Tomb (muzyka)
W naukowej muzyce zachodniej grobowiec jest gatunkiem muzycznym używanym w okresie baroku .
Został skomponowany jako hołd dla wielkiej postaci lub kolegi muzyka (nauczyciela lub przyjaciela), zarówno za życia, jak i po jego śmierci, wbrew temu, co sugeruje nazwa tego gatunku muzycznego.
Generalnie jest to utwór monumentalny, o powolnym rytmie i charakterze medytacyjnym, niekiedy nie pozbawiony fantazji i harmonijnej czy rytmicznej śmiałości. Najczęściej jest to powolny i elegijny niemiecki lub pavane , renesansowy taniec dawno wyszedł z użycia w epoce mody grobowej. W przeciwieństwie do włoskiego lamento , grób nie jest przeznaczony do używania ekspresyjnych trybów żałoby i bólu, które są następnie postrzegane ze sceptycyzmem w klasycznej francuskiej tradycji muzycznej . Jednak pewne elementy są godne uwagi, takie jak użycie powtarzającej się nuty symbolizującej Śmierć pukającą do drzwi lub użycie diatonicznej lub wznoszącej lub opadającej skali chromatycznej, symbolizującej udręki duszy i jej transcendencję.
Wymienianie kolejno
Słynne i mniej znane grobowce:
-
1652 : Grób wykonany w Paryżu po śmierci Monsieur Blancchent ( Johann Jakob Froberger ) na klawikord
- 1652: Grób pana Blancchenta ( François Dufaut lub Dufault), Rękopis Saizenay, na lutnię
- 1671: Grób po śmierci Madame d'Orléans, Sarabande po śmierci Madame, Niemiec po śmierci księcia Glocester ( Francesco Corbetta ), na gitarę
- 1672: Tombeau de Climène ( Robert Cambert ) na lutnię
- 1690? : Tombeau de Dufault (Dupré z Anglii), Milleran Manuscript i Saizenay Manuscript, na lutnię
- 1690? : Tombeau ( Jean-Nicolas Geoffroy ) na klawesyn
-
1660 : Grób M. de Blancchent ( Louis Couperin ) na klawesyn
-
1664 : Tombeau de Charles Racquet , Le Tombeau de Blanc-Rocher, Le Tombeau de Mademoiselle Gauthier (jego żona), Tombeau de l'Enclos (wątpliwe przypisanie) ( Denis Gaultier ) na lutnię
- 1639: Tombeau de Mézangeau , Tombeau de l'Enclos (wątpliwe przypisanie), ( Ennemond Gaultier ) na lutnię
- późno XVII th wieku: Grób Lully ( Jean-Fery Rebel ) dla viol
- vs. 1700 : Grób M.Cajetana Barona d'Hartiga ( Sylvius Leopold Weiss ) na lutnię
- 1703? : Allemande Tombeau, Tombeau de Mr De Maltor ( François Campion ) na gitarę
- 1706: Grób François Gintera ( Jacques de Saint-Luc ) na lutnię
-
1721 : Grób pana Comte de Logy ( Sylvius Leopold Weiss ) na lutnię
-
Tomb M gr Prince of Conde, Tomb of Marshal Turenne (Tomb of Mars), Tomb and Queen (Maria Theresia von Osterreich), Tomb of Mr. Bush Knight Tomb Miss Bussy, Tomb of the Mr. 'Abbot of St. Fussiens, Tombeau, C-moll, Tombeau de Madame (Henrietta of England, Duchess of Orleans), Tomb of the French Muses, Belle affligée, Tombeau, d-moll, ( Jacques Gallot ) na lutnię
-
Grób księżnej Monako (Jacques Gallot Młodszego) na lutnię
-
Tombeau de Madame, Le Tombeau de Gogo, Le Tombeau de Madame de Fontange ( Charles Mouton ), na lutnię
-
Tombeau Les żałuje ( Jean de Sainte-Colombe , Concert LXIV), na skrzypce
-
Grób Monsieur de Chambonnières ( Jean-Henri d'Anglebert ), na klawesyn
-
1728-1737 Tombeau de Marais le père ( Charles Dollé ) , na skrzypce
-
Grobowiec Sieur de Sainte-Colombe (Sainte-Colombe le fils) na viol
-
Tomb for M. de Lully , Tomb of Sainte-Colombe , Tomb of Mr Meliton, Tomb for Marais le Cadet ( Marin Marais ), na violę
-
Tombeau de Mr Francisque, na gitarę, La Plainte ou Tombeau de mademoiselle , na teorbo, Le Tombeau de Tonty, na gitarę , Tombeau du Vieux Gallot, Tombeau de Mr Mouton, Tombeau de Du But , na lutnię ( Robert de Visée )
Gatunek grobowy kwitł na ziemiach katolickich, gdzie muzyka żałobna ma długą tradycję, głównie we Francji i Europie Środkowej.
To spadła do użycia pod koniec XVIII e wieku przed znalezieniem pewne przysługi w początkach XX th century z neobarokowym akcentami, takimi jak Tombeau de Couperin przez Ravela czy później Grobie Frobergera ( Roman Turovsky ).
Istnieją również dwa szczególne przypadki:
- Że od Claude'a Debussy'ego Tomb zlecenie Henry Prunières w 1920 roku, łącząc dziesięć utwory dziesięciu różnych kompozytorów: Paul Dukas , Albert Roussel , Gian Francesco Malipiero , Eugène Goossens , Béla Bartók , Florent Schmitt (sześć sztuk na fortepian solo), Manuel de Falla (utwór na gitarę), Maurice Ravel (utwór na skrzypce i wiolonczelę), Erik Satie (melodia) i Igor Strawiński (redukcja fortepianowa z Symfonii instrumentów dętych).
- Henri Prunières zamówił również w 1922 roku L'Hommage à Gabriel Fauré, składający się z 7 utworów siedmiu różnych kompozytorów: Marice Ravel, Georges Enesco , Louisa Auberta , Florenta Schmitta, Charlesa Koechlina , Paula Lamiraulta , Rogera Ducasse'a .
Manuel de Falla (1935), Florent Schmitt (1936), Olivier Messiaen (1935) skomponowali po jednym Tombeau de Paul Dukas na fortepian.
Manuel de Falla, Pedrelliana na orkiestrę, hołd dla Felipe Pedrella (1939)
W 1995 roku Thierry Pécou skomponował Le Tombeau Marc-Antoine Charpentier na 3 chóry z równymi głosami, głosami mieszanymi, organami barokowymi, skrzypcami basowymi, pozytywami i dzwonkami.
Pierre-Alain Braye-Weppe, urodzony w 1981 roku, skomponował Tombeau de Forqueray na klawesyn.
Anna Giurgiu-Bondue (ur. 1977) skomponowała Carillons pour Forqueray na klawesyn.
Bibliografia
„Rcherches” o klasycznej muzyce francuskiej XXV 1987, wydanie A. i J. Picard s. 105-138
Powiązany artykuł
Link zewnętrzny