Roberto Juarroz

Roberto Juarroz Biografia
Narodziny 5 października 1925
Coronel Dorrego
Śmierć 31 marca 1995(w wieku 69 lat)
Buenos Aires
Narodowość Srebrzyk
Trening Uniwersytet w Buenos Aires
Zajęcia Językoznawca , poeta , pisarz , profesor uniwersytetu , tłumacz , bibliotekarz
Inne informacje
Pracował dla Uniwersytet w Buenos Aires
Gatunek artystyczny Poezja

Roberto Juarroz (urodzony dnia5 października 1925do Coronela Dorrego w prowincji Buenos Aires w Argentynie - zmarł dnia31 marca 1995w Buenos Aires) to argentyński poeta, uważany za jednego z najważniejszych poetów tamtych czasów, którego twórczość zebrana jest pod unikatowym tytułem „  Vertical Poesía  ”. Różni się tylko numer seryjny, w zależności od kolekcji: Segunda, Tercera, Cuarta… Poesía Vertical. Żadnego tytułu ani dla żadnego z wierszy wchodzących w skład każdego zbioru.

Dzięki temu unikalnemu i znaczącemu tytułowi „Poezja wertykalna”, który nadał całej swojej pracy od czasu wydania pierwszej książki, Roberto Juarroz próbował przetłumaczyć pionowość transcendencji, „oczywiście niemożliwą do zmodyfikowania”, wyjaśnia w wywiadzie. Jego poezja to inna poezja, język początku i końca, ale w każdym momencie, we wszystkim. Wertykalność wyraża się w dół i w górę, każdy wiersz przekształca się w obecność, która reprezentuje ten podwójny ruch, tę biegunowość, która określa słowo człowieka, gdy słowo to nie mieści się w konwencjonalnych granicach.

Juarroz, decydując się nadać ten wyjątkowy tytuł każdej ze swoich kolekcji i nie nadając tytułu swoim wierszom, chciał w pewien sposób dążyć do anonimowości wierszy lub popularnych refrenów, które są powtarzane bez znajomości autora, długo ponieważ zniknął i zapomniał. Wyjaśnia, że ​​dokonał tego wyboru, ponieważ według niego „każdy tytuł, zwłaszcza w poezji, jest rodzajem przerwy, powodem do rozproszenia, który nie ma takiej potrzeby. Kolekcja bez tytułu otwiera się bezpośrednio na wiersze, trochę jak te obrazy, których brak tytułu oszczędza objazdów interpretacji ”.

W jednym ze swoich ostatnich zbiorów, Trzynasta poezja wertykalna , opublikowanym w 1993 roku , Roberto Juarroz wyraził chęć „rysowania myśli, gdy gałąź wyrasta na niebie”.

Biografia

Roberto Juarroz był synem kierownika stacji z małego miasteczka Coronel Dorrego w Pampa Húmeda niedaleko Buenos Aires. Najpierw studiował literaturę i filozofię na Uniwersytecie w Buenos Aires, gdzie specjalizował się w informatyce i bibliotekoznawstwie. Następnie wyjechał do Francji, aby kontynuować studia na Sorbonie w Paryżu , gdzie uzyskał stopnie naukowe z filozofii i literatury.

Po opublikowaniu swojego pierwszego zbioru „  Vertical Poesia  ” w imieniu autora w 1958 roku, wraz z poetą Mario Moralesem wyreżyserował rozprowadzaną w całym kraju recenzję „  Poesia = Poesia  ” (20 numerów od 1958 do 1965 ). America, jednocześnie wspierając liczne gazety, magazyny i czasopisma. Będzie w szczególności krytykiem literackim dziennika „  La Gaceta  ” i krytykiem filmowym magazynu „  Esto Es  ”. W wywiadzie z Jacquesem Meunierem , opublikowanym w kwietniu 1993 r. W Les Lettres Françaises , Juarroz tak precyzuje o wyreżyserowanym przez siebie przeglądzie poezji: „Chcieliśmy tym tytułem manifestu bronić idei, że poezja się rodzi”. Jest równa tylko sobie. , że nie może mieć charakteru politycznego, socjologicznego ani filozoficznego ”. W tym czasopiśmie opublikował wielu autorów z Ameryki Południowej, od Octavio Paz po Antonio Porchia , a także tłumaczenia. Tam okazał się świetnym odkrywcą i subtelnym tłumaczem zagranicznych poetów, zwłaszcza Paula Éluarda i Antonina Artauda .

Oprócz twórczości poetyckiej Roberto Juarroz opublikował różne eseje o poezji, wśród których można zacytować: „Poezja i kreacja” (Dialog z Guillermo Boido); „Poezja i rzeczywistość”; „Poezja, literatura i hermeneutyka” (Rozmowy z Teresitą Saguí). Jego przemyślenia na temat poezji były tak spójne, że czasami wydawało się, że trudno go wyrzucić z przemówienia.

W latach 1971 i 1984 był dyrektorem Departamentu Bibliotekoznawstwa i dokumentacja na Uniwersytecie w Buenos Aires.

Skazany na wygnanie za rządów Peróna , przez kilka lat był ekspertem Unesco w kilkunastu krajach Ameryki Łacińskiej .

W styczniu 1991 r. „  Rencontres des Ecritures Croisés  ”, organizowane co roku w Aix-en-Provence , oddało hołd Roberto Juarrozowi, który skorzystał z wizyty we Francji, aby przeczytać swoje wiersze w Narodowym Centrum Sztuki i Georges-Pompidou. kultura w Paryżu i Villa Gillet w Lyonie .

Jego praca

Poezja Roberta Juarroza to wyjątkowe doświadczenie twórcze w dziedzinie poezji współczesnej w języku hiszpańskim.

Aby uchwycić szczególną poetycką wizję Roberta Juarroza, należy pamiętać o podejściu podobnym do podejścia niemieckiego poety romantycznego Novalisa ( 1772 - 1801 ), którego surowe wychowanie religijne przewija się przez dzieło i dla którego poezja jest niezbędna „prawdziwy absolut. , który istnieje niezależnie od wszystkich warunków. Novalis łączy mistycyzm z alegorycznym wyjaśnieniem natury. U Roberta Juarroza nie ma podejścia teologicznego, ale raczej podejście metafizyczne, to znaczy transpoetyczne podejście do bytu umieszczonego w „nieskończonym bez nazwy”.

Twórczość Roberta Juarroza jest odpowiedzią na „rodzaj paradoksalnego prawa grawitacji”, używając jego własnego określenia. Wyjaśnia, że ​​bardzo wcześnie czuł, że człowiek ma nieuniknioną tendencję do upadku. Człowiek musi upaść. I trzeba zaakceptować tę niemal nie do zniesienia ideę, ideę porażki, w świecie poświęconym kultowi sukcesu. Ale symetrycznie ze spadkiem w człowieku występuje pęd w górę. Myśl, język, miłość, całe stworzenie uczestniczą w tym bodźcu. W człowieku występuje zatem podwójny ruch upadku i wzrostu. „Pomiędzy tymi dwoma ruchami, zaznacza, istnieje wymiar pionowy”. Interesująca go poezja ma czelność dotrzeć do miejsca, w którym następuje podwójny pionowy ruch upadku i wzniesienia. Czasami zapominamy o jednym z dwóch wymiarów. Jego wiersze usiłują wyjaśnić tę istotną sprzeczność. Wiersz zachowuje się jak czas z innego wymiaru, czas wertykalny. „Dlatego, jak dodaje, Gaston Bachelard napisał, że czas poezji to czas wertykalny”.

Silvia Baron Supervielle , o stylu Roberto Juarroz, wskazuje, w artykule w La Quinzaine Littéraire ( 1 st -15 kwietnia 1993), opublikowane po opublikowaniu Dwunastej poezji wertykalnej i Trzynastej poezji wertykalnej , że u Juarroza „tak, jak są one wyrażane powoli, z siłą, jakby składające się na nie sylaby były w nich przedłużane - nawet krok po kroku, jak te pielgrzyma przerywane jego laską, słowa pokazują górę i dół, przód i tył, światło i ciemność wszystkiego ”.

Roberto Juarroz stwierdza, że ​​poezja jest „transcendentalną medytacją nad językiem, nieskamieniałym lub pozbawionym skamieniałości życiem języka”.

„Poezja” - powiedział - „to ryzykowna i wizjonerska próba dostępu do przestrzeni, która zawsze była zajęta i zestresowana przez człowieka: przestrzeń niemożliwego, która czasami wydaje się również przestrzenią niewypowiedzianego”.

Roberto Juarroz był poetą, którego okrzyknęliby najważniejsi z jego rówieśników: René Char , Vicente Aleixandre , Octavio Paz , Julio Cortázar , Philippe Jaccottet , między innymi… Dla Octavio Paz „każdy wiersz Roberto Juarroza jest zaskakującym słowem krystalizacja: język zredukowany do kropli światła ”i dodaje, że Juarroz jest„ wielkim poetą chwil absolutnych ”. A Julio Cortázar potwierdza, że ​​wiersze Juarroza wydają mu się „najwyższymi i najgłębszymi (oczywiście dla siebie nawzajem), jakie zostały napisane po hiszpańsku w ostatnich latach”. I Antonio Porchia stwierdza, ze swoim przenikliwym wzroku, że „w tych wierszach każde słowo może być ostatnim, ponieważ pierwszy. A jednak następuje ostatni ”.

Dzieło Roberta Juarroza zostało przetłumaczone na dwadzieścia języków obcych.

Pracuje

Poezja

Testowanie

Tłumaczenia jego pracy na język francuski

Niektóre wiersze

"Czy będzie rytm śmierci, przynajmniej rytm? Czy może być coś bez rytmu?Bez wątpienia cała zagadka to go znaleźć. Możemy zacząć milczeniem ”.

(Roberto Juarroz, Fifteenth vertical poetry , tłumaczenie Jacques Ancet, José Corti 2002)

„Ktoś puka do drzwi.Ale ciosy odbijają się echem po plecach, Jakby ktoś pukał od środka. Czy to ja pukam? Może strzały od środka Czy chcą zakryć te z zewnątrz? Albo same drzwi nauczyła się być hitem znieść różnice? Liczy się to, że już nie rozróżniamy uderzyć z jednej strony i uderzać się ”.

(Roberto Juarroz, Eleventh Vertical Poetry , edycje Lettres vives, zbiór Terre de poésie, str. 6).

„Byli z innego świataCały dialog, zepsuty. Cała miłość, połatana. Każda gra, oznaczona. Całe piękno okrojone. Jak się tu dostali?Każdy dialog, czasownik. Cała miłość bez zaimków. Każda gra, żadnych zasad Całe piękno, ofiarowanie. Jest niewątpliwie wada w administracji wszechświata Niewłaściwe stworzenia? Zaginione światy? Nieodpowiedzialni bogowie? Byli z innego świata ”.

(Roberto Juarroz, czternastej pionie Poezja , wydanie dwujęzyczne, tłumaczenie Silvia Baron Supervielle José Corti 1997, str.  35 )

cytaty

Antologie

Wiersze Roberta Juarroza można znaleźć w czasopismach i książkach:

Bibliografia

Cena £

Pionowe zawroty głowy

Vertige Vertical to spektakl zaprojektowany na podstawie tekstów Roberto Juarroza, stworzony we Francji, który otrzymał etykietę „Sélection Printemps des Poètes”.

To wiersze wybrane z „Vertical Poetry” Roberta Juarroza w wykonaniu dwóch aktorek Pascale Chemin i Cécile Magnet . Nicolas Judéléwicz skomponował oryginalną muzykę z elektronicznym kolorem. To podróż do serca poetyckiej refleksji o człowieku i wszechświecie.

Ta elektro-poetycka podróż trwa godzinę. Łączy na żywo głosy aktorek po francusku z nagranym głosem Roberto Juarroza, po hiszpańsku i francusku (znalezione w archiwach biblioteki dźwięków INA).

Vertige Vertical był wystawiany kilka razy w 2004 roku w Paryżu i był emitowany przez France Culture przez cały miesiącSierpień 2004, w małych modułach, w ramach letniego harmonogramu programu.

W 2005 roku L'Orangerie de Cachan zorganizowało cztery koncerty Vertige Vertical wokół wystawy argentyńskiego artysty plastycznego Julio Le Parc .

Linki zewnętrzne