Sonata Arctica

Sonata Arctica Opis tego obrazu, również skomentowany poniżej Sonata Arctica, na scenie w 2006 roku . Ogólne informacje
Ojczyźnie Finlandia
Gatunek muzyczny Power metal , metal symfoniczny , speed metal
aktywne lata Od 1996 roku
Etykiety Spinefarm Records , Nuclear Blast Records
Oficjalna strona www.sonataarctica.info
Skład grupy
Członkowie Tony Kakko
Elias Viljanen
Pasi Kauppinen
Henrik Klingenberg
Tommy Portimo
Byli członkowie Mikko Härkin
Pentti Peura
Janne Kivilahti
Jani Liimatainen
Marko Paasikoski
Opis tego obrazu, również skomentowany poniżej Logo Sonata Arctica.

Sonatowa Arctica jest grupa z metalu moc fińskim , pochodzący z Kemi w Laponii i ustalono w 1996 r.

Początkowo jako zespół hardrockowy pod nazwą Tricky Beans, członkowie zespołu decydują się na zmianę nazwy na Sonata Arctica, kiedy przestawiają się na power metal . Wykorzystują też elementy metalu symfonicznego , a na ostatnich albumach elementy metalu progresywnego . Obecny skład grupy obejmuje klawiszowiec i wykonawca Tony Kakko , gitarzysta Elias Viljanen , basista Pasi Kauppinen, klawiszowiec Henrik Klingenberg i perkusista Tommy Portimo .

W 2019 roku grupa ma w sumie dziesięć albumów studyjnych , z których najnowszy to Talviyö , wydany wwrzesień 2019.

Biografia

Formacja i początki (1996–1999)

Utworzenie grupy miało miejsce w 1996 roku pod nazwą Tricky Beans. Tworzą go Tony Kakko na wokalu i klawiszach , Tommy Portimo na perkusji , Pentti Peura na basie , a także Jani Liimatainen i Marko Paasikoski na gitarach . Pod tą nazwą grupa nagrała trzy dema , Agre Pamppers and Friends Till the End w 1996 roku, a następnie Peacemaker w następnym roku. Grupa dwukrotnie wystąpiła w popularnym w Finlandii programie Jyrki Sähkösirkus . Po odejściu Paasikoskiego i Peury oraz przybyciu basisty Janne Kivilahti, grupa zmieniła nazwę i stała się Tricky Means w 1998 roku . W 1999 roku nagrali czwarte demo Fullmoon , co pozwoliło grupie uzyskać kontrakt ze Spinefarm Records . Następnie Tricky Means zmienia nazwę na Sonata Arctica.

Debiutancki singiel Sonata Arctica, UnOpened , został wydany16 czerwca 1999. Piosenka jest promowana na kompilacji Metalliliitto 1999 . Plik4 września 1999wydaje album Ecliptica , jest dobrze przyjęty w Finlandii, jak iw innych krajach, takich jak Japonia . Grupa uczestniczyła w dwóch trybuty po wydaniu Ecliptica  : jeden dla Helloween , gdzie grupa odegrała pokrywę z I Want Out , drugi dla Scorpions , gdzie pokrywy Sonata Arctica Still Loving You . Po wydaniu tego pierwszego albumu Mikko Härkin dołączył do Sonata Arctica na klawiszach, pozostawiając Kakko możliwość zajmowania się wyłącznie wokalem.

Ecliptica and Silence (1999–2002)

W 2000 roku Stratovarius wybrał Sonatę Arctica do towarzyszenia mu z Rhapsody podczas europejskiej trasy koncertowej . Po wydaniu mini-CD Successor , Kivilahti decyduje się opuścić grupę. Marko Paasikoski zostaje wybrany, aby go zastąpić i dołączyć do grupy, tym razem na basie.

Sonata Arctica znalazła się wśród nominowanych do nagrody Emma Awards 2000 (odpowiednik Victoires de la Musique w Finlandii), w kategorii „Best new group”, zagrają dwukrotnie w pierwszej części Alice Cooper w ramach swojej fińskiej trasy koncertowej. w 2001 roku . W tym samym roku ukazał się drugi album zespołu, Silence , z singlem Wolf and Raven . Ten album otrzyma w formaciePaździernik 2004Status Złotego Dysku w Finlandii. Pod koniec 2001 roku Sonata Arctica gra w pierwszej części Gamma Ray , następnie wydaje album koncertowy , Songs of Silence Live In Tokyo , w następnym roku, a następnie trzeci album studyjny, Winterheart's Guild , w 2003 roku , który otrzymuje dwa lata później status Złotego Dysku. Mikko Härkin opuścił grupę w 2002 roku, po trasie koncertowej, pozostawiając klawiszowe zadanie Kakko i Jensowi Johanssonowi podczas nagrywania Winterheart's Guild . Grupa udała się w poszukiwaniu nowego klawiszowca i zwerbował Henrik Klingenberg wLuty 2003. Winterheart's Guild wkracza na trzecie miejsce fińskich list przebojów , pozostając przez pięć kolejnych tygodni w pierwszej dziesiątce. Po tym albumie grupa podpisuje kontrakt z Nuclear Blast Records .

Od nocy rozrachunku do dziewiątej godziny (od 2004)

W 2004 roku grupa została po raz drugi nominowana do nagrody Emma, ​​tym razem w kategorii „najlepszy album metalowy” . Czwarty album studyjny, Reckoning Night , został wydany w 2004 roku, a jego singiel Don't Say a Word osiągnął pierwsze miejsce na fińskich listach przebojów, aw następnym tygodniu zajął drugie miejsce za singlem Children of Bodom . Album, który sprzedał się w ponad 100 000 egzemplarzy na całym świecie, na początku 2006 roku uzyskał status złotej płyty .

W Maj 2007ukazuje się piąty studyjny album grupy, Unia , na którym znajduje się singiel Paid in Full . Wsierpień 2007, ogłoszono, że gitarzysta Jani Liimatainen opuszcza grupę, a jego miejsce zajmuje Elias Viljanen . Album to totalny zwrot artystyczny, ponieważ charakterystyczne elementy power metalu (szybki rytm z perkusją mocno skupioną na podwójnym pedale) znikają na rzecz bardziej progresywnego i symfonicznego metalu. Kompozytor Tony Kakko przyznaje, że odbył trasę koncertową po power metalu i gdyby ich muzyka była kontynuowana w tym samym duchu co Reckoning Night, zatrzymałby grupę. Z Unią Tony eksperymentuje z dźwiękami wokalu, zawiłymi strukturami, zwalniając tempo, ale zachowując melodyjne refreny.

Nowy singiel The Last Amazing Greys wydany26 sierpnia 2009w Finlandii, któremu towarzyszy wideo do piosenki Flag in the Ground . Jest również sprzedawany w Europie od18 września. The Days of Greys to kontynuacja muzycznego zwrotu Unii, z pewnymi starymi elementami pierwszego okresu zespołu.

Plik 18 maja 2012z kamieni rośnie jej imię jest bardziej bezpośrednie i wydajne bez ponownego łączenia się z prędkością kawałków . Pierwszy singiel to I Have a Right , który zaskakuje prostotą i poprockiem. Z tej okazji nakręcono klip. Grupa próbowała nawet swoich sił w „  country- metal” z Cinderblox , piosenką o niezwykłym stylu. W2013, basista i założyciel zespołu Marko Paasikoski postanawia ponownie opuścić zespół. Zastępuje go Pasi Kauppinen.

Zespół wydał Pariah's Child dalej28 marca 2014 r. Łączy to, zdaniem członków, melodie powracające do oryginalnego stylu opartego w dużej mierze na ich zwierzęcym totemie: wilku .

Plik 7 października 2016 r, zespół wydał dziewiąty album The Ninth Hour . Zawsze mając na celu łączenie starych i nowych fanów, album łączy w sobie wszystkie style dyskografii grupy.

Członkowie

Aktualni członkowie

Byli członkowie

Współpracownicy

Dyskografia

Albumy studyjne

Syngiel

EP

Koncerty

Kompilacje

Ponowne wydania

Powtarza się

Na niektórych koncertach grupa podejmowała się piosenki „reprezentacyjnej” kraju, w którym grała; tak naprawdę nie są to covery, zwłaszcza że nigdy nie były grane w całości, a raczej mrugnięcie okiem:

Wideografia

Klipy

Filmy z tekstami utworów

Uwagi i odniesienia

  1. (w) „  The Metal Forge Heavy Metal Music Zine - wiadomości, wywiady i recenzje  ” , na Themetalforge.com (dostęp 19 lipca 2011 ) .
  2. (en) „  Official Biography  ”, SonataArctica.info (dostęp 23 czerwca 2008 ) .
  3. (in) „  Nieotwarte  ” , Encyklopedia Metallum,16 czerwca 2008(dostęp 23 czerwca 2008 ) .
  4. (w) „  Ecliptica  ” , Encyklopedia Metallum,16 czerwca 2008(dostęp 23 czerwca 2008 ) .
  5. (w) „  Interview with Tony Kakko  ” , Metal-Rules.com,2001(dostęp 23 czerwca 2008 ) .
  6. (in) „  Biography Sonata Arctica  ” , Nuclear Blast (dostęp 23 czerwca 2008 ) .
  7. (w) „  Cisza  ” , Encyklopedia Metallum,16 czerwca 2008(dostęp 23 czerwca 2008 ) .
  8. (w) „  Oficjalne ogłoszenie wyjazdu Jani Liimatainena  ” na SonataArctica.info (dostęp 23 czerwca 2008 ) .
  9. Sonata Arctica, „  Pasi Kauppinen  ”, pod adresem http://www.sonataarctica.info
  10. Ptilouis, „  Sonata Arctica - Pariaj's Child  ” , na leseternels.net ,2014(dostęp 5 stycznia 2020 )
  11. Xhantiax, „  Sonata Arctica - The Ninth Hour  ”, na https://www.lagrosseradio.com ,26 września 2016 r(dostęp 5 stycznia 2020 )

Linki zewnętrzne