SNCASO SO-4050 Sęp

SNCASO SO-4050 Sęp
Widok z samolotu.
Vautour II B wystawiony w Muzeum Starożytnych Skrzydeł w Tuluzie w 2009 roku.
Budowniczy SNCASO
Rola Samoloty wielozadaniowe
Pierwszy lot 16 października 1952
Uruchomienie 1958
Data odstąpienia od umowy 1978
Liczba zbudowany 140
Załoga
1 (wariant II A) lub 2 (wariant II N i II B)
Motoryzacja
Silnik SNECMA Atar 101 E
Numer 2
Rodzaj turboodrzutowce
Ciąg jednostkowy 36 K N
Wymiary
widok z góry samolotu
Zakres 15,10  m²
Długość (II A) 17,36 m
(II B i II N) 17,55  m
Wysokość 4,94  m²
Powierzchnia skrzydła 45  m 2
Szerokie rzesze
Pusty 10 000  kg
Paliwo (wewnątrz, II A) 5 364 l
(w ładowni) 3 000 l
(zewnętrznie) 2 600 l  kg
Z uzbrojeniem około 17 000  kg
Maksymalny około 20 000  kg
Przedstawienia
Maksymalna prędkość 1100  km / h ( 0.89 Macha )
Sufit 15 240  m²
Prędkość wspinaczki 3600  m / min
Zakres działania między 1000 a 1200  km
Uzbrojenie
Wewnętrzny 4 działa DEFA 30  mm i ładowność 3000  kg w ładowni wewnętrznej (bomby, rakiety, czołg)
Zewnętrzny Ładunek 4000  kg (bomby, rakiety, pociski ( R511 ), czołgi itp.)
Awionika
Radar DRAC-25A, a następnie DRAC-32A

SO-4050 Vautour jest francuski twin-jet wielozadaniowy samolot zaprojektowany przez SNCASO na początku 1950 roku . Zbudowano 140 jednostek, z których 30 wyeksportowano do Izraela . Ostatnie Sępy zostały wycofane ze służby pod koniec lat 70 - tych .

Projekt

Na początku lat 50. Siły Powietrzne złożyły zamówienie na ciężki myśliwiec napędzany dwoma reaktorami SNECMA Atar . Pracując nad projektem bombowca, który został ostatecznie porzucony, SNCASO SO.4000 , Jean-Charles Parot z SNCASO oferuje mniejszą pochodną z reaktorami zainstalowanymi pod skrzydłami, brzuszną komorą do przenoszenia broni, czterema działami 30  mm , bardzo dobrą zasięg i prędkość maksymalna ponad 1000  km/h .

Projekt został zaakceptowany w 1952 roku i zażądano trzech wersji:

Pierwszy prototyp, Vautour II N, odbył swój dziewiczy lot 16 października 1952 z reaktorami Atar 101 B. Czerwiec 1953, odbiera Atar 101 C i nurkuje powyżej bariery dźwięku . Prototyp Vautour II A wystartował po raz pierwszy w dniu16 grudnia 1953, a Vautour II B on 5 grudnia 1954. Po tych prototypach następuje 6 jednostek przedprodukcyjnych wyposażonych w reaktory Atar 101 D, a następnie Atar 101 E.

Kariera

Po pewnych modyfikacjach w Saint-Nazaire (Loire-Atlantique) zostaje uruchomiona produkcja seryjna, a pierwszy Vulture oficjalnie dostarczony w maj 1956. Początkowe zamówienie na 300 sztuk zostało ostatecznie zredukowane do zaledwie 140 pod koniec 1958 roku. Siły Powietrzne szybko zorientowały się, że nie potrzebują Vautour II A i po wykorzystaniu ich do szkolenia pilotów oferują je na eksport.

Część francuskiego Vautour II B została zmodyfikowana, aby móc wykonywać również misje rozpoznawcze (Vautour II BR), a część do walki elektronicznej (Vautour II GE). W latach 1967-1971 przebudowano i zmodernizowano około sześćdziesięciu samolotów (operacja Jouventour). Ostatnie Vautoury zostały wycofane ze służby w latach 1967-1971.grudzień 1978, tylko kilka przykładów zostało wykorzystanych do holowania celów lub testów radarowych, te ostatnie w Ośrodku Testów Lotniczych .

W Kwiecień 1957, Izrael kupuje 19 Vautour II A, 4 Vautour II N i 8 Vautour II B. Samoloty te są dostarczane międzySierpień 1957 i Marzec 1959. Sępy izraelskie otrzymują w swojej karierze kilka modyfikacji, w szczególności adaptację pewnej ich liczby do misji rozpoznawczych. Większość z nich została wycofana ze służby w 1971 roku, a niektóre pozostały w użyciu jeszcze przez kilka miesięcy w 1972 roku.

Zobowiązania

Izraelskie Siły Powietrzne

Izrael zaangażował swoje Sępy w wojnę sześciodniową (1967), głównie w misjach bombowych, a także w różnych mniejszych operacjach.

Pierwszego dnia izraelskiej ofensywy 5 czerwca 1967, wszystkie egipskie bazy lotnicze zostały zneutralizowane, a egipskie siły powietrzne zniszczone na ziemi do końca rana. Tylko egipska baza Ras Banas pozostała nienaruszona , daleko na południe, nad Morzem Czerwonym , gdzie kilka egipskich samolotów znalazło schronienie poza zasięgiem izraelskiego Dassault Mirage III- CJ, 900 kilometrów od ich baz. O godzinie 18  eures izraelski Vulture, działając na granicy swojego zasięgu działania, zdołał go zneutralizować.

W sumie sześć samolotów zostało zestrzelonych przez obronę przeciwlotniczą lub przeciwne lotnictwo. Sęp zastrzelił Hawker Hunter z Irackie Siły Powietrzne , niepowtarzalny zwycięstwo powietrzne tego typu. Łowca mając je zestrzelił dwóch sępów z 30 armat  mm .

Francja

Sępy były również używane od 1960 roku podczas francuskich prób jądrowych we francuskiej Algierii i Polinezji Francuskiej  : były używane do odzyskiwania cząstek obecnych w powietrzu. Pobieranie próbek odbywało się za pomocą sond umieszczonych pod skrzydłami podczas przechodzenia przez chmurę radioaktywną w celu analizy radiochemicznej. W 1975 roku, po wzięciu udziału w ośmiu kampaniach atmosferycznego ostrzału nuklearnego, sępy używane do tych misji znały różne przeznaczenie:

Warianty

Całkowita produkcja to 149 samolotów:

Operatorzy

Francja  : Francuskie Siły Powietrzne użyły 112 samolotów:

Izrael  : Izraelskie Siły Powietrzne otrzymały 31 maszyn, używanych między miesiącamimaj 1958 i Kwiecień 1972 :

Inne cechy

Pomimo masywnego wyglądu Vautour był bardzo zwrotny i przyjemny w pilotażu. Do jego produkcji wykorzystano zaawansowane jak na owe czasy techniki: spajanie metaliczne i wykorzystanie materiałów typu plaster miodu. Jego podwozie było jednośladową podwoziem, złożoną z dwóch tandemowych diabolów pod kadłubem i dwóch rolek zwanych „maszynami  toppingowymi  ” w gondolach silnikowych.

Zobacz również

Bibliografia

Porównywalne samoloty

Link zewnętrzny

Uwagi i referencje

  1. Patrick MERCILLON "  Six Days War, June 5-10, 1967  ", Hachette Connaissance de l'histoire , n o  51,grudzień 1982, s.  6.
  2. http://www.acig.info/artman/publish/article_404.shtml
  3. „  Centrum Szkolenia Sił Powietrznych Strategicznych  ” , o Narodowym Stowarzyszeniu Strategicznych Sił Powietrznych (dostęp 29 listopada 2016 r . ) .
  4. CEP Jacquesa ENNE: Img039 - Koniec samolotów .