Pierre Amandry
Pierre Amandry
Pierre Amandry to francuski hellenista urodzony w Troyes le31 grudnia 1912i zmarł w Paryżu 14 th na21 lutego 2006, specjalista od starożytnej Grecji i jej stosunków ze Wschodem . Wiele z jego prac dotyczy miejscu Delphi, wydobyty przez szkoły francuskiej Aten , którego był sekretarzem generalnym między 1941 i 1948 , a następnie dyrektora od 1969 do 1981 roku .
Kariera
Wstąpił do École normale supérieure w 1933 r. , Został zgrupowany w 1936 r. (Otrzymał 4. miejsce, zwłaszcza przed Jacqueline de Romilly , 10.), a następnie członek francuskiej szkoły w Atenach od 1937 do 1941 . Podczas tego pobytu prowadził wykopaliska w sanktuarium w Delfach, gdzie odkrył skarb złota i kości słoniowej pod świętą drogą. Studiowanie tych obiektów skłoniło go do zainteresowania się sztuką orientalną i, ogólnie, związkami zachodniej i wschodniej produkcji artystycznej, zwłaszcza w architekturze i złotnictwie.
W 1950 r. Jego teza o La mantic apollinienne à Delphes przywraca równowagę romantycznemu obrazowi konsultacji z Pythia , który wówczas mieliśmy, na rzecz bardziej prozaicznego funkcjonowania wyroczni . Od 1951 do 1969 wykładał na Uniwersytecie w Strasburgu .
Jest autorem wielu artykułów dotyczących zabytków Delf, w szczególności świątyni . Oprócz pracy nad starożytną Grecją interesuje się także współczesną Grecją i podróżnikami. Jesteśmy mu winni francuskie tłumaczenie Chrystusa zwerbowanego przez Níkosa Kazantzákisa (1955).
Został wybrany do Akademia Inskrypcji i Literatury Pięknej w 1972 roku .
Pierre Amandry zmarł dalej 21 lutego 2006w 14 th dzielnicy Paryża i został pochowany w Rouilly-Saint-Loup .
Publikacje
- 1939. „Wstępny raport o chryselephantine posągach Delphi ” (w Bulletin de Correspondance hellénie).
- 1939. „Konwencja religijna zawarta między Delphi i Skiathos” (tamże).
- 1940-1941. „The Doric Column of the Tholos of Marmaria ” (we współpracy z J. Bousquetem; w Bulletin de Correspondance hellénie).
- 1944-1945. „Statuetka z kości słoniowej poskramiacza lwów” (w Syrii). - 1946. Ilias Vénézis. Ziemia Liparyjska.
- 1950. Mantyk apolliński w Delfach, Esej o funkcjonowaniu wyroczni (teza główna).
- 1952. „Obserwacje zabytków Heraion of Argos” (w Hesperia).
- 1953. Wykopaliska w Delphi. II, Topografia i architektura. Kolumna Sfinksa Naksjan i portyk Ateńczyków (teza uzupełniająca).
- 1953. Kolekcja Hélène Stathatos. Ja, starożytna biżuteria.
- 1956. „Kotły z protomami byków na Wschodzie i w Grecji” (na Morzu Egejskim i na Bliskim Wschodzie. Badania przekazane Hetty Goldman).
- 1958. „Obiekty orientalne w Grecji i we Włoszech w VIII i VII wieku pne” (w Syrii).
- 1959. „Toreutique achéménide” (w Antike Kunst).
- 1960-1961. „ Thémistocle : dekret i portret” (w Bulletin de la Faculté des Lettres de Strasbourg).
- 1961. „Ateny po wojnach perskich ” (w Revue de l'Université de Bruxelles).
- 1963. Kolekcja Hélène Stathatos. III, Przedmioty starożytne i bizantyjskie.
- 1963. „Złote płyty z Delphi” (w Athenische Mitteilungen. Festschrift Emil Kunze).
- 1965. „Motyw scytyjski w Iranie i Grecji” (w Journal of Near East Studies. Erich F. Schmidt Memorial).
- 1968. „Grecja Azji i Anatolii od VIII do VI wieku pne” (w Anatolicy).
- 1969. „Notatki o delfickiej topografii i architekturze: V, Le temple d'Apollon” (w Bulletin de Correspondance hellénie).
- 1976-1977. „Tripods of Athens. I, Dionysies. II, Thargélies” (tamże).
- 1977. „Uwagi o topografii i architekturze Delfickiej. VI, La fontaine Castalie” (tamże, supl. IV).
- 1977. „Posąg srebrnego byka” (tamże).
- 1978. „Uwagi o topografii i architekturze delfickiej. VII, La fontaine Castalie (uzupełnienia)” (tamże).
- 1980. „O konkursach Argives” (tamże, supl. VI).
- 1981. „Den Corycian w tekstach starożytnych i współczesnych” (tamże, supl. VII).
- 1981. „Jaskinia Corycian. Archeologiczne badanie jaskini” (tamże, supl. VII). - 1981. „Kronika Delficka (1970-1981)”.
- 1987. „Statywy z Delf i Peloponezu ” (tamże).
- 1990. „La fête des Pythia” (w Praktika tês Akademias Athenôn).
- 1992. „Forgotten Delphi” (w CRAI).
- 1992. „Wykopaliska delfickie i winogrona korynckie: historia negocjacji” (w La redécouverte de Delphes).
- 1995. „ Schliemann , 'skarb Priama' i Luwr” (w Dossiers d'archéologie).
- 1997. „Uwagi o wyroczni z Delphi” (w Journal des Savants).
- 1997. „Choregic Monuments of Athens ” (w Bulletin de Correspondance Hellenique).
- 1998. „Uwagi o topografii i architekturze Delfickiej. X.„ Baza maratońska ”i ateński skarb” (ibid.).
Replikacja świątyni w Delfach, we współpracy z Erikiem Hansenem, pozostaje niedokończona.
Uwagi i odniesienia
-
Charles Picard , „ The Apollonian Mantic at Delphi. Esej o funkcjonowaniu wyroczni: report ” , on Persée , Revue de l'histoire des religions , Paris , Collège de France ,1951(dostęp 8 czerwca 2020 ) .
-
Troyes Ratusz, świadectwo urodzenia z marginalnej wzmianki o śmierci n ° 1235 , na Departamentalnych Archives of Aube ,31 grudnia 1912(dostęp 8 czerwca 2020 ) , widok 316.
-
Dominique Mulliez , „ Pierre Amandry (1912-2006) ” , w Persée , Bulletin of Hellenic Correspondence , Ateny , French School of Athens ,2006(dostęp 8 czerwca 2020 ) .
Linki zewnętrzne