Radiolatarnia

Nawigacyjnego lub nadajnik lub radiolatarnię jest nadajnikiem się w określonej lokalizacji, co emituje do ciągłego lub okresowego sygnał radiowy zawierający ograniczoną ilość informacji (na przykład, informacja o identyfikacji i położenia) na częstotliwości podane radia . Może być zainstalowany na stacji lądowej, latarni morskiej lub na platformie morskiej, czasami funkcja latarni jest łączona z inną transmisją, np. Danymi telemetrycznymi lub informacjami meteorologicznymi.

Radiolatarnie mają wiele zastosowań, w tym nawigację morską lub lotniczą, badanie propagacji i identyfikację radiową (RFID).

Latarnie nawigacyjne

Pomiar namiaru , czyli namierzanie kierunku , jest wykonywany przez odbiornik radiowy, zwany celownikiem lub radiokompasem , który jest wyposażony w bardzo kierunkową antenę zapewniającą namiar ( azymut, jeśli odbiornik jest połączony z żyrokompasem). ) nadejścia emisji radiolatarni lub radiolatarni.

Ze zmierzonego azymutu wydedukujemy miejsce położenia .

Ta stosunkowo niedokładna metoda radionawigacji (błędy instrumentów i anomalie propagacji) straciła zainteresowanie wraz z rozwojem systemów pozycjonowania satelitarnego . Niemniej jednak radiolatarnie kierunkowe pozostają użyteczne i szczególnie rozpowszechnione, zwłaszcza w lotnictwie.

Historyczny

We Francji Camille Tissot , oficer marynarki , zainteresował się telegrafii bezprzewodowej z 1890 roku. W 1898 roku, próbował pierwszego operacyjny francuski łącze radiowe na morzu między statkiem szkoleniowym „  Borda  ” i semafora na Parc aux Ducs w Brześciu , 1800 metrów; pozytywny wynik pozwala mu kontynuować badania. WWrzesień 1899To łączy po raz pierwszy dwie latarnie, tym Sztywna d'Ouessant i latarni morskiej Ile Vierge (w budowie), 23 mil od siebie, TSF o długości fali od 600 metrów . W 1903 r. Inżynierowi André Blondelowi i armii udało się z łodzi określić położenie nadajnika na lądzie za pomocą technik namierzania kierunku.

Zasada działania radia w latarni morskiej wywodzi się z tych eksperymentów: łódź będzie w stanie określić własne położenie, określając położenie kilku źródeł radiowych. Technika ta jest dużo bardziej skuteczna niż użycie sygnałów dźwiękowych, które zachowują się nieregularnie w zależności od turbulencji atmosfery.

W Czerwiec 1911pierwsze radiowe latarnie morskie na francuskich wybrzeżach otrzymują radiowe sygnały wywoławcze. Te pierwsze cztery automatyczne radiolatarni oznaczone wejście do portu Brestu Ile de Sein radiowej latarni miał kod radiowej S •••na Ile d ' Ouessant Sztywna latarni miał kod radiowej O ---, i dwa inne radio- światła ostrzegawcze oznaczyły wejście do portu w Le Havre . Pracowały na falach o długości od 80 do 150 metrów (2  MHz do 3,5  MHz ) za pomocą nadajnika fal tłumionych , miały zasięg radiowy mniejszy niż 60  km i były nieprecyzyjne.

Ponownie zainstalowano lampy ostrzegawcze, takie jak latarnia morska Cap Gris-Nez w 1920 r. I statek latarniany Sandetié , okręt flagowy Boulogne , okręt flagowy Ver-sur-Mer , latarnia morska Goulphar the Island Lighthouse Yeu , okręt flagowy wielorybów , Latarnia morska Coubre , latarnia Cap Ferret i latarnia Cape Weapon . Po II wojnie światowej radiolatarnie były szeroko stosowane.

Od 1970 roku, oprócz pasma radiolatarni: 283,5 do 325  kHz , pasmo od 325  kHz do 405  kHz zostało przeznaczone dla radiotelefonów lotniczych .

Radiolatarnie na morzu stopniowo stawały się przestarzałe, szczególnie wraz z pojawieniem się GPS , który jest bardziej precyzyjny. W 1994 r. Tylko 2% użytkowników nadal deklarowało używanie radiotelefonów.

Rodzaje radiolatarni

Rozróżnia się radiolatarnie ze względu na ich zastosowanie, morskie lub lotnicze oraz ze względu na sposób ich emisji. Lotniczy radiotelefon może być używany w nawigacji morskiej, ale należy zachować ostrożność, ponieważ jego charakterystyka może ulec zmianie bez uprzedzenia i tylko wtedy, gdy jest zainstalowana na morzu, ponieważ fale są odwracane podczas mijania wybrzeża.

Lampa ostrzegawcza to latarnia, która działa z mniejszą mocą (i dlatego ma mniejszy zasięg).

• okrągłe lampy ostrzegawcze: sygnał jest dookólny. Emitują, ze średnią częstotliwością ( MF ) między 283,5 a 325  kHz , sygnał zawierający ich znak wywoławczy do identyfikacji i ciągłą linię do pomiaru. Większość morskich radiolatarni jest kołowych. Zobacz Bezkierunkowe światło ostrzegawcze .
• Radiolatarnie kierunkowe: umożliwiają nawigację ze stałym namierzaniem w kanale morskim lub trasie powietrznej do lądowania. Na ogół transmitują w trybie MF.
• Latarnie kierunkowe VHF (bardzo wysoka częstotliwość): emitują obracający się sygnał za pomocą modulacji częstotliwości, który może być odebrany przez pokładowy odbiornik VHF. Statek nie potrzebuje anteny kierunkowej: zliczana jest liczba impulsów między początkiem cyklu a wygaśnięciem sygnału.
• obrotowe radiolatarnie: emitują w paśmie HF i mają działanie podobne do kierunkowych radiotelefonów VHF.
• VOR jest lotniczej radiobeacon pracujący w paśmie VHF.

