Oblężenie Caen (1346)

Siedziba Caen Opis tego obrazu, również skomentowany poniżej Zdobycie Caen. Ogólne informacje
Przestarzały 26 lipca 1346
Lokalizacja Caen
Wynik Angielskie zwycięstwo
Wojujący
Herb kraju fr FranceAncien.svg Królestwo Francji Royal Arms of England (1340-1367). Svg Królestwo Anglii
Dowódcy
Herb Brienne-Eu.svg Raoul II de Brienne Jean II de Melun
Herb fam fr Melun.svg 		Royal Arms of England (1340-1367). Svg Edward III Edward z Woodstock
Ramiona księcia Walii (starożytne) .svg
Zaangażowane siły
około. 1600 ludzi około. 15 000 ludzi

Wojna stuletnia

Bitwy

Faza edwardiańska (1337-1360)   Współrzędne 49 ° 10 ′ 56 ″ północ, 0 ° 22 ′ 14 ″ zachód Geolokalizacja na mapie: Francja
(Zobacz sytuację na mapie: Francja) Siedziba Caen
Geolokalizacja na mapie: Normandia
(Zobacz lokalizację na mapie: Normandia) Siedziba Caen
Geolokalizacja na mapie: Calvados
(Zobacz sytuację na mapie: Calvados) Siedziba Caen

Oblężenie Caen w roku 1346 jest jednym z pierwszych znaczących wydarzeń ataku angielskiego na terytorium Francji podczas wojny stuletniej . Po inwazji na Normandię podczas jazdy Edwarda III wLipiec 1346zdobycie miasta Caen kończy się zaciętą walką na ulicach częściowo zniszczonego normandzkiego miasta.

Angielski lądowanie

Rozpoczyna się kampania wojskowa Czerwiec 1346kiedy flota Edwarda III opuściła Portsmouth i Southampton z 40-tysięczną armią. Po zakotwiczeniu na Cornouaille , z zaskoczenia wylądował na12 lipcaw Saint-Vaast-la-Hougue , niedaleko Cherbourga . Wojska składają się z angielskich i walijskich , ale także bretońskich i niemieckich najemników . Formacja ta obejmowała również sojuszników brytyjskiego monarchy, w szczególności baronów normańskich, takich jak Geoffroy d'Harcourt , lord Saint-Sauveur-le-Vicomte , niezadowolonych z polityki Filipa VI Francji i Bretończyków. Przekraczając Cotentin na południu, armia angielska prowadziła przejażdżkę , niszcząc miasta ( Valognes , Carentan , Torigni , Saint-Lô ) i plądrując ten bogaty i żyzny region rolniczy. Ten rozległy i niszczycielski nalot miał na celu wyczerpanie siły i morale jego przeciwników. Jako kulturalne, finansowe, religijne i finansowe centrum zachodniej Normandii , Caen było pierwotnym celem króla angielskiego. Zajmując i plądrując to duże miasto, miał nadzieję, że uda mu się zarówno odbudować swoją kondycję finansową, jak i wywrzeć presję na francuski rząd.

Miasto Caen było rzeczywiście w tym czasie dobrze prosperującym miastem sukienniczym i ważnym portem, który żył w szczególności z handlu winem i eksportu kamienia z Caen . Było to jedno z najważniejszych miast królestwa, największe miasto niż jakiekolwiek inne miasto w Anglii, z wyjątkiem Loundrez według Michaela z Northburgh.

„Wielkie i mocne, pełne bardzo dużych sukien i wszystkich towarów, i bogate mieszczańskie i szlachetne damy, i bardzo piękne kościoły ... Do jednego z costez, chasty, która jest jedną z najwspanialszych w Normandii. "

-  Jean Froissart .

W obliczu grożącego niebezpieczeństwa Raoul II de Brienne , hrabia Eu i konstabl Francji , oraz Jean , wicehrabia Melun i hrabia Tancarville , opuścili Gaskonię, aby przybyć i bronić Normandii. Po przybyciu do Caen odkrywają bardzo słabo bronione miasto. Położone na lewym brzegu Orne miasto zostało podzielone na kilka części przez Noe, Grand i Petit Odon . Samo miasto Caen zostało podzielone na dwie ufortyfikowane grupy  : Bourg-le-Roi i Île Saint-Jean. Obudowy były wówczas niewystarczające lub w złym stanie. U podnóża zamku rozwinęło się Bourg-le-Roi, którego ogrodzenie było solidniejsze ale trudniejsze do obrony, ponieważ było bardzo podzielone. Mniej dobrze ufortyfikowane, Île Saint-Jean została jednak chroniony przez różnych rzek, tym otoczonych Odon i Orne , chociaż można było ford te rzeki , szczególnie w okresie letnim. Jedynym ważnym punktem kontaktowym między dwiema grupami był most Saint-Pierre chroniony przez Châtelet, w którym mieścił się ratusz. Wokół miasta powstały przedmieścia pozbawione murów obwodowych, zwłaszcza na wschodzie i zachodzie wokół potężnych i bogatych opactw, założonych przez Wilhelma Zdobywcę (Bourg-l'Abbé wokół Abbaye aux Hommes i Bourg-l'Abbesse wokół Abbaye aux Dames ).

