William Walker

Funkcje
William Walker
Portret Williama Walkera.
Prezydent Republiki Nikaragui
12 lipca 1856 - 1 st May 1857 ( 9 miesięcy i 19 dni )
Poprzednik	Fruto Chamorro (pośrednio)
Następca	Tomás Martínez
Prezydent Republiki Sonory
21 stycznia - 8 maja 1854 ( 3 miesiące i 17 dni )
Poprzednik	Stanowisko stworzył sam (Prezydent Baja California)
Następca	Usunięta funkcja
Prezydent Republiki Baja California
15 października 1853 - 21 stycznia 1854 ( 3 miesiące i 6 dni )
Poprzednik	Utworzono funkcję
Następca	Sam usunął funkcję (prezes Sonory)
Biografia
Data urodzenia	8 maja 1824
Miejsce urodzenia	Nashville , Tennessee ( Stany Zjednoczone )
Data śmierci	12 września 1860
Miejsce śmierci	Trujillo ( Honduras )
Partia polityczna	Partia Demokratyczna
Tata	James Walker
Matka	Mary Norvell
Zawód	Wojskowy

William Walker , urodzony dnia8 maja 1824w Nashville ( Tennessee , USA ) i zmarł12 września 1860w Trujillo ( Honduras ) to awanturnik , korsarz i najemnik Amerykanina , który próbuje podbić kilka krajów Ameryki Łacińskiej w XIX th century. W 1855 roku najechał Amerykę Środkową i został prezydentem Nikaragui w 1856 roku. Obalony w 1857 roku przez kampanię narodową Kostaryki przeciwko niemu, został skazany na śmierć przez rząd Hondurasu w 1860 roku.

Biografia

Walker urodził się w Nashville , Tennessee rodzicom szkockiego pochodzenia . Jego matka, Mary Norvell, była córką porucznika Lipscomba Norvella, oficera podczas wojny o niepodległość Stanów Zjednoczonych .

W wieku 14 lat William Walker ukończył z wyróżnieniem Uniwersytet w Nashville. Następnie udał się do Europy, studiując medycynę na uniwersytetach w Edynburgu i Heidelbergu . W wieku 19 lat uzyskał doktorat na Uniwersytecie Pensylwanii i przez pewien czas praktykował medycynę w Filadelfii, zanim przeniósł się do Nowego Orleanu, aby studiować prawo.

Po krótkim doświadczenie jako prawnik, Walker stał się właścicielem części i redaktor w Nowym Orleanie Crescent , lokalnej gazety. W 1849 r. Wyjechał do San Francisco, gdzie był dziennikarzem. Podczas pojedynków był trzykrotnie kontuzjowany. W tym czasie William Walker wymyślił projekt podboju rozległych regionów Ameryki Łacińskiej, gdzie miałby założyć kolonie rządzone przez białych anglofonów.

Wysyłka do Meksyku

Plik 15 października 1853Walker w towarzystwie 45 mężczyzn rozpoczyna swoją pierwszą wolnorynkową wyprawę: podbój meksykańskich terytoriów Baja California i Sonora . Na czele prywatnej armii zdobywa La Paz , stolicę Baja California, która jest rozległym terytorium o bardzo małej populacji. Uczynił La Paz stolicą nowej republiki Baja California , której ogłosił się prezydentem. Chociaż nigdy nie udało mu się zawłaszczyć Sonory, trzy miesiące później postanowił zintegrować Baja California z dużą republiką Sonory . Brak wsparcia materialnego i nieoczekiwany opór Meksykanów zmusił Walkera do wycofania się po porażce w bitwie. Po powrocie do Kalifornii jest sądzony za prowadzenie nielegalnej wojny, ale w końcu zostaje uniewinniony, podczas którego spotyka Byrona Cole'a , który będzie mu towarzyszył w Nikaragui . W tamtym czasie opinia publiczna na południu Stanów Zjednoczonych postrzegała te próby ekspansji raczej przychylnie (zob. Manifest Destiny ). Nie minęło więcej niż osiem minut, zanim Walker został uniewinniony.

Mistrz Nikaragui

Środkowoamerykańska Republika Nikaragui jest pogrążona w wojnie domowej , a frakcja rebeliantów, kierowana przez prezydenta Don Francisco Castellona , zatrudnia Walkera jako najemnika . W międzyczasie William Walker został udziałowcem w nowojorskiej firmie Byron Cole's Honduras Mining and Trading Company , która poszukuje złota w rzece Patuca we wschodnim Hondurasie . Byron Cole obawia się wydarzeń politycznych w Ameryce Środkowej i przekonuje Williama Walkera, który pracuje dla swojej gazety w San Francisco , do odpowiedzi na żądania rządu Nikaragui. Podpisanie umowy 28 grudnia 1854, a Byron Cole otrzymuje w zamian za swoją interwencję darowiznę ziemi od Don Francisco Castellon . Jego armia jest finansowana przez grupę firm bostońskich (w tym przyszłą United Fruit ).

