Aedicule

Wnęce wieży jest architektoniczny termin , który obejmuje kilka małych odizolowanych budynków w przestrzeni publicznej lub otwartych przestrzeni, różnych miejsc pracy i statusu.

antyk

Starożytny Egipt

Anubis , bóg z mitologii egipskiej , jest często przedstawiany jako czuwający nad grobowcem symbolizowanym przez edykule.

Starożytność rzymska

W architekturze starożytnego Rzymu edykuł ( ædicula , imię żeńskie lub ædiculum , nazwa neutralna) jest małą autonomiczną konstrukcją lub figurą na budynku (jest to tabernakulum lub baldachim złożony z frontonu noszonego na kolumnach ), który pozwala pomieścić posąg, w szczególności boskość chroniącą miejsce (świątynię, dom) lub święty grób (grób Chrystusa jest chroniony przez medykule w kościele Grobu Świętego w Jerozolimie ).

Średniowiecze

W romańskie fryzy są czasami ozdobione aedicules; katedry, twierdze, miniaturowe konstrukcje są nadal umieszczone w ręku rzeźbionych postaci, które zdobią portale i górne galerie średniowiecznych kościołów.

Era nowożytna

W XVIII -tego  wieku, urbanistyki i sztuki ogrodowej, odnosi sanktuarium konstrukcje akredytacyjnych w parkach i placach, prawdopodobnie bardziej zamknięte niż pawilonów i kiosków i raczej starożytnej inspiracji.

Okres współczesny

Specjalne kioski

Uwagi i odniesienia

  1. Należy rozumieć w znaczeniu łacińskiego tabernaculum oznaczającego „namiot, chatę”.
  2. Definicje leksykograficzne i etymologiczne „wydania” skomputeryzowanego skarbca języka francuskiego na stronie internetowej National Center for Textual and Lexical Resources .

Zobacz też

Linki zewnętrzne