Sagoutier

Metroxylon sagu

Metroxylon sagu Opis tego obrazu, również skomentowany poniżej Sagoutiers na różnych etapach rozwoju Klasyfikacja
Królować Plantae
Podział Magnoliophyta
Klasa Liliopsida
Zamówienie Arecales
Rodzina Arekowate
Podrodzina Calamoideae
Uprzejmy Metroxylon

Gatunki

Metroxylon sagu
Rottb. , 1783

Palmowy sago ( sagownica zwyczajna ) jest gatunek z roślin z rodziny z palmy .

Prawdopodobnie pochodzi z Nowej Gwinei i jest bardzo powszechny w Azji Południowo-Wschodniej . Człowiek wytwarza skrobię spożywczą z pnia zwanego sago .

Niektóre gatunki Cycads , chociaż trujący, nazywane są również sago palm.

Opis

Jednopienny i monokarpiczny pień palmy sagowej może osiągnąć wysokość 7-25 metrów, zanim zakończy się kwiatostanem. Palma produkuje podstawne odrosty, które można wykorzystać do jej rozmnażania.

Larwy z czerwonej palmy wołka nazywane są „robaki” sago i są popularne wśród lokalnych traktować ludzi.

Znaczenie gospodarcze

Pień tartej palmy sago po przetworzeniu daje skrobię spożywczą: sago , proszek podobny do skrobi kukurydzianej , ale zawiera mało białka i witamin. Palmy sagowe, bardzo uprawiane przez Papuasów w Papui Nowej Gwinei , są jedynymi roślinami, które można odpowiednio uprawiać na tych suchych ziemiach pod lasami. Jest to również podstawowa dieta Korowanów z Nowej Gwinei i Punanów , którzy są ostatnimi nomadami z Sarawaku w dżungli na wyspie Borneo .

Liście palmy sago są używane do wykonywania dachów „strzechy”.

Bibliografia

  1. Collective ( tłum.  Michel Beauvais, Marcel Guedj, Salem Issad), Histoire naturelle [„The Natural History Book”], Flammarion,marzec 2016, 650  pkt. ( ISBN  978-2-0813-7859-9 ) , Sagoutier strona 143
  2. Jean Guillaume, Udomowili rośliny i zwierzęta: Preludium do cywilizacji , Wersal, Éditions Quæ ,2010, 456,  str. ( ISBN  978-2-7592-0892-0 , czytaj online ) , „Załączniki”.
  3. Schuiling, DL (2009) Wzrost i rozwój prawdziwej palmy sago ( Metroxylon sagu Rottbøll) ze szczególnym uwzględnieniem akumulacji skrobi w pniu: badanie morfologii, zmienności genetycznej i ekofizjologii oraz ich implikacji dla uprawy . (Rozprawa doktorska na Uniwersytecie Wageningen).
  4. Richard C. Vogt ( tłum.  Valérie Garnaud-d'Ersu), La forêt Vierge à la loupe [„Rain Forest”], Larousse,2014, 64  str. ( ISBN  978-2-03-589818-0 ) , Rzeki i rzeki, strony 18 i 19