Szachdżahana | |
Portret Shâ Jahâna (rysunek tuszem) | |
Tytuł | |
---|---|
cesarz Mogołów | |
19 stycznia 1628 - 31 lipca 1658 r ( 30 lat, 6 miesięcy i 12 dni ) |
|
Poprzednik | Jahângîr |
Następca | Auranzeb |
Biografia | |
Dynastia | Mogołów |
Imię i nazwisko | A'la Azad Ab Szah Dżahan |
Data urodzenia | 5 stycznia 1592 r |
Miejsce urodzenia | Lahore ( Imperium Mogołów ) |
Data śmierci | 22 stycznia 1666 r |
Miejsce śmierci | Fort Agra , Agra ( Imperium Mogołów ) |
Pogrzeb | Taj Mahal |
Tata | Jahângîr |
Matka | Taj Bibi Bilqis Makani |
Małżonkowie | Kandahari Begum Mumtaz Mahal (1593-1631) Izz-un-Nissa Akbarabadi Mahal |
Dzieci | Purhunar Begum Huralnissa Begam Jahanara ( 1614-1681 ) Dârâ Shikôh ( 1615-1659 ) Shâh Shuja (1616-1661) Raushanara (1617-1671) Aurangzeb (1618-1707) Ummid Baksh (1616-1622) Surayya Banu (1621-1628) Murâd Baksh ( 1624-1661 ) Luftallah (1626-1628) Daulat Afza (1628- ??) Husnara (1630- ??) Gauharara (1631-1706) |
Religia | islam |
Rezydencja | Agra |
Shahab-ud-din Muhammad Khurram , lepiej znany pod panującym imieniem Shah Jahân (lub Chah Djahan ; król świata ), urodzony5 stycznia 1592 rw Lahore ( Imperium Mogołów ) i zmarł dnia22 stycznia 1666 rw Agra Fort w Agrze ( Imperium Mogołów ), jest piątym cesarzem Mogołów . Jego panowanie trwało od19 stycznia 1628 w 31 lipca 1658 r.
Shah Jahân był powszechnie uważany za najbardziej kompetentnego z czterech synów cesarza Jahângîra, a po śmierci Jahângîra pod koniec 1627 roku, kiedy wybuchła wojna o sukcesję, zwycięsko wyszedł Shah Jahân. Uśmierca wszystkich swoich rywali do tronu i zostaje koronowany na cesarza wStyczeń 1628w Agrze pod panującym imieniem „Shâh Jahân” (który pierwotnie nadano mu jako tytuł książęcy).
Chociaż jest kompetentnym wojskowym, Shâh Jahân jest najbardziej znany ze swoich osiągnięć architektonicznych. Okres jego panowania jest powszechnie uważany za złoty wiek architektury Mogołów . Shâh Jahân zlecił budowę wielu pomników, z których najbardziej znanym jest Taj Mahal w Agrze, mauzoleum, w którym spoczywa obok ukochanej żony Mumtaz Mahal .
W wrzesień 1657Szach Jahân poważnie zachorował, co zapoczątkowało wojnę o sukcesję między jego czterema synami, z której zwyciężył jego trzeci syn Aurangzeb . Shah Jahân wyzdrowiał z choroby, ale Aurangzeb umieścił go w areszcie domowym w Forcie Agra wlipiec 1658 aż do jego śmierci w Styczeń 1666.
31 lipca 1658 rAurangzeb koronował się na cesarza, przyjmując tytuł Alamgir ( Zdobywca świata ).
Imperium Mogołów osiągnęło szczyt świetności za panowania Szahdżahana i jest on powszechnie uważany za jednego z jego największych władców.
Shahab-ud-din Muhammad Khurram urodził się dnia 5 stycznia 1592 rw Lahore , Punjab (dzisiejszy Pakistan ) był trzecim synem księcia Salim (później znany jako „jahangir” w chwili jego wstąpienia na tron. Jego matka była Radźputowie księżniczka z Mârvar nazywa Księżniczka Jagat Gosaini (jego oficjalna nazwa w kronikach Mogołów to Bilqis Makani ) Imię „Khurram” (radosny) zostało wybrane dla młodego księcia przez jego dziadka, cesarza Akbara , z którym młody książę był blisko spokrewniony.
Tuż przed narodzinami Khurrama , wróżbita podobno przewidziała cesarzową Ruqaiya Begum, pierwszą bezdzietną żonę Akbara, że nienarodzone dziecko jest przeznaczone do cesarskiej wielkości.
Tak więc, gdy Khurram miał zaledwie sześć dni, Akbar nakazał, aby książę został odebrany jego matce i przekazany Ruqaiya, aby mógł dorastać pod jej opieką. Akbar w ten sposób spełnił życzenie swojej żony, aby wychować cesarza Mogołów. Ruqaiya doskonale wziął na siebie główną odpowiedzialność za edukację Khurram i pozostał z nią do prawie 14 roku życia. Khurram i jego babcia łączyła bliska więź, jak Jahângîr zanotował w swoich pamiętnikach: Ruqaiya kochał swojego wnuka Khurrama „tysiąc razy bardziej niż gdyby był jego” .
Po śmierci Akbara w 1605, młodemu księciu pozwolono wrócić do domu ojca i odnaleźć w ten sposób swoją biologiczną matkę.
Jako dziecko Khurram otrzymał ogólne wykształcenie współmierne do jego statusu księcia Mogołów, które obejmowało szkolenie wojskowe i szeroką gamę dyscyplin artystycznych, takich jak poezja perska i muzyka hindustańska , z których większość została zaszczepiona, według kronikarzy z dworu , przez Akbara i Ruqaiya.
W 1605 roku, kiedy Akbar leżał na łożu śmierci, 13-letni Khurram pozostał przy jego łóżku i odmówił odejścia nawet po tym, jak matka próbowała go odzyskać. Biorąc pod uwagę niepewność polityczną, która bezpośrednio poprzedzała śmierć Akbara, Khurram był w niebezpieczeństwie z powodu politycznej opozycji wobec jego ojca Jahângîra. Według pewnego kronikarza „ani rada ojca, ani prośby matki nie przekonały go, by przed starcem przedkładał bezpieczeństwo własnego życia nad ostatni obowiązek. Jego zachowanie w tym czasie świadczy o odwadze, z której później zasłynął” .
W 1605 jego ojciec wstąpił na tron po stłumieniu buntu przyrodniego brata księcia Khusr z Khurram. Khurram następnie pozostaje usunięty z polityki i intryg natychmiast po wydarzeniu, co wydaje się być świadomą wolą ze strony Jahângîra. Jako trzeci syn, Khurram nie kwestionuje obecnych bloków władzy, swojego ojca i przyrodniego brata, dwóch wielkich potęg tamtych czasów w regionie.
Ze względu na długi okres napięć między ojcem a przyrodnim bratem, Khurram zaczął utożsamiać się ze swoim ojcem, a z czasem zaczął być postrzegany przez kronikarzy dworskich jako de facto spadkobierca. Status ten został oficjalnie usankcjonowany, kiedy Jahângîr przyznał Khurramowi w 1608 r. zwierzchnictwo nad miastem Hisar , które tradycyjnie było twierdzą następcy tronu.
W 1608 r. przypisanie sarkara Hissara Firoza ogłosiło więc światu, że Khurram był przeznaczony do tronu.
Nûr Jahân ( światło świata ) była inteligentną i piękną młodą wdową z doskonałym wykształceniem należącym do haremu . Podbiła Jahângîr, który poślubił ją w 1611 roku. Stała się ważną aktorką w rządzie, wspomagana przez Khurrama, gdy Jahângîr pogrążył się w przyjemnościach związanych z winem i opium. Monety wybite w jego imieniu, a także w imieniu Jahângîra świadczą o jego sile politycznej. Jego bliscy krewni od tego czasu zajmowali ważne stanowiska na dworze Mogołów, tworząc coś, co historycy nazwali juntą Nur Jahan .
Ale kiedy Shahryar (w) , brat Khurrama, poślubia Ladlî córkę Nû Jahâna i jej pierwszego męża, Khurram obawia się usunięcia z tronu i podejmuje inicjatywę buntu przeciwko ojcu i jego teściowej w 1626 Zwycięzca w 1627, w końcu wstąpił na tron Imperium Mogołów i definitywnie odsunął Nr Jahâna od władzy.
Shah Jahân po raz pierwszy ożenił się, 12 grudnia 1609w Agrze księżniczka Kandahari Begum , córka prawnuka Ismaila I Szacha z Persji , z którą miał córkę, swoje pierwsze dziecko. W tym czasie był już zaręczony z Mumtazem Mahalem.
