U nago

U nago
Rysunek.
Portret U nago.
Funkcje
premier Birmy
4 kwietnia 1960 - 2 marca 1962
( 1 rok, 10 miesięcy i 26 dni )
Prezydent Wygraj Maung
Poprzednik Nie wygrywaj
Następca Nie wygrywaj
28 lutego 1957 - 28 października 1958
( 1 rok i 8 miesięcy )
Prezydent Ba U
Poprzednik Ba Swe
Następca Nie wygrywaj
4 stycznia 1948 - 12 czerwca 1956
( 8 lat, 5 miesięcy i 8 dni )
Prezydent Sao Shwe Thaik
Ba U
Następca Ba Swe
Biografia
Data urodzenia 25 maja 1907
Miejsce urodzenia Wakema ( Indie Brytyjskie )
Data śmierci 14 lutego 1995 r.
Miejsce śmierci Rangun ( Birma )
Narodowość Birmańczyk
Partia polityczna AFPFL
Religia Buddyzm therawady
U nago
Premierzy Birmy

U Nu (w birmańskim ဦး နု  ; API  : / ú nṵ / ), zwany także Thakin Nu , urodzony25 maja 1907w Wakemie i zmarł dnia14 lutego 1995 r.w Rangunie jest politykiem birmańskim , członkiem Antyfaszystowskiej Ligi na rzecz Wolności Ludu . Był premierowi trzy razy w latach 1948 i 1962 .

Biografia

U Nu urodziła się w czasie wojny Khal MA, Myaungmya dzielnicy , Ayeyarwady Region . Jego rodzice nazywali się U San Tun i Daw Saw Khin. Studiował w Rangunie , gdzie uzyskał tytuł Bachelor of Arts w 1929 i został Bachelor of Laws w 1935, roku jego małżeństwa z Daw Mya Yi: będą mieli sześcioro dzieci.

Walcz o niepodległość

Jego kariera polityczna rozpoczęła się na Uniwersytecie w Rangunie , gdzie został przewodniczącym Związku Studentów (RUSU), z Aung San jako sekretarzem. Obaj zostali wydaleni z Uniwersytetu za artykuł w czasopiśmie Union, co wywołało drugi strajk studencki w lutym 1936 roku .

Obaj przystąpili również do Dobama Asiayone (dosłownie: Stowarzyszenie My the Birmese ), nacjonalistycznego stowarzyszenia założonego w 1930 roku , które przyniosło im przedrostek Thakin (Mistrz), co oznacza, że ​​byli prawdziwymi panami swojego kraju. U Nu zachował ten przedrostek kilka lat po uzyskaniu niepodległości, aby porzucić go około 1952 roku: Birma będąc niepodległa, oświadczył, że odtąd jest bezużyteczny i odtąd będzie nazywał się U (Monsieur) Nu.

W 1937 roku , współtworzył z Than Tun Nagani Book Club , który po raz pierwszy szeroko rozpowszechniane birmański przekładów marksistowskich klasyków . Był także jednym ze współzałożycieli Ludowej Partii Rewolucyjnej (PRP), przyszłej birmańskiej Partii Socjalistycznej.

Podczas II wojny światowej został uwięziony przez Brytyjczyków w 1940 roku wraz z Thakins Soe i Than Tun , Kyaw Nyein i Dr. Ba Maw . Zwolniony na początku kampanii birmańskiej , został ministrem spraw zagranicznych stanu Birma, mianowanym przez Japończyków wSierpień 1943.

W sierpień 1944brał udział w tworzeniu Antyfaszystowskiej Ligi na rzecz Wolności Ludu (AFPFL), wiecu, który bronił niepodległości Birmy zarówno przed Japończykami, jak i Brytyjczykami ( jego przewodniczącym był Aung San ). Po zabójstwie Aung Sana i jego ministrów19 lipca 1947U Nu został szefem AFPFL i podpisał umowę z premier Clement Attlee 1 st października 1947 roku w Londynie (Traktat Nu-Atlee).

Premier

Po 4 stycznia 1948U Nu został pierwszym premierem niepodległej Birmy . Natychmiast stanął w obliczu buntu różnych grup etnicznych, takich jak Karen , oraz frakcji komunistycznych, w tym w wojsku.

Kolejnym problemem był Kuomintang na wygnaniu. Wypędzony z Chińskiej Republiki Ludowej przez maoistowskie zwycięstwo w 1949 roku, założył bazy we wschodniej Birmie: wydalenie go zajęło kilka lat.

W 1954 roku odwiedził Pekin i został przyjęty przez Liu Shaoqi podczas spotkania z udziałem w 14 -tego Dalajlamy . Zapytał, czy chiński rząd pomaga powstańcom komunistycznym, którzy sprawiali wówczas problemy jego rządowi. W odpowiedzi Liu Shaoqi po prostu odwrócił wzrok.

