Zebra górska przylądkowa

Zebra Equus zebra

Zebra Equus zebra Klasyfikacja

Królować	Animalia
Gałąź	Chordata
Sub-embr.	Kręgowce
Klasa	Mammalia
Podklasa	Theria
Infra-class	Eutheria
Zamówienie	Perissodactyla
Rodzina	Koniowate
Uprzejmy	Equus
Gatunki	Equus zebra

Podgatunki

Equus zebra zebra
Linnaeus , 1758 siedlisko zebry górskiej

Stan ochrony IUCN

VU  : podatny na ataki

Góra Cape Zebra ( Equus zebra zebra ) to podgatunek zebry Mountain . Jak sama nazwa wskazuje, mieszka w południowo-zachodniej Afryce , w regionie Cape. Jest to jeden z najbardziej zagrożonych gatunków ssaków na naszej planecie, który prawie wyginął. Jego obecna populacja rośnie.

Opis

Cape Mountain Zebra to raczej krępy koń z kolczastą grzywą, ale krótszą niż Zebra górska Hartmanna . Ma też gęstsze pręgi, zwłaszcza na plecach i nogach, a nos również jest zaczerwieniony. Jest mniejsza od zebry górskiej Hartmanna, ponadto jest najmniejszym dzikim koniem. Paski na czole tworzą bardzo wąskie i koncentryczne wzory.

Mierzy od 116 do 128  cm w kłębie i waży od 230 do 260 kg.

Zachowanie

Zebra górska Cape (podobnie jak podgatunek zebry górskiej Hartmanna ) jest przeważnie dzienna lub zmierzchowa, najbardziej aktywna wczesnym rankiem oraz późnym popołudniem aż do zachodu słońca. Zwykle pije dwa razy dziennie i często bierze kąpiele w kurzu.

Dieta

Zebra górska to roślinożerca, którego dieta składa się głównie z traw. Jest bardzo selektywny, atakując tylko 7 z 17 obecnych gatunków ziół, preferując zielone rośliny liściaste, w szczególności Themeda triandra z Afryki Południowej oraz Eragrostis survivalola. Podgatunek Cape lubi wysokie trawy, co oznacza, że ​​żeruje na dość wysokim poziomie nad ziemią (między 40 mm a 80 mm), w przeciwieństwie do niektórych gatunków, takich jak Springbok, który preferuje niskie trawy. Wzrost odsetka pasaków żerujących na niskich trawach może mieć negatywne konsekwencje dla populacji zebry górskiej w Kapsztadzie.

Struktura społeczna 

Zebry z gór przylądkowych nie są terytorialne. Osobniki składają się z dwóch typów grup: grupy rodzinnej, w której dorosły ogier dominuje od jednej do pięciu samic i ich młodych oraz grupa samotnych samców. Zadaniem tych singli jest zastąpienie starych ogierów, które nie mogą już spełniać swojej roli. Po utworzeniu grupy hodowlane pozostają na miejscu przez kilka lat. Na przykład wiadomo , że ogier z Parku Narodowego Zebry Górskiej był głową swojego stada przez ponad dekadę, aż do ukończenia co najmniej 17 lat. Źrebięta opuszczają grupę z własnej inicjatywy w wieku około 22 miesięcy. W przeciwieństwie do podgatunku Hartmann, którego klacze zmuszają źrebaki do opuszczenia grupy, ogiery z podgatunku Cape starają się uniemożliwić im opuszczenie grupy. Takie zachowanie może być mechanizmem pozwalającym uniknąć chowu wsobnego.

Ogiery wydają warczenie lub przeraźliwy okrzyk alarmu . Single wydają przeciągły krzyk na znak poddania się.

Jeśli spotkają się dwa stada hodowlane, ogiery z każdego stada zbliżą się do siebie i wykonają rytuał: pocieranie ciała, dotyk nosa i kontakt nosowo-płciowy. Istnieje hierarchia dominacji, ale nie wydaje się, aby korelowała z wybraną przypadkowo Dominantą. Zaobserwowano, że hierarchia społeczna może się zmieniać wraz z narodzinami źrebaka. Klacze niższych rangą mogą zagrozić klaczom wyższym, a klacze z noworodkami są bardzo agresywne w stosunku do innych członków stada.

Reprodukcja 

Rozmnażanie odbywa się przez cały rok, ze szczytem urodzeń od grudnia do lutego w porze deszczowej, latem na półkuli południowej. Ciąża trwa 1 rok. Na świat przychodzi jedno źrebię o wadze około 25 kg, które zostanie odsadzone po 10 miesiącach. Młode samce osiągają dojrzałość płciową między 5 a 6 rokiem życia, kiedy mogą stać się ogierami stadnymi, natomiast klacze rozmnażają się w wieku od 3 do 6 lat. Zebry z gór przylądkowych rozmnażają się do około 24 lat. 

Siedlisko i dystrybucja

Gatunek ten żyje na nierównych i górzystych skarpach, na półsuchych sawannach, z silną obecnością traw i licznymi punktami wodnymi.

Chociaż zebra górska z przylądka nie występuje w dużych ilościach, historycznie żyła w pasmach górskich południowej prowincji Cape w Południowej Afryce. Obecnie występuje w wielu rezerwatach górskich i parkach narodowych: występuje głównie w Parku Narodowym Zebry Górskie , ale także w Rezerwacie Przyrody Gamka Mountain, w Parku Narodowym Karoo oraz w wielu innych rezerwatach. Jak sama nazwa wskazuje, podobnie jak wszystkie zebry górskie, zebra górska przylądkowa znajduje się na zboczach i płaskowyżach regionów górskich, a latem można ją znaleźć na wysokości do 2000 m n.p.m.

W ogrodach zoologicznych nie ma zebry z gór Cape Mountain w przeciwieństwie do zebry górskiej Hartmanna .

Ochrona i zagrożenia 

Z powodu nadmiernych i długotrwałych polowań, a także niszczenia siedlisk w Republice Południowej Afryki, populacja zebry z gór Cape Mountain spadła dramatycznie w ciągu ostatnich 300 lat. Nawet jeśli kiedyś został sklasyfikowany jako zagrożony, podgatunek jest obecnie wymieniony jako narażony na Czerwonej Liście IUCN w ramach kryteriów D1: jego populacja jest bardzo mała i ograniczona do mniej niż 1000 dojrzałych osobników. Jest również wymieniony w załączniku I do CITES ze względu na zagrożenie wyginięciem, a także na wpływ handlu. Populacja zebry górskiej przylądkowej charakteryzuje się niskim zróżnicowaniem genetycznym, co wskazuje na fragmentację jej populacji. Mieszanie rdzennych populacji jest zatem wykorzystywane jako strategia zarządzania, aby uniknąć utraty różnorodności.

Degradacja, utrata siedlisk na rzecz rolnictwa, współzawodnictwo ze zwierzętami hodowlanymi, łowiectwo, prześladowania i potencjalne krzyżowanie się obu podgatunków, które doprowadziłoby do dalszego zmniejszenia i tak już niskiej różnorodności genetycznej, to główne zagrożenia dla zebry górskiej.

Zapobieganie wyginięciu

W 1922 r. Zarejestrowano tylko 400 zebr górskich przylądka.

W 1936 r., Kiedy ówczesny minister środowiska RPA, Jan Kemp , został poproszony o utworzenie specjalnej rezerwy dla ochrony zebry górskiej przylądkowej, ta ostatnia odpowiedziała „nie ma mowy” .

Rok później w Lipiec 1937w obliczu stałego spadku liczebności rząd wprowadził w życie Park Narodowy Zebry Górskiej w pobliżu miasta Cradock w Afryce Południowej, ale mała populacja zebry górskiej przylądkowej składała się tylko z pięciu ogierów i klaczy, niewystarczające, aby powiększyć populację.  

W 1950 roku żyły jeszcze tylko dwa ogiery, populacja zebr górskich Kapsztadu była skazana na zniknięcie. Program reintrodukcji rozpoczął się od darowizny od pana HL Lombarda (lokalnego rolnika burskiego) wraz z przybyciem jedenastu zebr górskich przylądkowych, co pozwoliło na nieznaczny wzrost populacji zebry górskiej na przylądku. 

W 1964 r. W Parku Narodowym Zebry Górskiej było tylko 25 zebry z Przylądka Górskiego, który w tamtym czasie obejmował 65,36  km 2 , w tym samym roku kolejne małe stado przybyło, aby dokończyć tę reintrodukcję, przekazując do parku 6 zebr ofiarowanych przez Paula Michau. Od tego czasu liczba zebry górskich na Przylądku stale rosła do około 140 sztuk pod koniec lat sześćdziesiątych. 

W 1975 roku zebra górska z Przylądka została ponownie wprowadzona do rezerwatu przyrody De Hoop  (in) , rezerwatu przyrody w prowincji Western Cape, który zajmuje 34 000  hektarów . 

Od 1978 r. Chwytanie i reintrodukcja zebr górskich przylądka jest częścią codziennego zarządzania parkiem w celu dalszego reintrodukcji. 

W 1979 roku liczba ta wzrosła do 200 sztuk, 75% zwierząt mieszkało w Parku Narodowym Zebry Górskiej . 

Do 1984 roku populacja wzrosła do 400 głów. Od tego czasu kilka zebr zostało ponownie wprowadzonych do Pointe du Cap w Parku Narodowym Gór Stołowych . 

Obecnie (stan na 2015 r.) 700 zebry z Cape Mountain żyje w Parku Narodowym Zebry Górskiej , a każdego roku przenoszonych jest średnio około 20 zwierząt. Z biegiem lat zakupiono okoliczne farmy, co zwiększyło wielkość parku, który obecnie zajmuje 284  km 2 . 

Uwagi i odniesienia

• (fr) Ten artykuł jest częściowo lub w całości zaczerpnięty z artykułu Wikipedii w języku angielskim zatytułowanego „  Zebra górska przylądkowa  ” ( zobacz listę autorów ) .

1. http://www.koedoe.co.za/index.php/koedoe/article/view/596
2. http://www.appliedanimalbehaviour.com/article/0168-1591(91)90255-V/abstract
3. Penzhorn BL (1984). „Długoterminowe studium organizacji społecznej i zachowania zebry górskiej„ Equus zebra zebra ””. Etylogia: międzynarodowe czasopismo biologii behawioralnej 64: 159–168. doi: 10.1111 / j.1439-0310.1984.tb00355.x
4. Penzhorn BL (1984). „Długoterminowe studium organizacji społecznej i zachowania zebry górskiej„ Equus zebra zebra ””. Etylogia: międzynarodowe czasopismo biologii behawioralnej 64 : 159–168. doi : 10.1111 / j.1439-0310.1984.tb00355.x .
5. www.ese.u-psud.fr/epc/conservation/PDFs/ECOE/watson.pdf