Jaźń odnosi się do „my”, a „ja” do „ja”:
„Wskazuje na związek podmiotu z samym sobą”
Etymologicznie słowo soi pochodzi od łacińskiego Sei .
Gramatycznie słowo to jest powszechnie używane jako zaimek zwrotny nieokreślonej osoby trzeciej. Odnajdujemy ją na przykład jako uzupełnienie przyimka „w sobie”, odnoszącego się do istnienia, do „tego, co jest”. Może być również nominalized „ jaźń ”, gdy odnosi się on do indywidualności.
Słowo to jest rozróżniane wielką literą „Ja”, gdy tłumaczy bardziej duchowe pojęcie, w szczególności w tłumaczeniu pojęć filozofii indyjskiej .
W historii psychoanalizy i jako postfreudowski nurt myśli w historii psychologii pojęcie ja to po raz pierwszy użyte w 1950 r. Przez Heinza Hartmanna w psychologii ego , a następnie ponownie podjęte w 1960 r. W szkole angielskiej przez Donalda. Winnicott z prawdziwym i fałszywym ja oraz w amerykańskiej szkole Heinza Kohuta , wówczas w latach sześćdziesiątych, pojawia się anglojęzyczny nurt zwany psychologią Ja .
W filozofii , czy tak już badane z punktu widzenia samoświadomości w XIX th wieku , w XX th wieku termin ten odnosi się raczej do kwestii związanych z egzystencjalizmu , która zajmuje się zasadą istnienia indywidualności człowieka.
W przypadku scholastycyzmu jakość jaźni badano pod pojęciem „seité” w przeciwieństwie do „ aéité ” lub „ quidity ” . Kant wyróżnia w sobie Rzecz, którą czyni synonimem noumenonu . Broni własnego istnienia niezależnie od tego, co można z niego dostrzec. Sartre w Bycie i nicości dokonuje porównania : „człowiek istnieje dla siebie, sam musi nadać sens swojemu życiu wyobrażając sobie siebie w przyszłości, odróżnia się tym samym od przedmiotów, które dla niego nie istnieją, istnieją tylko w sobie” . Sama w sobie i sama w sobie są zatem dwoma wyrażeniami ontologicznymi, jednym o człowieku w jego egzystencjalności, a drugim o rzeczach natury.
W eksploracji duchowej jest to centralny temat, w którym „Jaźń” może odnosić się na przykład do ekspresji Boga według Mistrza Eckharta , ale także Tao , Brahmana, a nawet Atmana w filozofii hinduskiej podjętej w psychologii przez Carla Gustava. Jung.