| Twarz B. | Baby Driver |
|---|---|
| Wyjście | Kwiecień 1969 |
| Zakwaterowany |
Listopad-grudzień 1968 |
| Trwanie | 5:10 |
| Uprzejmy | Folk rock |
| Format | 45t |
| Tekściarz | Paul Simon |
| Etykieta | Columbia |
Single Simona i Garfunkela
The Boxer toangielskapiosenkanapisana przez amerykańskiego muzykaPaula Simonai wykonywana przez duetSimon and Garfunkel. Został wydany jako singiel w1969 rokui znalazł się na piątym i ostatnimstudyjnym albumie zespołu, Bridge over Troubled Water , wydanym w1970 roku. Pojawia się on w106 -tego miejsca w rankingu500 największych utworów wszech czasówmagazynu Rolling Stone .
Nagrywanie piosenki zaczyna się w Nashville dnia16 listopada 1968, Simonowi i Garfunkelowi towarzyszyło kilku muzyków. Paul Simon i Fred Carter Jr. grać na gitarze akustycznej kompletacji , Peter Drake elektryczna gitara hawajska i gitara dobro , Larry Knechtel na klawiaturze , Charlie McCoy na harmonijce , Joe Osborn z gitarą basową i Hal Blaine z baterią . Efekt pogłosu uzyskuje się poprzez umieszczenie ich przed windą i wzmocnienie dźwięku werbla za pomocą głośnika umieszczonego w szybie windy.
Partia wokalna i skrzypce zostały nagrane w grudniu w Columbia Studios w Nowym Jorku, a trąbka, a także pieśń chóru w Saint Paul's Chapel ze względu na wyjątkową akustykę kopuły. Nagranie piosenki zajmuje około 100 godzin. Zawiera dodatkowy wers, który jest następnie usuwany z wersji na albumie Bridge over Troubled Water, ale można go usłyszeć na koncertowych wersjach albumów Live 1969 i The Concert in Central Park .
Teksty mają formę lamentu w pierwszej osobie, gdy młody mężczyzna przybywa do Nowego Jorku i nie może znaleźć pracy ani miłości, znajdując jedynie ukojenie u prostytutek na Siódmej Alei . Opisuje swoją walkę o przezwyciężenie samotności, biedy i surowości nowojorskich zim. W ostatniej zwrotce piosenka przechodzi na trzecią osobę i opisuje boksera, który kontynuuje walkę pomimo wszystkich otrzymywanych ciosów, twierdząc, że zamierza się poddać, ale odmawia. Chór ma teksty, śpiewane tylko powtórki „ lie-la-lie ” . Paul Simon wyjaśnia w tym względzie, że nie znalazł odpowiednich słów i musiał być usatysfakcjonowany tym elementem substytucji. Najpierw poczuł to jako porażkę, zanim zdał sobie sprawę, że ludziom podobał się refren i że dzięki temu piosenka stała się bardziej uniwersalna.
Niektórzy krytycy muzyczni postrzegali piosenkę jako atak na Boba Dylana , młodego mężczyznę przybywającego do Nowego Jorku jako Dylana i prostytutek z Seventh Avenue, odpowiadających ówczesnym studiom Columbia Records . „ Lie-la-lie ” chóru oznaczałoby w tej interpretacji, że Dylan kłamie o swoich muzycznych intencji. Ta interpretacja została jednak powszechnie odrzucona i wydaje się bardziej prawdopodobne, że piosenka jest autobiograficzna, ponieważ Simon skomponował ją w czasie, gdy krytycy go nie oszczędzili, wyrażając w ten sposób zarówno jego zmęczenie, jak i determinację.
Piosenka została w szczególności pokryta przez Boba Dylana na albumie Self Portrait (1970), Paul Butterfield na albumie Live (1970), Emmylou Harris na albumie Roses in the Snow (1980), Waylon Jennings na albumie Right for the Time ( 1996), Deana Carter na albumie The Chain (2007) oraz Mumford & Sons na albumie Babel (2012).
| Klasyfikacja muzyczna | Najlepsza pozycja |
|---|---|
| Niemcy ( Media Control AG ) | 19 |
| Australia ( wykresy ARIA ) | 8 |
| Austria ( Ö3 Austria Top 40 ) | 9 |
| Kanada ( kanadyjski wykres singli ) | 3 |
| Stany Zjednoczone (Billboard Hot 100) | 7 |
| Francja ( SNEP ) | 57 |
| Irlandia ( Irish Singles Chart ) | 7 |
| Norwegia ( VG-lista ) | 9 |
| Holandia ( Nederlandse Top 40 ) | 2 |
| Wielka Brytania (UK Singles Chart) | 6 |
| Szwecja ( Sverigetopplistan ) | 5 |