W starożytnej religii greckiej The Pythia (w starożytnej Grecji Πυθία ), zwany także Pythoness , jest wyrocznią w świątyni Apollina w Delfach . Nazwa pochodzi od „ Pythona ”, legendarnego węża, który żył w jaskini na miejscu obecnego sanktuarium i który terroryzował mieszkańców regionu wokół góry Parnassus, zanim został zabity przez Apollo , lub też z „Pytho ”, archaiczna nazwa miasta Delphi.
Pytia została starannie wybrana przez kapłanów Delphi , którzy sami odpowiadali za interpretację lub pisanie jej wyroczni. Chcieli, aby urodziła się legalnie, została wychowana prosto i aby ta prostota pojawiła się w jej ubraniach. Musiała być dziewicą lub przynajmniej, z jej wyznaczenia, żyć w czystości i samotności jako żona boga. Szukali jej najlepiej w biednym domu, w którym żyła nie wiedząc o wszystkim, pod warunkiem, że będzie mogła mówić i powtarzać to, co mówił jej bóg.
Jeśli w czasach archaicznych tradycja ustanawia, że Pytia była młodą dziewicą, symbolem czystości, to kryterium to stopniowo odchodziło na rzecz wyboru kobiety w każdym wieku i w jakimkolwiek stanie cywilnym, o ile była wzorem czystości. Plutarch , który był kapłanem Apolla w Delfach od 105 do 126 r . AD , przywołuje te nowsze zasady przy wyborze Pythii:
„Pytia […] pochodzi z jednej z najbardziej uczciwych i szanowanych rodzin tutaj i zawsze prowadziła nienaganne życie, ale […] nie przynosi ze sobą, schodząc do proroczego miejsca, żadnej paczki, sztuki czy czegoś takiego inna wiedza; […] To naprawdę z dziewiczą duszą zbliża się do boga. "
Aby sprostać napływowi konsultantów, w sanktuarium w Delfach pełniło do trzech Pythii urzędujących w tym samym czasie (dwóch tytularnych i zastępca).
Pierwotnie Pytia dawała jej wyrocznie raz w roku, 7 dnia miesiąca Bysios, w rocznicę urodzin Apollina . W klasycznych czasach konsultacje odbywały się co miesiąc i zawsze odbywały się 7 dnia miesiąca.
Pytia jest trzymana w adytonie świątyni, siedząc na trójnogu ofiarnym po oczyszczeniu się wodą z fontanny Castalie i wypiciu wody Cassotis; żuje liście laurowe i trzyma w dłoni gałązkę. Od dawna wierzono, że ukryta przed oczami konsultantów prorokini wpadła w stan transu , jakby opętany przez boga; ten stan transu tłumaczyły rzekome wydechy siarkowe lub toksyczne gazy, pneuma (po grecku πνεῦμα , oddech), które powstały w wyniku uskoku geologicznego, ale szczelina i wydech należą do domeny legendy. Geograf wykazał, że opary nie mogły przedostać się do temenos . Świadectwo Plutarcha, który był księdzem w Delfach, jest wiarygodne: wywołuje jedynie „przyjemny zapach, jakby oddechy porównywalne z najsłodszymi i najcenniejszymi perfumami uciekły ze świętego miejsca” . Posiadanie Pytii przez boga, które w sensie etymologicznym jest określane słowem entuzjazm , jest w rzeczywistości stanem łaski wynikającym z doskonałego przestrzegania obrzędów, a prorokini niewątpliwie nigdy nie odeszła. Cicha godność na wieki od wysokości sanktuarium Delphi, w VI tH i V -go stulecia pne. AD .
Jego wyrocznie są niezrozumiałe dla zwykłych ludzi i muszą być interpretowane przez egzegetów , wykwalifikowanych kapłanów, obecnych na naradzie, którzy następnie udzielają konsultantowi pisemnej odpowiedzi.
Wyrocznia nie zawsze jest jednomyślna. Pytia może zostać zdyskredytowana, gdy zostanie oskarżona o stanięcie po jednej stronie.
W ten sposób wiemy, że na krótko przed bitwą pod Salamis podczas wojen perskich między koalicją greckich miastach i Persów pod wodzą Kserksesa , w ateńskich strategów Temistokles i Arystydesa skonsultowania Pythia. Jego odpowiedź, która przewiduje katastrofalne konsekwencje dla ateńskiego obozu, jeśli zaangażuje się on w konflikt, zostaje odrzucona przez watażków. Otrzymują, niezwykle rzadkie wydarzenie w historii wyroczni, drugą konsultację.
„ W Delfach, przed świątynią Apolla. Pytia wchodzi z prawej strony i kieruje się w stronę zamkniętych drzwi świątyni. Ale przed wejściem zatrzymuje się i pobożnie się kłania.
- Pytia: […] Wzywam wreszcie i wody Plejstos, potężnego Posejdona i Najwyższego Zeusa, bez których nic nie jest ukończone, zanim zajmę moje miejsce, prorokini, na moim miejscu. Raczcie tym bogom, aby dziś bardziej niż kiedykolwiek błogosławili moje wejście do świętego miejsca. Jeśli z Grecji przybyło do nas kilku pielgrzymów, niech zbliżą się, jak to jest regułą, w kolejności wyznaczonej przez los: prorokuję w tym, co mi dyktuje bóg. "