Władca ( d ) Zianid Królestwo Tlemcenm | |
---|---|
1236-1283 | |
Abu Said Osman I ( w ) |
Narodziny | pomiędzy 1206 i 1209 |
---|---|
Śmierć |
pomiędzy luty 1283 i Marzec 1283 Djidioua |
Imię w języku ojczystym | مراسن ان |
Dom | Tlemcen |
Czynność | Wojskowy |
Rodzina | Zianides |
Dziecko | Abu Said Osman I ( w ) |
Religia | islam |
---|
Yaghmoracen Ibn Zian - lub Yghomracen Ibn Zyan lub Yaghmoracen Ibn Zyan -; w języku berberyjskim : ⵉⵖⵎⵓⵔⴰⵙⵏ ⵓ ⵣⵢⴰⵏ ( Iɣumrasen U Zyan lub Iɣmurasen U Zyan ); po arabsku : يغمراسن إبن زيان , urodzony w 1206 i zmarły w lutym /Marzec 1283. Jest on wielkim przywódcą Zenet Amazigh i założycielem dynastii Zianidów w 1235 roku. Swoją stolicą uczynił Tlemcen w Algierii .
W Zianids są zenet Berberowie . W 1228 szejk Banu Abdel Wad, Jabr beb Yusuf, został mianowany gubernatorem przez kalifa Almohadów . Następnie jego syn, brat i wreszcie kuzyn Zegdan ben Zyan z oddziału Banu Ziane zastąpili go. Po jego śmierci w latach 1235/36 gubernia wróciła do jego brata Yaghmoracen Ibn Ziane.
Ibn Khaldun wspomina o nim anegdoty. Tak więc Yaghomracen, usłyszawszy genealogów, którzy chcieli, aby pochodził od Mahometa , przemówił w lokalnym języku berberyjskim i powiedział coś takiego: „Zdobyliśmy dobra tego świata i moc naszymi mieczami, a nie przodkami. Jeśli chodzi o jego przydatność na tamtym świecie, to zależy tylko od Boga” . Kiedy architekci chcieli wpisać jego imię na wzniesionym przez niego minarecie , odpowiedział w dialekcie Zeneta Berberów : „Bóg wie” ( Issen Rebbi ).
Podczas upadku imperium Almohadów , Tlemcen zbuntował się przeciwko kalifowi Marrakeszu w 1236 roku , władza plemienna wpadła w ręce Yaghmoracena Ibn Ziane. Od 1240 roku przestał uznawać kalifat Almohadów i przybrał tytuł emira muzułmanów. Yaghmoracen konfrontuje się z Almohadami, którzy chcą odzyskać Tlemcen i opiera się ambicjom swoich Hafsydzkich sąsiadów .
Po zwycięstwie nad kalifem Almohadów al-Sa'id w 1248 roku został głową państwa, którego wigor rósł w czasie jego panowania. Jego długie panowanie jest jednym z czynników stabilności królestwa Zianidów , pomimo intensywnych walk z Almohadami , Hafsidami i Merynidami . W latach 1251-1252, grając zarówno dyplomacją, jak i siłą, rozszerzył swoją suwerenność nad plemionami Berberów od Bas Chélif do Mitidja i nad Arabami Beduinami z centralnego Maghrebu .
Yaghmorasan jest zarówno zagorzałym wojownikiem, jak i mądrym administratorem. Te marsze wojskowe nie przeszkodziły mu w ustanowieniu solidnej administracji. Georges Marçais uważał, że jest bardziej rozwinięty niż sąsiadów. Gubernatorzy przeszli do członków jego rodziny. Jego synowie i siostrzeńcy zostali nazwani w głównych miastach Królestwa : Oujda , Nédroma , Oran , Mazouna , Tenes , Miliana , Medea , Algier i Dellys . Administracja centralna ( Machzen ) została powierzona rodzinom andaluzyjskim .
Yaghmoracen zmarł pod koniec lutego 1283 r. w pobliżu Djidiouia po powrocie z Miliany, gdzie udał się powitać księżniczkę Hafsydów przeznaczoną dla jego syna i następcy Abu Saida Osmana I. Na łożu śmierci poradziłby swemu następcy, aby zaprzestał atakowania Merinides skoncentrować się na wschodzie.