Status | Monarchia , francuski protektorat ; od 1887: składnik francuskich Indochin |
---|---|
Stolica | Odcień |
Język | Francuski , wietnamski |
Zmiana | handel dolarem |
25 sierpnia 1883 | Traktat Harmanda |
---|---|
6 czerwca 1884 | Traktat Patenôtre |
9 czerwca 1885 | Traktat z Tianjin , Chiny uznają francuski protektorat nad Annam i Tonkin |
17 października 1887 | Utworzenie dekretem Indochin Francuskich , którego protektorat staje się częścią składową |
9 maja 1889 | Po usunięciu wyższej rezydencji Annam-Tonkin, Annam i Tonkin stają się dwoma oddzielnymi rezydencjami wyższego rzędu |
27 maja 1948 | Zjednoczenie Annam i Tonkin w tymczasowym rządzie centralnym |
Poprzednie podmioty:
Następujące podmioty:
Francuski Protektoratu Annam , znajduje się w centrum współczesnego Wietnamu , jest to obszar objęty ochroną Francji . Po pierwszym traktacie podpisanym w 1883 r. , Traktat z Hue , podpisany w następnym roku, oddaje Annam pod pośrednią administrację Francji. Tonkin (North) jest umieszczony jako osobny protektoratu przed odłączony od Annam. Terytorium Wietnamu jest obecnie podzielone na trzy, biorąc pod uwagę aneksję Cochinchina w 1862 roku . Nazwa Annam , używana do tej pory na Zachodzie na oznaczenie Wietnamu jako całości, przyjmując nazwę używaną przez Chińczyków, jest następnie używana do oznaczenia centrum kraju.
W 1887 roku Annam, podobnie jak Tonkin i Cochinchina, podlega gubernatorowi generalnemu francuskich Indochin , który siedzi w Hanoi , podczas gdy dwór cesarza Annam, który oficjalnie pozostaje władcą Annam i Tonkin, znajduje się w Hue . Annam po wietnamsku nazywany jest Trung Kỳ ( „państwo centralne” ), a wietnamscy nacjonaliści preferują nazwę Trung Bộ ( „region centralny” ).
W 1948 roku Annam ponownie zjednoczył się z Tonkinem w ramach Tymczasowego Rządu Centralnego Wietnamu . Cochinchina dołączyła do pozostałych dwóch terytoriów w następnym roku i wtedy można było proklamować stan Wietnam .
Protektorat Annam został zawarty po wyprawie Tonkin, w wyniku której Francja, która anektowała już Cochinchinę w 1862 roku, oddała pod swoją kontrolę resztę terytorium Wietnamu. W 1883 i 1884 roku pierwszy i drugi traktat z Hue umieścił całe terytorium Annamów pod francuskim protektoratem: królestwo zostało podzielone na dwa odrębne terytoria, Protektorat Annam i Protektorat Tonkin . Chiny uznają Traktat z Hue w 1885 roku .
Annam i Tonkin podlegają zwierzchnictwu rezydenta generalnego, który sam jest otoczony przez starszych rezydentów w Hue (Annam) i Hanoi (Tonkin). Nazwa Annam , która do tej pory oznaczała Wietnam jako całość, jest obecnie używana do określenia wyłącznie centralnej części kraju, oddzielonej od północy (Tonkin), tak jak poprzednio od południa (Cochinchina). Od 1887 r. Generalny rezydent podlegał gubernatorowi generalnemu francuskich Indochin . Podobnie jak Tonkin, Annam jest zaniepokojony powstaniami kierowanymi przez ruch oporu Cần Vương („poparcie dla króla”), który próbuje przywrócić władzę monarchiczną, ale ruch ten został pokonany w Annam w 1895 roku .
Na zlecenie 3 czerwca 1886, cesarz przekazuje Tonkinowi wszystkie swoje uprawnienia do kinh lược sứ (funkcja tłumaczona jako „wicekról” lub „komisarz cesarski”, co potwierdza faktyczne rozdzielenie Annam i Tonkina. W 1889 r. stanowisko generalnego mieszkańca Annam- Tonkin zostaje zniesiony, Annam i Tonkin zostają powierzone dwóm różnym mieszkańcom generalnym. Pozostając na miejscu, dynastia Nguyễn zostaje zredukowana do roli ceremonialnej, a kilku cesarzy, zbyt niechętnych, zostaje obalonych przez Francuzów i zesłanych na wygnanie.
