Ruth Bader ginsburg

Ruth Bader ginsburg
Rysunek.
Oficjalny portret Ruth Bader Ginsburg (2010).
Funkcje
Sędzia Sądu Najwyższego Stanów Zjednoczonych
10 sierpnia 1993 - 18 września 2020 r.
( 27 lat, 1 miesiąc i 8 dni )
Prezydent William Rehnquist
John G. Roberts, Jr.
Poprzednik Byron biały
Następca Amy Coney Barrett
Sędzia Sądu Apelacyjnego Stanów Zjednoczonych dla Okręgu Columbia Circuit
30 czerwca 1980 - 10 sierpnia 1993
( 13 lat, 1 miesiąc i 11 dni )
Poprzednik Harold Leventhal
Następca David S. Tatel
Biografia
Imię urodzenia Joanna Ruth Bader
Data urodzenia 15 marca 1933
Miejsce urodzenia Nowy Jork ( Stany Zjednoczone )
Data zgonu 18 września 2020 r. (w wieku 87 lat)
Miejsce śmierci Waszyngton
( Stany Zjednoczone )
Narodowość amerykański
Wspólny Martin D. Ginsburg
Ukończyć Cornell University
Harvard
Columbia Law School
Zawód prawnik , profesor uniwersytecki
Podpis Ruth Bader Ginsburg
Ruth Bader ginsburg
Członkowie Sądu Najwyższego Stanów Zjednoczonych

Ruth Bader Ginsburg , z domu Joan Ruth Bader the15 marca 1933w Brooklynie ( Nowy Jork ) i zmarł dnia18 września 2020 r.w Waszyngtonie jest prawnikiem , prawnikiem , naukowcem i sędzią Amerykańskim członkiem Sądu Najwyższego Stanów Zjednoczonych od 1993 do 2020 roku. Druga kobieta powołana do najwyższego sądu federalnego, zajmuje zdecydowanie liberalne stanowiska.

Biografia

Młodzież i studia

Urodzona na Brooklynie w Nowym Jorku Ruth Bader Ginsburg jest drugą córką rosyjskich żydowskich imigrantów Nathana i Celii Amster Baderów, którzy mieszkają w dzielnicy Flatbush . Jego matka Célia, która nie mogła dostać się na uniwersytet, zachęca go do kontynuowania studiów. Ruth kształciła się w James Madison High School na Brooklynie. Jej matka zmarła jeszcze w liceum, w przededniu otrzymania dyplomu.

Ruth Bader Ginsburg kontynuował studia na Uniwersytecie Cornell w Ithaca , gdzie ukończył w roku 1954. Jest członkiem bractwa Alpha Epsilon Phi  (w) i klubu Phi Beta Kappa Society . W tym kontekście poznała Martina Ginsburga , którego poślubiła w 1954 roku. W 1955 roku urodziła córkę.

Ruth Bader Ginsburg kontynuowała naukę w Harvard Law School w 1956 roku. Była jedną z dziewięciu uczennic w swojej klasie, a dziekan zapytał nieliczne kobiety, które przyznały się, dlaczego przybyły, aby „ zająć miejsce kompetentnego mężczyzny” .

Ruth Bader Ginsburg studiowała następnie w Columbia Law School, gdzie w 1959 roku uzyskała stopień doktora nauk prawnych. Jest członkiem zarządu dwóch czasopism prawniczych, Harvard Law Review i Columbia Law Review .

Obowiązki zawodowe

W 1970 Ruth Bader Ginsburg była współzałożycielką Women's Rights Law Reporter , pierwszej amerykańskiej gazety, która skupiała się wyłącznie na prawach kobiet. W 1972 Ginsburg była współzałożycielem Projektu Praw Kobiet na terenie stowarzyszenia o nazwie American Union for Civil Liberties . Projekt Praw Kobiet zajmuje się ponad 300  przypadkami dyskryminacji ze względu na płeć. W latach 1973-1976 Ginsburg wniosła sześć spraw o dyskryminację przed Sądem Najwyższym . Odniosła pięć zwycięstw.

W 1972 r. brała udział w tworzeniu sekcji kobiecej w ramach Amerykańskiej Unii Swobód Obywatelskich (ACLU).

