Takaaki Yoshimoto

Takaaki (Ryumei) Yoshimoto Opis obrazu Takaaki_ (Ryūmei) _Yoshimoto.jpg. Kluczowe dane
Narodziny 25 listopada 1924
w Tsukishima, Tokio (Japonia)
Śmierć 16 marca 2012(w wieku 87 lat)
w Sendagi, Bunkyo-ku, Tokio
Narodowość język japoński
Zawód Japoński poeta, krytyk i myśliciel
Małżonka Kazuko

Takaaki Yoshimoto , urodzony dnia25 listopada 1924w Tokio ( Japonia ) i zmarł dnia16 marca 2012w tym samym mieście jest japońskim poetą , krytykiem literackim i myślicielem . Przez ponad pół wieku miał istotny wpływ na japońskie życie intelektualne. Jest często określany jako chińska wymowa jego imienia „Ryumei”. Jej najstarszą córką jest artystka manga Haruno Yoiko , a młodsza córka pisarz Banana Yoshimoto .

Biografia

Młodzież i studia

Takaaki Yoshimoto urodził się w 1924 roku w Tsuki-shima , Tokio do rodziny z Wysp Amakusa , Kumamoto Prefektura, który prowadził małą stocznię w Tokio. Ma trzech braci i dwie siostry. Studia podyplomowe rozpoczął w 1942 roku w Wyższej Szkole Technicznej w Yonezawie (obecnie Yamagata University , Wydział Techniczny). Badania te przerwała wojna. Spędził wojnę z Militarist ruchów młodzieżowych i wszedł Tokyo University of Technology w 1945 roku ukończył studia na Wydziale elektrochemii w Tokyo University of Technology we wrześniu 1947 roku .

Po II wojnie światowej

W 1949 roku , kiedy skończył studia, wykonywał dwie lub trzy prace dorywcze w fabrykach i zdał egzamin na tokijskim Uniwersytecie Technologicznym na pracownika naukowego. W 1951 , po tej pracy, dostał pracę w Toyo Ink Corporation, jednej z największych japońskich firm przemysłowych tamtych czasów. W wolnym czasie poświęca się poezji i esejom, zwłaszcza marksizmowi, które publikuje w czasopismach.

W lutym 1954 otrzymał nagrodę Arechi przyznawaną nowym poetom i zaczął brać udział w przeglądzie Arechi prowadzonym przez Nobuo Ayukawę i Ryūichi Tamurę .

W 1956 r. napisał we współpracy z Akio Takei, pierwszym prezesem Zengakuren (lub Japońskiej Federacji studenckich stowarzyszeń samorządowych) „odpowiedzialnością literackich ludzi w czasie wojny”. Został również zmuszony do opuszczenia Toyo Ink Corporation z powodu swojej akcji związkowej. Po tej zawodowej emeryturze Yoshimoto postanawia co dwa dni pracować w firmie specjalizującej się w patentach, aż do 1970 roku, kiedy postanowił żyć z pióra i całkowicie poświęcić się pisaniu.

W 1958 opublikował artykuł o ideologicznej rekonwersji przedwojennych japońskich komunistów. W trakcie 1956 roku do 1960 roku , rozwinął żywe kontrowersje z japońskimi marksistowskich myślicieli. Jego krytyka, w tym pod adresem samego siebie, aw szczególności jego pociągu do militaryzmu i nacjonalizmu w czasie wojny, daje mu pewien rozgłos i pozwala mu wywierać niemały wpływ na japońskie życie intelektualne.

Postać ojca japońskiej Nowej Lewicy

Od lat 60. Takaaki Yoshimoto wspierał grupy skrajnie lewicowe, w szczególności organizację studencką Zengakuren . Jednym z tematów kontestacji jest w szczególności Traktat o wzajemnej współpracy i bezpieczeństwie między Stanami Zjednoczonymi a Japonią .

Stara się wypracować sposób myślenia niezależny od wpływów zachodnich. W tym celu brał udział w tworzeniu magazynu Shiko (Esej) . Na przykład w 1965 r. opublikował w tym przeglądzie „Czym jest piękno dla języka?” »Gdzie zaczyna od zdefiniowania języka, a kończy szkicem historii literatury japońskiej oraz przeglądem gatunków literackich, budując podwaliny japońskiej krytyki literackiej.

Zaczął publikować inne publikacje, jako poeta lub eseista: jak Le Recueil poétique Takaakiego Yoshimoto w 1963, ale także, zwłaszcza L'Illusion commune w 1968. W tym eseju ma na celu uporządkowanie studenckiego myślenia protestacyjnego w tej pracy Kontekst końca lat 60., wraz z nasileniem się wojny wietnamskiej , oraz wewnętrznie w Japonii przygotowanie dziesiątej rocznicy podpisania Traktatu o Wzajemnej Współpracy i Bezpieczeństwie między Stanami Zjednoczonymi a Japonią , a także kwestia odnowienia tego traktatu. Wprowadzenie do teorii zjawiska psychicznego ukazało się również w 1971 roku. W innych esejach dotyczy autorów zachodnich, takich jak Georges Bataille, Maurice Blanchot, Michel Leiris, Henry Mille, Carl-Gustav Jung czy nawet Gaston Bachelard, oraz dialog z Michelem. Foucault czy Jean Baudrillard.

Ale ruchy japońskich studentów załamują się. Niewielka liczba tych studentów gromadzi się na rzecz ugrupowań ekstremistycznych, z wydarzeniami takimi jak porwanie samolotu Japan Airlines przez Japońską Armię Czerwoną , inwazja na kwaterę główną Japońskich Sił Obronnych przez Yukio Mishimę i jego samobójstwo przez harakiri w 1970 roku , a także walki między tymi frakcjami terrorystycznymi a policją, porwania, zabójstwa itp. To polityczny impas dla japońskiej Nowej Lewicy .

Koniec XX th  wieku i na początku roku z XXI th  wieku

W latach 80. , w obliczu rozwoju społeczeństwa konsumpcyjnego, opublikował nowy esej „Teoria obrazu masowego” o telewizji, mandze , filmach animowanych , o muzykach takich jak Kiyoshirō Imawano , Ryūichi Sakamoto itp. Jego najbardziej reprezentatywne starsze prace są publikowane w formacie kieszonkowym przez Kadokawashoten . Zaprzyjaźnił się z eseistą Shigesato Itoi , znanym również jako autor sloganów reklamowych.

Interesuje się sektą Aum (Shinrikyô ) oraz atakiem gazu sarin w metrze w Tokio w 1995 roku, co wydaje mu się oznaką nowego rozłamu w japońskim społeczeństwie.

W sierpniu 1996 roku prawie utonął podczas kąpieli w morzu na terenach prefektury Shizuoka . Został pilnie hospitalizowany i wymagał intensywnej opieki, przez co został osłabiony. 

Opublikował książkę Teoria superwojny w 2002 roku , dotyczącą ataków11 września 2001. Napisał: „Walka między Stanami Zjednoczonymi a islamskim fundamentalizmem toczy się między modernistycznym przesądem a prymitywnym przesądem”.

W marcu 2012 zmarł na zapalenie płuc w Tokio.

Główne publikacje

1950-60

1970

1980

1990

2000

Bibliografia

  1. Philippe Mesmer, „  Takaki Yoshimoto, „ojciec” nowej japońskiej lewicy  ”, Le Monde ,20 marca 2012( przeczytaj online )
  2. (w) Lawrence Olson, „  Intelektualiści i „Ludzie”; O Yoshimoto Takaaki  ” , The Journal of Japanese Studies , tom.  4, N O  2lato 1978, s.  327-357 ( DOI  10.2307 / 132029 , czytaj online )
  3. Arechi to japońska recenzja poetycka inspirowana poezją Ziemia nieużytków TH Eliota („La Terre vaine” lub „La terre inculte”), opublikowana w 1922 roku
  4. Éric Dumont i Vincent Manigot, „Powojenni  japońscy intelektualiści. Spór: kwestia odpowiedzialności wojennej i przesunięcie Yoshimoto Takaaki między 1955 i 1958  , " Ebisu , n o  54,2017( DOI  10.4000 / ebisu.2058 , czytaj online )
  5. Simone Müller, „  W” literackim polu „japońska walka po wojnie i dyskursu na odpowiedzialność autorów  ” Ebisu , n o  54,2017( DOI  10.4000 / ebisu.2038 , czytaj online )
  6. Jean Gayon ( reż. ) And Jean-Jacques Wunenburger ( reż. ), Bachelard na świecie ( czytaj online )
  7. Oulc'hen Hervé, „ Zrozumiałość walk. Foucault i Sartre czytelnicy badań historycznych Marksa” , w: Christian Laval (red.), Marks i Foucault. Odczyty, użycia, konfrontacje , Odkrycie,2015( czytaj online ) , s.  113-128