Bogactwo świata, ubóstwo narodów
Bogactwo Narodów Świata Ubóstwo jest książka Daniela Cohena , Flammarion , 1997 , 2 z edycji (1998).
streszczenie
Wprowadzenie
W tej ekonomicznej pracy Daniel Cohen stara się zrozumieć ekonomiczne i polityczne przyczyny skali nierówności majątkowych zarówno między narodami, jak i wewnątrz samych narodów, mając na celu zaproponowanie rozwiązań zmniejszających te nierówności. W przeciwieństwie do „ antyglobalistów ” autor twierdzi, że to nie globalizacja , ale rewolucja w technikach produkcji jest źródłem „potężnej eksplozji” współczesnych nierówności. Dostarcza studium rozwoju narodów w różnych epokach i regionach świata: w Afryce , Azji , potem w Europie i Stanach Zjednoczonych , opisując jednocześnie rozwój myśli ekonomicznych na przestrzeni czasu. Książka jest więc podzielona na siedem etapów, siedem poziomów badania nierówności w rozwoju i bogactwie.
Część pierwsza: „Dlaczego biedne kraje są biedne?” "
Pierwsza część skupia się na pytaniu: „Dlaczego kraje biedne są biedne? Autor stara się wymienić główne przyczyny afrykańskiej nędzy, które klasyfikuje w trzech etapach.
- Na pierwszym poziomie jest niewolnictwo wśród kobiet , związana z faktem, że w społeczeństwach afrykańskich, ludzie są w opłat.
- Na drugim poziomie, to jest wyzysk na wsi przez miasta , związane z faktem, że zajęcia u władzy są miejskie. Błędne koło zestawów eksploatacyjnych w: państwo nakłada niskie ceny na wsi, która rujnuje farmerów i popycha je do wsi exodusu , pochodzących tworząc kohorty miejskiej biedoty, który z kolei opierają się na jedzenie w niskich cenach, a bunt kiedy. ceny rosną. Państwo jest zmuszone stać w miejscu.
- Na trzecim poziomie jest korupcja : wyzysk całego narodu przez klasę rządzącą.
Jak wyjść z tej spirali nieszczęścia ? Nie możemy już dziś zakładać, że wolna gra rynków wystarczyłaby do wyzwolenia ludzkości , na co liczyli fizjokraci , krytycy merkantylizmu . Program demokracji i masowej edukacji (szczególnie dla kobiet), te dwa żywiące się na sobie elementy, byłyby lepszym lekarstwem.
Pułapki na ubóstwo nie są nieuniknione. To właśnie pokazuje druga część, studium rekordowego rozwoju Hongkongu i Singapuru .
Te dwa azjatyckie miasta, które startowały z bardzo niskiego poziomu rozwoju, szybko znalazły się wśród najbogatszych miast świata.
- Rozwój Hongkongu opiera się najpierw na rozwoju przemysłowym , a następnie na dywersyfikacji działalności.
- Singapur, prowadzenie żelazną ręką, zwiększona poprzez uproszczenie kodeksu pracy , o politykę oszczędności środków ekonomicznych, takich jak obowiązkowego kapitalizacji rent, zachęty podatkowe dla inwestycji zagranicznych, które doprowadziły do rozwoju przemysłowego i technicznego, a następnie do finansów. Nastąpiła silna specjalizacja wyborów produkcyjnych, która zapewniła sukces gospodarce Singapuru. PKB na mieszkańca Singapuru przekroczył obecnie PKB Anglii , byłej potęgi kolonizacyjnej .
Uzyskane wyniki są w mniejszym stopniu wynikiem wzrostu produktywności niż uporczywej pracy ludności. „Bogactwo wynagradza wysiłki wszystkich” - mówi autor. Proste środki zaradcze, takie jak oszczędności, inwestycje i edukacja siły roboczej, przyniosły owoce, co pokazuje, że ma miejsce zjawisko doganiania. Gospodarka rynkowa jest w wektorze autora za bardziej egalitarnym społeczeństwie, że imperatyw rozwoju wymaga rozszerzenie wpisu, przy czym ten ostatni nosicielem demokratycznych aspiracji.
- Czy wobec wzrostu potęgi gospodarczej azjatyckich „tygrysów i smoków” kraje Północy powinny bać się prawa gospodarki rynkowej, której były inicjatorami? Czy rzeczywiście powinny obawiać się utraty „globalnej” konkurencyjności ich gospodarek? Nie powinniśmy obawiać się „deficytu światowego handlu z krajami biednymi”. Chodzi nie o nierównowagę między importem a eksportem, ale o ich „sektorowy” skład. W ten sposób sprzeciwiamy się merkantylistom, którzy są przeciwni międzynarodowej konkurencji . Ricarda odpowiedzi na te obawy jest teoria przewagi komparatywnej : specjalizujący się w miejscach, gdzie jest najlepsze zastosowanie na szczeblu państwowym, jak również. Wymaga to jednak często bolesnej transformacji, takiej jak exodus ze wsi. Specjalizacja stwarza duże problemy. Indyjski , który specjalizuje się w bawełny, juty, opium, na przykład, staje się coraz bardziej zależna od gospodarki światowej, która po źle, może prowadzić do głodu , w tym przypadku. Dlatego międzynarodowy podział pracy nie jest dobrym rozwiązaniem. Ponadto uprzemysłowienie jednych jest równoznaczne z dezindustrializacją innych. Globalizacja w XX th century było tak traumatyczne dla krajów Trzeciego Świata .
Jednak neoricardiańska teoria, że globalizacja służy kapitałowi przeciwko pracownikom w bogatych krajach, opiera się na błędnych podstawach, co Daniel Cohen krytykuje z powodu paradoksu Leontiefa . Handlowa nie powoduje deformacji zyskach wynagrodzenia, ale prawdą jest, że wzrost nierówności płac. Niewykwalifikowani pracownicy przegrywają na globalizacji, podczas gdy „producenci pomysłów” widzą wzrost płac . To ci ostatni zyskują na wymianie. Handlu światowego jest wektor wzbogacenie, ale to wzbogacenie jest nierówna. W rzeczywistości dzieje się tak, ponieważ nierówności są starsze niż handel światowy.
Źródła nierówności
- Jeśli nie jest to globalizacja, to skąd bierze się dziś eksplozja nierówności i ta pauperyzacja ? Dla autora jest to rewolucja przemysłowa 3 e : komputer rewolucji . Praca jest zaangażowany w „procesie rosnącej profesjonalizacji ”, który odrzuca tych, którzy nie pasuje do niego. Ekonomista opiera się na teorii rozwoju „O-Ring” Michaela Kremera . W przypadku danej produkcji najmniejsza awaria w ogóle zagraża produkcji. Poziomy jakości pracowników zaangażowanych we wspólny proces produkcyjny muszą być bardzo zbliżone; mała luka w indywidualnej produktywności może prowadzić do znacznej luki dochodowej. Istnieje ryzyko wykluczenia . Jest to nierówny proces o wiele ważniejszy niż globalizacja gospodarki. Nierówności pękają nie tylko między narodami, ale także w obrębie każdej grupy społecznej . W okresie przejściowym niewykwalifikowani pracownicy pozostają w tyle.
- Gdyby kryzys pracy wynikał z globalizacji, idealnym lekarstwem byłaby edukacja mas. Jednak absolwenci pozostają razem i zlecają na zewnątrz zadania, których nie chcą wykonywać. To są „ selektywne pary ”. Kiedy 80% populacji potrafi czytać, analfabeci są odsunięci na bok. Marsz w kierunku edukacji może zwiększyć czynniki wykluczenia.
- Jak walczyć ze wzrostem masowego bezrobocia w Europie? Jak walczyć z wykluczeniem bez „wspomagania” najsłabszych? Przy obecnym stanie naszych finansów trudno jest prowadzić keynesowską politykę stymulacyjną . Państwo opiekuńcze nie jest już przystosowane do naszego społeczeństwa i nie reaguje na nowe nierówności. Daniel Cohen proponuje wprowadzenie „ podatku ujemnego ”: przyznanie każdej osobie w wieku produkcyjnym minimalnego dochodu , niezależnie od tego, czy znajdzie pracę, czy nie. Dzięki temu można uniknąć stygmatyzacji grup ludności, pomagając najbardziej pokrzywdzonym przez los. W tym celu potrzebujemy woli społeczeństwa do zaangażowania się w imię solidarności. Wymaga również, aby państwo przejęło kontrolę nad swoimi finansami publicznymi .
Wnioski
- Autor wyróżnia cztery epoki ekonomii politycznej : merkantylizm , liberalizm gospodarczy (unicestwienie państwa), keynesizm (powrót państwa), który jest dziś w kryzysie. Dochodzimy do czwartej epoki ekonomii politycznej, w której polityka traci swoje wpływy ekonomiczne, ale rynek nie narzuca swoich praw. Handel światowy byłby dla biednych krajów obietnicą zmniejszenia międzynarodowych różnic w dobrobycie i potędze .
Kariera literacka
To za tę książkę Daniel Cohen został w 1997 r. Uznany przez magazyn „ Le Nouvel Économiste ” za „Ekonomistę Roku” . Bogactwo świata, ubóstwo narodów otrzymało nagrodę im. Léona Fauchera Akademii Nauk Moralnych i sprzedała ponad 25 000 egzemplarzy.
Zobacz też
Linki zewnętrzne