Kariera akademicka

W latach 1972-1980 Ruth Bader Ginsburg wykładała na Uniwersytecie Columbia . Jest współautorką książki o dyskryminacji płci. W latach 1977-1978 była pracownikiem naukowym Centrum Zaawansowanych Studiów Nauk Behawioralnych  (w) na Uniwersytecie Stanforda .

Jest profesorem prawa na Rutgers University , Newark i Columbia University .

Sąd Apelacyjny Stanów Zjednoczonych

Ruth Bader Ginsburg zostaje mianowana sędzią Sądu Apelacyjnego Stanów Zjednoczonych dla okręgu District of Columbia , zastępując Harolda Leventhala.14 kwietnia 1980, przez prezydenta Jimmy'ego Cartera , którego opuściła, gdy została powołana do Sądu Najwyższego w 1993 roku.

Sąd Najwyższy

Została powołana do Sądu Najwyższego w 1993 roku przez prezydenta Billa Clintona . Była wtedy drugą kobietą zasiadającą w Sądzie Najwyższym, po Sandrze Day O'Connor . W momencie mianowania jest uważana za umiarkowaną, ale zmierza w kierunku pozycji progresywnych.

W 2009 roku przedstawiła swoje spojrzenie na prawa do aborcji i równouprawnienie płci w wywiadzie dla New York Times . Tym samym deklaruje o aborcji, że „rząd nie musi dokonywać tego wyboru za kobietę”.

Choroba i koniec życia

Ruth Bader Ginsburg przeszła udaną operację raka trzustki w 2009 roku. Po intensywnej walce z chorobą 27-letni sędzia Sądu Najwyższego zmarł w Waszyngtonie18 września 2020 r., w przeddzień żydowskiego Nowego Roku, Rosz Haszana , w wieku 87 lat. W kilka godzin po ogłoszeniu jego zniknięcia pojawiły się hołdy od amerykańskiej klasy politycznej.

Dla politologa Jean-Erica Branaa zniknięcie tego sojusznika Demokratów na 45 dni przed wyborami prezydenckimi może mieć konsekwencje dla amerykańskiej sceny politycznej. Rzeczywiście, jego zniknięcie rzuca światło na znaczenie nowej nominacji do Sądu Najwyższego, z różnymi konsekwencjami, jeśli jest to demokratyczny lub republikański prezydent. Konserwatywna Amy Coney Barrett zostaje w końcu nominowana przez Donalda Trumpa i zaprzysiężona27 października 2020 r..

Trumna zmarłego sędziego została wystawiona pod kopułą Kapitolu Stanów Zjednoczonych 23 i 23, co rzadko zdarza się u kogokolwiek innego niż osoba polityczna.24 września 2020 r., pierwszy dla Żyda w Stanach Zjednoczonych. Po ceremonii pogrzebowej Ruth Bader Ginsburg została pochowana na Cmentarzu Narodowym w Arlington wraz z mężem.

Hołdy i wyróżnienia

Filmografia

W 2018 roku Julie Cohen i Betsy West wyreżyserowały dokument RBG, który śledzi karierę Ruth Bader Ginsburg.

W tym samym roku film Une femme d'exception , wyreżyserowany przez Mimi Leder , również przypomina podróż RBG, graną przez Felicity Jones .

Opera

Amerykański Derrick Wang skomponował muzykę i napisał libretto do jednoaktowej opery komediowej Scalia / Ginsburg , wystawionej po raz pierwszy wlipiec 2015podczas Castleton Festival  ( założonego przez Lorina Maazela ) i transmitowanego w radiu na7 listopada 2020 r..

Ta praca, zawierająca „potyczki” w Sądzie Najwyższym Stanów Zjednoczonych, między dwoma „heroldami” obozów konserwatywnego (Antonin Scalia) i liberalnego (Ruth Bader Ginsburg), również bliskich przyjaciół, sprawiła, że ​​ludzie powiedzieli jej autorowi , w 2013 roku, na długo przed światową premierą, że przeczytanie zdania odrębnego wyrażonego przez sędziego Scalię było „najbardziej dramatyczną rzeczą, jaką kiedykolwiek przeczytał” podczas studiów prawniczych.

Cena

Hołdy

Bibliografia

  1. (w) "  Ruth Bader Ginsburg | Biografia i fakty  ” , na Encyclopedia Britannica (dostęp 15 marca 2020 r . ) .
  2. (w) „  Ruth (Joan) Bader Ginsburg  ” na www.encyclopedia.com (dostęp 15 marca 2020 r . ) .
  3. „Dyskusja książkowa o siostrach prawniczych ” Prezenterka: Linda Hirshman, autorka. Księgarnia Polityka i Proza. BookTV, Waszyngton. 3 września 2015. 27 minut w; pobrano 12 września 2015 r. Witryna C-Span Zarchiwizowane 5 marca 2016 r. w Wayback Machine.
  4. Gilles Paris, „  Ruth Bader Ginsburg, sędzia Sądu Najwyższego Stanów Zjednoczonych, zmarła w wieku 87 lat  ”, Le Monde ,19 września 2020 r.( przeczytaj online , skonsultowano 19 września 2020 r. ).
  5. (w) Scanlon, Jennifer Znaczące współczesne feministki amerykańskie: podręcznik biograficzny , Greenwood Press ,1999( ISBN  978-0-313-30125-4 ) , s.  118.
  6. (w) David Margolick, „  Test by Adversity Shapes Jurist's Outlook  ” , The New York Times ,25 czerwca 1993( ISSN  0362-4331 , przeczytany online , skonsultowany 30 stycznia 2018 r. ).
  7. (w) Thomas R. Hensley Kathleen Hale i Carl Snook, The Rehnquist Court: Justices, Rulings and Legacy , ABC-CLIO ,2006, 443  s. ( ISBN  978-1-57607-200-4 , czytaj online ).
  8. (w) "  Reporter Prawa Kobiet - Strona Główna  » ,8 lipca 2008(dostęp 30 stycznia 2018 r . ) .
  9. Carine Janin, „  Portret. Kim była Ruth Bader Ginsburg, dziekan Sądu Najwyższego Stanów Zjednoczonych?  » , Na Zachód-Francja ,19 września 2020 r.(dostęp 21 września 2020 r . ) .
  10. (w) Neil A. Lewis, „  Sąd Najwyższy: Kobieta w wiadomościach”; Odrzucony jako urzędnik, wybrany na sędziego: Ruth Joan Bader Ginsburg  ” , The New York Times ,15 czerwca 1993( ISSN  0362-4331 , przeczytany online , skonsultowany 30 stycznia 2018 r. ).
  11. Frédéric Autran, „  Ruth Bader Ginsburg, koniec życia bojowego  ”, Wyzwolenie , 2 września 2020 r. ( czytaj online , konsultacja 21 września 2020 r. ).
  12. (w) Jeffrey Toobin, „  waga ciężka  ” , The New Yorker ,11 marca 2013( ISSN  0028-792X , przeczytany online , dostęp 30 stycznia 2018 ).
  13. (w) "  W Sądzie Najwyższym Stanów Zjednoczonych: Rozmowa z sędzią Ruth Bader Ginsburg | Stanford Law School  ” , Stanford Law School ,listopad 11, 2013( przeczytaj online , skonsultowano 30 stycznia 2018 ).
  14. (w) „  Towarzystwo Historyczne Okręgu Columbia Circuit  ” na dcchs.org (dostęp 30 stycznia 2018 r . ) .
  15. (w) Sam Fulwood III , „  Ginsburg 2nd Confirmed as Woman on Supreme Court  ” , Los Angeles Times ,4 sierpnia 1993( ISSN  0458-3035 , przeczytany online , dostęp 30 stycznia 2018 ).
  16. Audrey Fournier, „  Ruth Bader Ginsburg, ikona popularna i postępowa  ”, Le Monde ,6 lutego 2020( przeczytaj online , skonsultowano 19 września 2020 r. ).
  17. (w) Emily Bazelon, „  Miejsce kobiet na dworze  ” , The New York Times ,7 lipca 2009( ISSN  0362-4331 , przeczytany online , skonsultowany 30 stycznia 2018 r. ).
  18. (w) Josh Gerstein, "  Sędzia Ginsburg zwolniony  " , Politico ,24 września 2009( czytaj online , konsultacja 25 października 2018 r. ).
  19. (w) Jennifer Weiner, „  Opinia  ” , The New York Times ,29 września 2020 r.( ISSN  0362-4331 , przeczytany online , skonsultowany 4 października 2020 r. ).
  20. „Śmierć Ruth Bader Ginsburg wstrząsnęła amerykańską wsią” , na 20minutes.fr ,19 września 2020 r.(dostęp 30 września 2020 r . ) .
  21. (w) „  Ruth Bader Ginsburg będzie w tym tygodniu leżała w spoczynku w Sądzie Najwyższym  ” na www.cbsnews.com (dostęp 21 września 2020 r . ) .
  22. Louise Hermant, „  'Notorious RBG': Jak 85-letni sędzia zmienił status kobiet w Ameryce  ”, Les Inrocks ,11 października 2018 r.( przeczytaj online , skonsultowano 12 października 2018 ).
  23. (w) Alissa Wilkinson, „  Ikona Ruth Bader Ginsburg kończy się w biografii On the Basis of Sex  ” na Vox ,20 grudnia 2018(dostęp 21 stycznia 2019 r . ) .
  24. „  Ruth Bader Ginsburg, sędzia Sądu Najwyższego Stanów Zjednoczonych, zmarła w wieku 87 lat  ”, Le Monde.fr ,19 września 2020 r.( Czytaj online , obejrzano 1 st listopad 2020 ).
  25. „  Dwa filmy, aby zrozumieć życie i karierę Ruth Bader Ginsburg  ” na www.msn.com (dostępnego na 1 st listopada 2020 ) .
  26. "  Ruth Bader Ginsburg składa hołd Antonin Scalia  " z The Times of Israel ,16 lutego 2016(dostęp na 1 st listopada 2020 ) .
  27. (w) „  Scalia / Ginsburg  ” na Derrickwang.com data nieznana (dostęp 14 lutego 2016 r . ) .
  28. (w) Geoff Edgers, „  Od 'arii wściekłości' do 'pięknego duetu, opera robi do krótkiego Justice Ginsburg Says  ' , Washington Post ,8 lipca 2015( ISSN  0190-8286 , czytać online , obejrzano 1 st listopad 2020 ).
  29. (w) "  Ruth Bader Ginsburg zmarła 18 września  " , The Economist ,23 września 2020 r.( ISSN  0013-0613 , czytać online , obejrzano 1 st listopad 2020 ).
  30. (w) Emily Heil, „  Scalia/Ginsburg opera przyciąga VIP-ów legalnego świata  ” , Washington Post ,20 lipca 2015( ISSN  0190-8286 , czytać online , obejrzano 1 st listopad 2020 ).
  31. (w) "  Audycje OD Radio | Trial by Jury & Scalia / Ginsburg  " na OperaDelaware (dostęp na 1 st listopada 2020 ) .
  32. (w) Peter Dobrin "  Filadelfii pros community opera ICT miłość do Ruth Bader Ginsburg  " na https://www.inquirer.com (dostęp na 1 st listopada 2020 ) .
  33. Gilles Paris, „  Antonin Scalia, ultrakonserwatywny strażnik Konstytucji Amerykańskiej  ”, Lemonde.fr ,19 czerwca 2015( przeczytaj online ).
  34. (w) „  Derrick Wang omawia Scalia/Ginsburg, historyczna opera o sędziach Sądu Najwyższego  ” , Washingtonpost.com ,4 października 2013 r.( przeczytaj online , skonsultowano 14 lutego 2016 r. ). (en) „  Przeczytałem to, co wydarzyło się później, i pomyślałem: „To najbardziej dramatyczna rzecz, jaką kiedykolwiek przeczytałem w szkole prawniczej”.  "
  35. (w) „  Sąd Najwyższy przyrzeka Ginsburg, aby oprzeć się naciskom na wycofanie się  ” , na stronie Reuters (dostęp 9 maja 2019 r . ) .
  36. (w) „  Nagrody uniwersyteckie i uznanie – przyznane honorowe stopnie naukowe  ” na Ohio State University (dostęp 10 maja 2019 r . ) .
  37. (w) „  Princeton przyznaje pięć honorowych stopni naukowych  ” , na Uniwersytecie Princeton (dostęp 10 maja 2019 r . ) .
  38. (w) „  Honorowe stopnie naukowe  ” na Uniwersytecie Harvarda (dostęp 10 maja 2019 r . ) .
  39. (w) „  100 najbardziej wpływowych ludzi 2015 roku  ” , w The Times (dostęp 10 maja 2019 r . ) .
  40. Giulia Foïs , "  Nieprawdopodobny kandydat Rosji do Eurowizji  " , o France Inter ,16 marca 2021(dostęp 21 marca 2021 r . ) .

Linki zewnętrzne