Południowy Oksytan

Południowej prowansalski (czasami nazywane średni prowansalski lub średnie Provence przez Albert Dauzat ) jest dialektyczny zestaw Occitan , który obejmuje Langwedocji i Prowansji .

Przedstawia wizję „zachód-wschód” ( Languedocien / Provençal ) i dlatego jest przeciwna wizji „północ-południe” ( vivaro-alpin / Provençal), która jest wizją wschodniego Oksytanu, znaną również jako „prowansalska” w sensie .

Charakteryzacja

Wyróżnia się Południowy Oksytan:

• Gasconne dla ochrony f łacińskiego (który przechodzi PM w Gascon)
• z północno-prowansalskiego , przez zachowanie łacińskich ca i ga (które są palatalizowane w cha i ja na północy)

Zmienność wewnętrzna

Langwedocja jest podzielony na kilka dialektów których AURILLACOIS o niskiej vivarois , w Montpellier i Rouergue .

Powiązane artykuły

• lingwistyczny
  • lista języków
    • języki według rodziny
      • Języki indoeuropejskie
        • Romantyczne języki
          • Języki oksytano-romańskie
            • prowansalski

Bibliografia

1. Raymond GUEGUEN, Języki Europy , 2007
2. Albert DAUZAT, Patois : ewolucja, klasyfikacja, badanie , Paris: Delagrave 1927
3. Jean-Marie KLINKENBERG, Języki romańskie. Wprowadzenie do badań językoznawstwa romańskich , De Boeck, 2 nd  edycji 1999,
4. Język jest podzielony na trzy główne obszary dialektów: Północny Oksytan (Limousin, Auvergnat, Vivaro-Alpine), Środkowy Oksytan, który jest najbliższy średniowiecznemu językowi (Langwedocji i Prowansji w ograniczonym sensie) oraz Gascon (na zachód od Garonny) ). w Larousse Encyclopedia
5. wschód od Gascon i na południe od Północnego Oksytanu, trzeci obszar, Środkowy Oksytan, obejmuje Langwedocję, Prowansal i Niçard (Nicea). w Encarta „Archived copy” (wersja z 3 października 2009 r. w Internet Archive )