Szukacze kierunku

Fale radiowe poruszają się po powierzchni Ziemi po wielkim kole . Ściśle mówiąc, azymut nadejścia fali mierzony przez odbiornik nie jest więc namiarem nadajnika.

Lokus punktów, z których zapisywana jest stacja na danym azymucie , jest krzywą równego azymutu. Równa krzywa azymutu jest symetrią wielkiego koła względem loksodromy między odbiornikiem a nadajnikiem. Zo{\ displaystyle Z_ {o} \,}

Praktycznie:

• dla odległości od nadajnika mniejszej niż 50 mil morskich: loksodromia i ortodomia są takie same, a namiar jest przenoszony bezpośrednio ze stacji.Zo{\ displaystyle Z_ {o} \,}

• do ponad 50 morskich i na dużych szerokościach geograficznych, konieczne jest, aby poprawić wzrost korekty Givry ,  :α{\ displaystyle \ alpha \,}

α=solS-solmi2grzech⁡φS+φmi2{\ Displaystyle \ alpha = {\ Frac {G_ {S} -G_ {e}} {2}} \ sin {\ Frac {\ varphi _ {S} + \ varphi _ {e}} {2}}} ze współrzędnymi stacji i szacunkowego punktu(φS,solS){\ Displaystyle (\ varphi _ {S}, G_ {S}) \,}(φmi,solmi){\ Displaystyle (\ varphi _ {e}, G_ {e}) \,} następnie lokalizacja jest loxodromie zorientowanych:  ; ma być noszona we właściwym kierunku, biorąc pod uwagę, że ortodromia jest zawsze zakrzywiona w kierunku bieguna półkuli, w której się znajdujemy.Z=Zo+α{\ Displaystyle Z = Z_ {o} + \ alfa \,}α{\ displaystyle \ alpha \,}

Inne zastosowania

Tagi badania rozmnażania

Latarnia do badania propagacji jest przeznaczona do badania propagacji sygnałów radiowych. Zdecydowana większość z nich jest zakładana przez radioamatorów .

Unikalne znaczniki literowe

Pojedyncza litera nawigacyjny stale wysyła list w kodzie Morse'a na danej częstotliwości. Na różnych częstotliwościach HF zidentyfikowano grupy jednoliterowych latarni nawigacyjnych. Nie ma żadnych oficjalnych informacji na temat tych nadajników i nie są one zarejestrowane w ITU .

Latarnie kosmiczne i satelity

Beacony są również na pokładzie satelitów. Satelita ma jedną lub więcej radiolatarni (zwykle na stałej częstotliwości), których cel jest dwojaki: przesyłanie informacji telemetrycznych i umożliwienie lokalizacji satelity (azymut i wysokość) na niebie.

Latarnia została pozostawiona na Księżycu przez misję Apollo 17  : emitowała informacje telemetryczne na częstotliwości 2276,0  MHz

Pławy nawigacyjne typu drynet

Boje radiowe Driftnet są szeroko stosowane przez łodzie rybackie. Służą do odczytywania linii i sieci za pomocą celowników. Według producenta, emitują o 1600-2 850  kHz , o mocy od 4 do 15  W .

Niektóre z nich mają mechanizm wywołania selektywnego: odpowiadają tylko wtedy, gdy zostaną wezwani przez własną flotę. Pomaga to zapobiegać przenoszeniu sieci przez innych rybaków i zmniejsza zużycie energii.

Sygnały ostrzegawcze

Do awaryjnego stanowisko wskazujące radiolatarnie emitowania sygnału alarmowego po aktywacji. Są one następnie odbierane ( w paśmie 406  MHz 406,1  MHz ) i lokalizowane przez satelitarny system ratunkowy Cospas-Sarsat z funkcją wyzwalania alarmu. Następnie można je odebrać i zlokalizować na częstotliwości 121,500 MHz poprzez triangulację przez zespoły poszukiwawczo-ratownicze wysłane na miejsce podane przez system Cospas-Sarsat .

Znaczniki znaczników

MARKEREM stosowane w dziedzinie aeronautyki umożliwiając pilotowi , aby ustalić, jak daleko początkiem pasa startowego jest .

Uwagi i odniesienia

1. Jean-Christophe Fichou , Noël Le Hénaff i Xavier Mével , Latarnie morskie, historia oznakowania i oświetlenia wybrzeży Francji , Douarnenez, Le Chasse-Marée / Armen,1999( ISBN  2-903708-92-4 ), s.  423
2. Do 1970 roku pasmo 900 metrów było międzynarodowym pasmem dla radiotelegrafii Morse'a służby lotniczej na MF od 325  kHz do 405  kHz .
3. (en) Jessop, GR, G6JP, instrukcja VHF-UHF , Potters Bar, RSGB,1983, 4 th  ed. ( ISBN  978-0-900612-63-3 ) , str.  2.19
4. (in) "  Pelagic Fishing Methods in the Pacific  " [PDF] , Western Pacific Regional Fishery Management Council (data dostępu: 7 czerwca 2008 )
5. „  Kato Electronics Co, Ltd.  » ( Archiwum • Wikiwix • Archive.is • Google • What to do? ) (Dostęp 7 kwietnia 2013 )

Zobacz też

Bibliografia

• Blondel (André) , „  Les Radiophares  ”, Annales des Ponts et Chaussées , vol.  2, broszura 5,1930, s.  227-369 ( czytaj online ).
• Praca radionawigacji z Shom (w dwóch tomach)