Styksozaur

Styksozaur Opis tego obrazu, również skomentowany poniżej Styksozaur  : spojrzenie artysty. Klasyfikacja
Królować Animalia
Gałąź Chordata
Subembr. Kręgowce
Klasa Zauropsyda
Super porządek †  Sauropterygia
Zamówienie †  Plezjozaury
Świetna rodzina †  Plesiosauroidea
Rodzina †  Elasmosauridae

Uprzejmy

†  Styksozaur
Welles , 1943

Styxosaurus to rodzaj off z super-rodziny plesiosauroidea (od Plesiosaurians szyi długi) oraz rodzina z elasmozaury .

Styxosaurus żył w późnej kredzie , santonie i kampanu , w przybliżeniu między 86 a 72 mln lat temu. Jego skamieniałe szczątki odkryto w kilku stanach USA.

Z nim związane są również bliskie rodzaje Thalassonomosaurus i Thalassiosaurus .

Etymologia

Nazwa Styxosaurus pochodzi od legendarnej rzeki Styks , rzeki greckiego podziemia . Część „saurus” pochodzi od greckiego sauros (σαυρος), co oznacza „jaszczurka” lub „gad”.

Taksonomia

Styxosaurus jest blisko spokrewniony z Elasmosaurus platyurus , który został znaleziony w Kansas w 1867 roku. Pierwszy opisany Styxosaurus został pierwotnie nazwany Cimoliasaurus snowii przez Samuela Wendella Willistona w 1890 roku. Próbka (KUVP 1301) zawierała kompletną czaszkę i ponad 20 kręgów szyjnych które zostały znalezione w pobliżu piekła Creek w Logan County , Kansas sędzia EP Zachodzie. Nazwa została później zmieniona na Elasmosaurus snowii przez Willistona w 1906 roku, a następnie na Styxosaurus snowii przez Wellesa w 1943. Nazwę rodzaju stworzył Samuel Paul Welles w 1943 roku.

Opis i moc

Styksozaur miał około 11 do 12 metrów wysokości, z czego około połowa była przeznaczona na szyję. Jego zęby były stożkowe, przeznaczone do diety mięsożernej. Jak większość innych plezjozaurów musiał żywić się belemnitami , kałamarnicami i rybami ( Gillicus itp.).

Lista gatunków

Styxosaurus snowii

Dawniej Alzadasaurus pembertonii , Cimoliosaurus snowii lub Elasmosaurus snowii . Holotypowy okaz Styxosaurus snowii (KUVP 1301) opisany przez SW Willistona w 1890 r. obejmował kompletną czaszkę i 20 kręgów. Inny pełniejszy okaz (11  m długości ) został odkryty w 1945 roku w pobliżu Iona w Południowej Dakocie . Ten okaz został pierwotnie opisany i nazwany Alzadasaurus pembertoni przez Wellesa i Bumpa w 1949 roku i pozostał nim aż do tego, co Carpenter nazwał go również Styxosaurus snowii w 1999 roku. Jego jama klatki piersiowej zawierała około 250 gastrolitów . Podczas gdy większość drapieżników nie może używać gastrolitów do polerowania żywności, prawie wszystkie kompletne okazy Elasmosauridae to robią . Masa gastrolitów w okazach Elasmosauridae jest zawsze znacznie poniżej 1% szacowanej masy żywego zwierzęcia.

Styxosaurus browni

Drugi gatunek północnoamerykański, Styxosaurus browni , został stworzony przez Wellesa w 1952 roku. Po przemianowaniu w 1999 roku przez K. Carpentera na Hydralmosaurus serpentinus , jego przypisanie do rodzaju Styxosaurus zostało potwierdzone w 2016 roku przez R. Otero w ramach syntezy ewolucji elasmozaurydów.

Styxosaurus glendorensis

Bardzo częściowy plesiosaurian szkielet elamosaurid rodziny , odkryta w 1960 roku w australijskim albu i nazwie woolungazaur glendowerensis został ponownie zbadany i przemianowany Styxosaurus glendowerensis przez Sven Sachs w 2004 roku żył około 20  Ma (milionów lat) przed S. snowii .

Oryginalna publikacja

Bibliografia

  1. (w) K. Carpenter, „Rewizja północnoamerykańskich elasmozaurów z kredy zachodniego wnętrza” paludicola , tom.  2, N O  2, 1999, str.  148-173
  2. (w) Carpenter, K. 1999. Rewizja północnoamerykańskich elasmozaurów z kredy zachodniego wnętrza. Paludicola 2 (2): 148-173
  3. (en) Otero RA. (2016) Ponowna ocena taksonomiczna Hydralmosaurus jako Styxosaurus: nowe spojrzenie na ewolucję szyi elasmozaura w kredzie. PeerJ 4: e1777 https://doi.org/10.7717/peerj.1777
  4. (w) Sachs, S. 2004 „Ponowny opis woolungasaurus glendowerensis (Plesiosauria: elasmosauridae) z dolnej kredy z północno-wschodniego Queensland”, Memoirs of the Queensland Museum 49 (2): 713-731

Zobacz również

Powiązane artykuły

Odniesienia taksonomiczne

Linki zewnętrzne