1796 r. i został ranny w aferze Pietra-Caliano  (it) 7 listopada. Bonaparte zastąpił go w dowództwie 39. półbrygady 23 grudnia i mianował go dowódcą miejsca w Cherasco na6 stycznia 1797. Wrócił do 39. Półbrygada w październiku 1798 roku
stał się ponownie w kampanii 1799 roku , zwłaszcza w sprawach Tauffert i Santa-Maria, w Gryzonii , w dniu 25 marca i 4 kwietnia. Dowodzący generał Scherer wyznaczył mu adiutant generalny na 25 marca, „w uznaniu jego męstwa i jego talentów wojskowych”, a on został potwierdzony w tej pozycji w dniu 19 października. W czasie kampanii 1800 r. otrzymał odłamek w podbrzusze, broniąc Pont du Var ,

26 maja 1800. Został postawiony w nieaktywności na23 września 1801 r.. Lekko wyleczony z ran, poprosił o wznowienie służby i został oddany do dyspozycji Ministra Marynarki Wojennej na wyprawę Tobago ,28 kwietnia 1802 r. Nie mógł znieść tego nowego zmęczenia i zmarł w Tobago dalej10 listopada 1802 r. General Berthier , szef sztabu , powiedział o nim w 1796 roku  : „To ustalonego porządku i dyscypliny wojskowej w Półbrygada dowodzi on, i doskonale podawane z nią we wszystkich działaniach, że armia z Włoch mieli  ” .

Inne osobowości

Źródła i bibliografia

Uwagi i referencje

  1. „  Maquisards de France  ” , na maquisardsdefrance.jeun.fr (dostęp 22 stycznia 2015 )
  2. Historia czerwonych diabłów 15.2 (pod redakcją pułkownika Rosenblatta)
  3. DNA, „  Nowy szef Czerwonych Diabłów  ” , na dna.fr ,15 lipca 2016(dostęp 16 lipca 2016 )
  4. Decyzja n o  12350 / SGA / DPMA / SHD / DAT z dnia 14 września 2007 roku w sprawie nazwy bitew napisów na flagi i standardów jednostek wojskowych armii, służby zdrowia i zbrojnych esencji serwisowych armii, Dziennik Biuletynie armii , n O  27, 9 listopada 2007 roku
  5. Dekret dotyczący nadawania napisu AFN 1952-1962 na flagach i sztandarach formacji armii i służb z dnia 19 listopada 2004 r. (A) NORDEF0452926A Michèle Alliot-Marie
  6. Półbrygady pierwszej formacji
  7. Alain Pigeard: pobór pod rządami Pierwszego Cesarstwa
  8. https://www.bibliotheques-clermontmetropole.eu/overnia/view.php?id=/media-dam/CLERCO/lapresse/PDF/La_Montagne_1940_08_31.pdf
  9. „  ANORI – National Association of Infantry Reservists – History of Goumiers, Goums and Tabors  ” na stronie anorinfanterie.free.fr (dostęp 27 stycznia 2020 r. )
  10. EMA, „  Afganistan: śmierć francuskiego żołnierza w operacji z armią afgańską  ” , na defense.gouv.fr ,29 grudnia 2011(dostęp 22 stycznia 2015 )
  11. „Gdy patrol 152 e  RI stawił czoła Cherifowi Chekattowi, autorowi zamachu w Strasburgu” , artykuł w Ostatnich Wiadomościach z Alzacji z 11 lipca 2019 r.
  12. „Stulecie 15-2 w Colmar: zaczyna się od nalotu” , artykuł w Nowościach z Alzacji z 27 czerwca 2019 r.

Zobacz również

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne