Montpellier mówi Occitan miasta Montpellier i jego najbliższej okolicy, która jest na wschód od departamencie Herault do Sète . W językoznawstwie oksytańskim jest uważany za subdialekt Langwedocji . Z Cévenol i Bas-Vivarois jest klasyfikowany w dialektach wschodniej Langwedocji. Można go uznać za dialekt przejścia między obszarem językowym Langwedocji a obszarem prowansalskim .
Ta część dialekt był jeden z pracowników z końca XIX -tego wieku przez najważniejszych pisarzy jak Alexandre Langlade i lingwistów jak Alfons RòcaFerrièr. Tę witalność przejawiało powstanie Revue des Langues Romanes i humorystycznej gazety o szerokim nakładzie La Campana de Magalouna . Wśród innych ważnych autorów wykorzystujących to przemówienie należy wymienić Jean-Baptiste Fabre , Pierre Azéma , François Dezeuze, Max Rouquette i Jean-Frédéric Brun .
W zespole Montpellier możemy wyróżnić trzy odmiany:
- Wschodnie Montpellier (Pays de Lunel i Vidourle ), które oznacza przejście do języka Nîmes. Jego wschodnia część ma cechy wspólne z prowansalskim (brak znaku liczby mnogiej i jednego przedimka określonego w liczbie mnogiej in lei ).
- Centralne Montpellier ( Montpellier i jego okolice aż do Notre Dame de Londres na północy. Sète stanowi najbardziej wysunięty na zachód punkt).
- Zachodnie Montpellier (od Mèze do okolic Agde i Bessan ). Ta odmiana ma podobieństwo do bardziej północnych dialektów Langwedocji, takich jak Rouergat .
- Sound Conservation [a] (z wariacjami) -a ostateczna powolna (cecha, którą znajdujemy nad Rodanem na wschodzie). W niektórych miejscach wymawia się [ə], jak tak zwana samogłoska neutralna w języku katalońskim. Np. Vaca (krowa): ['baka] w prowansalskim Montpellier dla [' bako̞] w języku prowansalskim ogólnie i w zachodnich dialektach.
- Zachowanie krótkiego łacińskiego O w dyftongu -uò- (wymawiane [jɔ]) (Ta cecha jest również wspólna dla niektórych dialektów rouergats i albigensian) Np. Nuòch (noc) dla nuèch / nuèit w innych odmianach Langwedocji.
- ò są przechowywane w kontakcie ze spółgłoską nosową. Np .: bòn , fònt , lòng itp. jak w Rhone Provençal. Dwuznakiem oa-- jest wymawiane [ɔ]: DOAS [dɔs], CoA [kɔ] proa [pRɔ] broa [bRɔ], ale jest to zjawisko, które dotyczy wielu innych językach Langwedocji.
- Litera u wymawia się [ø], jak na większości wybrzeży Langwedocji.
Montpellier jest jednym z najbardziej charakterystycznych subdialektów regionu Langwedocji.
Ma kilka cech wspólnych dla dialektów Langwedocji:
Ma również szczególne cechy:
Według Louisa Michela musimy rozróżnić dwie strefy w Montpellier, tę, w której liczba mnoga słów kończących się na [p] [t] [k] to [tʃ] i tę, w której jest [s] (np. „Lops” wymawiane [lutʃ] lub [czytaj]: wilki)
„Wreszcie, inna kwestia dodatkowo zwiększa znaczenie Montpellier. Używany w regionie o średnim zasięgu, na wschodnim krańcu Langwedocji, graniczącym z prowansalską domeną językową, która zaczyna się w Vidourle, język Montpellier zawiera oba wielkie sąsiednie dialekty i stanowi naturalne przejście od jednego do drugiego. Na tle wyraźnie Langwedocji fonetyka, gramatyka i słownictwo oferują więcej niż jedną analogię z językiem prowansalskim. "