Królować | Grzyby |
---|---|
Podział | Basidiomycota |
Poddział | Agaricomycotina |
Klasa | Agaricomycetes |
Podklasa | Agaricomycetidae |
Zamówienie | Boletales |
Rodzina | Boletaceae |
Uprzejmy | Tylopilus |
Tylopilus alboater jego ojczystego nazwa czarniawy prawdziwki (w języku angielskim: „Black Velvet bolete” upr. Borowik czarny aksamit) to gatunek z grzybami w Ameryce Północnej , takich Tylopilus rodzinie z Boletaceae . Ten podgrzybek charakteryzuje się czarniawym, aksamitnym kapeluszem, ciemną i gładką stopą, hymenium z białymi porami, następnie różowawymi, szybko czerwonawymi, a następnie czarnymi po zgnieceniu, a jego miąższ staje się różowy, a po przecięciu powoli szarawy. Ma łagodny smak i rośnie pod drzewami liściastymi.
Tylopilus alboater (Schw.) Murrill 1909
Hymenofor (kapelusz): 3-15 cm średnicy, wypukły, a następnie szeroko wypukły do subrozpuszczonego, suchy, aksamitno-łaciaty, czasem drobno rymowany z wiekiem, czarny do ciemnoszarobrązowego, często ciemniejący po zgnieceniu i często drobno białawy pruinowany na wcześnie, marginalnie często z wąskim paskiem jałowej tkanki
Hymenium biały do szarego zabarwiony, następnie matowo różowawy do mięsistego, często staje się czerwonawy, a następnie powoli czarny po zgnieceniu
Pory kanciaste lub nieregularne, około 2 na mm. Warstwa rurek: 0,5-1 cm długości
Trzonek 4-10 x 2-4 cm, ± równy lub rozszerzony w kierunku nasady, sublisse, nieusieciowany lub tylko nieznacznie na wierzchołku, kolor na czapce do jaśniejszego, często ciemniejący po zgnieceniu, często drobno białawy pruin. Brak częściowego zamglenia
Miąższ gruby, odcień od białego do szarego, od różowawego do czerwonawoszarego, a następnie czerniejący po przecięciu lub zgnieceniu, czarny u podstawy łodygi, o niewyraźnym zapachu i smaku
Sporeea różowawe do ciemnego mięsa; zarodniki od wrzecionowatych do wrzecionowatych, gładkie, szkliste, 7-11 x 3,5-5 µm
samotny lub rozproszony; na ziemi pod drzewami liściastymi, zwłaszcza dębami ( Quercus )
Czerwiec do września
Dobre jadalne
Jest to jeden z najlepszych gatunków tylopilusa . Ma słodki, przyjemny smak i jędrną konsystencję na początku. Jest często pomijany lub omijany przez mykofag ze względu na jego ciemny kolor. Za młodu jest bardzo gęsty i ciężki.
Tylopilus atronicotianus , bardzo podobny, ma prawie bezwłosą, oliwkowobrązową czapkę. Tylopilus atratus ma mniejszy kapelusz i stopę, miąższ, który nie zmienia koloru na czerwonawy po ekspozycji i rośnie pod świerkami. Tylopilus griseocarneus , również podobny, ma siatkową stopę .
- pomarańczowy bursztyn z ujemnym KOH i NH 4 OH lub FeSO 4 na pileipellis - natychmiastowo szaroniebieski do zielonkawo-niebieskiego z FeSO 4 na miąższu