Pierpoljak

Pierpoljak na koncercie w FrancoFolies de Montréal w czerwcu 2015. Biografia

Narodziny	7 września 1964 r. Paryż
Przezwisko	Pierpoljak, Pékah, generał Indigo
Narodowość	Francuski
Zajęcia	Muzyk , piosenkarz
Okres działalności	Od 1995

Inne informacje

Etykieta	Dyski Barclay
Gatunek artystyczny	Reggae

Pierpoljak , ur. Pierre-Matthieu Vilmet Le7 września 1964 r.w Paryżu jest francuskim piosenkarzem reggae .

Biografia

Początki

Pierre-Mathieu Vilmet urodził się w Paryżu dnia 7 września 1964 r.i dorastał na paryskich przedmieściach (w Savigny-sur-Orge w Essonne, a następnie w Colombes w Hauts-de-Seine ).

W 1977, w wieku 13 lat, rozpoczął karierę muzyczną jako perkusista w punkowej grupie Samu 92 i był członkiem pierwszego zespołu skinów we Francji, skinheadów z Bande des Halles, gdzie grał, przezwisko Pierrot le Fou.

Ta antyfaszystowska grupa znana była z bójek z neo - nazistami . Z tej burzliwej przeszłości, którą rzadko przywołuje, narodziła się miejska legenda , która uczyniła go ex- boneheadem (skrajnie prawicowym skinheadem).

W 1979 roku, w wieku 15 lat, przeniósł się do Londynu , kolebki punkowej kultury , by odnaleźć ukochane przez siebie grupy, takie jak Sham 69 czy Sex Pistols i mieszkał na skłocie w Stockwell .

To właśnie tam, podczas swoich spotkań i podróży (a także ze względu na silną obecność jamajskiej społeczności w Londynie ), odkrył reggae i zafascynował się takimi grupami jak Super Cat , Dennis Brown. , Toots and the Maytals , Desmond Dekker czy Książę Buster .

Podbity Pierre pozwala rosnąć swoim dredom . Co więcej, nie przeszkodziło mu to w popadnięciu w przestępczość: regularnego złodzieja dokumentów, został skazany około 1981 roku na trzy miesiące więzienia w Anglii .

Po powrocie do Paryża wykonywał różne prace dorywcze przed pracą przy linii montażowej w fabryce Peugeota . Ale w 1982 roku zostanie uwięziony na sześć miesięcy w Fleury-Mérogis z powodu sprawy, która poszła nie tak.

Po wyjściu z więzienia został zatrudniony jako członek załogi na pokładzie statku towarowego płynącego na Karaiby . Po pobycie na Dominice przeniósł się na Martynikę, gdzie poznał swoją przyszłą żonę, która miała zostać matką jego pierwszych trojga dzieci.

Ponownie pozostanie w więzieniu za nielegalny przemyt towarów do Dominiki (owoce cytrusowe itp.).

To było w 1988 roku, z powrotem we Francji, który wstąpił do Blues Party Sound System z innymi artystami ( Sai Sai , Tonton David , tato Mory , itd. ) I udał się na scenie od wielu lat pod pseudonimem Peter Braada.

Jakiś czas później, w 1994 roku, dwa jego utwory, Pani Danger i Little Man , znalazły się na reggae składanki Earthquake , obok utworów Tontona Davida i Sai Sai .

W 1995 roku , gdy miał 31 lat, przeprowadził się z żoną i trójką dzieci do Nièvre w Clamecy .

Przybrał pseudonim sceniczny Pierpoljak, a następnie zaczął pisać swój pierwszy album, który nagrał w domu ze swoimi muzykami.

Zwrócił się do wytwórni Barclay , która zaproponowała mu dystrybucję tego albumu zatytułowanego Pierpoljak z jego singlami Le Nouveaux Blaze , Le Mec bien i La Music.

Rok później, podczas prób ze swoimi muzykami w studiach Hocco, rue Camille-Groult w Vitry sur Seine , podszedł do niego Clive Hunt, producent reggae na Jamajce ( Peter Tosh , Les Wailers, Jimmy Cliff , The Congos , Pablo Moses , itp .).

Ten ostatni zabiera go ze sobą na Jamajkę i przedstawia mu perkusistę Leroy Horsemouth Wallace (jego idol perkusisty Desmonda Dekkera , Burning Spears czy Maxa Romeo oraz gwiazdę filmu Rockers ), gitarzystę Earla Smitha (prawe ramię Boba Marleya ) , basista Erol Flabba Holt i saksofonista Dean Fraser.

Razem ponownie nagrywają i przerabiają debiutancki album Pierpoljaka w studiu Boba Marleya Tuff Gong w Kingston .

Album zostanie przemianowany na Jamaïcan Rides i oprócz przearanżowanych tytułów z pierwszego albumu pojawią się duety z jamajskimi piosenkarzami Doniki, Kulcha Knox, Rappa Roberts, Lucani i Junior Palmą.

Zostanie wznowione sześć miesięcy później w formie podwójnego albumu zatytułowanego Tracks and Dubplates , w którym łączy swój pierwszy album, ponownie zatytułowany In the countryside , oraz drugi, ponownie zatytułowany In Jamaica .

Sukces

Pierpoljak doświadczy wtedy błyskawicznego wzlotu i sukcesu, który do dziś nie ma sobie równych dla francuskiego artysty reggae .

Powrócił do studia, wciąż w Tuff Gong na Jamajce , na początku 1997 roku , aby nagrać swoje trzecie dzieło, Kingston Karma .

Album spotka się z wyjątkowym sukcesem. Rzeczywiście, zostanie sprzedanych ponad 550 000 kopii i 1 500 000 singli z Je sais pas jeu i Pierpoljak , a Kingston Karma szybko uzyska status platyny .

Pierpoljak zagra około trzystu koncertów we wszystkich Zenitach we Francji, a także w całej Europie i na Karaibach .

Stając się prawdziwą gwiazdą, staje się stałym gościem wszystkich talk show i innych telewizyjnych programów rozrywkowych. Mimo to artysta szybko rozumie, że jest szczególnie zaproszony do roli sympatycznego chłopaka, trochę niesfornego, zdecydowanie „fajnego” i miłośnika pewnych substancji. Szybko się męczy z tym obrazem i tych powtarzających się zaproszeń, zwłaszcza w kwestii jego skinhead przeszłości staje się coraz bardziej cyklicznych: W 2002 roku raper MC Jean Gab'1 . Skrytykował go w piosence ognisty J't'emmerde , surfowanie o sukcesie Pierpoljaka i raperów, takich jak Booba czy Kery James, żeby ludzie o nim mówili.

Na te zarzuty Pierpoljak odpowie tytułem Poisson not born . W którym wyjaśnia, że on, Mc Jean Gab'1 i jego gang wściekłych rekinów nigdy się nie skrzyżowali ze względu na różnicę wieku.

Pierpoljak chce surfować po swoim sukcesie, aby wprowadzić publiczność na francuską scenę reggae . W 1998 roku wyprodukował ze swoim perkusistą Leroy Horsemouth Wallace podwójne albumy + 2coeur = soleil, na które zaprosił m.in. śpiewaków Daddy Yod , Taïro , Daddy Mory , Flamengo, Supa John, Faada Fredy i Mathieu Ruben.

Dwa lata później, w 2000 roku , wydał swój czwarty solowy album Je fait c'que j'veux . Trzeci album nagrany w studiach Tuff Gong, który odniesie podobny sukces jak jego poprzedni solowy album.

Rzeczywiście, sprzedanych zostanie nie mniej niż 400 000 egzemplarzy albumu, a single Dépareillé i Maman sprzedają się za około milion sztuk.

Je fait c'que j'veux otrzyma podwójny złoty krążek i wygra Victoires de la musique 2001 w kategorii album rap, reggae lub groove .

Równocześnie z wydaniem Je fait c'que j'veux nagrał album w całości po angielsku zatytułowany Tuff Gong Blues . Na tym albumie znajdziemy duety z Horace Andy , Anthony B i Junior Kelly . Ta płyta nigdy nie będzie mieszana ani sprzedawana z powodu sporu z Barclay. Z drugiej strony ukaże się na małą skalę i będzie dystrybuowany podczas koncertów piosenkarki w 2006 i 2007 roku.

Podczas sesji nagraniowej poznaje tostera U-Roya, który w tym samym studiu nagrywa swój nowy album Serious Matter . Ten ostatni zaprasza go, by przyszedł i zaśpiewał na swoim albumie pod tytułem Attention , również w towarzystwie grupy Third World .

Kwestie zdrowotne i bojkot mediów

W 2001 roku dla Je fait c'que j'veux zorganizowano jeszcze większą trasę koncertową niż poprzednia.

Na początku trasy opowiadane są incydenty związane z przemocą piosenkarza i jego muzyków.

Ale przede wszystkim Pierpoljak zachorował w ciągu 2001 roku . Po intensywnym używaniu różnych substancji ( konopie indyjskie , tytoń , alkohol) miał pierwszą odmę opłucnową . Po pobycie w szpitalu i pierwszej operacji Pierpoljak wyjeżdża na festiwal do Nowej Kaledonii . W drodze powrotnej, w samolocie, miał kolejną odmę opłucnową . Odbędzie w sumie cztery pobyty w szpitalu i przejdzie dwie poważne operacje.

Z powodu tych problemów Pierpoljak zmuszony był odwołać resztę trasy, wszystkie terminy koncertów (ponad dwieście koncertów) oraz promocję swojego albumu (programy telewizyjne). Staje się persona non grata w oczach dużej części aktorów świata rozrywki.

