Traktat Kiakhta ( rosyjski : Кяхтинский договор Kjahtinskij dogovor ; chiński :恰克圖條約; pinyin : Qiàkètú tiáoyuē; mongolski : Хиагтын гэрээ , Xiagtın Gere ; Manchu :ᠵᡠᠸᠠᠨ
ᡝᠮᡠ
ᡥᠠᠴᡳᠨ
ᡳ
ᠪᡳᡨᡥᡝ) był jednym z pierwszych traktatów podpisanych między Imperium Rosyjskim a Imperium Qing . Zawarł umowy handlowe i ustalił granicę między rosyjską Syberią a terytoriami Qing w Mongolii i Mandżurii . Podpisali go Tulišen i hrabia Savva Vladislavich (Raguzinsky) w granicznym mieście Kiakhta ,1 st listopad 1727 (21 październikaJulian kalendarz ) i ratyfikowana przez cara Piotra II Rosji w6 czerwca 1728.
Traktat z Kiakhty wyznaczył granicę chińsko-rosyjską na rzekach Kiakhta i Argun . Na mocy traktatu w Nertczyńsku ( 1689 ) i traktatu z Aiguna ( 1858 ) pomógł ustalić obecne granice. Zajmował się również stosunkami prawnymi i handlowymi między dwoma narodami na granicy; określono sankcje za określone przestępstwa, w tym artykuł dotyczący wymiany zbiegów. Ponadto rosyjscy kupcy, placówki handlowe i tym podobne cieszyli się pewnym stopniem eksterytorialności i kulturowego wyjątku. Między innymi byli zwolnieni z daniny na rzecz cesarza chińskiego. Traktat miał trzy wersje, jedną w języku rosyjskim, jedną po łacinie i jedną w języku mandżurskim , ale nie istnieje żadna chińska wersja.
Traktat zawierał jedenaście artykułów, z których najważniejsze dotyczyły stosunków handlowych i immunitetów dyplomatycznych: