Kraj | Birma |
---|---|
Region | Mandalay |
Część | Środkowa Birma ( d ) |
Stolica | Królestwo Pagan |
Powierzchnia | 104 km 2 |
Informacje kontaktowe | 21 ° 10 ′ 21 ″ N, 94 ° 51 ′ 36 ″ E |
Populacja | 22.000 mieszk. |
---|---|
Gęstość | 211,5 mieszk./km 2 |
Status | Kanton Birmy , stanowisko archeologiczne |
---|---|
Dziedzictwo |
Lista wstępna światowego dziedzictwa ( d ) (1996) Światowe dziedzictwo (2019) |
Bagan ( birmański : ပုဂံ ), niegdyś pisane jako Pagan , to rozległe buddyjskie stanowisko archeologiczne o powierzchni prawie 50 kilometrów kwadratowych, położone w regionie Mandalaj , na centralnej równinie Birmy, na lewym brzegu Irawadi . IX th wieku XIII th wieku było stolicą królestwa Pagan , pierwszy birmańskiej imperium.
Zajmowane przez kilka wiosek lub osad, często budowanych w pobliżu grup świątyń, znajduje się w strefie sejsmicznej i doznało licznych trzęsień ziemi powodujących poważne zniszczenia, z których jedno z najważniejszych i najbardziej destrukcyjnych miało miejsce w Lipiec 1975.
Następnie , przy pomocy kilku lokalnych współpracowników, Pierre Pichard z Francuskiej Szkoły Dalekiego Wschodu (EFEO) sporządził inwentaryzację zabytków . W ramach tej inwentaryzacji w ośmiu tomach wydanych w latach 1992–2001 pomniki zostały zmierzone, sfotografowane i prześledzone ich plany, z których każdy oprócz nazwy, którą może nosić, otrzymał numer. W inwentarzu wymieniono 2834 zabytków, z których wiele jest w ruinie.
Kilka zabytków zostało odrestaurowanych po trzęsieniu ziemi w 1975 roku, ale w latach dziewięćdziesiątych fala renowacji przeprowadzona pod egidą rządu birmańskiego, a także budowa pola golfowego i obserwacja wieży pośrodku terenu wzbudziły wiele komentarzy. , często bardzo krytyczny, ze strony zachodnich historyków sztuki i archeologów. Te odbudowy, które często porównuje się do rekonstrukcji, są finansowane z datków wiernych buddyjskich.
Bagan jest na listę Światowego Dziedzictwa z UNESCO w sprawie6 lipca 2019 r.
Okupacja miejscu przez Pyus Wydaje się, że rozpoczęła się około połowy VII th wne. Zachowało się kilka bardzo rzadkich śladów z tamtych czasów, czasem ukrytych w późniejszych zabytkach budowanych wokół nich, lub być może jak Bu-hpaya , stupa, której bulwiasty kształt przypomina stupy zbudowane w Pjusie (anc. Prome) przez Pyus. Największy okres aktywności budowy odbyło między XI TH i XIV th stulecia. Okres ten, który wyznacza hegemonię potęgi Birmy w regionie, sprawia, że Równina Pogańska jest największym buddyjskim stanowiskiem archeologicznym w Azji, z kilkoma tysiącami zabytków.
Historycznych wydarzeń, które wstrząsnęły XIII th century zbiegła się z upadkiem miasta i przeniesienie kapitału do Ava , wschód, oznacza koniec tego długiego okresu. Bagan nigdy nie został jednak całkowicie opuszczony, pozostając miejscem pielgrzymek.
Nie będzie to okres ożywienia w XVIII th wieku, kilka pomników następnie zbudowany jako Thein-Upali, hali do święceń mnichów, zbudowany w 1793-1794.
Pomniki są murowane lub rzadziej częściowo wykopane, częściowo zbudowane. Zostały całkowicie pokryte białym tynkiem ( sztukaterią ), który często zanikał; ramy drzwi i okien znają szczególnie wyrafinowany zabieg z ościeżami czasami zdobionymi dużymi wolutami ozdobionymi zwierzętami i kwiatami oraz tympanonem wielopłatowym umieszczonym w przedstawieniu wieży.
Łuk wielopłatowy pobrany z tympanonu i wsparty na ościeżach ozdobionych wolutami, Kubyauk-nge, fasada południowa
Łuk wielopłatowy wstawiony w reprezentację wieży, Myebontha, fasada zachodnia
Występują tu dwa główne typy: stupa i świątynia.