Uciekając przed władzami Stanów Zjednoczonych, które chciały uniemożliwić mu wyjazd, William Walker opuścił San Francisco dalej 4 maja 1855. 1 st września, Walker i jego ludzie pokonać Nikaragui armii krajowej w La Virgen i zdobył miesiąc później w stolicy, Granada . Początkowo Walker sprawował władzę w kraju poprzez marionetkowego prezydenta Patricio Rivasa . Pomimo nielegalności wyprawy prezydent Stanów Zjednoczonych Franklin Pierce oficjalnie uznaje reżim Walkera za20 maja 1856. Następnie agenci Walkera rozpoczynają rekrutację Amerykanów i Europejczyków z myślą o podbiciu pozostałych czterech stanów Ameryki Środkowej: Gwatemali , Salwadoru , Hondurasu i Kostaryki . Ponad tysiąc najemników odpowiada na jego wezwanie.

W tym czasie jednym z głównych szlaków handlowych między Nowym Jorkiem a San Francisco przebiegała Nikaragua. Łodzie płynęły w górę rzeki San Juan do jeziora Nikaragua , a następnie towary zostały przetransportowane drogą lądową na niewielką odległość, zanim dotarły do Oceanu Spokojnego i ponownie wyruszyły do Kalifornii. Komercyjne zarządzanie tą trasą zostało powierzone firmie Accessory Transit Company , założonej przez Corneliusa Vanderbilta . Jednak kontrolę nad firmą przejęli biznesmeni Cornelius K. Garrison i Charles Morgan, którzy wspierali wyprawę Walkera.

Wywiązała się wojna wpływów, w której Vanderbilt naciskał na rząd USA, aby zmienił decyzję o uznaniu prawowitości rządu Walkera. Vanderbiltowi udało się utworzyć koalicję między sąsiednimi państwami Nikaragui na czele z Kostaryką, zapewniając wsparcie finansowe i materialne armiom tych krajów. Próbuje też odciąć przepływ towarów do Nikaragui i obiecuje darmowe podróże do Stanów Zjednoczonych dezerterom z armii Walkera.

W Kwiecień 1856, Wojska kostarykańskie wkraczają do Nikaragui i pokonują ludzi Walkera w bitwie pod Rivas . Podczas tej bitwy ilustrowany jest Juan Santamaría , przyszły bohater narodowy kampanii narodowej Kostaryki .

W Lipiec 1856Walker ogłasza się prezydentem Nikaragui po pozorowanych wyborach i postanawia uczynić język angielski językiem urzędowym. Wiedząc, że znajduje się w niestabilnej sytuacji, myślał, że zyska poparcie amerykańskich południowców, opowiadając się za niewolnictwem Czarnych i przywracając dawno zniesioną niewolnictwo w Nikaragui. W ten sposób przyciągnął uwagę Pierre'a Soulé , wpływowego polityka w Nowym Orleanie , który zgromadził wielu ludzi dla sprawy Walkera. Mimo wszystko armia Walkera została poważnie osłabiona epidemią cholery i licznymi dezercjami. Jednak prezydent Franklin Pierce rozważa włączenie Nikaragui do Stanów Zjednoczonych.

Plik 1 st maja 1857Walker jest zmuszony się poddać. Po powrocie do Nowego Jorku powitano go jako bohatera, ale szybko zraził część opinii publicznej, obwiniając swoją porażkę o marynarkę wojenną Stanów Zjednoczonych . Przedstawiony w sądzie, nie przyznaje się do winy i pyta ławników, czy nie woleliby niewolniczej Nikaragui zintegrowanej ze Stanami Zjednoczonymi, a nie niezależnej. Został uniewinniony i szeroko oklaskiwany przez jury. Zorganizowanie kolejnej wyprawy zajęło mu nie więcej niż sześć miesięcy, ale został aresztowany przez marynarkę wojenną Stanów Zjednoczonych.

Śmierć w Hondurasie

Walker wraca do Ameryki Środkowej. Przybył do Trujillo w Hondurasie i dostał się pod kontrolę Królewskiej Marynarki Wojennej . Następnie rząd brytyjski kontrolował podejście do brytyjskiego Hondurasu (obecnie Belize ) i wybrzeża Mosquito (obecnie w Nikaragui). Miał mgliste spojrzenie na przybycie Walkera, który mógł pokrzyżować jego plany przecięcia kanału między Atlantykiem a Pacyfikiem.

Walker został przekazany władzom Hondurasu i zastrzelony 12 września 1860 w Trujillo.