Perski: جهانآرا بیگم ، W 1607 Khurram zaręczył się z Ardżumandem Banu Begamem , znanym również jako Mumtaz Maha l ( Wybrany z Pałacu ). Poznali się w młodości i mieli około 14 i 15 lat, kiedy się zaręczyli. Pięć lat później pobrali się. Dziewczyna należała do znakomitej perskiej rodziny szlacheckiej, która służyła cesarzom Mogołów od czasów panowania Akbara.
Patriarchą rodziny był Mîrzâ Ghiyâs Beg , znany również jako Itimad-ud-Daula ( filar państwa ). Był ministrem finansów Jahângîra, a jego syn Asaf Khan – ojciec Ardżumanda Banu Begama – odegrał ważną rolę na dworze, gdzie ostatecznie zajął stanowisko premiera. Ciotka panny młodej, cesarzowa Nûr Jahân, odegrałaby rolę swatki.
Książę musiał czekać pięć lat na ślub w 1612 r., w dniu wybranym przez nadwornych astrologów jako najbardziej sprzyjający szczęśliwemu małżeństwu. Było to jak na tamte czasy niezwykle długie zaręczyny.
Na poziomie politycznym zaręczyny pozwoliły uznać Khurrama za oficjalnie wchodzącego w jego pełnoletność, co pozwoliło mu na otrzymanie kilku zwierzchności, posiadanie stopnia wojskowego i pełnienie oficjalnych funkcji w państwie, co jest ważnym krokiem w ustanowieniu własnego roszczenia do tronu .
Małżeństwo było bardzo szczęśliwe, a Khurram pozostał oddany Mumtazowi Mahalowi aż do jego śmierci. Urodziła mu czternaścioro dzieci, z których siedmioro dożyło dorosłości.
Oprócz prawdziwej miłości między obojgiem małżonków, Ardżumand Ban Begum, która była politycznie bystrą kobietą, była często ważnym doradcą i powiernikiem swojego męża.
Mumtaz Mahal zmarł w wieku 37 lat (7 lipca 1631 r) Poród Gauhara Begum (w) w Burhanpur .
Współcześni historycy zauważyli, że 17-letnia księżniczka Jahanara była tak zasmucona bólem matki podczas ostatniego porodu, że zaczęła rozdawać klejnoty biednym, mając nadzieję na boską interwencję. Shah Jahân był uważany za „sparaliżowanego smutkiem” i napadami płaczu.
Ciało cesarzowej zostało po raz pierwszy pochowane tymczasowo w ufortyfikowanym ogrodzie przyjemności znanym jako Zainabad. Jej śmierć wywarła głęboki wpływ na osobowość Shah Jahâna i zainspirowała ją do zbudowania Taj Mahal, gdzie została następnie pochowana.
Khurram następnie wziął sobie za żony Akbarabadi Mahal (Izz-un-Nissa) i Fatehpuri Mahal , ale według kronikarzy dworskich jego relacje z nimi opierały się bardziej na względach politycznych i cieszyły się jedynie statusem królewskich żon.
Książę Khurram wykazał się silnym talentem wojskowym. Pierwszą okazją, by Khurram sprawdził swoje zdolności wojskowe, była kampania Mogołów przeciwko państwu Radżput , Mewar , które było wrogie im od czasów panowania Akbara. W 1614 roku, dowodząc armią liczącą około 200 000 ludzi, Khurram rozpoczął ofensywę przeciwko królestwu Radźputów. Po roku walk pokonany Maharana Amar Singh II poddał się siłom Mogołów, a jego królestwo stało się wasalem Imperium Mogołów.
W 1617 Khurram otrzymał rozkaz rozprawienia się z plemionami Pasztunów w celu zabezpieczenia południowych granic Imperium i przywrócenia cesarskiej kontroli nad regionem. To właśnie w tym momencie jego sukcesy w tych konfliktach zadecydowały o przyznaniu mu przez Jahângîra tytułu Shah Jahân , podniesieniu rangi wojskowej i umożliwieniu mu zasiadania na specjalnym tronie w jego Darbarze , bezprecedensowy zaszczyt dla księcia , który w ten sposób skonsolidował się . jego status jako następcy tronu.
Ponieważ dziedziczenie władzy i bogactwa w Imperium Mogołów nie było określane przez reguły takie jak primogeniture , książęta synowie rywalizowali o sukces militarny i konsolidowali swoją władzę na dworze. Prowadziło to często do buntów i wojen o sukcesję. W rezultacie złożony klimat polityczny otaczał dwór Mogołów w latach formowania się Khurrama.
W 1611 roku, jego ojciec ożenił Nur Jahan którzy szybko wywierała znaczny wpływ na dworze ze swoim bratem Asaf Khan . Jednak Mumtaz Mahal była córką Asafa Khana, a jej małżeństwo z Khurramem konsoliduje pozycje tego ostatniego i Nûr Jahâna na dworze. Intrygi dworu i decyzja Nûr Jahâna o poślubieniu jego córki z pierwszego małżeństwa z najmłodszym bratem księcia Khurrama, Szahryara oraz poparcie przez niego roszczeń do tronu prowadzą do wielu wewnętrznych podziałów. Khurram, który nie doceniał wpływu Nûr Jahâna na swojego ojca, był również wściekły, że musiał grać drugoplanową rolę po faworycie Shahryara.
Kiedy Persowie oblegali Kandahar, Nûr Jahân faktycznie dowodził. Nakazuje księciu Khurramowi maszerować na Kandahar, ale ten odmawia, bojąc się, że pod jego nieobecność Nûr Jahân będzie próbował otruć jego ojca Jahângîra lub przekonać go, by wyznaczył Shahryara na następcę tronu w jego miejsce. Ten strach prowadzi księcia Khurrama do buntu przeciwko ojcu, zamiast walczyć z Persami.
W 1622 Khurram zebrał armię przy wsparciu generała Mahâbat Khana i wyruszyli przeciwko cesarzowi i cesarzowej. Został pokonany pod Bilochpur w InMarzec 1623i schroni się w Mewar w Udaipurze z Maharaną Karan Singh. Początkowo mieszkał w Delwada Ki Haveli, na jego prośbę został przeniesiony do pałacu Jag Mandir . Na znak przyjaźni książę Khurram wymienia swój turban z turbanem gospodarza, który nadal jest przechowywany w muzeum Pratap w Udaipurze.
Uważa się, że to mozaiki z pałacu Jag Mandir później zainspirowały Shah Jahân dla tych z Taj Mahal.
Jego bunt nie powiódł się, Khurram jest zmuszony do bezwarunkowego poddania się. Ale chociaż księciu wybaczono jego błędy w 1626 r., napięcia między nim a Nûr Jahânem i jego kliką nadal rosły.
Przed panowaniem Khurram sprawował funkcje rządowe w różnych stanach i miastach Imperium Mogołów:
Wreszcie, w dniu śmierci jahangir w 1627 roku, Khurram następcą tronu Mughal pod nazwą Abu UD-Muzaffar Shihab ud-Din Mohammad Sahib UD-Quiran UD-Quiran UD-Thani Szahdżahan Padshah Ghazi , lub Szahdżahan.
Jego pierwszym aktem jako suwerenny był egzekucja jego głównych rywali i uwięzienie, a następnie wygnanie teściowej Nûr Jahân. Na rozkaz Shâh Jahâna kilka egzekucji miało miejsce w dniu23 stycznia 1628. Wśród ofiar są jego własny brat Shahryar, jego bratankowie Dawar i Garshasp, synowie wcześniej straconego brata Khusrû (w) oraz jego kuzyni Tahmuras i Hoshang, synowie zmarłego księcia Daniyala Mirzy (w) .
Te radykalne czystki pozwoliły Szahdżahanowi bezspornie rządzić swoim imperium.
Według zeznań armia liczyła w 1648 r. 911 400 piechoty , muszkieterów i artylerzystów oraz 185 000 sipajów pod dowództwem książąt i szlachty. Podczas jego panowania wprowadzono konia Marwari , stając się ulubieńcem Shâh Jahâna, a różne armaty były masowo produkowane w Forcie Jaigarh .
Imperium rozrosło się w ogromną machinę wojskową, a szlachta i ich kontyngenty zwiększyły się niemal czterokrotnie, podobnie jak żądania dodatkowych dochodów, które przytłaczały chłopstwo. Jednak dzięki działaniom na polu finansowym i handlowym był to okres ogólnej stabilizacji – centralizacji administracji i usystematyzowania wymiaru sprawiedliwości. Imperium Mogołów nadal umiarkowanie się rozwijało podczas panowania Sha Jahâna, jego synowie dowodzili wielkimi armiami na różnych frontach.
Indie w tym czasie były bogatym ośrodkiem sztuki, rzemiosła i architektury, a w imperium Shâh Jahân rezydowali jedni z najlepszych architektów, rzemieślników, rzemieślników, malarzy i pisarzy na świecie. Szacuje się, że w tym czasie Imperium Mogołów miało najwyższy produkt krajowy brutto na świecie.
Shah Jahân zaanektował konfederacje Radźputów: Baglana, Mewar i Bundelkund . Następnie wybrał swojego 16-letniego syna Aurangzeba, aby dowodził w jego miejsce i stłumił bunt Bundelâ dowodzony przez Jhujhara Singha.
Głód wybuchł w latach 1630-1632 w Dekanie, Gujarat i Khandesh po trzech kolejnych słabych żniwach. Z głodu zmarło wtedy dwa miliony ludzi. Sklep spożywczy sprzedawał psie mięso i mieszał sproszkowane kości z mąką. Niektóre wioski zostały całkowicie zniszczone, a ich ulice wypełnione są ludzkimi zwłokami. W odpowiedzi na dewastację, Shah Jahân zorganizował darmowe kuchnie ( Langar ) dla ofiar głodu.
Shâh Jahân zajął ufortyfikowane miasto Daulatabad w Maharasztrze w 1632 roku, obalił dynastię Nizâm Shâhi i zaanektował ich królestwo Ahmadnagar . Golkonda została poddana w 1635, a następnie Bijapur w 1636. Shah Jahân mianował Aurangzeb wicekrólem Dekanu (od 1636 do 1644), składający się z vaicus sułtanatów Khandesh, Berar , Hyderabad i Daulatabad, następnie podbił królestwo Baglana rajput, następnie Golkonda ponownie w 1656 i Bijapur w 1657.
Bunt Sikhów pod dowództwem Guru Hargobinda miał miejsce od 1621 iw odwecie Shâh Jahân nakazał zniszczenie świątyni Sikhów w Lahore . Te konflikty między Sikhów i Mughals nadal być oferowane sporadycznie aż do początku XVIII -go wieku .
Shah Jahân i jego synowie zajęli miasto Safawidów Kandahar w 1638 roku, prowokując represje ze strony Persów dowodzonych przez ich potężnego władcę Abbasa II , który odbił je w 1649 roku.
Pomimo wielokrotnych oblężeń armie Mogołów nie były w stanie go odzyskać podczas wojny Mogołów z Safawidami. Shâh Jahân rozszerzył również imperium Mogołów na zachód, poza przełęcz Chajber , do Ghazni i Kandaharu na terenie dzisiejszego Afganistanu .
To właśnie podczas obozu w Bagdadzie osmański sułtan Mourad IV spotkał ambasadorów Shah Jahân: Mir Zarif i Mir Baraka, którzy podarowali mu 1000 kawałków drobno haftowanego materiału i zbroi. Murad IV oddał im w zamian swoją najlepszą broń, siodła i kaftany i rozkazał swoim żołnierzom towarzyszyć wysłannikom Mogołów do portu Basra , skąd wyruszyli do Thatty i wreszcie Surat .
To dzięki tym wymianom prowadzonym przez ambasadora Mogołów Sayyida Muhiuddina i jego odpowiednika ambasadora osmańskiego Arsalana Aghę cesarz Shâh Jahân przyjął Ustad Isę i Ismaila Effendi, tureckich architektów i uczniów wielkiego architekta Konstantynopola Mimara Sinana . Obaj stali się wtedy częścią zespołu, który miał zaprojektować i zbudować Tadż Mahal.
W Bengalu Portugalczycy zostali oskarżeni o handel przez wyższych urzędników Mogołów i z powodu konkurencji handlowej port Saptagram (obecnie w Bangladeszu ) w kontrolowanej przez imperium delcie Gangesu zaczął się załamywać. Shah Jahân w 1631 roku wydał rozkaz Qasimowi Khanowi, wicekrólowi Mogołów z Bengalu, aby wypędził Portugalczyków z ich kontuaru w Hugli-Chuchura . Stanowisko było silnie uzbrojone w armaty, pancerniki, mury obronne i inne narzędzia wojenne.