Stupa , stały pomnik, na planie koła, ale jest w stanie mieć bazę planie kwadratu, nawet pięciokątny , a których wyniki cześć w circumambulation że jednym marek niego. Plan pięciokątny jest dziełem architektów z Bagan i odnosi się do ostatnich czterech Buddów z przeszłości oraz przyszłego Buddy , Maitrei (Metteya).
Świątynia, zbudowany pomnik, którego wymiary mogą się zmieniać i którego plan ma kilka form:
Zwracamy również uwagę na istnienie niektórych zabytków wykopanych, ale uzupełnionych elementami zbudowanymi z dodanych cegieł, na przykład Kyanzittha-umin lub Kyauk-ku-umin, których ganek i sanktuarium tworzą masywny budynek oparty o naturalną ścianę, w której wykopano korytarze .
Nazwy nadawane lokalnie zabytkom często zawierają określenie odnoszące się do ich natury:
Stare miasto Bagan, które znajduje się pod kątem prostym w miejscu, gdzie rzeka łamie swój bieg na zachód i płynie na południe; otoczony jest częściowo zachowanymi murami, w szczególności bramą Tarabha na ścianie zachodniej. Prawdopodobnie jego początkowy plan był czworokątny, a jego zachodnia ściana została zniszczona przez rzekę.
Znajduje się tam kilka świątyń i stup: Pathohtamya (z malowidłami), Nat-hlaung-kyaung (świątynia bramińska), świątynia Mahabodhi (replika świątyni Bodhgaya ), Bu-hpaya (stupa) o budowie bulwiastej na brzegu rzeki), w szczególności Gawdaw-palin i That-byin-nyu (dwie „ góry świątynne ”).
Na południe od miasta i MyinkabaWiele zabytków, z których część znajduje się na terenie wsi Myinkaba, zostało zbudowanych na południe od miasta i na całym obszarze wzdłuż rzeki. Niektóre, spośród najstarszych, są otwarte na północ ( Loka-hteik-pan ; Abeyadana; Nagayon ), innymi słowy, na miasto, które było administracyjnym i politycznym centrum królestwa. Położona na południe od Loka-hteik-pan stupa Shwe-san-daw została najprawdopodobniej zbudowana przez władcę Aniruddha (Anawrahta) (1044-1077). Należy również wspomnieć o Mye-bon-tha zbudowanym na wschód od Loka-hteik-pan .
Kilka innych stup zostały zbudowane w tym obszarze stronę: Mingala-Zedi , prawdopodobnie w XIII th century, lub, bardziej na południe, tak min-gyi zbudowana sto lat temu i słynie ziemia upieczony oszklone. Za Myinkaba, w wiosce Pagan Myo-thit, zbudowano na brzegu Loka-nanda , pomnik o bulwiastej sylwetce podobnej do tej z Bu-hpaya .
Oprócz Kubyauk-gyi położonego na północ od wioski Myinkaba i zainaugurowanego w 1113 r. Przez księcia koronnego, syna Kyanzitthy , zachowamy Abeyadana i Naga-yon , oba zbudowane na południe od Myinkaba za panowania Kyanzittha: te różne zabytki, oprócz tego, że były przedmiotem darowizn królewskich, obejmują bardzo bogatą i kunsztowną dekorację malarską, która jest nadal dobrze zachowana. Zbudowany w XI -tego wieku, Nanpaya poleceń uwagę do jego wnętrza ornamentacji wyryte w kamieniu, który pozostaje unikalny przykład w Pagan.
Między starym miastem a Nyaung-UNa obszarze wzdłuż rzeki między Starym Poganinem a wioską Nyaung-u wzniesiono kilka grup pomników, w tym w szczególności wioskę Wetky-in. Pierwszym pomnikiem napotkanym u bram miasta po wyjściu z niego jest wielka świątynia Anandy zbudowana za panowania Kyanzitthy (1084-1112) i której główne wejście jest skierowane w stronę miasta, czyli na zachód.
Świątynia Htilominlo , zbudowany wokół początku XIII th century, pojawiających się w krajobrazie jako inny „świątynia” górskiego południowego, który jest Alopyi-gu-hpaya . Dalej na wschód możemy wspomnieć o Kubyauk-gyi of Wetkyi-in - nie mylić z Kubyauk-gyi z Myinkaba. Kierując się na północ, napotykamy Kyanzittha-umin, częściowo zbudowaną „świątynię-jaskinię”, częściowo odkopaną przed dotarciem do stupy Shwezigon .
Pagoda Shwezigon, zbudowana przez Aniruddha (Anawrahta), nosi numer 1 w spisie zabytków tego miejsca; Na wschód od wioski Nyaung-U i dostępnej ze szczytu klifu, znajduje się Kyauk-ku-umin, częściowo wykopany, częściowo zbudowany pomnik.