Mimo to ustanowiono reżim demokratyczny i kilkakrotnie odbyły się wybory parlamentarne. U Nu dobrowolnie ustąpił ze stanowiska premiera12 czerwca 1956. Ba Swe († 1987) zastąpił go do28 lutegonastępnego roku. Po raz kolejny premier U Nu zażądał26 września 1958szefowi sztabu generałowi Ne Winowi , aby objął szefa „rządu przejściowego”. Ne Win został zaprzysiężony 27 października .

W wyborach powszechnych w lutym 1960 r. „czysta” frakcja AFPFL kierowana przez U Nu odniosła decydujące zwycięstwo nad „stabilną” frakcją Ba Swe i Kyaw Nyein, a U Nu powrócił do władzy, tworząc rząd Unii (Pyidaungzu) na4 kwietnia 1960.

Dyktatura wojskowa

U Nu został obalony w zamachu stanu zorganizowanym przez generała Ne Win on2 marca 1962. Został zabrany do „aresztu ochronnego” w obozie wojskowym poza stolicą i został zwolniony dopiero cztery lata później.27 października 1966. Prezydent Mahn Win Maung († 1989) i prokurator generalny U Myint Thein (22 lutego 1900 - 3 października 1994) spotkał ten sam los. Win Maung został wydany wPaździernik 1967 i U Myint Thein 28 lutego 1968.

2 grudnia 1968, Ne Win, przewodniczący Rady Rewolucyjnej, stworzył 33-osobową Radę Doradczą Jedności Wewnętrznej (IUAB, potocznie znaną jako „33”) składającą się z polityków, z których kilku zostało przez niego uwięzionych kilka lat wcześniej . Rolą tego organu było zasugerowanie Radzie Rewolucyjnej sposobów poprawy jedności narodowej i zmian politycznych. U Nu był jednym z „33”.

W Luty 1969, przedłożył „raport tymczasowy”, zalecając, aby Ne Win zwrócił mu władzę i aby parlament zlikwidował w Marzec 1962 zostanie ponownie zwołane, aby formalnie mianować Ne Wina prezydentem.

Wkrótce po przedstawieniu swoich zaleceń U Nu udawał chorobę i pod pretekstem pielgrzymki udał się do Indii (był buddystą). Ponieważ Ne Win nie odpowiedział na jego raport, opuścił Indie i udał się do Londynu . Ne Win ostatecznie odrzucił propozycje U Nu w przemówieniu inauguracyjnym na czwartym seminarium rządzącej Birmy Socjalistycznej Partii Programowej (BSPP),6 listopada 1969, twierdząc, że stanowią „krok wstecz”.

W tym dniu U Nu z Londynu zapewnił już, że nadal jest „prawnym premierem” kraju: zorganizował konferencję prasową w języku angielskim na temat 27 sierpnia 1969, gdzie obiecał nie rezygnować z walki o demokrację w Birmie, ofiary „tego samego rodzaju faszyzmu, z jakim walczył generał Aung San ” (angielski kolonizator i japoński okupant).

U Nu później utworzył Parlamentarną Partię Demokracji (PDP) i zbrojną grupę oporu. Nigdy nie liczył więcej niż kilkuset bojowników, a jego próba obalenia generała Ne Wina z tajlandzkiej granicy była gorzką porażką. Dlatego U Nu przyjął propozycję amnestii Ne Wina i wrócił do Birmy z żoną w dniu29 lipca 1980.

Wydarzenia z 1988 roku

U Nu spędził kolejne lata nauczając buddyzmu w Birmie i Stanach Zjednoczonych (wykładał na Northern Illinois University w 1987 r.). W czasie powstania 1988 wznowił działalność polityczną , tworząc pierwszą nową partię polityczną Ligę na rzecz Demokracji i Pokoju (LDP). Nawiązując do swojej deklaracji londyńskiej z 1969 r., oświadczył w Rangunie, że9 września 1988 r.że nadal jest „prawnym premierem”. Jego propozycja utworzenia rządu tymczasowego dla Aung San Suu Kyi i byłego generała Aung Gyi (innego polityka opozycji) została odrzucona.

Następnie utworzył własny „rząd” i przemianował go na „prezydenta” Mahn Win Maung (obalony tak jak on w 1962). Po przejęciu władzy przez Państwową Radę ds. Przywrócenia Prawa i Porządku (SLORC) 18 września , organ ten wielokrotnie zwracał się do niego o formalne rozwiązanie jego „rządu”, na co ten odmówił. Ostatecznie został umieszczony w areszcie domowym w dniu29 grudnia 1989. Rzecznik SLORC wyjaśnił, że U Nu nie może być sądzony za zdradę, ze względu na jego starość i historyczny wkład w walkę o niepodległość, i dlatego nie zostanie oskarżony.

Został zwolniony dnia 23 kwietnia 1992 r., w tym samym dniu, w którym przewodniczący SLORC, generał Saw Maung († inlipiec 1997) został zastąpiony przez generała Than Shwe .

buddyzm

Pobożny buddysta U Nu od dawna jest duchowym przywódcą w Birmie. W 1952 zbudował Pagodę Kaba Aye (Światowy Pokój) i Maha Pasana Guha (Wielką Jaskinię) w ramach przygotowań do Szóstej Rady Buddyjskiej, którą zorganizował jako premier w latach 1954-1956.