Zdobycie miasta

Armia angielska dotarła pod mury miasta dalej 26 lipca. Black Prince zajętych Opactwo pań, podczas gdy inny organizm wszedł opuszczonym Men Abbey. Król osiadł w posiadłości na jednym z przedmieść miasta, a jego wojska rozbili obóz na równinach Ardenów , Couvrechef i Hérouville na północ od miasta. Nie mając broni do utrzymania oblężenia miasta, Edward III zebrał swoje siły, aby ruszyć bezpośrednio do ataku na miasto.

W mieście słaby francuski garnizon - składający się według Henri Prentouta z 700 do 800 zbrojnych, 300 lub 500 genueńskich łuczników pod rozkazami Roberta de Warignies i 3000 milicjantów - nie był przygotowany do odparcia ataku. Wokół miasta zgromadzili się angielscy żołnierze, którzy „stoczyli trzy bitwy, grube i bliskie” . Początkowo obrońcy, na czele z Raoulem II de Brienne, planowali bronić tylko Bourg-le-Roi i zamku. Ale pod naciskiem burżuazji i arystokracji Île Saint-Jean, niektórzy obrońcy zostali zmuszeni do obrony ufortyfikowanej wyspy. To pospieszne wycofanie się okazało się katastrofalne w skutkach, ponieważ obrońcy w pośpiechu zaniedbali część obrony miasta.

Po zmianach w obronie Caen, Edward III dostosował swój plan bitwy i skoncentrował swoje siły w jednym punkcie miasta. Podczas gdy niewielka jednostka została wysłana, aby zablokować 300 żołnierzy zamku pod dowództwem Guillaume Bertrand ( biskupa Bayeux ), brata Roberta VIII Bertranda de Bricquebeca , byłego marszałka Francji , Édouard III zorganizował swoje wojska do ataku na mosty miasta i w szczególności most Saint-Pierre. Ale atak został przeprowadzony w pośpiechu. Richard Talbot i hrabiowie Warwick i Northampton mieli poprowadzić atak, ale wydaje się, że mieli niewielką kontrolę nad dowodzonymi przez siebie żołnierzami. Żądni do walki piechurzy oczekiwali rozkazów i rzucili się na mosty, zanim siły szturmowe były w pełni na miejscu. Widząc, że jego wojska posunęły się przed nim, król zarządził odwrót, ale jego wezwanie zostało zignorowane.

W liście Edward III wyznał później, że „walka była długa i sporna”. Setki żołnierzy rzuciło się na mosty w wściekłej walce, czekając na przeciwległy brzeg. Oddział angielskich łuczników z łukami i walijskich lansjerów brodził w wodzie na wpół wyschniętej letniej rzeki, gdy inni żołnierze zajęli łodzie, które zostały przeoczone przez obronę miasta podczas pospiesznego przemieszczania wojsk.

„  I tak dobrze trzymają się króla Anglii i jego ludu, że rzeka, która przepływa przez miasto Kem, w którym płynie duża flota, była tak niska i tak martwa, że ​​mogliby ją przepłynąć i rapasso swobodnie, bez niej. niebezpieczeństwo mostu . "

-  Jean Froissart .

.

Słabe siły francuskie rozprzestrzeniły się wzdłuż północnego brzegu Odonu, a fortyfikacje pękły w kilku miejscach. Anglicy weszli na Ile Saint-Jean i zaatakowali most Saint-Pierre od tyłu, powodując tym samym upadek obrony miasta. Raoul II de Brienne w towarzystwie hrabiego de Tancarville zabarykadował się w châtelet na moście Saint-Pierre, ale większość francuskich starszych oficerów wzięła swoje konie i przedarła się przez Anglików, aby udać się do pobliskiego zamku i zabezpieczyć. . W tym czasie ludność dzielnie stawiała opór inwazji angielskiej, wyrzucając wszelkiego rodzaju pociski i wrzącą wodę z górnych okien.

„Ci z miasta, którzy chodzili do lóż i radców prawnych i na tych wąskich uliczkach rzucali kamieniami, ławami i moździerzami, zabijając i gardząc tego dnia ponad pięciuset Anglikami. "

-  Sieur de Bras .

.

Earls of Warwick i Northampton ścigali bojowników ruchu oporu do miasta i okolicznych wsi, podpalając domy. Niewielu więźniów zostało wziętych żywcem. Raoul II de Brienne i Jean II de Melun, hrabia Tancarville poddali się Thomasowi Hollandowi, a chatelet został po kolei przejęty. Tylko zamek nadal stawiał opór. Jean II de Melun, hrabia Tancarville, został uwolniony za okup, a Raoul II de Brienne przeciwko 60 000  złotych owiec .

Grabież miasta

Zaciekły opór Caennais wywołał gniew Edwarda III, który nakazał masakrę ludności i spalenie miasta. Na szczęście Geoffroy d'Harcourt zdołał przekonać króla do zaprzestania tego zabijania. Jednak przez trzy dni zwycięscy Anglicy splądrowali miasto i dwa wielkie opactwa. Archiwa miejskie, które znajdowały się w châtelecie, zostały spalone lub rozproszone. Podczas swojego pobytu król udał się do medytacji przy grobie swego przodka Wilhelma Zdobywcy, pochowanym w opactwie ludzi.

„  Znaleziono i zrabowano niezliczone skarby i widać wielką litość burgojów, burgojczyków, ich żon, córek i dzieci, które nie wiedziały, dokąd iść, więc widzi każdego przed sobą murdir, matka i siostra, lub kobieta lub dziewczyna, która go egzekwuje, domy Brisier i posiadanie tego rabusia . "

- Anonimowe kroniki.

.

Według byłego historiografa Papire Massona skonfiskowano by 40 000 łokci sukna. Król zażądał także daniny w wysokości stu funtów w złocie i kosztownościach. Szlachcice, którzy nie mogli uciec, zostali wykupieni. Comte d'Eu był przetrzymywanym zakładnikiem w Anglii do 1350 roku. Anglicy zajęli również dwadzieścia dwie łodzie, które zakotwiczyły w porcie w Caen, i doniesiono, że załadowali kolejne osiemdziesiąt innych w Ouistreham du booty, wziętych podczas splądrowania miasta.

„  Król Anglii odesłał z powrotem swój statek, cały załadowany prześcieradłami, klejnotami, srebrnymi i złotymi naczyniami oraz wszystkimi innymi bogactwami, w wielkiej obfitości, a wraz z jeńcami ponad sześćdziesięciu rycerzy i trzystu bogatych mieszczan.  "

-  Jean Froissart .

.

Co najmniej 2500 ciał zostało następnie pochowanych w masowych grobach poza miastem. W sumie liczba ofiar śmiertelnych z powodu zwolnienia wyniosłaby 5000. Liczba ofiar w szeregach angielskich nie została odnotowana, Michaël de Northburgh donosi, że tylko jeden zbrojny został ciężko ranny, który zmarł dwa dni po bitwie, ale straty łuczników i zaciągniętych ułanów musiały być ciężkie. Król opuścił Caen31 lipcaz większością swoich sił i pozostawił 1500 ludzi do zajęcia zamku. Populacja Caen wzrosła, a ta niewielka jednostka została eksterminowana przez Genueńczyków i zbrojnych, którzy bronili zamku. Miasto zostało wyzwolone, ale zdewastowane.

Zdobycie miasta pozwoliło wojskom angielskim kontynuować krwawą i niszczycielską jazdę przez Normandię , Vexin , Beauvaisis , Vimeu , Ponthieu , Boulonnais i Calaisis, gdzie zmiażdżyły armię francuską podczas bitwy pod Crécy wSierpień 1346, przed ustawieniem siedzenia przed Calais .

Po zdobyciu miasta Caennais otrzymali pozwolenie na podniesienie murów miejskich na własny koszt i zamknięcie dwóch opactw, a także kolegiaty Grobu nad Vaugueux . Te nowe fortyfikacje okazały się jednak niewystarczające podczas oblężenia w 1417 roku .

Uwagi i odniesienia

  1. Chronicles of Jean Froissart , księga I, część I, rozdział CCLXIV.
  2. Cytat z relacji Roberta de Avesbury'ego, De Gestis mirabilibus regis Edwardi tertii .
  3. Cytat z książki Guillaume-Stanislas Trébutien , Caen: szczegóły jej historii, zabytków, handlu i otoczenia: przenośny i kompletny przewodnik, niezbędny do poznania tej starożytnej stolicy Dolnej Normandii , Caen, A Hardel, 1855; przedruk Brionne, le Portulan, Manoir de Saint-Pierre-de-Salerne, 1970.
  4. Célestin Hippeau, Opactwo Saint-Étienne de Caen, 1066-1790 , Caen, A. Hardel, 1855, s.  106–107.
  5. Bernard Beck, Fortyfikowane zamki Normandii , Rennes, Ouest-France ,1986, 158  str. ( ISBN  2-85882-479-7 ) , str.  74.
  6. Kroniki Froissarta .
  7. Parafia Saint-Jean otrzymała przydomek „Szlachcic”.
  8. cytat z książki Henri Prentout użytkownika.
  9. Cytat z pracy René Herval , Caen , Caen, Ozanne et Cie, 1946.
  10. powrócił do Francji, aby zebrać 60 000  koron potrzebnych do zapłacenia okupu. Został stracony przez Jana II Dobrego .

Zobacz też

Bibliografia

Powiązane artykuły