Radiooperator łączy funkcję nawigatora , funkcja radia telegrafu operatora i funkcji radia nawigatora . Radiooperator jest na pokładzie samolotu ( sterowce , samoloty ). Działalność rozpoczął na początku XX -tego wieku i trwał aż przed 1970, kiedy samolot przekazywanych na telegrafii . We francuskich samolotach nie ma już radiooperatora .
Telegrafii radiowej w paśmie lotniczym jest medium, które pozwala piloci i personel stacji naziemnych komunikować. Umożliwia przekazywanie zezwoleń i informacji ważnych dla bezpieczeństwa ruchu lotniczego i efektywności zarządzania ruchem lotniczym. W podróżnych , którzy uruchomione świat zażądał możliwości Telegraph podczas swoich podróży .
Do obsługi stacji radiotelegraficznej statku powietrznego do 1976 roku konieczne było posiadanie licencji radiotelegrafisty pierwszej klasy oraz ogólnego uprawnienia operatora radiokomunikacyjnego lub certyfikatu operatora radiotelegraficznego pierwszej klasy .
Do obsługi stacji radiotelegraficznej samolotu transportowego do 1976 roku konieczne było posiadanie licencji radiooperatora pierwszej lub drugiej klasy oraz uprawnienia radiotelegrafisty marynarki handlowej .
Od 1976 roku certyfikat operatora radiotelegrafii marynarki handlowej jest wystarczający, aby służby lotnicze kontynuowały radiotelegrafię.
Operator radiowy statku powietrznego był tam, aby:
W locie rozwinięto wiszącą antenę o długości od 120 do 450 metrów, aby nawiązać łączność radiową na falach o długości 900 metrów ( służba lotnicza ), 600 metrów (pomoc morska ), 450 metrów ( namierzanie kierunku ), a następnie (na częstotliwości 410 kHz). ( namierzanie kierunku ) od 1927 ). Tuż przy ziemi antena ta jest nawijana na szpulę z korbą . Pod koniec anteny wisi ołów od balastu niesie orientacyjną radia w samolocie .
Kolejna antena rozciągnięta wzdłuż kadłuba samolotu miała nawiązać łączność radiową NVIS na wszystkich długościach fal .