Centralna równinaTylko kilka pomników zostało wzniesionych na centralnej równinie; wysoka figura Dhammayan-gyi ( XII th wieku) i Sula-mani-GU-hpaya (1183) z dnia dwa pomniki związane z grupy „świątyń górskich” wyłania się w krajobrazie, akcentując ich izolację. Z drugiej strony, wokół Dhamma-yazika (datowanej na 1197-1198), stupy, której plan podstawy jest pięciokątny, rozmieszczonych jest wiele małych pomników .
Minnanthu, na południowy wschód od równinyInną ważną grupą zabytków wzniesionych na przełomie XII th i XIII th Century Minnanthu, wieś położona na południowy wschód od równinie (Hpaya-tuńczyk-zu; Tambula; Winido-hpaya; Let-put- kan).
Ściany pokryto warstwami słomy i błota, podtrzymującymi cienką warstwę wapna pod farbą naniesioną temperą ze spoiwem zwierzęcym. Na przestrzeni wieków obrazy mogły ciemnieć, zakryte sadzą świec i kadzideł lub pokryte warstwą piasku niesioną przez wiatr.
Można wyróżnić dwa główne typy zdobień malarskich, jeden religijny, a drugi dekoracyjny. Ikonografia religijna obejmuje następujące tematy:
Obrazy mogą lub nie powinny koniecznie być przeglądane szczegółowo w zabytków XI TH i XII th stulecia, które zostały zbudowane w starym mieście lub na południe od niej; często zdobią bardzo ciemne korytarze bez bezpośredniego światła i pozostają niewidoczne. Spostrzeżenie to dotyczy oczywiście również napisów, które je identyfikują.
Sytuacja zmienia się podczas XII -tego wieku, w związku z tym, że pomniki są bardziej otwarte z większą ilością okien i wejść, obrazowym ozdoby jest bardziej widoczny.
Dekoracyjna ornamentyka w dużej mierze ustępuje wzorom zapożyczonym ze świata roślinności i świata zwierząt. Lotos zajmuje poczesne miejsce, są pomalowane na Keystone sanktuarium.
Zbudowany głównie między X TH i XIII th stulecia, mają różne rodzaje i style, które nie zawsze następują w porządku chronologicznym. Indianista Louis Frédéric wyróżnia trzy główne okresy:
Myazedi napis dnia około 1113 , jest opisany jako z Rosetta Stone of Burma : nosi teksty w 4 językach: Pyu , MON , dawnej Birmy i Pali . Jest poświęcony świątyni Gubyaukgyi przez księcia Rajakumara, syna króla Kyanzitthy .
Wczesnym rankiem wierni deponują pożywienie dla bonz w czarnych wazach ustawionych w tym celu przed posągami Buddy, wtulonymi w mury starego poganina. Inni wolą, aby mnisi przychodzili, aby zbierać ofiary ze swoich domów.
Bardzo młodzi chłopcy przestrzegają rytuałów inicjacyjnych bonzów. Ale shinpyu , czyli wstąpienie do stanu mnicha buddyjskiego , nie wiąże się z żadną przysięgą. W każdej chwili mogą wyrzec się życia religijnego. Większość z nich to robi, gdy osiągną pewien stopień wiedzy.
W strefie archeologicznej starożytna stolica Birmy to tylko spokojna wioska. Mekka sztuki buddyjskiej poświęcona jest przede wszystkim tradycyjnym zajęciom.
Buddyzm harmonizujący z poprzedzającym go animizmem , odnajdujemy w Birmie tę symbiozę na popularnych festiwalach. Tak więc na miejscu Pagana widzimy tancerza przebranego za Nat , dobroczynnego geniusza, odpierającego złe duchy, które przeszkadzają śmiertelnikom. Podobnie lalkarze podróżują po kraju, opowiadając fantastyczne legendy z bardzo odległej przeszłości.
W 2020 roku, podczas pandemii COVID-19 , szabrownicy wykorzystują nieobecność turystów oraz niedobory kadrowe policji i strażaków, biorąc pod uwagę wielkość miejsca ataku. Na początku miesiącaczerwiec 2020splądrowano kilkanaście pagód. Dokładny łup nie został ujawniony, a policja twierdziła tylko, że były to monety i relikwie, ale strona nie widziała tak wielu grabieży od dziesięcioleci. Jednak najlepiej zachowane i najbardziej prestiżowe, najlepiej zachowane pagody są oszczędzone.
: dokument używany jako źródło tego artykułu.