Shah Jahân był szczególnie oburzony działalnością jezuitów w tym regionie, zwłaszcza gdy oskarżano ich o porywanie chłopów. 25 września 1632 rArmia Mogołów wzniosła cesarskie sztandary i przejęła kontrolę nad regionem Bandel, a garnizon został ukarany.
Panowanie Shah Jahâna było świadkiem niektórych z najbardziej znanych osiągnięć architektonicznych i artystycznych Indii. Dochody z ziemi imperium Mogołów pod rządami Szacha Jahana były wyższe niż dochody jakiegokolwiek innego władcy Mogołów, co pozwalało na ogromne prace. Splendor dziedzińca był komentowany przez kilku europejskich podróżników i ambasadorów z innych części świata, w tym François Berniera i Thomasa Roe .
Shâh Jahân zamierzał uczynić swoją stolicę Agrę ośrodkiem miejskim rywalizującym zarówno z Konstantynopolem, jak i Isfahanem w całym swoim bogactwie i bogactwie kulturowym.
Shah Jahân był płodnym budowniczym z bardzo wyrafinowanym zmysłem estetycznym. Wśród budynków, które po nim przetrwały, oprócz Taj Mahal i Czerwonego Fortu w Agrze należy wymienić meczet Jama Masjid w Delhi czy w Lahore w Pendżabie; że Shalimar Gardens , budynki Królewskiego Fort , na Sheesh Mahal (Lahore Fort ) , z Naulakha pawilonu (Lahore Fort) ( fr ) i Grób jahangir ( fr ) .
Pod rządami Szâh Jahâna reakcja prawosławnych muzułmanów na politykę Akbara i Jahäng hadra odniosła pierwszy skutek. Był bardziej radykalny w swoim myśleniu niż jego ojciec i dziadek. Po wstąpieniu na tron przyjął nową politykę, która odwróciła sposób traktowania niemuzułmanów przez Akbara.
W 1633 roku, szóstym roku swego panowania, Szach Jahân zaczął narzucać swoją interpretację postanowień szariatu przeciwko budowie lub naprawie kościołów i świątyń. Dowiedziawszy się, że bogaci Hindusi chcą ukończyć kilka niedokończonych świątyń w Benares, nakazał zburzenie wszystkich nowych świątyń w mieście. Później uszkodzeniu uległy tylko wybitne kapliczki, które napotkano podczas kampanii wojennych. Świętował islamskie święta z entuzjazmem nieznanym jego poprzednikom. Za jego panowania odrodziło się również królewskie zainteresowanie świętymi miejscami islamu , długo nieaktywne.
Skarbnikiem Shâh Jahân był Szejk Farid, który założył miasto Faridabad .
Kiedy Shâh Jahân zachorował w 1658 roku, Dârâ Shikôh (najstarszy syn Mumtaza Mahala) został regentem w miejsce swojego ojca, co szybko wywołało wrogość jego braci. Dowiedziawszy się, że objął regencję, jego młodsi bracia, Shah Shuja , wicekról Bengalu i Murad Baksh , wicekról Gudżaratu, ogłosili niepodległość i pomaszerowali na Agrę, by odebrać swoje udziały.
Aurangzeb, trzeci syn i najzdolniejszy z braci, zebrał dobrze wyszkoloną armię i został jej naczelnym wodzem. Zmierzył się z armią Dara Shikôk niedaleko Agry i pokonał podczas bitwy Samugarh (w) . Chociaż Shah Jahân całkowicie wyzdrowiał z choroby, Aurangzeb uznał go wówczas za niezdolnego do rządzenia i umieścił w areszcie domowym w Forcie Agra.
Jahanara , córka Shah Jahâna i Mumtaza Mahala, dobrowolnie dzieliła jego więzienie i opiekowała się nim przez 8 lat. WStyczeń 1666Szach Jahan zachoruje. Przykuty do łóżka, stopniowo słabnie, aż…22 stycznia, zaleca damom dworu cesarskiego, a w szczególności swojej żonie z ostatnich lat begumę Izz-un-Nissa, aby zajęły się Jahanarą.
Po wyrecytowaniu Chahady i wersetów Koranu , Szach Dżahan zmarł w wieku 74 lat.
Kapelan Shâh Jahâna, Sayyid Muhammad Qanauji (w) i Kazi Qurban z Agry udali się do fortu, przenieśli ciało do pobliskiego pokoju, umyli je, owinęli i umieścili w trumnie z drzewa sandałowego.
