Narodziny |
26 lutego 1781 Paryż |
---|---|
Śmierć |
12 lipca 1863(w wieku 82 lat) Wersal |
Narodowość | Francuski |
Zajęcia | Malarz , historyk sztuki , pisarz |
Trening |
Collège de Lisieux Królewska Akademia Malarstwa i Rzeźby |
Mistrz | Jacques-Louis David |
Pokrewieństwo | Eugène Viollet-le-Duc (siostrzeniec) |
Różnica | Kawaler Legii Honorowej (1838) |
Étienne-Jean Delécluze ( 1.781 - +1.863 ) to francuski malarz i krytyk sztuki.
Syn Jean-Baptiste'a, architekta znanego ze swojego wkładu w Hôtel de Salm , Étienne-Jean Delécluze był od 1797 roku , w wieku 16 lat, uczniem Davida . Opisał w swoich Wspomnieniach w 1855 r. Warsztat, w którym odbywał praktykę przez trzy do czterech lat. Będąc jednym z ulubionych uczniów swojego mistrza, był jedynym gościem podczas ostatniego posiłku, jaki zjadł we Francji przed wyjazdem na wygnanie do Brukseli w 1816 roku .
Był głównie malarzem historycznym, ale niewiele z jego obrazów zachowało się. Wystawiał w szczególności w Salonie od 1808 roku, z pewnym sukcesem. Od 1822 r. Był krytykiem sztuki w Journal des debates politiques et littéraires , redagowanym przez braci Bertin, a później pisał o literaturze i muzyce. Opublikował także niektóre artykuły w czasopiśmie L'Artiste , w Gazette des beaux-arts , w Le Moniteur Universel .
W 1820 roku otrzymał w niedzielę o godzinie drugiej w „poddaszu” w swoim domu w 1 Rue Chabanais (obecnie w 2 th dzielnicy Paryża), artystów, malarzy i architektów, takich jak: Ludovic Vitet , Sainte-Beuve , Stendhal , Mérimée , Paul-Louis Courier itp. którzy wyobrażają sobie w niej „realistyczny romantyzm”, który szuka kompromisu z klasycyzmem i przeciwstawia się akcentowi ugolskiemu . Mérimée i Stendhal testują tam swoje pierwsze prace.
Obrońca Ingres , w 1833 r. Zarzucił romantycznemu malarzowi Paulowi Huetowi w Journal des debates za „absolutne zaniedbanie rysunku”, podczas gdy „ Ogólny widok Rouen ” Paula Hueta został nagrodzony medalem na Salonie w tym samym roku.
Był członkiem Historycznego Komitetu Sztuki i Zabytków , oficjalnego organu utworzonego w 1840 roku pod egidą Guizota, ministra spraw wewnętrznych.
Często bywał w salonie Juliette Récamier , gdzie poznał literacką całość Paryża, m.in. Honoré de Balzac, którego reputacja pisarki zaczynała nabierać rozpędu. Opisuje to we Wspomnieniach z sześćdziesięciu lat .
Jego książka Louis David, his school and his time , (Paryż, 1855), jest opisem kariery i szkoły jego byłego mistrza i nadal jest uważana za dzieło referencyjne na temat Jacquesa-Louisa Davida.
Był wujem architekta Eugène Viollet-le-Duc (1814-1879) i był jego pierwszym nauczycielem rysunku.
Étienne-Jean Delécluze był płodnym autorem. Wśród jego prac:
O Delécluze: