Organizacja | DARA |
---|---|
Budowniczy | Dornier |
Pole | Astronomia X |
Rodzaj misji | Teleskop kosmiczny |
Status | Misja wykonana |
Uruchomić | 1 st czerwiec 1990 |
Wyrzutnia | Delta II |
Koniec misji | 12 lutego 1999 |
Trwanie | 5 lat (misja główna) |
Deorbitowanie | 23 października 2011 |
Identyfikator COSPAR | 1990-049A |
Teren | ROSAT na stronie internetowej MPE |
Msza przy starcie | 2426 kg |
---|---|
Kontrola postawy | Stabilizowany na 3 osiach |
Źródło energii | Panele słoneczne |
Energia elektryczna | 1000 watów |
Perycentrum | 565 km |
---|---|
Apoapsis | 585 km |
Kropka | 96,2 minuty |
Nachylenie | 53,0 ° |
Rodzaj | Wolter I |
---|---|
Średnica | 84 cm |
Ogniskowy | 240 cm |
Długość fali |
Miękkie X- promieni (0,1-2 keV) dalekiego ultrafioletu (0,04 keV-0,2 keV) |
XRT | Teleskop rentgenowski |
---|---|
WFC | Teleskop dalekiego ultrafioletu |
ROSAT ( Rö ntgen sat ELLIT ) jest niemiecki przestrzeń teleskop przeznaczony do obserwacji miękkich X- promieni (0,1 do 2 keV ), która jest uruchamiana na 1 st czerwiec 1.990przez miotacz Delta II od wyrzutni na przylądku Canaveral . Działa do12 lutego 1999i rozpada się na ponowne wejście w atmosferę ziemską nad Zatoką Bengalską na23 października 2011. ROSAT przeprowadza inwentaryzację całego nieba w zakresie promieni rentgenowskich , identyfikując około 125 000 źródeł tego rodzaju. Wyposażenie sondy obejmowało również teleskop, który może zidentyfikować 479 źródeł w dalekim ultrafiolecie .
Projekt kosmicznego teleskopu rentgenowskiego został zaproponowany w 1975 roku przez Max-Planck Institute for Extraterrestrial Physik ( Max-Planck-Institut für extraterrestrische Physik ). Szczegółowe badania i pierwsze zmiany są przeprowadzane w następnych latach. W 1983 roku niemieckie ministerstwo nauki wyraziło zgodę na realizację projektu. Ostatecznie odbywa się to przy udziale Stanów Zjednoczonych i Wielkiej Brytanii w ramach umów o współpracy podpisanych odpowiednio z NASA i British Science and Engineering Research Council (SARC). Klientem jest początkowo Federalne Ministerstwo Edukacji i Badań ( Bundesministerium für Forschung und Technologie ), następnie Deutsche Agentur für Raumfahrtangelegenheiten (DARA), natomiast firma Dornier jest liderem wśród przemysłowców uczestniczących w budowie ROSAT. Max Planck Institute ma odpowiedzialność naukową dla misji i rozwija płaszczyźnie ogniskowej teleskopu rentgenowskiego. NASA jest odpowiedzialny za orbicie i rozwija detektor bardzo wysokiej rozdzielczości (HRI) teleskopu rentgenowskiego, który jest rozwijany przez Smithsonian Astrophysical Observatory (SAO), którego kopia znalazła się już na pokładzie teleskopu kosmicznego HEAO-2 . UK jest dostarczenie instrumentu wtórnego, szerokie pole Camera ( WFC ) obserwując promieniowanie ultrafioletowe i daleko produkowany przez konsorcjum instytutów badawczych angielskiego prowadzonych przez University of Leicester .
Satelita ma zostać początkowo wystrzelony przez amerykański wahadłowiec . Po wypadku promu kosmicznego Challenger, który miał miejsce w 1986 r., Na krótko przed wystrzeleniem ROSAT, data wystrzelenia została przesunięta na datę późniejszą lub równą 1994 r. Osoby odpowiedzialne za projekt zdecydowały się powierzyć orbitowanie satelity ROSAT. Wyrzutnia Delta II dostępna od 1990 roku. Jednak ta decyzja doprowadziła do poważnych modyfikacji w architekturze ROSAT. Interfejsy z wyrzutnią muszą zostać całkowicie zmienione, panele słoneczne, które są zamocowane, muszą być teraz rozmieszczone tylko na orbicie, a kolejność startu satelity zostanie zmieniona.
Misja ROSAT ma dwa cele, z których pierwszy polega na przeprowadzeniu pierwszego systematycznego spisu źródeł miękkiego i ekstremalnego promieniowania ultrafioletowego X, a drugim jest przeprowadzenie szczegółowych badań niektórych z tych źródeł:
ROSAT ma działać przez 18 miesięcy, ale oczekuje się, że będzie działał po spodziewanym okresie użytkowania.
ROSAT to stabilizowany satelita na 3 osiach o wadze 2426 kilogramów, w tym 1555 kilogramów dla samego oprzyrządowania. Ma w przybliżeniu kształt prostokątnego równoległościanu, z którego wyłania się teleskop rentgenowski (XRT). Rura teleskopu częściowo zabudowana w platformie, do której jest przymocowana 3 mocowaniami zaprojektowanymi w celu ograniczenia wpływu mechanicznych i termicznych zniekształceń konstrukcji. Dwa celowniki gwiazdowe oraz zespół żyrometrów, które odgrywają kluczową rolę w określaniu orientacji teleskopu, są zamocowane na przedniej części i podlegają tym samym odkształceniom, co ten, co pozwala zagwarantować precyzję celowania. instrument. Teleskop ultrafioletowy jest przymocowany z boku platformy. Większość podsystemów mieści się w dwóch przedziałach znajdujących się po obu stronach platformy. Te kolektory słoneczne , które mają powierzchnię 12 m 2 to 3 części, jednej stałej i dwa składane w celu ograniczenia objętości zajmowanej pod obudową części wyrzutni . Panele słoneczne nie są orientowalne i zapewniają 1000 watów. Maszt rozstawiony na orbicie służy jako podpora dla anteny pracującej w paśmie S oraz magnetometru . Zespół zajmuje objętość w konfiguracji startowej (złożone panele słoneczne) o wymiarach 2,38 × 2,13 × 4,50 m .
Naukowe oprzyrządowanie ROSAT składa się z dwóch teleskopów obrazujących:
W 1990 roku satelita został umieszczony na orbicie1 st czerwiec 1.990przez wyrzutnię Delta-II z bazy startowej Cape Canaveral . Umieszczony jest na okrągłej orbicie okołoziemskiej na wysokości 580 km i nachyleniu orbity 53,0 °. Pierwsza pięcioletnia misja zostaje przedłużona. Plik25 kwietnia 1998, główny szukacz gwiazd używany przez teleskop rentgenowski zawodzi. Skutkuje to słabą orientacją satelity, co skutkuje przegrzaniem spowodowanym długotrwałym wystawieniem powierzchni ROSAT na działanie promieni słonecznych . Dzięki oprogramowaniu opracowanemu wcześniej do korzystania z pomocniczego szukacza gwiazd instrumentu WFC, ROSAT został szybko przywrócony do użytku, ale z pewnymi ograniczeniami dotyczącymi jego skuteczności w wykrywaniu obiektów i kontroli. Plik20 wrześniaw tym samym roku koło reakcyjne systemu kontroli położenia (AMCS) statku kosmicznego osiąga maksymalną prędkość obrotową, a satelita chwilowo traci zdolność do zmiany orientacji. Ten incydent powoduje trwałą awarię detektora HRI po jego długotrwałej ekspozycji na słońce . Przyczyną tej awarii jest przede wszystkim trudna kontrola nad satelitą w okolicznościach, których nie przewidziano podczas jego projektowania.
Działania naukowe kończą się 12 lutego 1999. Wwrzesień 2011, orbita satelity spada do około 270 km . Plik23 października 2011, ROSAT spowolniony przez rosnącą gęstość atmosfery dokonał ponownego wlotu atmosferycznego między 01:45 a 01:57 UT , nad Zatoką Bengalską , na wschód od Indii . Żaden obserwator nie widział, jak satelita wpadł do oceanu.
ROSAT przeprowadza pierwsze systematyczne poszukiwania źródeł promieniowania X i dalekiego ultrafioletu. Jego instrumenty pozwalają na odkrycie 125 000 źródeł promieniowania rentgenowskiego i 479 źródeł promieniowania dalekiego ultrafioletu. Ponadto misja realizuje kartografię rozproszonych promieni rentgenowskich pochodzenia galaktycznego z niezrównaną precyzją mniejszą niż jedna minuta łuku . Szczegółowe obserwacje nieba są wykonywane w 4850 obszarach przestrzeni za pomocą detektora PSPC i 4482 obszarach za pomocą detektora HRI z czasem obserwacji od 2000 do 1 miliona sekund. Prawie 700 naukowców bierze udział w programie, który jest przedmiotem 4787 publikacji, z których 54,9% znajduje się w recenzowanych czasopismach.