Ojczyźnie | Finlandia |
---|---|
Gatunek muzyczny | Power metal , metal symfoniczny , speed metal |
aktywne lata | Od 1996 roku |
Etykiety | Spinefarm Records , Nuclear Blast Records |
Oficjalna strona | www.sonataarctica.info |
Członkowie |
Tony Kakko Elias Viljanen Pasi Kauppinen Henrik Klingenberg Tommy Portimo |
---|---|
Byli członkowie |
Mikko Härkin Pentti Peura Janne Kivilahti Jani Liimatainen Marko Paasikoski |
Sonatowa Arctica jest grupa z metalu moc fińskim , pochodzący z Kemi w Laponii i ustalono w 1996 r.
Początkowo jako zespół hardrockowy pod nazwą Tricky Beans, członkowie zespołu decydują się na zmianę nazwy na Sonata Arctica, kiedy przestawiają się na power metal . Wykorzystują też elementy metalu symfonicznego , a na ostatnich albumach elementy metalu progresywnego . Obecny skład grupy obejmuje klawiszowiec i wykonawca Tony Kakko , gitarzysta Elias Viljanen , basista Pasi Kauppinen, klawiszowiec Henrik Klingenberg i perkusista Tommy Portimo .
W 2019 roku grupa ma w sumie dziesięć albumów studyjnych , z których najnowszy to Talviyö , wydany wwrzesień 2019.
Utworzenie grupy miało miejsce w 1996 roku pod nazwą Tricky Beans. Tworzą go Tony Kakko na wokalu i klawiszach , Tommy Portimo na perkusji , Pentti Peura na basie , a także Jani Liimatainen i Marko Paasikoski na gitarach . Pod tą nazwą grupa nagrała trzy dema , Agre Pamppers and Friends Till the End w 1996 roku, a następnie Peacemaker w następnym roku. Grupa dwukrotnie wystąpiła w popularnym w Finlandii programie Jyrki Sähkösirkus . Po odejściu Paasikoskiego i Peury oraz przybyciu basisty Janne Kivilahti, grupa zmieniła nazwę i stała się Tricky Means w 1998 roku . W 1999 roku nagrali czwarte demo Fullmoon , co pozwoliło grupie uzyskać kontrakt ze Spinefarm Records . Następnie Tricky Means zmienia nazwę na Sonata Arctica.
Debiutancki singiel Sonata Arctica, UnOpened , został wydany16 czerwca 1999. Piosenka jest promowana na kompilacji Metalliliitto 1999 . Plik4 września 1999wydaje album Ecliptica , jest dobrze przyjęty w Finlandii, jak iw innych krajach, takich jak Japonia . Grupa uczestniczyła w dwóch trybuty po wydaniu Ecliptica : jeden dla Helloween , gdzie grupa odegrała pokrywę z I Want Out , drugi dla Scorpions , gdzie pokrywy Sonata Arctica Still Loving You . Po wydaniu tego pierwszego albumu Mikko Härkin dołączył do Sonata Arctica na klawiszach, pozostawiając Kakko możliwość zajmowania się wyłącznie wokalem.
W 2000 roku Stratovarius wybrał Sonatę Arctica do towarzyszenia mu z Rhapsody podczas europejskiej trasy koncertowej . Po wydaniu mini-CD Successor , Kivilahti decyduje się opuścić grupę. Marko Paasikoski zostaje wybrany, aby go zastąpić i dołączyć do grupy, tym razem na basie.
Sonata Arctica znalazła się wśród nominowanych do nagrody Emma Awards 2000 (odpowiednik Victoires de la Musique w Finlandii), w kategorii „Best new group”, zagrają dwukrotnie w pierwszej części Alice Cooper w ramach swojej fińskiej trasy koncertowej. w 2001 roku . W tym samym roku ukazał się drugi album zespołu, Silence , z singlem Wolf and Raven . Ten album otrzyma w formaciePaździernik 2004Status Złotego Dysku w Finlandii. Pod koniec 2001 roku Sonata Arctica gra w pierwszej części Gamma Ray , następnie wydaje album koncertowy , Songs of Silence Live In Tokyo , w następnym roku, a następnie trzeci album studyjny, Winterheart's Guild , w 2003 roku , który otrzymuje dwa lata później status Złotego Dysku. Mikko Härkin opuścił grupę w 2002 roku, po trasie koncertowej, pozostawiając klawiszowe zadanie Kakko i Jensowi Johanssonowi podczas nagrywania Winterheart's Guild . Grupa udała się w poszukiwaniu nowego klawiszowca i zwerbował Henrik Klingenberg wLuty 2003. Winterheart's Guild wkracza na trzecie miejsce fińskich list przebojów , pozostając przez pięć kolejnych tygodni w pierwszej dziesiątce. Po tym albumie grupa podpisuje kontrakt z Nuclear Blast Records .
W 2004 roku grupa została po raz drugi nominowana do nagrody Emma, tym razem w kategorii „najlepszy album metalowy” . Czwarty album studyjny, Reckoning Night , został wydany w 2004 roku, a jego singiel Don't Say a Word osiągnął pierwsze miejsce na fińskich listach przebojów, aw następnym tygodniu zajął drugie miejsce za singlem Children of Bodom . Album, który sprzedał się w ponad 100 000 egzemplarzy na całym świecie, na początku 2006 roku uzyskał status złotej płyty .
W Maj 2007ukazuje się piąty studyjny album grupy, Unia , na którym znajduje się singiel Paid in Full . Wsierpień 2007, ogłoszono, że gitarzysta Jani Liimatainen opuszcza grupę, a jego miejsce zajmuje Elias Viljanen . Album to totalny zwrot artystyczny, ponieważ charakterystyczne elementy power metalu (szybki rytm z perkusją mocno skupioną na podwójnym pedale) znikają na rzecz bardziej progresywnego i symfonicznego metalu. Kompozytor Tony Kakko przyznaje, że odbył trasę koncertową po power metalu i gdyby ich muzyka była kontynuowana w tym samym duchu co Reckoning Night, zatrzymałby grupę. Z Unią Tony eksperymentuje z dźwiękami wokalu, zawiłymi strukturami, zwalniając tempo, ale zachowując melodyjne refreny.
Nowy singiel The Last Amazing Greys wydany26 sierpnia 2009w Finlandii, któremu towarzyszy wideo do piosenki Flag in the Ground . Jest również sprzedawany w Europie od18 września. The Days of Greys to kontynuacja muzycznego zwrotu Unii, z pewnymi starymi elementami pierwszego okresu zespołu.
Plik 18 maja 2012z kamieni rośnie jej imię jest bardziej bezpośrednie i wydajne bez ponownego łączenia się z prędkością kawałków . Pierwszy singiel to I Have a Right , który zaskakuje prostotą i poprockiem. Z tej okazji nakręcono klip. Grupa próbowała nawet swoich sił w „ country- metal” z Cinderblox , piosenką o niezwykłym stylu. W2013, basista i założyciel zespołu Marko Paasikoski postanawia ponownie opuścić zespół. Zastępuje go Pasi Kauppinen.
Zespół wydał Pariah's Child dalej28 marca 2014 r. Łączy to, zdaniem członków, melodie powracające do oryginalnego stylu opartego w dużej mierze na ich zwierzęcym totemie: wilku .
Plik 7 października 2016 r, zespół wydał dziewiąty album The Ninth Hour . Zawsze mając na celu łączenie starych i nowych fanów, album łączy w sobie wszystkie style dyskografii grupy.
Na niektórych koncertach grupa podejmowała się piosenki „reprezentacyjnej” kraju, w którym grała; tak naprawdę nie są to covery, zwłaszcza że nigdy nie były grane w całości, a raczej mrugnięcie okiem: