Stephan Elmas

Stephan Elmas Zdjęcie Stéphan Elmas w Wiedniu w lutym 1887 r.
(Portret Ignaza Eignera). Kluczowe dane
Przezwisko Ormiański Chopin
Imię urodzenia Ormiański  : Ստեփան Էլմաս
( Stepan Elmassian )
Narodziny 24 grudnia 1862
Smyrna ,  Imperium Osmańskie
Śmierć 11 sierpnia 1937(74 lata)
Genewa , Szwajcaria
Podstawowa działalność Kompozytor , pianista
Styl Muzyka postromantyczna
Dodatkowe zajęcia Profesor
Miejsca działalności Wiedeń 1881–
Genewa 1912–1937
Lata działalności 1885 - 1929
Trening Wiedeńska Akademia Muzyki i Sztuk Scenicznych
Mistrzowie Anton Door , Franz Krenn
Stronie internetowej www.stephanelmas.org

Stéphan Elmas (po ormiańsku  : Ստեփան Էլմաս ), ur24 grudnia 1862 i martwe 11 sierpnia 1937, jest ormiańskim kompozytorem , pianistą i pedagogiem  .

Biografia

Elmas urodził się w kulturalnej rodzinie zamożnych przedsiębiorców w Smyrnie (obecnie Izmir ), mieście Imperium Osmańskiego . Jej matka zmarła przy porodzie. Szybko odkrywamy, że mały chłopiec jest cudownym dzieckiem  : zaczyna lekcje gry na pianinie i komponuje krótkie utwory fortepianowe pod okiem nauczyciela muzyki niemieckiego pochodzenia, pana Moosera. W wieku 13 lat młody wirtuoz wykonał cały recital fortepianowy utworów Liszta .

W Lipiec 1879, za namową swojego nauczyciela - ale wbrew woli rodziny - Stéphan Elmas jest w Weimarze , mając nadzieję na przesłuchanie z  Franzem Lisztem . Kiedy się poznali i po wysłuchaniu młodego Elmasa, Liszt poradził mu, aby pojechał do Austrii, aby pracować z profesorem Antonem Door z Akademii Muzycznej i Sztuki  oraz z Franzem Krennem , wybitnym austriackim kompozytorem i chórmistrzem.

W  Wiedniu , w wieku siedemnastu lat, Stéphan dzieli swój czas między naukę gry na fortepianie i komponowanie. Odkrył Wagnera i po raz pierwszy wystąpił w Wiedniu w 1885 roku. Wydarzenie to spotkało się z dużym uznaniem w prasie. Następnie Elmas nadal komponował liczne utwory charakterystyczne, walce , mazurki , nokturny i impromptus. Opublikowano w Wiedniu w 1883 roku, poświęcił swoje 6 malarskie (1881) Franza Liszta i cykl poematów muzycznych do  Wiktora Hugo , który był już czytanie w Smyrna.

Elmas utrzymywał kontakt z Lisztem, często prosząc go o radę. W 1886 roku wrócił na krótko do rodzinnej Smyrny, aby wziąć udział w pogrzebie ojca, ale wrócił do Wiednia, przekonany, że Europa ma mu do zaoferowania znacznie więcej. Plik24 lutego 1887, daje bardzo udany recital w Wiedniu w hali  Bösendorfer . Następuje europejska trasa koncertowa po Austrii , Francji , Anglii , Niemczech i Włoszech , wszędzie okrzyknięta triumfami. W jego programach znajdują się głównie utwory własne, ale także utwory Beethovena , Chopina i Schumanna . Po koncercie w hali Érard w 1901 r. (Już w 1896 i 1900 r.) Prasa nadała mu dwa przydomki Poète du piano lub ormiański Chopin .

Podczas swoich podróży Elmas stał się bliskim przyjacielem rosyjskiego kompozytora i pianisty  Antona Rubinsteina (któremu zadedykował swój pierwszy koncert), ale także trzech francuskich osobistości: kompozytora  Julesa Masseneta , pianisty Édouarda Rislera i leksykografa księcia  Guya. de Lusignan . W 1912 osiadł w  Genewie , gdzie kontynuował pracę kompozytorską, pedagogiczną i koncertową. Po zachorowaniu na tyfus w 1897 roku Elmas stawał się coraz bardziej głuchy, przez co był coraz bardziej samotny i odcięty od świata. Na szczęście zaprzyjaźnia się i zakochuje się w pozbawionej ramion szwajcarskiej malarce Adeline Aimée Rapin (1868–1956). Potrafi go pocieszyć w tych trudnych czasach. W 1913 planuje wrócić do Smyrny, ale rezygnuje. Elmas jest nawiedzany przez los swoich rodaków i tragiczne wydarzenia  ludobójstwa Ormian  w 1915 r. Dokonane przez Turków Osmańskich. Jego rodzinie udało się uciec do  Aten tuż po  wielkim pożarze Smyrny  w 1922 roku po zajęciu miasta przez Turków. Sprowadzi członków rodziny do Szwajcarii.

Jego dzieło ukazało się w Lipsku w 1924 roku. Budynki wydawnictwa uległy zniszczeniu w czasie II wojny światowej i pozostały tylko dwa egzemplarze. W 1925 r. Został honorowym obywatelem Genewy.

W 1929 roku skomponował swoje ostatnie, po dwudziestu latach milczenia, dzieło - 12 ormiańskich wierszy na fortepian, które zadedykował ludowi ormiańskiemu. Stephan Elmas korespondował (1922–36) z młodym dziennikarzem Hagopem Krikorem.

Elmas jest pochowany na cmentarzu Plain-Palais w Genewie. Jego rękopisy fortepianu Erarda są przechowywane w Armenii, w Muzeum Sztuki i Literatury Eghigé Tcharentz w Erewaniu.

Daniny

W 1988 roku w Genewie powstała Fundacja Stephana Elmasa, której celem jest ochrona i rozpowszechnianie twórczości muzyka. Jej dyrektorem artystycznym jest Alexandre Siranossian , dyrygent i dyrektor rzymskiej szkoły muzyczno-tanecznej.

Kompozycje

Stephan Elmas pozostawia około 130 utworów głównie na fortepianie. Trzy koncerty fortepianowe, trio i kwartet fortepianowy.

Fortepian (wybór)

Muzyka kameralna

Fortepian i orkiestra

Orkiestra smyczkowa

Muzyka wokalna

Dyskografia

Bibliografia

Pracuje

Artykuły

Uwagi i odniesienia

(fr) Ten artykuł jest częściowo lub w całości zaczerpnięty z artykułu Wikipedii w języku angielskim zatytułowanego „  Stéphan Elmas  ” ( zobacz listę autorów ) .
  1. Բրուտյան, Ցիցիլիա։ Սփյուռքի հայ երաժիշտները։ „Հայաստան” հրատարակչություն, Erywań , 1968, s.  240–248 . [Tsitsilia Brutyan, ormiańscy muzycy diaspory ]
  2. Siranossian 2008 , str.  12
  3. Simone Rapin, Aimée Rapin Painter Without Arms , Editions du Musée de Payerne, 1996.
  4. Hofmeisters Monatsberichte , Leipzig, Friedrich Hofmeister,Lipiec 1884( czytaj online ) , s.  184
  5. Hofmeisters Monatsberichte , Leipzig, Friedrich Hofmeister,Maj 1923( czytaj online ) , s.  74.
  6. (en) Hofmeisters Monatsberichte , Leipzig, Friedrich Hofmeister,Lipiec 1923, 110–111  s. ( czytaj online )

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne