Narodowy rezerwat przyrody Ballons Comtois

Utworzony w 2002 roku Narodowy Rezerwat Przyrody Ballons Comtois (RNN153) znajduje się we Francji , na południowy zachód od Wogezów , w dwóch regionach i trzech departamentach:

• Bourgogne-Franche Comté  : wydziały Haute-Saône i Territoire de Belfort ,
• Grand Est  : Departament Vosges .

Rezerwat jest jednym z pięciu narodowych rezerwatów przyrody Górnych Wogezów. Zajmuje powierzchnię 2260 hektarów wokół Ballon de Servance oraz w masywie Ballon d'Alsace .

Rezerwat chroni obszar zasadniczo leśny o średniej wysokości, o surowym klimacie, skrywający kilka gatunków dziedzictwa . Jest współzarządzany przez Regionalny Park Przyrody Ballons des Vosges i Krajowe Biuro Leśnictwa .

Geografia

Opis

Terytorium rezerwatu znajduje się w departamentach Haute-Saône (70%), Territoire de Belfort (23%) i Vosges (7%). Znajduje się na południowym krańcu Wogezów i obejmuje gminy Auxelles-Haut , Château-Lambert , Lepuix , Miellin , Plancher-les-Mines i Saint-Maurice-sur-Moselle .

Terytorium rezerwatu tworzą trzy linie grzbietów o wysokości przekraczającej 1000 m n.p.m.:

• grzbiet zorientowany NW / SE, od Ballon de Servance do sektora Fagnes Ballon d'Alsace (pod szczytem tego ostatniego);
• grzbiet zorientowany NE/SW, od balonu Servance do wysokości Belfahy , obejmujący płaskowyż Bravouse i jego torfowisko;
• grzbiet równoległy do ​​poprzedniego, który wraz z nim określa dolinę Rahin, rozciąga się od sektora Fagnes do Tête des Sapins i obejmuje sektor Grande Goutte i jego schronienie, Haute-Planche (ale wyłącza jego szczyt i narty stoki, na Planche des Belles Filles ) i balon Saint-Antoine .

Te trzy grzbiety tworzą cztery wododziały.

Najwyższym punktem rezerwatu jest balon Servance na wysokości 1216 metrów. Najniższa wysokość to około 745 metrów, w lesie Beucinière w Lepuix.

Szczyty Ballon d'Alsace i Planche des Belles Filles , choć bliskie, nie należą do rezerwatu.

Stanowisko jest w 95% porośnięte lasem, a podłoże granitowe jest słabo kwaśne.

Część terytorium rezerwatu stanowi integralny rezerwat biologiczny .

Klimat i hydrografia

Semi- kontynentalny klimat , z górskim charakterem , charakteryzuje ważny kontrast między długimi i ostrymi zimami i latami, które mogą być bardzo gorące i burzliwe. Szczególnie wysoka jest roczna amplituda termiczna między 20 a 30  °C . Średnie temperatury dla lat 1999-2004 wynoszą od 5,8  °C do 10,7  °C z minimalną średnią minimalną temperaturą 2,5  °C w 2001 roku na Planche des Belles Filles i maksymalną średnią maksymalną temperaturą 16  °C dla Stacja Plancher-les-Mines w 2003 roku. Wiosenne przymrozki mogą występować do czerwca.

Oprócz wpływu wysokości, wpływ oceanu jest źródłem znacznych opadów (ponad 1800  mm rocznie w Ballon de Servance ) o mniej lub bardziej regularnym rozkładzie rocznym. Nie ma zatem pory suchej. Wynika to w szczególności z faktu, że Wogezy stanowią pierwszą przeszkodę na trasie przeważających wiatrów zachodnich. Dla porównania, zimą miejscowość Lure , położona 30  km na zachód od masywu, jest dwukrotnie bardziej bezwodna niż ta. Roczny rekord ośrodka Plancher-les-Mines za lata 1998-2002 wyniósł w 1999 roku 2787  mm . Opady śniegu występują często od listopada do maja.

Z hydrogeologicznego punktu widzenia sektor ten cieszy się uprzywilejowaną lokalizacją związaną z bardzo wysokimi lokalnymi opadami i położeniem na zlewni między dorzeczami Renu i Rodanu . Istnieją cztery odrębne sieci hydrograficzne: Rahin , Ognon , Tasty i Moselle , pierwsze trzy należą do zlewni Rodanu, a ostatnia do Renu.

Geologia

Rezerwat przyrody obejmuje część południowego opadu Wogezów. Jest to pofałdowana podstawa masywu Wogezów Hercyńskich , utworzona przez serię wulkaniczno - osadową z epoki Visean (etap dolnego karbonu ), poprzecinaną natrętnymi granitami i towarzyszącymi im skałami późnego wieku wizenu . Tak więc południowa część rezerwatu składa się z serii wulkaniczno-osadowej i północnej części wychodni granitowego plutonu od Col des Croix do Ballon d'Alsace . Skała tworząca ten pluton to granit porfiroidalny z amfibolem i biotytem . Widoczne są pozostałości stropu granitowej intruzji, rozproszone niewielkimi dotknięciami w obrębie tego granitu lub wychodnie na dużym obszarze na południe od tego plutonu (i na północ, poza rezerwatem): są to syenodioryty lub mikrogranity.

