Petru II Cercel

Petru II Cercel Obraz w Infobox. Petru II Cercel Funkcjonować
Księstwo Wołoszczyzny
Lipiec 1583 -6 kwietnia 1585
Biografia
Narodziny 1556
Bukareszt
Śmierć Marzec 1590 lub Kwiecień 1590
Rodos
Czynność Monarcha
Rodzina Rodzina Drăculea
Tata Pătrașcu cel Bun

Petru II Cercel ( kolczyk ), (utonąłKwiecień 1590) był księciem Wołoszczyzny od 1583 do 1585 roku. Jego przydomek związany jest z kolczykiem, który przyjął na wzór Mignonów francuskiego dworu Henryka III .

Biografia

Petru jest synem Pătrașcu cel Bun , zesłanym najpierw na Rodos , a następnie w Trebizondzie , nawiązuje stosunki z Grekami, Francuzami i Turkami. Następnie przemierzał Europę  : Wiedeń , Genuę , Rzym, gdzie w 1579 roku został przyjęty przez papieża i wreszcie Paryż .

Jest pierwszym rumuńskim księciem, który wykorzystał francuską politykę do objęcia tronu. Przebywał na dworze francuskim w 1580 roku i zdobył zaufanie regentki Katarzyny Medycejskiej i jego syna króla Henryka III . Ich wsparcie dyplomatyczne ze Wzniosłą Portą i sułtanem tureckim umożliwiło mu objęcie tronu Wołoszczyzny wLipiec 1583 wbrew obietnicy zapłaty 80 000 dukatów, z czego 1/4 zapłacona natychmiast.

Aby móc sprostać swojemu zobowiązaniu, Petru II musi ustanowić nowy roczny podatek w wysokości 1 na 10 owiec, który zostanie przekazany każdemu chłopowi. Jednak ogromne sumy płacone przez jego konkurenta Mihnea II Turcitul unicestwione wpływy francuskie i stracił na tron16 kwietnia 1585.

Petru Cercel uciekł do Transylwanii, gdzie został internowany. Uciekł z zamku Munkács, gdzie był przetrzymywany, udał się do Wenecji, a następnie zamieszkał w Konstantynopolu . Minhei, która obawiała się jego intryg, udało się zapłacić 70 000 dukatów sułtanowi i 20 000 wielkiemu wezyrowi, aby utonął na morzu w kwietniu 1590 r. Podczas przeprawy między Konstantynopolem a Rodos .

W 1586 roku Piotr II Kolczyk opublikował w języku włoskim w Wenecji wiersz „  Hymn do Boga  ”.

Potomkowie

Z relacji z nieznanymi kobietami jego włoski sekretarz i doradca Franco Sivori zauważa, że ​​w 1583 roku miał trzech synów z trzech różnych kobiet, zostawia kilkoro dzieci, w tym: Dimitrie, Ioan, Radu Petru i

Uwagi i odniesienia

  1. Andrei Pipidi „Miłość i społeczeństwo” w: Bizantyjczycy, Turcy, Rumuni, Europa Południowo-Wschodnia między dziedzictwem imperialnym a wpływami zachodnimi . Wydawca: Honoré Champion Paris (2006) ( ISBN  2745312936 ) str.  203

Bibliografia