Księżniczka Jahanara zaplanowała państwowy pogrzeb, który miał obejmować procesję z ciałem Shah Jahâna niesionego przez wybitnych szlachciców, a następnie notabli i urzędnicy z Agry rozrzucający monety dla biednych i potrzebujących.
Aurangzeb odmówiwszy tej ostentacji, ciało zostało po prostu przetransportowane rzeką do Taj Mahal i tam pochowane obok miejsca pochówku jego ukochanej żony Mumtaz Mahal.
Shâh Jahân pozostawia po sobie ogromne dziedzictwo budowli zbudowanych podczas jego rządów. Był jednym z największych mecenasów architektury Mogołów. Jego najbardziej znanym budynkiem jest Taj Mahal, który zbudował na pamiątkę swojej żony, cesarzowej Mumtaz Mahal.
Jego konstrukcja została zaprojektowana z największą starannością, do czego zostali wezwani architekci z całego świata. Budynek zbudowano z białego marmuru i pokryto okładzinami wykonanymi w technice parchin kari . Kiedy zmarł, jego syn Aurangzeb pochował go obok Mumtaza Mahala pod centralną kopułą Taj Mahal.
Wśród innych jego konstrukcji są Czerwony Fort w Delhi, duże sekcje Fort Agra w Jama Masjid Meczet w Delhi The Wazir-Khan Meczet The Moti Meczet w Lahore Fort ( fr ) , że Shalimar Ogrody w Lahore, części Lahore Fort , meczet Mahabat Khan (in) do Peszawarze , mauzoleum Jahangir ojca, którego budowa była nadzorowana przez swoją macochę Nur Jahan i meczet na to poświęcony The meczet Szahdżahan (in) w Thatta .
Polecił także umieścić Pawi Tron w Sali Publiczności (Diwan-i-Am) w jego cesarskiej stolicy, Delhi. Shâh Jahân często zapisywał wersety z Koranu na swoich architektonicznych arcydziełach.
Meczet Shâh Jahân w Thatta, w pakistańskiej prowincji Sindh (100 km od Karaczi ) został zbudowany za jego życia w 1647 roku. Zbudowany jest z czerwonej cegły ozdobionej niebieską glazurą, prawdopodobnie sprowadzoną z innego miasta w Sindh, Hala. Meczet ma łącznie 93 kopuły i jest największym meczetem na świecie z taką liczbą kopuł. Główna kopuła została zbudowana z myślą o akustyce. Osoba mówiąca w jednym końcu kopuły może być słyszana na drugim końcu, gdy mowa przekracza 100 decybeli.
Czerwony Fort Delhi.
Elegancki pawilon Naulakha w forcie Lahore.
Fort w Agrze.
Shâh Jahân i armia Mogołów powracają po uroczystości w meczecie Jama Masjid w Delhi.
Meczet Wazir Khan jest uważany za najbardziej ozdobny z okresu Mogołów.
Meczet Moti Masjid.
Pinnacle Taj Mahal umieszczony w górnej części głównej kopuły.
Ponieważ jego pierwsze samorządy i następnie podczas swego długiego panowania, Szahdżahan stale wybite monety w trzech metali: złota ( Mohur ), srebrny ( rupii ) i miedzi ( dam ). Utwory wyprodukowane przed jego przybyciem na cesarski tron noszą nazwę khurram .
Mohur d'or (1628-1632).
Srebrna rupia wybita w Patnie .
Kolejna srebrna rupia.
Miedziana tama uderzyła w Darję Chan .
Cesarski tytuł Shah Jahân brzmiał:
Shahanshah Al-Sultan al-'Azam wal Khaqan al-Mukarram, Malik-ul-Sultanat, Ala Hazrat Abu'l-Muzaffar Shahab ud-din Muhammad Shah Jahan I, Sahib-i-Qiran-i-Sani, Padshah Ghazi Zillu” llah, Firdaus-Ashiyani, Shahanshah — E — Sultanant Ul Hindiya Wal Mughaliya
Ta nazwa królestwa jest podzielona na kilka części. Wśród kwalifikatorów znajdziemy „Gwiazdę wiary”, „Drugi Władca szczęśliwej koniunkcji Jowisza i Wenus” czy „Król świata”. Inne epitety wskazywały na jego świeckie i religijne obowiązki; „Schronienie Kalifatu” lub „Cień Boga na Ziemi”.