Pierre następnie zostawia za sobą Pierpoljak, postanawia zatrzymać muzykę i udać się na pokład swojej żaglówki na Wyspy Kanaryjskie i Wyspy Zielonego Przylądka , a następnie przeprawia się przez Ocean Atlantycki w kierunku Martyniki przed udaniem się na wygnanie na Jamajkę . Ta podróż trwa prawie trzy lata.

Odnowienie

W 2003 roku postanowił wznowić karierę tam, gdzie przerwał. Mieszkający na Jamajce , z dala od reflektorów i zbojkotowany przez media i promotorów, można go znaleźć na wielu składankach ( VIP 2 za tytuł Hot & Sexy , Clean Vibes Riddim za tytuły Rough for a poorman oraz Soul and consicence ). Następnie zaczął pisać i nagrywać swój piąty solowy album Stim Turban , który ukazał się latem 2003 roku . Ten album, wyprodukowany i wyprodukowany ponownie w Tuff Gong przez niego samego, pozwoli mu zorganizować kilka tras koncertowych we Francji i Europie . Z tego albumu pochodzą single Go Girls i A Fabulous World .

W marcu 2006 roku osiadł w La Rochelle , wydał swój szósty solowy album zatytułowany Je injerai personne , nagrany pomiędzy studiami nad Sekwaną w Paryżu a studiami Tuff Gong w Kingston, na którym znajdziemy duety z Jamaican Elephant Man oraz Tiken Jah fakoly . Z tego wydobywają się single, których nie skrzywdzę, Scandal Bag i SiSi .

W 2007 roku Pierpoljak wziął udział w nagraniu Il est cinq heures, Kingston s'éveille , kompilacji francuskich hitów recenzowanych w wersji reggae . Podejmuje tytuł o niej wciąż marzyłem z grupy Dawno, dawno temu . W tym samym roku, był opisywany na japońskiej gwiazdy albumu Tomoya jest za osłoną z Django Reinhardta w klasycznych nuages . Kilka miesięcy później sam wyprodukował mixtape o nazwie Cheper, który dystrybuował podczas swoich koncertów.

W 2010 roku ojciec dwójki nowych dzieci (w sumie pięciorga) wydał swój siódmy solowy album Légendaire Sérénade , nagrany w studiach nad Sekwaną. Następnie występował ze swoim nowym zespołem , Homegrown Band, w wielu salach koncertowych, w tym w paryskim La Cigale .

W marzec 2011podążając za straszliwym tsunami , które zdewastuje część archipelagu japońskiego , odnajdujemy go na torze We Will Rise Again w towarzystwie artystów Morgan Heritage , Luciano, Tarrus Riley , Dean Fraser, Marcia Griffiths , Third World , Konshens , Busy Signal , wyprodukowany przez Clive Hunt, z którego środki zostaną przekazane stowarzyszeniom pomagającym ofiarom katastrofy. W tym samym roku 2011 znajdujemy Pierpoljak na płycie grupy Rastamytho pod tytułem Des notes . Niezwykle wystąpi na scenie Saint-Jean-d'Acre Francofolies de La Rochelle wraz ze swoim przyjacielem piosenkarzem Tikenem Jah Fakoly, a także zagra koncert w ogrodach Trocadéro w Paryżu z w pierwszej części Ogres de Barback i La Rue Ketanou .

We wrześniu 2011 roku , na zakończenie piętnastoletniego kontraktu, Universal i Blue Bird Production (młoda wytwórnia zbudowana wokół piosenkarza) wydały kompilację piosenkarza.

W 2015 roku Pierpoljak podpisał kontrakt z nową wytwórnią płytową Wagram i założył własną wytwórnię Garvey Drive Record.

W tym samym roku ukazał się jego ósmy solowy album zatytułowany General Indigo oraz single Une épée suspendue , Legalized i Rub a Dub music .

Lata minęły, programiści się zmienili i Pierpoljak po raz kolejny jest zapraszany do udziału w dużych festiwalach, takich jak Reggae Sun Ska , No Logo Festival...

W 2017 roku wydał dziewiąty solowy album, zatytułowany Chapeau de paille , z którego wyodrębniono single Rocksteady , Ennemi public i Le Mana , i niestety musiał ponownie odwołać daty koncertów i promocji po nowym uwięzieniu, które miało trwać sześć miesięcy, to czas na problem z niezapłaconymi alimentami.

Nowy (i dziesiąty) album Pierpojaka zatytułowany The Wheel Turns igo ukaże się w sierpniu 2020 roku . Tytuł tego albumu to wyrok wypisany na jego więziennych drzwiach, po pobycie w 2017 roku z powodu niezapłaconych alimentów. Występują duety z piosenkarzami Daddy Mory i Sir Samuelem ( Saïan Supa Crew ).

Single, Clarks on the feet w duecie z Daddy Mory i Triumph of love, których klipy nakręcono na Jamajce, są dostępne na YouTube i do legalnego pobrania.