Bagan

Bagan Obraz w Infobox. Świątynie Bagan Geografia
Kraj  Birma
Region Mandalay
Część Środkowa Birma ( d )
Stolica Królestwo Pagan
Powierzchnia 104 km 2
Informacje kontaktowe 21 ° 10 ′ 21 ″ N, 94 ° 51 ′ 36 ″ E
Imperium pogańskie - Sithu II.PNG Demografia
Populacja 22.000 mieszk.
Gęstość 211,5 mieszk./km 2
Operacja
Status Kanton Birmy , stanowisko archeologiczne
Dziedzictwo Lista wstępna światowego dziedzictwa ( d ) (1996)
Światowe dziedzictwo (2019)
Geolokalizacja na mapie: Myanmar
(Zobacz sytuację na mapie: Birma) Map point.svg

Bagan ( birmański  : ပုဂံ ), niegdyś pisane jako Pagan , to rozległe buddyjskie stanowisko archeologiczne o powierzchni prawie 50 kilometrów kwadratowych, położone w regionie Mandalaj , na centralnej równinie Birmy, na lewym brzegu Irawadi . IX th  wieku XIII th  wieku było stolicą królestwa Pagan , pierwszy birmańskiej imperium.

Zajmowane przez kilka wiosek lub osad, często budowanych w pobliżu grup świątyń, znajduje się w strefie sejsmicznej i doznało licznych trzęsień ziemi powodujących poważne zniszczenia, z których jedno z najważniejszych i najbardziej destrukcyjnych miało miejsce w Lipiec 1975.

Następnie , przy pomocy kilku lokalnych współpracowników, Pierre Pichard z Francuskiej Szkoły Dalekiego Wschodu (EFEO) sporządził inwentaryzację zabytków . W ramach tej inwentaryzacji w ośmiu tomach wydanych w latach 1992–2001 pomniki zostały zmierzone, sfotografowane i prześledzone ich plany, z których każdy oprócz nazwy, którą może nosić, otrzymał numer. W inwentarzu wymieniono 2834 zabytków, z których wiele jest w ruinie.

Kilka zabytków zostało odrestaurowanych po trzęsieniu ziemi w 1975 roku, ale w latach dziewięćdziesiątych fala renowacji przeprowadzona pod egidą rządu birmańskiego, a także budowa pola golfowego i obserwacja wieży pośrodku terenu wzbudziły wiele komentarzy. , często bardzo krytyczny, ze strony zachodnich historyków sztuki i archeologów. Te odbudowy, które często porównuje się do rekonstrukcji, są finansowane z datków wiernych buddyjskich.

Bagan jest na listę Światowego Dziedzictwa z UNESCO w sprawie6 lipca 2019 r.

Podsumowanie osi czasu

Okupacja miejscu przez Pyus Wydaje się, że rozpoczęła się około połowy VII th  wne. Zachowało się kilka bardzo rzadkich śladów z tamtych czasów, czasem ukrytych w późniejszych zabytkach budowanych wokół nich, lub być może jak Bu-hpaya , stupa, której bulwiasty kształt przypomina stupy zbudowane w Pjusie (anc. Prome) przez Pyus. Największy okres aktywności budowy odbyło między XI TH i XIV th  stulecia. Okres ten, który wyznacza hegemonię potęgi Birmy w regionie, sprawia, że ​​Równina Pogańska jest największym buddyjskim stanowiskiem archeologicznym w Azji, z kilkoma tysiącami zabytków.

Historycznych wydarzeń, które wstrząsnęły XIII th  century zbiegła się z upadkiem miasta i przeniesienie kapitału do Ava , wschód, oznacza koniec tego długiego okresu. Bagan nigdy nie został jednak całkowicie opuszczony, pozostając miejscem pielgrzymek.

Nie będzie to okres ożywienia w XVIII th  wieku, kilka pomników następnie zbudowany jako Thein-Upali, hali do święceń mnichów, zbudowany w 1793-1794.

