Papuga czerwona i zielona
- Necropsittacus borbonicus
- Necropsittacus borbonicus
Błędna próba rekonstrukcji
| Królować | Animalia |
|---|---|
| Gałąź | Chordata |
| Klasa | Aves |
| Zamówienie | Psittaciformes |
| Rodzina | Psittacidae |
| Uprzejmy | Necropsittacus |
Rothschild , 1907
Czerwone i zielone papugi ( ? Necropsittacus borbonicus lub ? Psittacula borbonicus ) jest hipotetyczne gatunki z papug endemicznych do Reunion , i który zmarł w 1670s .
Opis
Ten hipotetyczny gatunek jest znany tylko z jednego elementu, opisu Dubois z lat 1671-72: „ zielone papugi tej samej wielkości, z głową, górnymi skrzydłami i ogonem w kolorze ognia ”. Przypuszcza się, że w swoim opisie Dubois porównuje wielkość papugi do rozmiaru Psittacula eques eques , również endemicznego dla Reunion i wymarłego w latach 1734-1763.
Nie są znane żadne skamieniałe ani subfosylne kości tego gatunku.
Zanik
Jedyny opis gatunku pochodzi z lat 1671-72. Dlatego jest bardzo prawdopodobne, że jeśli istniał naprawdę, to zniknął wkrótce po tej dacie. Cheke zauważa, że nikt o nim nie wspomina po wprowadzeniu na wyspę szczurów, więc możliwe, że był on zagrożony (podobnie jak † Necropsittacus rodericanus ) jeszcze przed przybyciem Europejczyków.
Taksonomia i kontrowersje
W 1907 roku, Rothschild opisał go pod nazwą naukową z Necropsittacus (?) Borbonicus , zakładając, że jest ono związane z † rodericanus Necropsittacus , a gatunki papug endemicznych do Rodrigues Island . Jest to wynikiem błędu z jego strony, ponieważ włączył opis Dubois do swojego opisu wyglądu N. rodericanus , tak że uważa, że te dwa gatunki są fizycznie podobne. Dlatego umieszczenie w rodzaju Necropsittacus jest błędne.
Dla ornitologa Juliana Hume'a (2007), jeśli gatunek ten naprawdę istniał, prawdopodobnie był spokrewniony z Alexandra Parakeet ( Psittacula eupatria ). W istocie czerwone pióra na głowę, ramię i ogona są typowe związki z pokolenia na psittaculini . Zaproponowano nazwę ? Psittacula borbonicus .
Sugerowano również, że ptak widziany przez Dubois był w rzeczywistości ptakiem towarzyszącym obcym na wyspie i który uciekł .
Zobacz też
Źródła
- Julian Pender Hume (2007), „Ponowna ocena papug (Aves: Psittacidae) z Wysp Mascarene, z komentarzami na temat ich ekologii, morfologii i powinowactwa”, Zootaxa , vol. 1513, s. 1-76. [PDF] Przeczytaj .
- Anthony S. Cheke (2013), „Wymarłe ptaki Mascarenes i Seszeli - przegląd przyczyn wyginięcia w świetle nowej, ważnej publikacji o wymarłych ptakach”, Phelsuma 21, s. 4-19. [PDF] Przeczytaj .
Uwagi i odniesienia
- Hume'owi (2007).
- Cheke (2013).