Emile poillot

Emile poillot Opis tego obrazu, również skomentowany poniżej Emile Poillot przy organach Saint-Bénigne 2 października 1938 r. Kluczowe dane
Imię i nazwisko Emile poillot
Narodziny 10 marca 1886 r.
Dijon Francja
Śmierć 22 czerwca 1948
Dijon , Francja
Podstawowa działalność Organista
Dodatkowe zajęcia Pianista
Miejsca działalności Katedra w Dijon
Lata działalności 1912 - 1948
Trening Narodowe Konserwatorium Muzyki i Deklamacji
Mistrzowie Isidor Philipp , Alexandre Guilmant , Louis Vierne , Charles-Marie Widorie
Edukacja Konserwatorium w Dijon
Studenci Michel Chapuis , Ralph L. Grosvenor

Émile André Poillot , ur10 marca 1886 r.w Dijon i zmarł dnia22 czerwca 1948 w Dijon , francuski organista i pianista .

Odniesienia biograficzne

Émile Poillot jest trzecim synem Julesa Poillota (1852-1938), który przez 54 lata dzierżył organy chórowe kościoła Saint-Michel w Dijon , a który wprowadził go do muzyki w wieku 5 lat. W 1894 roku, w wieku 8 lat, zaczął w Konserwatorium w Dijon w klasie teorii muzyki, gdzie wygrał 1 st  wzmianki z dopiskiem Bardzo Dobry . WPaździernik 1895wstąpił do mistrzów katedry w Dijon , kierowanej przez ojca René Moisseneta, którego brat i asystent, ksiądz Joseph Moissenet, udzielał mu lekcji gry na fortepianie, wprowadzał go w grę na organach i „akompaniament zwykłej pieśni”. Od 10 roku życia Émile Poillot dzielił ze swoim mistrzem posługę organów chóralnych na nabożeństwach katedralnych, a w wieku 11 lat zadebiutował na wielkich organach. W 1900 roku w konserwatorium w Dijon wstąpił na klasę fortepianu i harmonii Adolphe'a Dietricha. Pod koniec pierwszego roku, 15 lat temu wygrał 1 st  nagrodę na fortepian i 2 e  ceną harmonii, oboje jednogłośnie. Potem przyszedł rok później, konkurs do doskonałości, cena Ministra Edukacji i Sztuki, a 1 st  nagroda harmonii jednogłośnie.

5 października 1903został przyjęty do klasy fortepianu Isidora Philippa w Konserwatorium Muzyki i Deklamacji w Paryżu . Zdobył 1 st  AccessIt w roku 1906. WKwiecień 1907Joseph Edouard Risler zastępuje Isidora Philippa . czwartek4 lipca 1907W klasie Risler za Emile Poillot wygrał 1 st  nagrodę fortepianowy, 4 th z 6.

Od 1904 do 1907 w bazylice Sainte-Clotilde w Paryżu był asystentem kapelmistrza Maurycego Emmanuela i zastępcą Léona Cazajusa, towarzyszącego organisty Charlesa Tournemire'a, będącego wówczas posiadaczem wielkich organów.

W 1907 wstąpił do klasy organów Alexandre'a Guilmanta z Louisem Vierne jako trenerem. 18 czerwca 1909, Zdobył 2 nd  AccessIt, wówczas14 czerwca 1910Cena 2 e  .

Koniec Styczeń 1911, Guilmant porzuca klasy narządów, Louis Vierne zastępuje go.

„Wspaniały wirtuoz, w połączeniu z solidnym improwizatorem, Émile Poillot dopełnił trio, które podzielało zainteresowanie mistrza. "

-  Bernard Gavoty , Louis Vierne: życie i praca

Eugène Gigout został mianowany następcą Guilmanta on3 czerwca 1911, a 15 czerwcaW swojej klasie, Émile Poillot znakomicie wygrał 1 st  nagrodę organach i improwizacji, jednogłośnie. W tym roku nie było  ceny 2 e .

„W tym roku wielkim faworytem w klasie był Émile Poillot. Zdobył I nagrodę w fortepianie [...]. Jego trening na organach zapowiadał bardzo dobre zawody; tak się nie stało […]. Poillot mocno trzymał się szkolnej flagi, entuzjastyczny emulator swoich poprzedników. "

-  Louis Vierne , Moje wspomnienia

Wszedł do klasy kompozycji Charlesa-Marie Widora wStyczeń 1906, zostaje przyjęty w Czerwiec 1908na zawody w klasie uciekinierów na koniec roku, ale nie zostanie przyznana. W Konserwatorium pobierał również lekcje u Maurice'a Emmanuela , który został mianowany profesorem historii muzyki na7 listopada 1909.

Wraca do rodzinnego miasta Dijon i21 grudnia 1911, został mianowany bezkonkursowo posiadaczem wielkich organów Rieppa z Saint-Bénigne, które były nieobsadzone przez ponad dwa lata, zastępując Nicolasa-Josepha Wackenthalera . Jego nominacja jest ogłoszona wStyczeń 1912przez biuletyn parafialny katedry. Posiadał organy przez 36 lat, aż do śmierci w 1948 roku.

W 1913 roku był jednym z grégorianistes z Saint-Germain-en-Laye , obok M gr René Moissenet od Maurice Emmanuel i Albert Alaina .

Zreformowany z wojska, w czasie wojny został wcielony do lotnictwa. W 1915 stacjonował w Auxonne koło Dijon . WKwiecień 1917Podążył szkolenie w dziedzinie mechaniki z 2 nd  grupy lotniczej w Bron , w pobliżu Lyonu , a następnie wLipiec 1917Stał się maszynistka w biurze bombardowania Grupa n °  2, w Malzeville blisko Nancy . Sprowadza się do grania kawiarnianego koncertu, aby odwrócić uwagę swoich przywódców, i szuka sytuacji powojennej. Gazette des Classes de Composition du Conservatoire , założona przez Nadię i Lili Boulanger ingrudzień 1915, umożliwia muzykom zaangażowanym w wojnę wymianę wzajemnych wiadomości. Emile Poillot przyczynił się do tego w 1917 i 1918 rokuMarzec 1918był sekretarzem w biurze bombardowania Grupa n °  2 i pozostawia Nancy do Épiez-sur-Meuse najbliższej Vaucouleurs , gdzie pozostał aż do demobilizacji końcowegoMarzec 1919.

1 st październik 1919, na wniosek André Gedalge , inspektora ds. edukacji muzycznej i Louisa-Charlesa Dumasa, dyrektora Konserwatorium w Dijon , otwarta jest dla niego klasa doskonalenia fortepianu w Konserwatorium w Dijon , gdzie będzie nauczycielem przez 25 lat.

15 lipca 1920poślubił Anne Marie Ernestine Huot w Dijon . 17 lipca 1920ślub religijny odbywa się w kościele Selongey , przy udziale kontroli nad katedrą w Dijon . Z tego związku urodzi się 5 dzieci.

W 1921 został powołany na członka Komisji Egzaminacyjnej Klas Organowych przy Konserwatorium Paryskim .

W 1923 został powołany do jury konkursów publicznych na koniec roku w Konserwatorium w Lyonie . W 1929 był członkiem jury wyższego konkursu pianistycznego.

W 1939 roku został wybrany członkiem stowarzyszonym Akademii Nauk, Sztuk i Literatury pięknej w Dijon .

27 czerwca 1939zasiada w jury konkursu interpretacji i improwizacji Przyjaciół Organów w protestanckiej świątyni Gwiazdy w Paryżu .

W 1940 powierzono mu wyższą klasę fortepianu w Konserwatorium w Dijon . Wymarzona klasa organów powstała dopiero po jego śmierci w 1949 roku i powierzona André Fleury'emu .

Chorego od 1946 roku Émile'a Poillota zastępował przez większość czasu ks. Maurice Lefèvre, magisterski organista. Odgrywa swoje ostatnie urzędy w Saint-Bénigne na Wielkanoc,28 marca 1948, należy go następnie przenieść na klawiaturę. On umarł na22 czerwca 1948 w wieku 62 lat.

Na kilka miesięcy przejął go Abbé Labbé, organista Sacré-Cœur , a André Fleury zastąpił go wListopad 1948na trybunie katedry Saint-Bénigne .

Jego wnuk, Michel Poillot, od 1997 roku jest aktualnym organmistrzem bazyliki Notre-Dame-de-Bonne-Garde w Longpont-sur-Orge .

Do 30 -go  rocznicę jego śmierci, koncert w hołdzie Émile Poillot nadano1 st grudzień 1978w katedrze Saint-Bénigne , André Fleury na organach i mistrzostwie katedry pod kierunkiem księdza Jean-Marie Rollanda.

Jego imię nosi plac i ulica w Dijon .

Muzyk

Organista

Jako organista, Poillot jest w tradycji wykonawców i improwizatorów z francuskiej szkoły z początku XX -go  wieku . Szczególnie znany był z błyskotliwych improwizacji:

„Jeżeli jego talent wykonawczy dorównywał najlepszym artystom tamtych czasów (cały wielki repertuar był mu znany), to właśnie improwizując, ujawnił się. "

-  Joseph Samson , mistrz organisty: Émile Poillot

„Kiedy Poillot improwizuje, nigdy nie męczę się słuchaniem…”

-  Louis Vierne , cytowany przez Josepha Samsona

W tamtych czasach rzadko słyszano organy poza nabożeństwami lub wydarzeniami religijnymi. Muzyczne spektakle Emila Poillot do św łagodnego znaleźć swoje miejsce w tym kontekście organ towarzyszy większości przez Mistrza, kierowanego przez M gr René Moissenet do 1939 roku, a następnie przez Joseph Samson  :

„W tym czasie kościół katedralny Saint-Bénigne posiadał już niezwykłe mistrzostwo i prestiżowego organistę: Émile Poillot. Przybywali tam ludzie z całej Europy i Ameryki, aby wysłuchać nabożeństw. "

-  Henri Vincenot , Wspomnienia dziecka szyny

„Czy słyszeliście Poillota? Jest wspaniałym artystą. "

- Jean Fellot, List do Joachima Havarda de la Montagne

Jednak kilka koncertów przerywa jego karierę organisty:

Pianista

Émile Poillot ma na swoim koncie liczne koncerty fortepianowe, jako solista lub jako akompaniator. W Dijon występował jako solista na koncertach Société du Conservatoire. Towarzyszył swojemu przyjacielowi wiolonczeliście Maurice'owi Maréchalowi w kilku tournées: Francji i Wiesbaden (1921), Hiszpanii , Hiszpanii , Maroku i Portugalii (1925 i 1926), Francji (1928), Singapurze (poniedziałek).7 sierpnia 1933), Holenderskie Indie Wschodnie (sierpień iwrzesień 1933).

Dedykacje

  1. Andante o dwóch tematach liturgicznych ( O salutaris Hostia - Adoro Te Dev ),
  2. Wyjście,
  3. Andantino (1892).

Kompozycje

Kreacje

Studenci

Émile Poillot miał w Dijon wielu studentów gry na fortepianie i organach, między innymi:

Uwagi i referencje

  1. Michel Villedieu, „  starszeństwo wśród organistów i mistrzów kaplica  ” , na Musica i Memoria .
  2. Samson 1950 , s.  325.
  3. Le Bien publicznie 4 września 2013 .
  4. Chanoine René Moissenet, „ Pierwsza strona historii mistrzów katedry  ”, Pamiętniki Akademii Nauk, Sztuki i Literatury Pięknej  w Dijon , Dijon ,Czerwiec 1922, s.  473 ( ISSN  0755-3617 , czytaj online ).
  5. Prysznic 2012 , s.  137
  6. Hubert Morand, „  Drugie stulecie biskupstwa Dijon  ”, Dziennik debat polityczno-literackich , Paryż , t.  143 p roku N O  32725 listopada 1931, s.  3 ( ISSN  1770-619X , czytaj online ).
  7. Guéritey 1995 , str.  86
  8. Guéritey 2003 , s.  37
  9. Arthur Pougin , „  Konkursy Konserwatorium  ”, Le Ménestrel , Paryż , Heugel , tom.  72 th roku n O  30,29 lipca 1906 r, s.  231 ( ISSN  1247-9519 , czytaj online ).
  10. Edmond Stoullig , "  Konserwatorium muzyki i deklamacji  " , Roczniki teatru i muzyki , Paryż , Librairie Paul Ollendorff , tom .  32 th roku1906, s.  482 ( ISSN  2015-7916 , czytaj online ).
  11. Edmond Stoullig, „  Konserwatorium muzyki i deklamacji  ”, Roczniki teatru i muzyki , Paryż , Librairie Paul Ollendorff , tom.  33 III rok,1907, s.  541 ( ISSN  2015-7916 , czytaj online ).
  12. Albert Dayrolles, „ Muzyka: W Konserwatorium  ”, „ Annały  polityczne i literackie” , Paryż , t.  25 th roku ( 2 p  sem) n O  1.25514 lipca 1907, s.  41 ( ISSN  1149-4034 , czytaj online ).
  13. R. de C., „  Wiadomości o muzyce kościelnej  ”, La Tribune de Saint-Gervais , Paryż , Schola Cantorum , tom.  13 th roku N O  9,wrzesień 1907, s.  200 ( ISSN  2018-7092 , czytaj online ).
  14. Denis Havard de La Montagne, „  Kaplicmistrzowie i organiści bazyliki Sainte-Clotilde: elementy biograficzne  ”, L'Orgue , Paryż , Association des Amis de l' Orgue , tom.  2007 / II - III , n os  278-279 „muzyczną tradycją Bazyliki Sainte-Clotilde w Paryżu”lipiec 2007, s.  143-158 ( ISSN  0030-5170 ).
  15. Aurélie Decourt "  Maurice Emmanuel kapelmistrzem w Sainte-Clotilde (1904-1907)  ", L'orgue , Paryż , Związku des Amis de l' Orgue , tom.  2007 / II - III , n os  278-279 „muzyczną tradycją Bazyliki Sainte-Clotilde w Paryżu”lipiec 2007, s.  63-88 ( ISSN  0030-5170 ).
  16. „  Organiści towarzyszący  ” na Les Grandes Orgues Cavaillé-Coll w Basilique Sainte Clotilde .
  17. (w) „  Uczniowie Félix-Alexandre Guilmant  ” na temat Felix Alexandre Guilmant .
  18. Edmond Stoullig, „  Konserwatorium muzyki i deklamacji  ”, Roczniki teatru i muzyki , Paryż , Librairie Paul Ollendorff , tom.  35 th roku1909, s.  506 ( ISSN  2015-7916 , czytaj online ).
  19. Edmond Stoullig, „  Konserwatorium muzyki i deklamacji  ”, Roczniki teatru i muzyki , Paryż , Librairie Paul Ollendorff , tom.  36 th roku1910, s.  520 ( ISSN  2015-7916 , czytaj online ).
  20. Bernard Gavoty , Louis Vierne: życie i praca: W cieniu Wielkich Organów Notre-Dame de Paris , Albin Michel ,1943, 325  pkt. ( czytaj online ) , s.  105.
  21. Edmond Stoullig, „  Konserwatorium muzyki i deklamacji  ”, Roczniki teatru i muzyki , Paryż , Librairie Paul Ollendorff , tom.  37 th roku1911, s.  561 ( ISSN  2015-7916 , czytaj online ).
  22. Louis Vierne , „Rozdział IV  : Klasa Guilmant – Nasi uczniowie” , w In memoriam Louis Vierne (1870-1937): Moje wspomnienia , Paryż , Desclée de Brouwer & C ie oraz Sekretariat Generalny Przyjaciół Organów,1939, 228  s. ( czytaj online ) , s.  79.
  23. „  W teatrze – niedyskrecje-komunikaty  ”, Le Matin , Paryż , t.  25 th roku n O  8867,7 czerwca 1908, s.  4 ( ISSN  1256-0359 , czytaj online ).
  24. Guéritey 1995 , s.  85
  25. Gilbert Rose "  Komunikat Monsieur Gilbert Rose - Sesja z dnia 7 listopada 2008 - owłosione muzyków  " Memoires de l' Academie de Stanislas , Nancy , 8 th , t.  XXIII , 2008-2009, s.  137 ( ISSN  1157-0628 , czytaj online ).
  26. Prysznic 2012 , s.  139
  27. Prysznic 2012 , s.  141
  28. Prysznic 2012 , s.  143
  29. Prysznic 2012 , s.  146
  30. Émile Poillot, „List do Nadii Boulanger z 23 grudnia 1918” , w Listach od różnych korespondentów adresowanych do Nadii Boulanger w odpowiedzi na ankietę z listopada 1918 (11 czy 26?) „Projekty powojenne” (Listy z autografami, 224 f.), francusko-amerykański Komitetu Narodowego Konserwatorium Muzycznego i deklamacji, różne formaty ( BNF Ogłoszenie n o  FRBNF39600804 )
  31. Charlotte Segond-Genovesi, „Myślenie po wojnie: aspiracje i osiągnięcia w świecie muzycznym (1914-1918)” , w Lionel Pons, Lucien Durosoir . Współczesny kompozytor urodzony romantycznie. : Materiały z kolokwium - Palazzetto Bru-Zane - Wenecja, 19-20 lutego 2011 , Albi , Editions Multilingues Fraction,czerwiec 2013, 308  pkt. ( ISBN  978-2-918898-05-4 , czytaj online ) , s.  31-33.
  32. Nadia Boulanger i Lili Boulanger , francusko-amerykański Komitetu Narodowego Konserwatorium Muzycznego i deklamacji "  POILLOT  " Gazette des Classes de Skład du Konserwatorium , Paryż Bureau du Conservatoire n o  9,maj 1917, s.  35-36 ( czytaj online ).
  33. Nadia Boulanger i Lili Boulanger , francusko-amerykański Komitetu Narodowego Konserwatorium Muzycznego i deklamacji "  POILLOT Emile  " Gazette Conservatory Klasy Skład , Paryż , Biuro Konserwatorium n o  10,1 st czerwiec 1918, s.  79 ( przeczytaj online ).
  34. Prysznic 2012 , s.  144
  35. Guéritey 2003 , s.  38
  36. L. Carriot, „  Kronika  ”, La Revue de Bourgogne , Dijon , tom.  9 N O  VI ,15 czerwca 1921, s.  195 ( ISSN  2021-0639 , czytaj online ).
  37. J. Denizot, „  Byli uczniowie, sukcesy, nominacje, awanse  ”, Biuletyn dwumiesięczny Szkoły Sprzedaży Saint-François de Sales w Dijon , Dijon , t.  35th lat, N O  227 października 1923, s.  32 ( OCLC  472107168 , czytaj online ).
  38. "  Le Mouvement Musical en Province  ", Le Ménestrel , Paryż , Heugel , tom.  91 th roku n O  29,19 lipca 1929, s.  333 ( ISSN  1247-9519 , czytaj online ).
  39. „  Sesja 26 stycznia 1939 r.  ”, Pamiętniki Akademii Nauk, Sztuki i Literatury Pięknej w Dijon , Dijon ,1939, s.  LX ( ISSN  0755-3617 , czytaj online ).
  40. Alain Cartayrade, „  Spis koncertów francuskich organistów w Paryżu  ” , o France Orgue ,2012.
  41. Guéritey 1995 , s.  87
  42. Clarendon ( Bernard Gavoty ), „  Nie żyje wielki francuski organista  ”, Le Figaro , Paryż ,24 czerwca 1948( ISSN  1241-1248 ).
  43. Joseph Samson , „  Śmierć Emila Poillota  ”, La Croix , Paryż ,31 lipca 1948 r( ISSN  0242-6056 ).
  44. Jacques Gardien, członek Komitetu „Przyjaciół Organów”, „  Wielki organista: Émile Poillot  ”, Le Bien public , Dijon ,27 czerwca 1948( ISSN  0998-4593 ).