Pojedynczy liść portretu Szahdżahana.
Szach Dżahan.
Nazwisko | Portret | Życie | Uwagi |
---|---|---|---|
Parhez Banu Begum (pl) | 21 sierpnia 1611 - 1675 | Pierwsze dziecko Shah Jahâna i jedno z zaledwie dwojga dzieci urodzonych przez kobietę inną niż Mumtaz Mahal. Jego matka, znana jako begum Kandahari (as) po jego miejscu urodzenia, była pierwszą żoną Szahdżahana. Parhaz Banu był jedynym dzieckiem jej matki. Pozostała samotna. | |
Hur-al-Nisa Begum |
30 marca 1613 r - 5 czerwca 1616 r |
Pierwsze z czternastu dzieci urodzonych przez drugą żonę Shah Jahâna, Mumtaz Mahal. Zmarł na ospę w wieku 3 lat. | |
Jahanara Begum Padszah Begum |
2 kwietnia 1614 r - 16 września 1681 r |
Ulubiona i najbardziej wpływowa dziewczyna Shah Jahâna. Jahanara została Pierwszą Damą ( Padshah Begum (en) ) Imperium Mogołów po śmierci swojej matki Mumtaz Mahal, mimo że jej ojciec miał trzy inne żony. Pozostała samotna. | |
Dârâ Shikôh Padshahzada-i-Buzurg Martaba, Jalal ul-Kadir, Sułtan Muhammad Dara Shikoh, Shah-i-Buland Iqbal |
20 marca 1615 r - 30 sierpnia 1659 |
Najstarszy syn Shah Jahâna i Mumtaza Mahala oraz następca tronu. Był faworyzowany jako następca przez swojego ojca i starszą siostrę, księżniczkę Jahanarę, ale został pokonany, a później zabity przez swojego młodszego brata, księcia Muhiuddina (późniejszego cesarza Aurangzeba), w zaciekłej walce o cesarski tron. Był żonaty, była mężatką. | |
Szach Szuja |
23 czerwca 1616 r - 7 lutego 1661 r |
Przeżył wojnę o sukcesję. Był żonaty, była mężatką. | |
Begum Roshanara (pl) Begum Padsza |
3 września 1617 r - 11 września 1671 r |
Była najbardziej wpływową z córek Shah Jahâna i Mumtaza Mahala po Jahanara Begum i stanęła po stronie Aurangzeba podczas wojny o sukcesję. Pozostała samotna. | |
Jahan Afroz |
25 czerwca 1618 r - Marzec 1619 |
Jedyne dziecko Izz-un-Nissa (Akbarabadi Mahal), jednej z królewskich żon Szahdżahana. Zmarł w wieku jednego roku i dziewięciu miesięcy. | |
Aurangzeb 6. Cesarz Mogołów |
3 listopada 1618 r - 3 marca 1707 |
Zastąpił swojego ojca jako szósty cesarz Mogołów po zwycięstwach w wojnie o sukcesję, która miała miejsce po chorobie Szacha Dżahana w 1657 r. Był żonaty. | |
Izad Bachsz |
18 grudnia 1619- luty lubMarzec 1621 |
Zmarł w dzieciństwie. | |
Surajja Banu Begum |
10 czerwca 1621 r - 28 kwietnia 1628 |
Zmarł na ospę. | |
Nieznany | 1622 | Martwe dziecko. | |
Murad Baksz |
8 października 1624 r - 14 grudnia 1661 r |
Zginął w 1658 roku na rozkaz Aurangzeba. Żonaty z potomkami. | |
Lutf Allah |
4 listopada 1626 r - 13 maja 1628 r |
Zmarł w wieku półtora roku. | |
Daulat Afza |
8 maja 1628 r - 13 maja 1629 |
Śmierć w dzieciństwie. | |
Begum Husnara |
23 kwietnia 1629- 1630 |
Zmarł w dzieciństwie. | |
Begum Gauhara (pl) |
17 czerwca 1631 r- 1675 |
Mumtaz Mahal zmarł w dniu porodu 17 czerwca 1631 rw Burhanpur. Pozostała samotna. |
Kilka zabytków związanych z Shâh Jahân znajduje się na liście światowego dziedzictwa UNESCO :