Podgrzybek zelleri uprzednio Boletus zelleri , znany również jako Xerocomelus zelleri od jej rodzimy nazwą Zeller jest Bolete JeSt gatunki zjadalnych Basidiomycete grzybów z rodzaju Boletus w rodzinie Boletaceae , w zachodniej l ' Ameryce Północnej . Można go rozpoznać po ciemnobrązowym do czerwonego prawie czarnego koloru górnej części kapelusza, żółtych porach na spodzie i czerwonawej łodydze. Rośnie latem i spada na ziemię, często w lasach sosnowych Oregonu lub na skraju.
Xerocomus zelleri został po raz pierwszy opisany przez amerykańskiego mikologa Williama Alphonso Murrilla w 1912 roku; Murrill po raz pierwszy nazwał go Ceriomyces zelleri, zanim zmienił go i zaklasyfikował do rodzaju Boletus . Nazwa gatunku pochodzi od profesora Sanforda Myrona Zellera, mikologa z Oregon State University, który jako pierwszy znalazł ten gatunek w Seattle .
Gatunek został przeniesiony do rodzaju Xerocomus przez Waltera Henry'ego Snella w 1944 roku.
W kapelusz wynosi pomiędzy 5 i 12 cm średnicy, początkowo wypukły po czym spłaszcza się nieco, kiedy dojrzałe. Jest mięsisty, aksamitny,
Skórka : Młode okazy pokryte są szarawym kwiatem o nieregularnej powierzchni, od ciemnobrązowego do prawie czarnego, jego brzegi są bladokremowe. Błona dziewicza : rurki tworzące spód kapelusza ( błona dziewicza ) mają 1,5 cm długości i są kanciaste, żółte, z czasem stają się brudnożółte i ostatecznie zielonkawożółte; na powierzchni błony dziewiczej znajduje się 1 do 2 porów na milimetr, nie zmieniają koloru po zmiażdżeniu, ale pod wpływem powietrza przez pewien czas mogą stać się lekko brązowawe. Miąższ jest żółty do brudnożółtego, a po przecięciu lub złamaniu mogą wykazywać rozproszone niebieskie plamki.
Trzon : Stopa może osiągnąć 10 cm wysokości, 1 do 2,5 cm średnicy i jest spuchnięta u nasady. Jego powierzchnia jest czerwona lub żółta z czerwonymi prążkami, często białymi lub żółtymi u podstawy, miąższ jest włóknisty; w okresie dojrzałości łapy zmieniają kolor od żółtawo-czerwonego do ciemnoczerwonego.
Zarodnik: wrażenie zarodników jest oliwkowo-brązowe; jedno ze źródeł zauważa, że drukowanie zarodników tego gatunku może pozostawić „dużo żółtego soku na papierze”.
Gatunek ten jest jadalny, ale należy uważać, aby zebrane okazy były wolne od larw much. Nie ma charakterystycznego zapachu, a jego smak określany jest jako lekki lub „lekko kwaśny”. W swoim oryginalnym opisie autor zauważył, że jego tekstura była „lekko śluzowata”.