Piaskowiec z triasu obniżyć występnej na złożonej podstawy hercynien nadal są obecne w regionie: pozostaje na płycie poszycia Bravouse. Pokrywa osadowa została zdarta podczas długiej fazy ewolucji kontynentalnej od końca jury , co spowodowało spadek o ponad 900  m na 45  km .

Historia miejsca i rezerwatu

Okupacja masywu i jej rozwój nastąpił stosunkowo wcześnie w historii, a to ze względu na mnichów z klasztorów w Lure i Remiremont . Tak więc, jeśli pewne środowiska są zbliżone do stanu naturalnego (torfowiska lub piargi), masyw wykazuje jednak silną antropizację .

Od czasu kolonizacji tego lasu w średniowieczu uboga gleba sprawiła, że ​​wypas w lesie stał się poważnym problemem. W ten sposób las staje się nieodzowną częścią życia lokalnego, jako środek przetrwania dla ludności wiejskiej, która zostawia tam swoje zwierzęta na pastwisko, ale także źródłem bogactwa dla panów i opatów, właścicieli pastwisk, które wciąż rosną. szkoda drzewa. Eksploatacja bogactw mineralnych podłoża jest również kwestią strategiczną dla sąsiadujących z masywem państw. Z kopalń i hut następnie wyświetlane.

Rozwój przemysłowy regionu jest bardzo wcześnie i napędy, z XVII -tego  wieku, rozwój młynów , w kuźniach ale głównie szkło w poszukiwaniu drewna. Zużycie drewna wzrasta wraz z potrzebami militarnymi w czasie rewolucji . Następnie farmy w górach są stopniowo porzucane, a góry zamykane. Wojna 1870 r. uczyniła masyw terenem przygranicznym, w pobliżu granicy z Cesarstwem Niemieckim . Budowane są drogi i forty. W 1921 r. część lasu Ballon d'Alsace została wykupiona przez państwo i uzyskała status państwowy . W 1936 roku bezrobotni wybudowali dwie drogi . Po intensywnych bombardowaniach II wojny światowej szrapnel i szrapnel nie są rzadkością wśród drzew masywu.

Mimo pozornej naturalności torfowiska rezerwatu nie są nietknięte żadnymi uszkodzeniami. Rzeczywiście, niektóre z nich były przedmiotem eksploatacji torfu , podczas gdy inne zostały przekształcone dla celów duszpasterskich aż do połowy XIX th  wieku. Wreszcie, kiedy w latach 80. XX w. podniesiono świadomość wartości biologicznej tych torfowisk, dokonano wyboru interwencji, aby ograniczyć ich zamykanie przez roślinność.

Poza wtórnym pochodzeniem wykazanym w badaniach gleb, wszystkie obszary pokryte strzechą mają mniej lub bardziej długą historię eksploatacji przez człowieka.

Główne cechy, które zadecydowały o utworzeniu rezerwatu to:

• niezwykłe zróżnicowanie reprezentowanych środowisk przyrodniczych: lasy (95% powierzchni terenu), ścierniska, torfowiska, wąwozy, piargi, krople (nazwa nadana ciekom (potok i potokom) w regionie);
• duże zagęszczenie rzadkich lub zagrożonych gatunków roślin;
• ważna subpopulacja głuszca dla Wogezów.

Ekologia (Bioróżnorodność, zainteresowanie eko-krajobrazem itp.)

Rezerwat przyrody jest w 95% pokryty śródgórskim lasem. Czasami strome zbocza mogą być zajęte przez piargi i klify. Zagnieżdżone mozaikowo w siedliskach leśnych środowiska torfowe lub łąkowe ( ściernisko ) nadają rezerwatowi duży potencjał przyjmowania wielu gatunków zwierząt i roślin. Te specyficzne środowiska są w rzeczywistości domem dla ogromnego bogactwa fauny, na którą składa się 70 chronionych gatunków kręgowców, z których 10% jest przedmiotem zainteresowania Europy. Wśród nich są głuszec , włochatka , sokół wędrowny … Ponadto występuje wiele gatunków roślin górskich (paprocie, storczyki itp.).

Oryginalność miejsca polega na ciągłości jego powierzchni leśnej i jakości wszystkich jej środowisk.

• Strzecha balonu Służby, in wrzesień 2012, z balonem Alzacji w tle

Siedliska i gatunki

Lasy

Stanowią 95% siedlisk i są domem dla takich gatunków jak kot leśny , ryś europejski , włochatka , dzięcioł czarny czy głuszec .