W chemii fosforek jest związkiem fosforu z jednym lub kilkoma innymi mniej elektroujemnymi pierwiastkami . Ze związków binarnych można tworzyć z większością pierwiastków mniej elektroujemnych, z wyjątkiem rtęci (Hg), ołowiu (Pb) antymonu (Sb), bizmutu (Bi), telluru (Te) i polonu ( Po). Ogólnie rzecz biorąc, istnieje cały zakres stechiometrii dla każdego pierwiastka; na przykład potas ma dziewięć różnych fosforeków (K 3 P, K 4 P 3 , K 5 P 4 , KP, K 4 P 6 K 3 P 7 , K 3 P 11 , KP 10,3 i KP 15 ), a nikiel zawiera osiem (Ni 3 P, Ni 5 P 2 , Ni 12 P 5 , Ni 2 P, Ni 5 P 4 , NiP, NiP 2 , NiP 3 ).
Klasyfikacja tych związków jest delikatna. Ze względu na ich budowę i reaktywację możemy wyróżnić:
Dwa jony polifosforkowe, P 3 4- znalezione w K 4 P 3i P 45- występujące w K 5 P 4 to rodnikowe aniony o nieparzystej liczbie elektronów walencyjnych, co sprawia, że związki są paramagnetyczne .
Istnieje wiele sposobów syntezy fosforków. Najbardziej powszechny i najpowszechniejszy polega na ogrzewaniu metalu, który ma być związany z fosforem, w obecności czerwonego fosforu w atmosferze obojętnej lub w próżni. Zasadniczo wszystkie fosforki i polifosforki metali można zsyntetyzować z pierwiastka fosforu i metalu w ilości stechiometrycznej. Jednak synteza ta może być złożona z powodu różnych problemów: reakcje są egzotermiczne i często wybuchowe z powodu miejscowego przegrzania; metale utlenione lub posiadające tylko utlenioną warstwę powierzchniową powodują ekstremalne temperatury niekompatybilne z zainicjowaniem procesu fosforowania. Reakcje hydrotermalne mogą tworzyć bardzo czyste i dobrze krystalizujące fosforki niklu , takie jak Ni 2 P i Ni 12 P 5 . Związki te zsyntetyzowano w reakcjach ciało stałe-ciecz pomiędzy NiCl 2 ∙ 12H 2 O i czerwonym fosforem w temperaturze 200 ° C odpowiednio przez 24 i 48 godzin.