  45. "  Słynny organista z Dijon Émile Poillot nie żyje  ", Le Bien public , Dijon ,23 czerwca 1948( ISSN  0998-4593 ).
  46. Guéritey 1995 , s.  92
  47. „  Organiści  ” , na Le Paris des Orgues .
  48. Michel Huvet, „  Z Maîtrise de la Cathédrale i André Fleury na organach: muzyczne święto, jakiego chciałby Émile Poillot…  ”, Le Bien public , Dijon ,2-3 grudnia 1978( ISSN  0998-4593 ).
  49. Guéritey 2003 , s.  39
  50. Maurice Emmanuel , „  Muzyka improwizowana  ”, Le Menestrel , Paryż , Heugel , tom.  94 th roku n O  7,12 lutego 1932, s.  66 ( ISSN  1247-9519 , czytaj online ).
  51. Joseph Samson , „  W cieniu Zaczarowanej Katedry: Monsignor R. Moissenet - II . Poeta  ”, La Tribune de Saint-Gervais , Paryż , Schola Cantorum , t.  XXV , n O  4,Sierpień 1928, s.  125 ( ISSN  2018-7092 , czytaj online ).
  52. Guéritey 1995 , s.  105
  53. Henri Vincenot , Wspomnienia dziecka szyny: szaniec miłosierdzia , Hachette ,1980, 392  s. ( ISBN  978-2-01-004704-6 , czytaj w internecie ) , s.  132.
  54. Denis Havard de la Montagne, „  List Jeana Fellota, skierowany 30 grudnia 1947 r. do jego ucznia Joachima Havarda de la Montagne, który wyjechał do Dijon, by odbyć służbę wojskową  ” , o Musica and Memoria .
  55. „  Byli uczniowie: różne wiadomości  ”, dwumiesięcznik Biuletynu Szkoły Sprzedaży Saint-François de Sales w Dijon , Dijon , tom.  33 th roku n O  5,17 grudnia 1921, s.  78 ( OCLC  472107168 , czytaj online ).
  56. "  Auxerre Saint-Eusèbe  " , o Organach L'Yonne ,2007.
  57. Louis Schneider, „  Muzyka  ”, Le Petit Parisien , Paryż , obj.  57 th roku n O  20.111,22 marca 1932, s.  6 ( ISSN  0999-2707 , czytaj online ).
  58. (w) Stephen Schloesser, „Charles Tournemire: Mystical Dissonance” in Jazz Age Catholicism: Mystic Modernism in Postwar Paris, 1919-1933 , University of Toronto Press ,2005, 440  pkt. ( ISBN  978-0802087188 ) , s.  314-315.
  59. M.-FJ, „  Les Amis de l'Orgue. M.  Émile Poillot (19 marca)  ”, Le Menestrel , Paryż , Heugel , tom.  94 th roku n O  13,25 marca 1932, s.  145-146 ( ISSN  1247-9519 , czytaj online ).
  60. Marguerite Sornin, „  Za mikrofonem  ”, La Vie Limousine , Limoges , tom.  9 th roku N O  100,25 lipca 1933 r, s.  85 ( ISSN  2139-9492 , czytaj online ).
  61. „  Przesłuchania TSF  ”, L'express du Midi , Toulouse , tom.  46 th roku n O  16.141,16 maja 1937, s.  8 ( ISSN  2017-0238 , czytaj online ).
  62. „  Międzynarodowy Kongres Muzyki Sakralnej  ”, La Croix , Paryż , tom.  58 th roku n o  16 70227 lipca 1937, s.  5 ( ISSN  0242-6056 , czytaj online ).
  63. (es) „  Conciertos: Asociácion de Música de Palafrugell  ” , Boletin Musical , Cordoba , tom.  Ano 1, N O  5,lipiec 1928, s.  11 ( przeczytaj online ).
  64. (Ca) A. Crosa M., "  Musicale: Associació de Música  " , Marinada , Palamós , tom.  Każdy XII , n O  3,marzec-kwiecień 1925, s.  57-58 ( czytaj online ).
  65. (es) „  Asociácion de Cultura Musical  ” , Levante Agrario  (es) , Murcia , tom.  Ano XII , n O  3224,5 marca 1926, s.  1 ( przeczytaj online ).
  66. (w) "  Maurice Marechal i jego sztuka. Wieczór z mistrzem wiolonczelistą  ” , The Straits Times , Singapur ,8 sierpnia 1933, s.  12 ( OCLC  8572659 , przeczytaj online ).
  67. „  Następne „wycieczki” Maurice'a Maréchala i Émile'a Poillota  ”, Le Progrès de la Côte d'Or , Dijon , tom.  65 th roku N O  19312 lipca 1933 r, s.  2 ( ISSN  2113-7455 , czytaj online ).
  68. Carolyn Shuster Fournier , „  Tradycja muzyczna bazyliki Sainte-Clotilde: Les dedicaces  ”, L'orgue , Paryżu , Stowarzyszenie des Amis de l' Orgue , vol.  2007 / II - III , n os  278-279 „muzyczną tradycją Bazyliki Sainte-Clotilde w Paryżu”lipiec 2007, s.  180-181 ( ISSN  0030-5170 ).
  69. (w) Carolyn Shuster Fournier , "  Tradycja muzyczna w Bazylice Sainte-Clotilde w Paryżu, Francja: The dedykacjami  " , Diapason  (IN) , Arlington Heights (Illinois) , Scranton Gillette  (w) , vol.  99-ty rok, n O  4,kwiecień 2008, s.  26-27 ( ISSN  0012-2378 , czytaj online ).
  70. Abbé Joseph Joubert , Współcześni mistrzowie organów: Niepublikowane utwory na organy lub fisharmonię , tom.  4 th  : francuskiej szkoły , Paryż, Maurice Senart & Cie,1914( czytaj online ) , s.  103-104.
  71. Abbé Joseph Joubert , Współcześni mistrzowie organów: Niepublikowane utwory na organy lub fisharmonię , tom.  4 th  : francuskiej szkoły , Paryż, Maurice Senart & Cie,1914( czytaj online ) , s.  105-107.
  72. Abbé Joseph Joubert , współcześni organiści: Niepublikowane utwory dla Grand Orgue z Obliged Pedal , tom.  7 th , Paryż, Maurice Senart & Cie,1914( czytaj online ) , s.  72-75.
  73. „  Andantino na organy (Emmanuel, Mauritius)  ” .
  74. „  Katalog dzieł Charlesa Tournemire'a  ” , o uniwersum frankistowskim .
  75. "  The Mystical Organ, Opp.55-57 (Tournemire, Charles)  " .
  76. „  Katalog dzieł Louisa Vierne'a  ” , o uniwersum frankistowskim .
  77. Louis Vierne , 24 utwory en style libre na organy lub fisharmonię (z opcjonalnym pedałem) Louisa Vierne'a (op. 31) (Musique manuscrite), 93  s. ( czytaj online ) , s.  92.
  78. „  24 utwory w wolnym stylu, op.31 (Vierne, Louis)  ” .
  79. „  Burgundzkie refleksje pod sklepieniami katedry , recital Yves Cuenota w katedrze Saint-Bénigne w Dijon, niedziela, 2 czerwca 2013 r.  ” , o Karl Joseph Riepp 1710-1775 .
  80. Frank Langlois, Maurice Emmanuel (1862-1938) , Durand Salabert Eschig ,październik 2007, 26  pkt. ( ISMN  M-044-08096-0 , czytaj online ) , s.  8.
  81. Les Amis de Maurice Emmanuel, „  Œuvres de Maurice Emmanuel  ” , o Maurice Emmanuel 1862-1938 Kompozytor , 2013-2014 .
  82. (w) Music Composers, Authors & Songs: A Biographical Dictionary: 2nd Edition , Amerykańskie Stowarzyszenie Kompozytorów, Autorów i Wydawców ,1952( czytaj online ) , s.  203.
  83. (w) Theodore Baker , Baker's Biographical Dictionary of Musicians  : 5th Edition, Całkowicie poprawione przez Nicolasa Slonimsky'ego , G. Schirmer, Inc. ,1958, 1855  s. ( czytaj online ) , s.  616.
  84. Claude Duchesneau, Pełna wersja gry: Claude Duchesneau przesłuchuje Michela Chapuisa , Centuriona ,1979, 220  pkt. ( ISBN  978-2-227-32020-8 ) , s.  29-31.
  85. "Louis Vierne w Notre-Dame de Paris - Paryż, 22-23 października 1928" , w Daniel Couturier, Wokół Jeana Bouvard, organisty, kompozytora i pedagoga z Lyonu: Zapomniana muzyka francuska, poprzez jej wspomnienia... (postscriptum Rulon Christiansen), Longué-Jumelles , Le Vieux Logis,1994, 78  s. ( ISBN  2307074945 , przeczytaj online ).
  86. Catherine Saulieu, Ogród orleański , Paryż, Editions de Fallois ,21 marca 2018 r., 344  s. ( ISBN  978-2-87706-991-5 ).

Bibliografia

Dokument użyty do napisania artykułu : dokument używany jako źródło tego artykułu.