Piotr Fomenko
Piotr Fomenko
| Narodziny |
13 lipca 1932 Moskwa |
|---|---|
| Śmierć |
9 sierpnia 2012(80 lat) Moskwa |
| Pogrzeb | Cmentarz Wagankowo |
| Narodowości |
Rosyjski radziecki |
| Trening |
Moskiewski Państwowy Uniwersytet Pedagogiczny Rosyjska Akademia Sztuk Teatralnych |
| Zajęcia | Reżyser , reżyser , scenarzysta |
| Okres aktywności | 1958-2012 |
| Pracował dla | Teatr Komedii w Petersburgu |
|---|---|
| Członkiem | Związek Filmowców ZSRR ( d ) |
| Stronie internetowej | fomenko.theatre.ru/foma |
| Nagrody |
Widok na grób.
Piotr Naoumovich Fomenko (po rosyjsku : Пётр Нау́мович Фоме́нко ), ur.13 lipca 1932w Moskwie i zmarł dalej9 sierpnia 2012w tym samym mieście jest sowieckim i rosyjskim nauczycielem teatru , reżyserem , reżyserem i scenarzystą . Uważany jest za jednego z najbardziej znanych rosyjskich reżyserów teatralnych.
Autor ponad sześćdziesięciu produkcji obu części rosyjskiego klasycznego repertuaru dzieł współczesnych pisarzy radzieckich, napisał i wyreżyserował kilka filmów dla kina i Telewizji Centralnej ZSRR .
Biografia
Piotr Fomenko urodził się w Moskwie. Po studiach w Instytucie Gnessina kontynuował naukę w Szkole Studio Moskiewskiego Akademickiego Teatru Artystycznego . Jednak w 1953 roku został wyrzucony z establishmentu za złe zachowanie. Następnie podjął studia na wydziale filologicznym Moskiewskiego Państwowego Uniwersytetu Pedagogicznego, który ukończył w 1958 roku. Zaadaptował kilka przedstawień na scenie teatru na Małej Bronnej . W tym samym czasie studiował kształcenie ustawiczne w Rosyjskiej Akademii Sztuk Teatralnych, którą ukończył w 1961 roku.
Kilka spektakli Piotra Fomenko nie przekracza bariery cenzury. Tak będzie w przypadku La Mort de Tarelkine, który został zakazany po około pięćdziesięciu przedstawieniach w teatrze Majakowskiego w 1966 roku oraz w Nouvelle Mystère Bouffe w teatrze Lensoviet , wystawionym w 1967 roku, który nigdy nie spotkał się z publicznością.
Pracuje
Inscenizacja
Komedia Leningradzka (1972-1981)- 1972 : Ten uroczy stary dom autorstwa Alekseï Arbouzov
- 1973 : Wojna trojańska nie odbędzie się - Jean Giraudoux
- 1974 : Stary Nowy Rok - Mikhaïl Rochtchine
- 1974 : L'Ironie du fate , Émile Braguinski i Eldar Riazanov
- 1975 : Le Misanthrope autorstwa Molière'a
- 1978 : Las , Alexandre Ostrovski
- 1978: Le Passage , przez Siergieja Michałkowa , adaptacji teatralnej Le Crocodile przez Fiodora Dostojewskiego
- 1966 : The Death of Tarelkine , Aleksandr Soukhovo-Kobyline
- 1985 : The Fruits of Science , Leo Tolstoy
- 1989 : The Affair , Aleksandr Soukhovo-Kobyline
- 1991 : Dzieciobójstwo przez Friedricha Gorenstein
- 1993 : Winni niewinni , Alexandre Ostrovski
- 1996 : Dama pikowa - Alexandre Pouchkine
- 1999 : Resurrection lub Cud świętego Antoniego , przez Maurice'a Maeterlincka
- 2002 : Wojna i pokój. Początek powieści po Léonie Tołstoiu . Nagroda Państwowa Rosji , 2002. Narodowa Nagroda Teatralna „Złota Maska” w kategoriach najlepsza inscenizacja, najlepsza reżyseria, najlepsza rola kobieca (Galina Tunina), 2002.
Kino
- 1975 : Do końca życia ( rosyjski : На всю оставшуюся жизнь ) z książki Vera Panova's Traveling Companions
- 1977 : Niemal zabawna historia ( ros . Почти смешная история ), na podstawie scenariusza Émile Braguinski
- 1986 : Podróż starym samochodem ( ros . Поездки на старом автомобиле ), na podstawie scenariusza Émile Braguinski
Telewizja
- 1969 : Dama pikowa autorstwa Alexandre'a Pouchkine'a
- 1971 : Conjugal Szczęście przez Lwa Tołstoja
- 1973 : Dzieciństwo. Adolescencja. Młodzież od Lwa Tołstoja
Uwagi i odniesienia
- „Reżyser teatralny Piotr Fomenko jest martwy” , Wyzwolenie z AFP, 9 sierpnia 2012
- Prezentacja sztuki Théâtre de Carouge.
Linki zewnętrzne
- Dokumentacja urzędowa :
- Wojna i pokój , sztuka Fomenko wystawiona w Carouge ( Tribune de Genève ,28 lutego 2014)