Annam, gdzie znajduje się miasto Hue, gdzie znajduje się dwór cesarski, podlega reżimowi bardziej pośredniej administracji niż Tonkin: w teorii protektorat pozostaje rządzony przez cesarza, wspomagany przez jego tajną radę lub Cơmệt viện , złożony z sześciu mianowanych przez niego ministrów: spraw wewnętrznych, wojny, finansów, rytuałów, sprawiedliwości i robót publicznych. Mieszkaniec Francji, przedstawiciel rządu Republiki Francuskiej , ma swoją siedzibę w Hue . Przewodniczy radzie protektoratu, złożonej z szefów wydziałów administracyjnych Annam, z dwoma członkami tajnej rady cesarza. Organ ten zajmuje się dochodami, podatkami i robotami publicznymi Annam. Ponadto prowincją zarządza miejscowy gubernator ( Tổng đầc lub Tuần phủ ), wspomagany przez posługę urzędników z wykształceniem pisanym w kraju. Od tego zależą wszyscy urzędnicy niższego szczebla. Gubernatorzy i mandaryni przyjmują rozkazy od rządu cesarskiego, ale pod nadzorem kolejnych mieszkańców Francji. W mandarynek i uczeni - Native - urzędnicy są mianowani przez cesarza i otrzymali leczenie dworze cesarskim, ale francuski rezydent może anulować zadanie lub spotkanie. Mieszkaniec Francji początkowo szanuje wewnętrzne decyzje polityczne gabinetu cesarskiego, ale słabość władzy monarchicznej i imperatyw utrzymania porządku stopniowo prowadzą do ewolucji zgodnej z rzeczywistą równowagą sił między Francuzami i Wietnamczykami.
Annam, położone poza prądami handlowymi i upośledzone przez trudne warunki geograficzne i klimatyczne, jest regionem znacznie uboższym niż Tonkin i Cochinchina: kolonizacja rolnicza rozpoczęła się dopiero po 1927 r. , Kiedy pacyfikację płaskowyżów uznano za zakończoną. Góralskie plantacje kawy i herbaty stanowią podstawę bardzo kruchej gospodarki. Protektorat Annam jest z trzech terytoriów wietnamskich tym, w którym liczba Europejczyków jest najmniejsza. Port Tourane (Đà Nẵng) ma specjalny status: w całości przekazany Francji, podlega temu samemu reżimowi prawnemu, co kolonia Cochinchina.
Podobnie jak w pozostałej części kolonialnego Wietnamu, żądania autonomii i niepodległości rozwinęły się w latach 1920-1930, nawet gdy monarchia została całkowicie pozbawiona swej istoty: w 1925 r., Po śmierci cesarza Chải nha , i podczas jego 12-letniej -stary syn Bảo Đại studiuje we Francji, ostatnie uprawnienia polityczne i sądowe władcy Annam są następnie przekazywane francuskiemu przełożonemu rezydentowi, który obecnie przewodniczy posiedzeniom Rady Cesarskiej, jednak w obecności premiera Annam . Powrót do kraju Bảo Đại w 1932 r. Zrodził w annamskim społeczeństwie pewną nadzieję na zmianę, młodego suwerena, który pragnął, by kraj ewoluował w kierunku monarchii konstytucyjnej . Wschodząca postać nacjonalizmu, reformator Ngô Đình Diệm , został powołany do ministerstwa spraw wewnętrznych, ale jego wysiłki spotkały się ze wspólnym sprzeciwem ze strony tradycjonalistów i władz kolonialnych i szybko zrezygnował. Bảo Đại próbował w 1938 r. Uzyskać wewnętrzną autonomię od Francji dla całego Annam-Tonkin, ale nie odniósł większego sukcesu.
Podczas II wojny światowej , Indochiny Francuskie zostało zajęte przez wojska z Japonii ; W marcu 1945 r. , aby zapewnić sobie kontrolę, Japończycy dokonali zamachu stanu na Francuzów , niszcząc administrację kolonialną w Indochinach. Annam i Tonkin (a kilka miesięcy później, teoretycznie, Cochinchina) ponownie jednoczą się w ramach „ imperium wietnamskiego ” , od którego Bảo Đại ogłasza niepodległość. Annam jest w mniejszym stopniu niż Tonkin dotknięty straszliwym głodem spowodowanym słabymi zbiorami, brakiem środków ze strony rządu wietnamskiego i dezorganizacją infrastruktury.