Architektura

Pomniki są murowane lub rzadziej częściowo wykopane, częściowo zbudowane. Zostały całkowicie pokryte białym tynkiem ( sztukaterią ), który często zanikał; ramy drzwi i okien znają szczególnie wyrafinowany zabieg z ościeżami czasami zdobionymi dużymi wolutami ozdobionymi zwierzętami i kwiatami oraz tympanonem wielopłatowym umieszczonym w przedstawieniu wieży.

Rodzaje zabytków

Występują tu dwa główne typy: stupa i świątynia.

Stupa , stały pomnik, na planie koła, ale jest w stanie mieć bazę planie kwadratu, nawet pięciokątny , a których wyniki cześć w circumambulation że jednym marek niego. Plan pięciokątny jest dziełem architektów z Bagan i odnosi się do ostatnich czterech Buddów z przeszłości oraz przyszłego Buddy , Maitrei (Metteya).

Świątynia, zbudowany pomnik, którego wymiary mogą się zmieniać i którego plan ma kilka form:

Zwracamy również uwagę na istnienie niektórych zabytków wykopanych, ale uzupełnionych elementami zbudowanymi z dodanych cegieł, na przykład Kyanzittha-umin lub Kyauk-ku-umin, których ganek i sanktuarium tworzą masywny budynek oparty o naturalną ścianę, w której wykopano korytarze .

Rodzaje zabytków i terminologia

Nazwy nadawane lokalnie zabytkom często zawierają określenie odnoszące się do ich natury:

Geograficzne rozmieszczenie zabytków

Stare Miasto

Stare miasto Bagan, które znajduje się pod kątem prostym w miejscu, gdzie rzeka łamie swój bieg na zachód i płynie na południe; otoczony jest częściowo zachowanymi murami, w szczególności bramą Tarabha na ścianie zachodniej. Prawdopodobnie jego początkowy plan był czworokątny, a jego zachodnia ściana została zniszczona przez rzekę.

Znajduje się tam kilka świątyń i stup: Pathohtamya (z malowidłami), Nat-hlaung-kyaung (świątynia bramińska), świątynia Mahabodhi (replika świątyni Bodhgaya ), Bu-hpaya (stupa) o budowie bulwiastej na brzegu rzeki), w szczególności Gawdaw-palin i That-byin-nyu (dwie „  góry świątynne  ”).

Na południe od miasta i Myinkaba

Wiele zabytków, z których część znajduje się na terenie wsi Myinkaba, zostało zbudowanych na południe od miasta i na całym obszarze wzdłuż rzeki. Niektóre, spośród najstarszych, są otwarte na północ ( Loka-hteik-pan  ; Abeyadana; Nagayon ), innymi słowy, na miasto, które było administracyjnym i politycznym centrum królestwa. Położona na południe od Loka-hteik-pan stupa Shwe-san-daw została najprawdopodobniej zbudowana przez władcę Aniruddha (Anawrahta) (1044-1077). Należy również wspomnieć o Mye-bon-tha zbudowanym na wschód od Loka-hteik-pan .

Kilka innych stup zostały zbudowane w tym obszarze stronę: Mingala-Zedi , prawdopodobnie w XIII th  century, lub, bardziej na południe, tak min-gyi zbudowana sto lat temu i słynie ziemia upieczony oszklone. Za Myinkaba, w wiosce Pagan Myo-thit, zbudowano na brzegu Loka-nanda , pomnik o bulwiastej sylwetce podobnej do tej z Bu-hpaya .

Oprócz Kubyauk-gyi położonego na północ od wioski Myinkaba i zainaugurowanego w 1113 r. Przez księcia koronnego, syna Kyanzitthy , zachowamy Abeyadana i Naga-yon , oba zbudowane na południe od Myinkaba za panowania Kyanzittha: te różne zabytki, oprócz tego, że były przedmiotem darowizn królewskich, obejmują bardzo bogatą i kunsztowną dekorację malarską, która jest nadal dobrze zachowana. Zbudowany w XI -tego  wieku, Nanpaya poleceń uwagę do jego wnętrza ornamentacji wyryte w kamieniu, który pozostaje unikalny przykład w Pagan.

Między starym miastem a Nyaung-U

Na obszarze wzdłuż rzeki między Starym Poganinem a wioską Nyaung-u wzniesiono kilka grup pomników, w tym w szczególności wioskę Wetky-in. Pierwszym pomnikiem napotkanym u bram miasta po wyjściu z niego jest wielka świątynia Anandy zbudowana za panowania Kyanzitthy (1084-1112) i której główne wejście jest skierowane w stronę miasta, czyli na zachód.

Świątynia Htilominlo , zbudowany wokół początku XIII th  century, pojawiających się w krajobrazie jako inny „świątynia” górskiego południowego, który jest Alopyi-gu-hpaya . Dalej na wschód możemy wspomnieć o Kubyauk-gyi of Wetkyi-in - nie mylić z Kubyauk-gyi z Myinkaba. Kierując się na północ, napotykamy Kyanzittha-umin, częściowo zbudowaną „świątynię-jaskinię”, częściowo odkopaną przed dotarciem do stupy Shwezigon .

Pagoda Shwezigon, zbudowana przez Aniruddha (Anawrahta), nosi numer 1 w spisie zabytków tego miejsca; Na wschód od wioski Nyaung-U i dostępnej ze szczytu klifu, znajduje się Kyauk-ku-umin, częściowo wykopany, częściowo zbudowany pomnik.

Centralna równina

Tylko kilka pomników zostało wzniesionych na centralnej równinie; wysoka figura Dhammayan-gyi ( XII th  wieku) i Sula-mani-GU-hpaya (1183) z dnia dwa pomniki związane z grupy „świątyń górskich” wyłania się w krajobrazie, akcentując ich izolację. Z drugiej strony, wokół Dhamma-yazika (datowanej na 1197-1198), stupy, której plan podstawy jest pięciokątny, rozmieszczonych jest wiele małych pomników .

Minnanthu, na południowy wschód od równiny

Inną ważną grupą zabytków wzniesionych na przełomie XII th i XIII th  Century Minnanthu, wieś położona na południowy wschód od równinie (Hpaya-tuńczyk-zu; Tambula; Winido-hpaya; Let-put- kan).

Malowidła ścienne

Techniczny

Ściany pokryto warstwami słomy i błota, podtrzymującymi cienką warstwę wapna pod farbą naniesioną temperą ze spoiwem zwierzęcym. Na przestrzeni wieków obrazy mogły ciemnieć, zakryte sadzą świec i kadzideł lub pokryte warstwą piasku niesioną przez wiatr.

Ikonografia

Można wyróżnić dwa główne typy zdobień malarskich, jeden religijny, a drugi dekoracyjny. Ikonografia religijna obejmuje następujące tematy:

  • Życie Buddy  : przedstawiane za pomocą pojedynczego panelu zawierającego siedem scen tworzących łuk wokół kultowego obrazu, który jest na okrągło lub w formie płaskorzeźby, na przykład w Loka-hteik-pan; lub figurował w serii obrazów rozmieszczonych na pomniku.
  • Poprzednie wcielenia ( jātaki ) Buddy: 547 jātaków jest przedstawionych za pomocą małych kwadratowych tabel i opatrzonych tytułem ilustrowanego życia. W świątyniach zbudowanych za panowania Kyanzitthy (1084-1112) malowidła te tworzą duże grupy pokrywające całe ściany przedsionka, na przykład w Abeyadana lub Nagayon , lub sanktuarium, jak w Loka-hteik-pan lub w ambulatoryjny jak w Kubyauk-gyi z Myinkaba (AD 1113), który oferuje jeden z najbardziej kompletnych i najlepiej zachowanych zestawów. Cykl rozpoczyna się w górnej części ściany i tworzy szereg nałożonych na siebie pasm, z panelami następującymi po sobie od lewej do prawej i od góry do dołu. W dalszym rozwoju obrazy stają się mniejsze, nie pokrywając już całkowicie ścian, na przykład w Kubyauk-gyi w Wetky-in, gdzie dwa duże zestawy znajdują się pośrodku znacznie bardziej złożonej kompozycji ikonograficznej na dwóch ścianach. sanktuarium. Przedstawienie jātaków zajmuje drugorzędną pozycję w porównaniu z wydarzeniami z życia Buddy, kilka rzędów małych kwadratowych paneli tworzących ramę obrazów poświęconych tym wydarzeniom, co możemy zaobserwować w kilku świątyniach zbudowanych w wiosce Minnanthu.

Obrazy mogą lub nie powinny koniecznie być przeglądane szczegółowo w zabytków XI TH i XII th  stulecia, które zostały zbudowane w starym mieście lub na południe od niej; często zdobią bardzo ciemne korytarze bez bezpośredniego światła i pozostają niewidoczne. Spostrzeżenie to dotyczy oczywiście również napisów, które je identyfikują.

Sytuacja zmienia się podczas XII -tego  wieku, w związku z tym, że pomniki są bardziej otwarte z większą ilością okien i wejść, obrazowym ozdoby jest bardziej widoczny.

Dekoracyjna ornamentyka w dużej mierze ustępuje wzorom zapożyczonym ze świata roślinności i świata zwierząt. Lotos zajmuje poczesne miejsce, są pomalowane na Keystone sanktuarium.

Pomniki

Zbudowany głównie między X TH i XIII th  stulecia, mają różne rodzaje i style, które nie zawsze następują w porządku chronologicznym. Indianista Louis Frédéric wyróżnia trzy główne okresy:

Główne zabytki, w kolejności budowy
  • po 1160:

Myazedi napis dnia około 1113 , jest opisany jako z Rosetta Stone of Burma  : nosi teksty w 4 językach: Pyu , MON , dawnej Birmy i Pali . Jest poświęcony świątyni Gubyaukgyi przez księcia Rajakumara, syna króla Kyanzitthy .

Bagan dzisiaj

Wczesnym rankiem wierni deponują pożywienie dla bonz w czarnych wazach ustawionych w tym celu przed posągami Buddy, wtulonymi w mury starego poganina. Inni wolą, aby mnisi przychodzili, aby zbierać ofiary ze swoich domów.

Bardzo młodzi chłopcy przestrzegają rytuałów inicjacyjnych bonzów. Ale shinpyu , czyli wstąpienie do stanu mnicha buddyjskiego , nie wiąże się z żadną przysięgą. W każdej chwili mogą wyrzec się życia religijnego. Większość z nich to robi, gdy osiągną pewien stopień wiedzy.

W strefie archeologicznej starożytna stolica Birmy to tylko spokojna wioska. Mekka sztuki buddyjskiej poświęcona jest przede wszystkim tradycyjnym zajęciom.

Buddyzm harmonizujący z poprzedzającym go animizmem , odnajdujemy w Birmie tę symbiozę na popularnych festiwalach. Tak więc na miejscu Pagana widzimy tancerza przebranego za Nat , dobroczynnego geniusza, odpierającego złe duchy, które przeszkadzają śmiertelnikom. Podobnie lalkarze podróżują po kraju, opowiadając fantastyczne legendy z bardzo odległej przeszłości.