29 sierpnia 1961częściowo z jego inicjatywy parlament birmański ogłosił buddyzm oficjalną religią, która odsunęła od reżimu mniejszości chrześcijańskie, takie jak Kachins i Karen (ta poprawka do konstytucji została unieważniona po przejęciu władzy przez Ne Win w marcu 1962 r. ) . Zabijanie krów było oficjalnie zabronione; wołowina była nazywana todo tha (dosłownie: mięso ... cii! ). Jednym z pierwszych działań Ne Wina w 1962 roku było zniesienie tego zakazu, co być może było symbolicznym sposobem okazania jego wrogości wobec U Nu.

Praca literacka

U Nu jest autorem kilku książek, z których część została przetłumaczona na język angielski: Ludu Aungthan ( Ludzie wygrywają , 1951), Birma pod Japończykami (1954), An Asian Speaks (1955) i Birma Looks Ahead (1951) ) ).

Jego autobiografia (1907-1962) Ta-Tei Sanei Tha ( Ta-Tei - Sobotni Syn ) została opublikowana w Indiach przez Irrawaddy Publishing (U Maw Thiri) w 1975 roku. Pierwsza wersja opublikowana w 1974 roku została przetłumaczona na angielski przez U Law Yone (Wydawca Rangoon Nation do 1963, który, podobnie jak U Nu, był więziony przez Radę Rewolucyjną w latach 60.).

W późnych latach 1930, U Nu przetłumaczył Dale Carnegie bestsellerem , Jak zdobyć przyjaciół i zjednać sobie ludzi ( Comment se faire des Amis ) w birmańskim pod tytułem Lupaw Luzaw Louknee , z grubsza sens Jak Zysk z człowieka na człowieka  ; później ten tytuł został zmieniony na bardziej miękki Meikta Bala Htika , Traktat o przyjaźni jako umowa społeczna . Pod tym tytułem stał się dziełem naukowym w latach pięćdziesiątych, podobnie jak Ludu Aungthan .

U Nu założył stowarzyszenie tłumaczy birmańskich i opublikował pierwszy tom birmańskiej encyklopedii w 1954 roku. Sarpay Beikhman kontynuuje tę publikację.

Pisarz i dramaturg

U Nu pisał także dzieła beletrystyczne. W dziele z okresu kolonialnego Yesset pabeikwe ( C'est si cruel przetłumaczony na angielski Człowiek, Wilk Człowieczy ) opisuje, jak ówcześni właściciele ziemscy mogli bezpiecznie popełniać wszelkie zbrodnie, jakich chcieli.

Jego sztuka Ludu Aungthan ( Ludzie wygrywają , czyli Dźwięki ludu zwycięskiego ), napisana w czasie gdy był premierem, poświęcona jest chaosowi, jaki ideologia komunistyczna może wnieść do rodziny. Wydaje się, że został wykonany po raz pierwszy w Pasadenie w Kalifornii. Został później zaadaptowany na komiks w Birmie , przetłumaczony na angielski i zainspirował film u szczytu zimnej wojny. Starzy Birmańczycy wciąż pamiętają, jak uczyli się tego w szkole.

W swojej sztuce Thaka Ala , opublikowanej tuż przed zamachem stanu w 1962 roku, U Nu maluje niezwykle mroczny obraz korupcji zarówno wśród ówczesnych polityków, jak i wśród ich komunistycznych przeciwników. Ta sztuka jest w języku ojczystym, co jest rzadkością w literaturze birmańskiej (przekład angielski ukazał się w odcinkach w Rangoon Guardian ). Thaka Ala miała wielkie znaczenie polityczne, podobnie jak Tet Hpongyi Thein Pe Myint ( Współczesny mnich ): podobnie jak Współczesny mnich , sztuka potępia romanse niezgodne z tradycyjną moralnością birmańską, tym razem wśród polityków wszelkiego rodzaju.

U Nude umiera dalej 14 lutego 1995 r.w Rangunie w wieku 87 lat. Jego żona Daw Mya Yee już odeszła. Pozostawił pięcioro dzieci i kilkoro wnucząt.

Uwagi i referencje

  1. 14 th Dalajlamy , swobody odległość , s. 136
  2. Zobacz Rangun Guardian i Working People's Daily z 28 października 1966 odnośnie jego uwolnienia.
  3. Tłumaczenie Angielski raportu okresowego można przeczytać w 3 czerwca 1969 edycje w Rangun Guardiana a Dzienny Ludowej Roboczej
  4. Pełne angielskie tłumaczenie przemówienia Ne Wina można przeczytać w wydaniach The Rangoon Guardian i The Working People's Daily z 7-8 listopada 1969 roku .
  5. Pełny tekst konferencji prasowej można przeczytać w edycjach 1 st września 1969 Strażnik Rangunu a Dzienne People działa . Przetłumaczona na birmański, została opublikowana tego samego dnia przez birmańskie gazety.
  6. 30 lipca 1980 wydanie Rangun Guardian and Working People's Daily .

Bibliografia

Linki zewnętrzne