Etynyloestradiol

Etynyloestradiol
Etynyloestradiol
Identyfikacja
Nazwa IUPAC 17-etynylo-13-metylo-7,8,9,11,12,13,14,15,16,17-dekahydro-6H-cyklopenta [a] fenantren-3,17-diol
N O CAS 57-63-6
N O ECHA 100,000,311
N O WE 200-342-2
Kod ATC G03 CA01 L02 AA03
DrugBank DB00977
PubChem 5991
ChEBI 4903
UŚMIECHY CC12CCC3C (C1CCC2 (C # C) O) CCC4 = C3C = CC (= C4) O
PubChem , widok 3D
InChI InChI: widok 3D
InChI = 1S / C20H24O2 / c1-3-20 (22) 11-9-18-17-6-4-13-12-14 (21) 5-7-15 (13) 16 (17) 8-10-19 (18.20) 2 / h 1,5,7,12,16-18,21-22H, 4,6,8-11H2,2H3 / t 16-, 17-, 18 +, 19 +, 20 + / m1 / s1
Właściwości chemiczne
Brute formula C 20 H 24 O 2   [Izomery]
Masa cząsteczkowa 296,4034 ± 0,0183  g / mol
C 81,04%, H 8,16%, O 10,8%,
Dane farmakokinetyczne
Biodostępność ~ 100%
Wiązanie białek 97%
Metabolizm wątrobiany
Okres półtrwania eliminacji. 36 ± 13 godzin
Wydalanie

nerkowy

Względy terapeutyczne
Klasa terapeutyczna estrogen
Droga podania doustnie, przezskórnie
Jednostki SI i STP, chyba że określono inaczej.

Etynyloestradiol lub etynyloestradiol (EE) jest syntetyczną pochodną estradiolu . Jest to najczęściej na świecie stosowany doustnie estrogen . Występuje w prawie wszystkich nowoczesnych preparatach złożonych pigułek antykoncepcyjnych .

EE jest wydalane z moczem i kałem . Jest to syntetyczny estrogen, który jest zatem uwalniany w naturze bez naszej wiedzy o konsekwencjach.

Akcja narkotykowa

Pierwszy doustnie aktywny syntetyczny steroid estrogenowy, etynyloestradiol, 17α-etynylowy analog estradiolu , został zsyntetyzowany chemicznie w 1938 roku przez Hansa Herloffa Inhoffena i Waltera Hohlwega w laboratoriach Schering w Berlinie .

Etynyloestradiol został dopuszczony przez FDA w Stanach Zjednoczonych dnia25 czerwca 1943i sprzedawany przez Schering-Plough pod nazwą Estinyl . FDA cofnęła swoje zezwolenie Estinylowi w dniu4 czerwca 2004 na prośbę laboratorium Schering, które zaprzestało jego sprzedaży.

Chociaż estradiol jest łatwo wchłaniany po podaniu doustnym, jest również szybko rozkładany przez wątrobę . Zastąpienie atomu wodoru na węglu 17 estran cząsteczki AN etynyloestradiolu grupa wykazała, że tak otrzymany estrogenów, które jest znacznie bardziej odporne na degradację wątroby i otworzyło drogę do rozwoju doustnych środków antykoncepcyjnych.

Etynyloestradiol jest wchłaniany w jelicie cienkim i osiąga szczyt w surowicy około 2 godziny później. Podlega intensywnemu metabolizmowi w wątrobie z udziałem enzymu cytochromu P450 3A4 (CYP3A4).

Etynyloestradiol i jego metabolity są wydalane z żółcią . Ze względu na krążenie jelitowo - wątrobowe drugi szczyt obserwowany jest kilka godzin później.

W całym procesie wchłaniania występują duże różnice między osobami, które mogą być dalej modyfikowane przez leki (na przykład antybiotyki wpływające na krążenie jelitowo-wątrobowe lub enzymy wątrobowe).

W krwiobiegu, EE jest prawie całkowicie związana z albuminą z osocza krwi .

Jego metabolizm zachodzi poprzez hydroksylację jądra aromatycznego i jest wydalany zarówno z kałem, jak iz moczem w postaci sprzężonego glukuronidu i siarczanu .

EE jest aktywna hormonalnie poprzez aktywację receptorów estrogenu, a zatem jest estrogenem. Znajduje swoje najczęstsze zastosowanie w połączeniach estrogenowo-progesteronowych stosowanych w preparatach antykoncepcyjnych. Z biegiem czasu dzienne dawki etynyloestradiolu zmniejszyły się ze 100  μg do 20  μg .

W przypadku EE obowiązują te same przeciwwskazania i środki ostrożności, jak w przypadku innych leków na bazie estrogenów.

Estinyl się lek, którego jedynym aktywnym składnikiem EE używaną do łagodzenia objawów menopauzy i hipogonadyzm samic.

Wpływ na dziką przyrodę

Badanie donosi, że 21-dniowa ekspozycja na Gasterosteus aculeatus , gatunek ryb posiadający biomarkery wrażliwe na ekspozycję na hormony , przy stężeniu 170 ng / l etynyloestradiolu powoduje zahamowanie produkcji androgenów , indeksu néphrosomatique (NSI). i niższy wskaźnik somatyczny jajników (ISO) również niższy. Te różnice mogą powodować zaburzenia funkcji rozrodczych. Jednak mechanizm działania pozostaje nieznany. Warto również pamiętać, że wyniki te uzyskano w kontekście testów biologicznych i że wiele innych czynników związanych ze złożonością bilansów rządzących środowiskiem naturalnym może modyfikować biodostępność tego zanieczyszczenia. Jest to również zaznaczyć, że w tym badaniu wykorzystano stężenie 170  ng / L, podczas gdy stężenia tutaj wymienione nie są rzędu 5 - 25  ng / L .

To samo badanie wykazało również, że wpływ stężenia 10 ng / l tych zanieczyszczeń jest bardziej wyraźny latem ze względu na wzrost temperatury i fotoperiod ; dwa czynniki, które znacząco wpływają na ekspresję informacyjnego RNA niektórych genów w stężeniach, które obecnie występują w wodach naturalnych.

Metoda ilościowego oznaczania zanieczyszczeń

Ekstrakcja

Jedno z ostatnio zaproponowanych podejść do izolacji estrogenów występujących w wodach naturalnych proponuje ekstrakcję na fazie stałej w dwóch etapach; ekstrakcja w odwróconej fazie, a następnie filtracja w fazie polarnej. Ta metoda ma tę zaletę, że jest skuteczna w analizie złożonych macierzy. 250 ml próbki wody wprowadza się najpierw do wkładu C 18 wstępnie kondycjonowanego 5 ml heksanu, a następnie 8 ml metanolu i 5 ml wody milli-Q. Następnie wkład przemywa się 5 ml mieszaniny metanolu i wody w stosunku 1: 9, a następnie suszy strumieniem azotu przez 25 minut pod próżnią. Analit jest następnie eluowany 10 ml metanolu . Rozpuszczalnik odparowuje się do odtworzenia analitu w objętości 8 ml mieszaniny 1: 9 aceton - dichlorometan mieszaniny . Drugi wkład, tym razem polar (Florisil TM ), jest używany po kondycjonowaniu 5 ml heksanu, a następnie suszeniu na powietrzu przez 10 minut. Filtrat zbiera się bezpośrednio, a następnie suszy strumieniem azotu. Na koniec roztwór rozpuszcza się w 0,5 ml metanolu .

Alternatywna ekstrakcja wykorzystuje stałe podłoże z odciskami molekularnymi. Polimer stosowany do tego celu wytwarza się z kwasu metakrylowego jako funkcjonalny monomer , dimetakrylan glikolu etylenowego, jak złącza monomeru, jak acetonitryl lub toluen jako środek porowatego.

Inna publikacja proponuje zamiast tego ekstrakcję etynyloestradiolu z fazy stałej o właściwościach magnetycznych . Ta faza stała to w rzeczywistości mikrokulki FeO4 pokryte poli ( diwinylobenzeno -ko-metakrylem), które specyficznie adsorbują związki będące inhibitorami endokrynologii. Dzięki tej właściwości możliwe jest przemywanie analitów w wodzie milli-Q poprzez ich przyciąganie do magnesu, a następnie eluowanie ich w metanolu .

Separacja

Chromatografii cieczowej w układzie faz odwróconych C 18 wydaje się być najbardziej powszechna metodologia wydzielania związków steroidowych jądra. Poniżej przedstawiono przykładowe zastosowane warunki. W przypadku kolumny marki Symmetry-C 18 ( 150  mm x 2,0  mm , ID, 5  μm , Waters) stosuje się liniowy gradient woda / metanol przy natężeniu przepływu 0,2 ml / min w temperaturze 40  ° C zgodnie z następującymi wskazówkami: od 0 do 10 minut gradient wynosi 80:20; 50:50 od 10 do 25 minut; 30:70 między 25 a 40 minut, aby uzyskać proporcję 20:80 między 40 a 45 minut. W tych warunkach etynyloestradiol ma czas retencji 32,68 minut w mieszaninie estrogenów (naturalnych i syntetycznych) i ich metabolitów .

W drugim artykule zaproponowano niedawno metodologię LC / MS z SPE (ekstrakcja do fazy stałej) on-line. Oznacza to, że próbka jest wstrzykiwana bezpośrednio do układu, gdzie jest wstępnie zagęszczana. Ta metoda ma tę zaletę, że jest bardzo szybka w porównaniu z innymi metodami, to znaczy zajmuje 15 minut. Wyniki są również obiecujące; istnieje granica wykrywalności 2,7 ng / l dla objętości wstrzyknięcia 3 ml i zaleta wkładu SPE wielokrotnego użytku.

Wykrycie

Jednak w warunkach cytowanych powyżej etynyloestradiol jest eluowany w zakresie podobnym do innych związków. To właśnie ten problem jest omijany za pomocą spektrometrii mas . Rzeczywiście, etynyloestradiol mający stosunek masa / ładunek 295 [MH] - (tryb ujemny), który nie jest powiązany z żadnym innym składnikiem mieszaniny estrogenu, można następnie określić ilościowo.

Aby obejść problem specyficzności, można również zastosować tandemową spektrometrię mas. Należy również zauważyć, że metodologia wykorzystująca chromatografię gazową jest często wymieniana w literaturze. Wymaga to jednak dodatkowego etapu derywatyzacji.

Wymienione ilościowe

Poniższa tabela przedstawia stężenia etynyloestradiolu wymienione przez różne grupy badawcze na całym świecie. Można zaobserwować, że kilka dotychczas stosowanych metod nie pozwala na uzyskanie wystarczająco niskich granic wykrywalności, aby ocenić obecność związku w wodach powierzchniowych. Zmienność wymienionych stężeń odznacza się nie tylko zmiennością zużycia tego syntetycznego estrogenu, ale także odległością miejsca poboru próbek od źródła zrzutów wody uzdatnionej przez miasta. Podsumowując, określone stężenia pozwalają na stwierdzenie ich obecności w wodach powierzchniowych, a tym samym znaczenie ustalenia ich toksyczności na tych poziomach stężeń dla fauny.

Oznaczenia ilościowe etynyloestradiolu wymienione w literaturze
Kraj Dopływ Źródło wody Stężenie (ng / l) Zastosowana metoda Granica wykrywalności (ng / L)
Niemcy Danube, Nau, Blau powierzchni 0,80 HRGC-NCI-MS 0.10
Niemcy Wismar Bay powierzchni 17.2 SPE LC-ESI-MS / MS 0.5
Kambodża Siem Reap powierzchnia (CU) 23.4 LLE GC-MS 5.0
Kanada Tysiąc wysp powierzchnia (CU) Nie dotyczy SPE LC-APPI-MS / MS 7.0
Chile Itata, Biobio powierzchnia (CU) 0,38-30,56 # ---- ----
Chiny Fenhe powierzchnia (CU) 24.4 LLE GC-MS 5.0
Korea Południowa Han powierzchnia (CU) Nie dotyczy LC-MS / MS ESI APCI 1.0
Korea Południowa Yeongsan, Seomjin powierzchnia (CU) 4.5 LLE GC-MS 5.0
Grecja Aliakmon, Axios, Loudias powierzchnia (CU) Nie dotyczy SPE GC-MS 0,7
Grecja Thermaikos, Loudias powierzchnia (CU) Nie dotyczy SPE GC-MS 6.6
Indonezja Cikamasan powierzchnia (CU) 9.1 LLE GC-MS 5.0
Laos Twój powierzchnia (CU) 19.7 LLE GC-MS 5.0
Malezja Tuaran powierzchnia (CU) 8.7 LLE GC-MS 5.0
UK Medway powierzchni Nie dotyczy SPE GC-MS / MS 0,27
Tajwan Oczyszczalnia ścieków nie leczony Nie dotyczy SPE LC-ESI-MS / MS 8.0
Tajlandia Khong powierzchnia (CU) 10.4 LLE GC-MS 5.0
Wietnam Long Xuyen powierzchnia (CU) 28.6 LLE GC-MS 5.0

Podpis:

Chromatografia cieczowa LC

Tandemowa spektrometria mas MS / MS

Jonizacja nebulizacyjna ESI

APCI Jonizacja chemiczna pod ciśnieniem atmosferycznym

Chromatografia gazowa wysokiej rozdzielczości HRGC

Jonizacja NCI w trybie ujemnym

LLE Ekstrakcja ciecz-ciecz

Chromatografia gazowa GC

N / D Nie wykryto

CU Zużycie miejskie

# Ocena tylko na podstawie gęstości zaludnienia

Różnorodny

Etynyloestradiol znajduje się na liście podstawowych leków Światowej Organizacji Zdrowia (lista zaktualizowana wkwiecień 2013).