W 2020 roku, podczas pandemii COVID-19 , szabrownicy wykorzystują nieobecność turystów oraz niedobory kadrowe policji i strażaków, biorąc pod uwagę wielkość miejsca ataku. Na początku miesiącaczerwiec 2020splądrowano kilkanaście pagód. Dokładny łup nie został ujawniony, a policja twierdziła tylko, że były to monety i relikwie, ale strona nie widziała tak wielu grabieży od dziesięcioleci. Jednak najlepiej zachowane i najbardziej prestiżowe, najlepiej zachowane pagody są oszczędzone.

Zobacz też

Bibliografia

  1. Trzęsienie ziemi w Bagan (1975)
  2. Nota biograficzna na stronie internetowej EFEO
  3. Hudson 2000 i 2008.
  4. „  Siedem nowych miejsc kulturowych wpisanych na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO  ” , na UNESCO ,6 lipca 2019 r(dostęp 6 lipca 2019 )
  5. Pichard 1985; Pichard 1991.
  6. Hudson, Niyein Lwin, Win Maung 2002, str. 66.
  7. Giantomassi 2004.
  8. Bautze-Picron 2003.
  9. Bautze-Picron 2003b.
  10. „  Birma: szabrowników świątynne inwestować Bagan, opróżnić turystów  ” , na france24.com ,6 lipca 2020 r(dostęp 6 lipca 2020 )

Bibliografia

Dokument użyty do napisania artykułu : dokument używany jako źródło tego artykułu.

  • (en) Claudine Bautze-Picron, The Buddhist Murals of Pagan, Timeless Vistas of the Cosmos , ze zdjęciami Joachima K. Bautze, Bangkok: Orchid Press, 2003.Dokument użyty do napisania artykułu
  • (en) Claudine Bautze-Picron, Some Observations on the cosmological Buddhapadas at Pagan, Journal of Bengal Art , vol. 8, 2003b, s.  19-68 .Dokument użyty do napisania artykułu
  • Louis Frédéric , Sztuka Indii i Azji Południowo-Wschodniej , Flammarion, 1994.Dokument użyty do napisania artykułu
  • (it) Carlo Giantomassi, Conservazione e restauro di dipinti murali w Birmie (Pagan) i Tybecie (Dege), w: Rocco Mazzeo (red.), Diagnosi, conservazione e restauro di dipinti murali dell'estremo Oriente: quando oriente e occidente s'incontrano e si confrontano: seminario internazionale / Diagnosis, konserwacja i renowacja dalekowschodnich malowideł ściennych: kiedy wschód i zachód spotykają się i wymieniają , Rawenna, Włochy, 28-29 maja 2004, Ravenna: Longo editore, s.  113-118 .Dokument użyty do napisania artykułu
  • (en) Gordon H. Luce, Old Birma ~ Early Pagán , New York: JJ Augustin Publisher / Artibus Asiae / The Institute of Fine Arts, New York University, 1969-1970.
  • (en) Beatrice Messeri, Myanmar: Porównanie przeszłości i teraźniejszości, tego, co dzieje się w dziedzinie konserwacji dziedzictwa architektonicznego: zastosowane techniki, stosowane zasady konserwacji i odpowiednie plany zarządzania dziedzictwem, XXI Międzynarodowe Sympozjum CIPA , 1- 6 października 2007 r., Ateny, Grecja. Zobacz: http://www.isprs.org/proceedings/XXXVI/5-C53/papers/FP098.pdf
  • (en) Pierre Pichard, Inventory of Monuments at Pagan, Inventory of monuments , osiem tomów, Paryż / Gartmore: EFEO / UNESCO / Kiscadale, 1992-2001.Dokument użyty do napisania artykułu
  • (en) Donald M. Stadtner, Ancient Pagan, Buddhist Plain of Merit , Photography Michael Freeman and Donald M. Stadtner, Bangkok: River Books, 2005.Dokument użyty do napisania artykułu
  • (en) Paul Strachan, Imperial Pagan, Art and Architecture of Birma , Honolulu: University of Hawaii Press, 1989.

Linki zewnętrzne