Walker w kulturze popularnej

Film: Walker , przez Alex Cox , z Ed Harris jako Walker. Celowo anachroniczny film fabularny (maszyny do pisania, operacje helikoptera), bardzo luźno oparty na życiu Walkera.
Grany przez Marlona Brando , głównego bohatera Queimady , wyreżyserowany w 1969 roku przez Gillo Pontecorvo , jest mocno zainspirowany Williamem Walkerem, którego imię również nosi.
William Walker jest jednym z głównych bohaterów książki Patricka Deville'a Pura Vida .

Pracuje

(en) Wojna w Nikaragui , Nowy Jork, SH Goetzel,1860, 431 str. ( czytaj online ).
Wojna nikaraguańska , tłumaczenie i notatki Oliviera Cabiro, Les Indes savantes, 2020

Uwagi i odniesienia

Bibliografia

Scroggs1916 , s. 65.
Frank Browning i John Gerassi, Criminal History of the United States , New World,2015, s. 236-237
Jean Ziegler, buntownicy przeciwko porządkowi świata , Editions du Seuil,1983, s. 67.
Scroggs1916 , s. 220-221.
Scroggs1916 , s. 188.
Scroggs1916 , s. 333-336.
Scroggs1916 , s. 72-74.
(in) „ Karty Nikaragui, Ameryka Środkowa i Północna: Populacja w kilometrach kwadratowych oraz Nikaragua, Stany Zjednoczone, Meksyk, Ameryka Brytyjska i Środkowa, wraz z trasami i odległościami; General Walker portraits of Colonel Kinney, Parker H. French and Views of the Battle of New Orleans and Bunker Hill ” , World Digital Library (dostęp 10 lutego 2013 ) .

Źródła

Charles W. Doubleday ( przetłumaczony z języka angielskiego przez Oliviera Cabiro), William Walker, obstrukcja Nikaragui: podbój imperium (1854–1860) [„ Reminiscences of the„ Filibusters ”War in Nicaragua ”], Paryż, redaktor Ginkgo ,2018, 225 pkt. ( ISBN 978-2-84679-297-4 , OCLC 1057902920 , SUDOC 230933777 )
CW Doubleday, Reminiscences of the Filibuster War in Nikaragua , New York, GP Putnam's Sons, 1886.
James Carson Jamison, Z Walkerem w Nikaragui: Wspomnienia oficera amerykańskiej falangi , Columbia, MO, EW Stephens, 1909.
Samuel F. Wight, Adventures in California and Nikaragua: a Truthful Epic , Boston, Alfred Mudge & Son, 1860.
Kolekcja Fayssoux, Uniwersytet Tulane, Biblioteka Ameryki Łacińskiej.
United States Magazine , wrzesień 1856, t. III n O 3, str. 266–72.
„Filibustering”, Putnam's Monthly Magazine (Nowy Jork), kwiecień 1857, s. 425–35.
Walker's Reverses w Nikaragui , Anti-Slavery Bugle, 17 listopada 1856.
"Lekcja", National Era , 4 czerwca 1857, 90.
„The Administration and Commodore Paulding”, National Era , 7 stycznia 1858 r.
"Wanted - A Few Filibusters", Harper's Weekly , 10 stycznia 1857.
„Przyjęcie gen. Walker ”, New Orleans Picayune , 28 maja 1857.
„Przybycie Walkera”, New Orleans Picayune, 28 maja 1857.
„Our Influence in the Przesmyk”, Nowy Orlean Picayune, 17 lutego 1856.
New Orleans Sunday Delta , 27 czerwca 1856.
„Nikaragua and President Walker”, Louisville Times , 13 grudnia 1856.
„Nikaragua and the Filibustiers”, Opelousas Courier , 10 maja 1856.
„Co stanie się z Nikaraguą? ", Harper's Weekly , 6 czerwca 1857.
„The Late General Walker”, Harper's Weekly , 13 października 1860.
„Jaki jest generał Walker”, Harper's Weekly , wrzesień 1856.
„Przesłanie Prezydenta do Senatu w związku z późnym aresztowaniem gen. Walker ”, Louisville Courier , 12 stycznia 1858.
„The Central American Question - What Walker May Do”, New York Times , 1 stycznia 1856.
„A Serious Farce”, New York Times , 14 grudnia 1853.

Bibliografia

Olivier Cabiro, Życie Williama Walkera, cnotliwego i przeklętego obstrukcji , Paryż, Les Indes savantes, 2018.
Patrick Boman , Boulevard de la flibuste, Nikaragua 1850-1860 , Paryż, redaktor Ginkgo ,listopad 2007, 301 str. ( ISBN 978-2-84679-054-3 , czytaj online ).
Patrick Deville , Pura Vida: Życie i śmierć Williama Walkera , Paryż, Seuil ,2004.
(en) William Oscar Scroggs , Filibusters and Financiers; historia Williama Walkera i jego współpracowników , Nowy Jork, The Macmillan Company,1916( czytaj online ).

Linki zewnętrzne

Dokumentacja urzędowa :