Zobacz też

Linki zewnętrzne

Bibliografia

  1. obliczona masa cząsteczkowa od „  atomowych jednostek masy elementów 2007  ” na www.chem.qmul.ac.uk .
  2. HH Inhoffen, W Hohlweg, „  Neue per os-wirksame weibliche Keimdrüsenhormon-Derivate: 17-Aethinyl-estradiol und Pregnen-in-on-3-ol-17 (nowe żeńskie pochodne gruczołowe aktywne per os: 17α-etynylo-estradiol i pregnen-in-on-3-ol-17)  ”, Naturwissenschaften , vol.  26, n o  6,11 lutego 1938, s.  96 ( czytaj online )
  3. Maisel, Albert Q., The Hormone Quest , Nowy Jork, Random House ,1965( OCLC  543168 )
  4. Petrow V, „  The antykoncepcyjne progestageny  ”, Chem Rev , vol.  70, n o  6,1970, s.  713–26 ( PMID  4098492 , DOI  10.1021 / cr60268a004 )
  5. Sneader, Walter, Drug discovery: a history , Hoboken, NJ, John Wiley & Sons ,2005, 188–225  s. ( ISBN  0-471-89980-1 ) , „Analogi hormonów”
  6. Djerassi C, „  Chemical birth of the pill  ”, Am J Obstet Gynecol , vol.  194 n o  1,2006, s.  290–8 ( PMID  16389046 , DOI  10.1016 / j.ajog.2005.06.010 )
  7. (w) FDA , „  Szczegóły leku: estinyl (etynyloestradiol) 005 292 NDA  ” ,2007 szukaj: Estinyl
  8. FDA , „  Schering Corp. et al .; Cofnięcie zatwierdzenia 92 wniosków o nowe leki i 49 skróconych wniosków o nowe leki. Uwaga  ”, Fed Regist , vol.  69 N O  875 maja 2004, s.  25124–30 ( czytaj online )
  9. http://www.rxlist.com/cgi/generic3/estinyl_ids.htm RxList.com] - Estinyl (etynyloestradiol)
  10. C. Andersson, I. Katsiadaki, K. Lundstedt-Enkel i J. Orberg,; Aquatic Toxicology 2007 , 83, 33–42
  11. Yan, W.; Zhao, L.; Feng, Q .; Wei, Y.; Lin, J.-M .; Chromatographia , 2009 , 69, 621–628
  12. Bravo, JC; Garcinuno, RM; Fernandez, P .; Durand, JS; Analny. Bioanal. Chem. , 2009 , 393, 1763-1768
  13. Li, Q .; Lam, MHW; Wu, RSS; Jiang, B.; J. Chromatogr. , 2010 , 1219-1226
  14. L. Viglino, K. Aboulfadl, M. Prevost i S. Sauve, Talanta 2008 , 76, 1088–1096
  15. HM Kuch, K. Ballschmiter, Environ. Sci. Technol. , 2001 , 35, 3201-3206
  16. IC Beck, R. Bruhn, J. Gandrass i W. Ruck, Journal of Chromatography A 2005 , 1090, 98-106
  17. C. N. Duong, JS Ra, J. Cho, SD Kim, HK Choi, JH Park, KW Kim i E. Inam , Chemosphere 2010 , 78, 286-293
  18. A.Bertin, PA Inostroza i RA Quinones, Science of the Total Environment 2009 , 407, 4965-4971
  19. Y. Yoon, J. Ryu, J. Oh, B.-G. Choi and SA Snyder, Science of the Total Environment 2010 , 408, 636-643
  20. A. Arditsoglou i D. Voutsa, Environmental Science and Pollution Research 2010 , 17, 529-538
  21. A. Arditsoglou i D. Voutsa, Environmental Science and Pollution Research 2008 , 15, 228-236
  22. A. Hibberd, K. Maskaoui, Z. Zhang i JL Zhou, Talanta 2009 , 77, 1315-1321
  23. HC Chen, HW Kuo i WH Ding, Chemosphere 2009 , 74, 508-514
  24. Modelowa lista podstawowych leków WHO, 18. lista , kwiecień 2013