W Sierpień 1945, Dzięki kapitulacji Japonii The Viet Minh prowadzony przez komunistyczny przywódca Ho Chi Minh uwalnia rewolucję sierpnia i przejmuje kontrolę nad Tonkin i północnej Annam; Bảo Đại abdykuje i zostaje doradcą politycznym rządu Demokratycznej Republiki Wietnamu proklamowanej przez Ho Chi Minha. Ale Francuzi stopniowo odzyskali kontrolę nad Indochinami i rozpoczęli żmudne negocjacje z Ho Chi Minhem w sprawie politycznej przyszłości Wietnamu. Fiasko rozmów spowodowało wybuch wojny indochińskiej pod koniec 1946 roku . Francja pracuje nad znalezieniem politycznego rozwiązania dla statusu Wietnamu, a były cesarz BĐạo whoi, który osiedlił się w Hongkongu , wkrótce zgłasza się jako mediator. W maju 1948 r. Protektoraty Annam i Tonkin zostały ponownie zjednoczone w ramach tymczasowego rządu centralnego Wietnamu , dopóki Cochinchina nie mogła do nich dołączyć. Kolonia zostaje ponownie zjednoczona z resztą Wietnamu w rokuMaj 1949 a stan Wietnam , nad którym B timeo Đại tym razem oficjalnie przewodniczy, zostaje ogłoszony w następnym miesiącu.
Po zakończeniu wojny indochińskiej i po porozumieniach genewskich terytorium dawnego protektoratu Annam zostało podzielone między dwa rządy wietnamskie, Demokratyczną Republikę Wietnamu administrującą Północą i Państwo Wietnam, a następnie Republikę Wietnamu , Południe.
Lista charge d'affaires siedzących w Hue (dotyczy Tonkin) | |
Nazwisko | Czas trwania mandatu |
Pierre Paul Rheinart | 1875 - 1876 |
Paul-Louis-Félix Philastre | 1876 - 1879 |
Pierre Paul Rheinart | 1879 - 1880 |
Louis Eugène Palasme de Champeaux | 1880 - 1881 |
Pierre Paul Rheinart | 1881 - 1883 |
Jules Harmand | 1883 - 1884 |
Lista zwykłych mieszkańców (w Hue) | |
Nazwisko | Czas trwania mandatu |
Pierre Paul Rheinart (tymczasowy) | 11 czerwca 1884 - Październik 1884 |
Victor-Gabriel Lemaire | Październik 1884 - 31 maja 1885 |
Philippe Marie André Roussel de Courcy | 31 maja 1885 - Styczeń 1886 |
Paul Bert | 18 kwietnia 1886 - 11 listopada 1886 |
Alexandre Vial (tymczasowo) | Listopad 1886 - Styczeń 1887 |
Paul Louis Georges Bihouard | 30 stycznia 1887 - 23 stycznia 1888 |
Etienne Antoine Guillaume Richaud | 1888 |
Pierre Paul Rheinart | Listopad 1888 - 9 maja 1889 |
Lista seniorów | |
Nazwisko | Czas trwania mandatu |
Charles Dillon | 1886 - 1888 |
Seraph Hector | 1888 - 1889 |
Leon Jean Laurent Chavassieux | 1889 |
Seraph Hector | 1889 - 1891 |
Ernest Albert Briere | Październik 1891- 1897 |
Jean Calixte Alexis Auvergne | 1897 - 1898 |
Léon Jules Pol Boulloche | Marzec 1898- 1900 |
Jean Calixte Alexis Auvergne | 9 maja 1901- 1904 |
Jean-Ernest Moulié | 1904 - 1906 |
Fernand Lévecque | 1906 - 1908 |
Élie Jean-Henri Groleau | 1908 - 1910 |
Henri Victor Sestier | 1910 - 1912 |
Georges Marie Joseph Mahé | 1912 - 1913 |
Jean Francois Eugene Charles | 1913 - 1920 |
Generał Pierre Pasquier | 1920 - 1927 |
Jules Fries | 1927 - 1928 |
Aristide Eugène Le Fol | 1928 - 1931 |
Yves Charles Chatel | 1931 - 1934 |
Maurice Fernand Graffeuil | 1934 - 1940 |
Émile Louis François Grandjean | 1940 -Marzec 1945 |
Masayuki Yokoyama (okupacja japońska) | Marzec 1945- 1945 |
Jean Sainteny | 22 sierpnia 1945 - W kierunku Grudzień 1946 |
Piosenka | Około 1948 -31 lipca 1951 |
Raoul Salan | 1 st August +1.951 - Kwiecień 1952 |
Georges Émile Le Blanc | 1953 -? |
Gabriel Bourgund | brak dostępnych informacji |