Związek młodych dziewcząt z Francji

Związek młodych dziewcząt z Francji Historia
Fundacja 1936
Rozpuszczenie 1974
Rama
Rodzaj Organizacja polityczna
Kraj  Francja
Organizacja
Założyciel Danielle Casanova

Unia młodych dziewcząt Francji (UJFF) to organizacja polityczna związana z Federacji Młodzieży Komunistycznej Francji . Utworzony w 1936 roku przez Danielle Casanovę , został rozwiązany w 1974 roku .

Historia

Powstał Związek Młodych Dziewcząt Francji 26 grudnia 1936w obecności 600 delegatów. Danielle Casanova jest jej pierwszy prezydent wybrany w ciągu 1 st  Kongresu. U boku ma młodych aktywistów, takich jak Claudine Chomat , Jeannette Vermeersch i Marie-Claude Vaillant-Couturier .

Utworzenie UJFF jest odpowiedzią na niechęć młodych działaczy komunistycznych, którzy mieli niewiele obowiązków w ramach Ruchu Młodych Komunistów we Francji , a następnie mieszanych.

Danielle Casanova i pozostali założyciele organizacji koncentrują się na zagadnieniach związanych z równością płci we wszystkich obszarach: pracy (odnosząc się w szczególności do trudności, z jakimi boryka się Marie Curie w swojej karierze), edukacji, wypoczynku, sportu czy nawet wakacji. Raport założycielski kładzie nacisk na podwójną dyskryminację młodych dziewcząt ze środowisk robotniczych - ze względu na ich płeć i pochodzenie społeczne . W związku z tym UJFF proponuje wprowadzenie polityki zdrowia publicznego w celu zwalczania slumsów, zauważając, że 47% rodzin robotniczych w Paryżu ma słabe warunki mieszkaniowe, a nowe mieszkania socjalne położone na peryferiach stolicy są zbyt drogie. Początkowym celem UJFF jest zgromadzenie 10 000 członków.

Ruch jest lokalnie zorganizowany w „foyers” , w których organizowane są kursy, wycieczki kulturalne, a nawet kluby książki. Wydaje się gazetę Filles de France . Odczuwalny jest wpływ Frontu Ludowego i jego reformy płatnych wakacji , na przykład gdy dom Ivry-sur-Seine wybiera nazwę: „Życie jest nasze”.

UJFF prowadzi kampanie wspierające Republikanów podczas hiszpańskiej wojny domowej , uczestnicząc w demonstracjach poparcia, zbierając mleko i żywność lub witając dzieci uchodźców z Hiszpanii. W 1938 r. Zgłosiła 19 000 członków, w tym młode dziewczęta z różnych środowisk politycznych, niektórzy byli chrześcijanami. Przedstawia się jako organizacja skierowana do całej młodzieży, będąca echem debat agitujących ruch komunistyczny między pragnieniem bycia awangardą a organizacją masową.

W 1939 roku PCF została rozwiązana, a także jej anektowane organizacje. Aktywistki uczestniczą w ruchu oporu . W 1943 roku UJFF potajemnie wstąpił do Zjednoczonych Sił Patriotycznej Młodzieży .

W 1945 roku ponownie utworzono Związek Młodych Dziewcząt Francji. Jej gospodarzem jest Madeleine Vincent, wracająca z deportacji. Była członkiem Republikańskiego Związku Młodzieży Francji , a następnie od 1956 r . Komunistycznego Ruchu Młodzieży . Jacqueline Chonavel , Hélène Luc , Janine Jambu , przyszli parlamentarzyści, są między innymi liderami w latach 1950-1960. W 1974 roku organizacja rozpadła się i przekształciła w komunistyczny ruch młodzieżowy, który ponownie stał się mieszaną organizacją „chłopców i dziewcząt” .

Znani aktywiści

W kulturze popularnej

Niedokończone powieść Les Communistes przez Louis Aragon , który przywołuje okres odLuty 1939 w Marzec 1940, składa im hołd.

Uwagi i odniesienia

  1. Pierre Durand, Danielle Casanova, niezłomna , s.  59 .
  2. L'Humanité , 28 grudnia 1936, „Kongres Młodych Dziewcząt Francji zakończył się wczoraj z entuzjazmem” .
  3. Biografia Claudine Chomat .
  4. Jacques Varin, Jeunes comme JC. Na temat młodzieży komunistycznej , s.  235-241 „Związek młodych dziewcząt Francji” . J. Varin cytuje nazwiska innych działaczy: Francine Fromond , Fanny Ladsky, Maïe Politzer , Juliette Filly (Fajon), Henriette Carré (Schmidt), Denise Epstein, Georgette Cadras itd.
  5. Laure Équy, „  Siedemdziesiąt lat temu ... pierwsze 33 kobiety wybrane na posłów  ” , o Wyzwoleniu ,8 kwietnia 2018 r(dostęp 27 marca 2020 ) .
  6. Catherine Vandel, „Wspomnienia„ młodych dziewcząt ”niekoniecznie„ dobrze uporządkowane ”” , humanite.fr , 8 marca 2013 r.
  7. Le Parisien, Val-d'Oise , 15 września 2018, portret Jeannette Vanderschooten, „Jeannette, 100 lat, w tym 82 z komunizmu” .
  8. Léo Figuères , Militant Youth , wydania społeczne, wyd . „Pamiątki” , 1971, s.  179 .
  9. William Guéraiche, Kobiety i republika , s.  130-133 , „Bojowa podróż” .
  10. William Quashie-Roubaud, dzieciństwo przegląd historii „nieregularny”, n O  20-2018 , „Seksualność” dla młodych dziewczyn „Komunistów purytanizmu w wersji? Przypadek regionu Le Havre od 1944 do 1975 roku ” .

Załączniki

Źródła

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne