Sparśa ( sanskryt w dewanāgarī : स्पर्श ; Pali : Phassa; japoński : soku) to termin, który w sanskryckiej formie oznacza „dotykać” lub „dotykać”. Termin ten jest również pojęciem filozofii indyjskiej .
W systemie filozofii Sāṃkhya dotyk ( sparśa ) jest przedmiotem percepcji ( tanmātra ) związanym z narządem zmysłów ( jñānendriya ) zwanym skórą ( tvak ). Ten subtelny elementarny element jest wytwarzany przez organ wewnętrzny zwany ahakāra i jest przyczyną powstawania mahābhūta vāyu (powietrza).
Tabela ta odpowiada piętnastu zasadom (tattva), które uczestniczą w kosmologii i konstytucji człowieka zgodnie z filozofią Sankhya. Jñānendriya odpowiadać tanmātra , ale nie bezpośrednio z mahābhūta . Są one wytwarzane przez tanmatrę .
| Ciało wiedzy ( jñānendriya ) | Przedmiot percepcji ( tanmātra ) | Gruby element ( mahābhūta ) |
|---|---|---|
| śrotra (ucho) | śabda (dźwięk) | ākāśa (przestrzeń lub eter) |
| tvak (skóra) | sparśa (dotknij lub dotknij) | vāyu (powietrze) |
| cakṣus (oko) | rupa (formularz) | tejas (ogień) |
| jihvā (język) | rasa (smak lub aromat) | ap (woda) |
| ghrāṇa (nos) | gandha (zapach) | pṛthivī (ziemia) |
dotykowy , jest badany w buddyzmie jako unii trzech dhātu elementów: np wzroku, oczu i światła.