Peer Steinbrück

Funkcje
Peer Steinbrück
Peer Steinbrück, w 2013 r .
Federalny Minister Finansów Niemiec
22 listopada 2005 - 27 października 2009 ( 3 lata, 11 miesięcy i 5 dni )
Kanclerz	Angela Merkel
Rząd	Merkel I
Poprzednik	Hans Eichel
Następca	Wolfgang schäuble
minister-prezydent Nadrenii Północnej-Westfalii
12 listopada 2002 r. - 22 czerwca 2005 ( 2 lata, 7 miesięcy i 10 dni )
Rząd	Steinbrück
Legislatura	XIII th
Koalicja	SPD- Grünen
Poprzednik	Klemens Wolfgang
Następca	Jürgen Rüttgers
Minister Finansów Nadrenii Północnej-Westfalii
22 lutego 2000 r. - 12 listopada 2002 r. ( 2 lata, 8 miesięcy i 21 dni )
Minister-Prezydent	Klemens Wolfgang
Rząd	Klemens I i II
Poprzednik	Heinz Schleußer
Następca	Jochen Dieckmann
Minister Gospodarki, MŚP, Technologii i Transportu Nadrenii Północnej-Westfalii
28 października 1998 - 22 lutego 2000 r. ( 1 rok, 3 miesiące i 25 dni )
Minister-Prezydent	Klemens Wolfgang
Rząd	Klemens I
Poprzednik	Bodo Hombach
Następca	Ernst Schwanhold
Minister Gospodarki, Technologii i Transportu Szlezwiku-Holsztynu
19 maja 1993 - 28 października 1998 ( 5 lat, 5 miesięcy i 9 dni )
Minister-Prezydent	Heide Simonis
Rząd	Simonis I i II
Poprzednik	Uwe Thomas
Następca	Horst Günter Bülck
Biografia
Data urodzenia	10 stycznia 1947
Miejsce urodzenia	Hamburg ( Niemcy )
Partia polityczna	SPD
Ukończyć	Uniwersytet Christiana Albrechta w Kilonii
Zawód	Ekonomista


Federalni Ministrowie Finansów Niemiec Ministrowie-Prezydenci Nadrenii Północnej-Westfalii

Peer Steinbrück , ur.10 stycznia 1947w Hamburgu jest niemieckim politykiem , członkiem Socjaldemokratycznej Partii Niemiec (SPD).

W latach 1976 i 1986 pełnił różne obowiązki administracyjne i polityczne w administracji rządu federalnego i Bundestagu , a następnie został dyrektorem gabinetu Johannes Rau , premier Nadrenii Północnej-Westfalii aż do 1990 roku .

Mianowany ministrem gospodarki Schleswig-Holstein w 1993 roku, piastował to stanowisko przez pięć lat, aż do mianowania go ministrem gospodarki Nadrenii Północnej-Westfalii . W 2000 r. został ministrem finansów kraju, następnie został objął, w 2002 r. ministrem-prezydentem .

Został pokonany przez chadeków w wyborach regionalnych maj 2005, pierwszy od czterdziestu lat, co doprowadziło do przeprowadzenia przedterminowych wyborów federalnych, po których został mianowany federalnym ministrem finansów w ramach wielkiej koalicji . Zastąpiony w 2009 r. , w związku z utworzeniem sojuszu centroprawicowego , jest kandydatem do kandydowania w wyborach federalnych 2013 r .

Biografia

Szkolenia i kariera w administracji

Po przejściu jego maturę w 1968 roku , ukończył obowiązkową dwuletnią służbę wojskową w Bundeswehry . W 1970 rozpoczął studia na Uniwersytecie Christiana Albrechta w Kilonii , gdzie przez cztery lata studiował ekonomię i nauki społeczne .

W 1974 r. został zatrudniony przez Federalne Ministerstwo Planowania Regionalnego , gdzie zajmował się planowaniem przestrzennym i planowaniem regionalnym. Dwa lata później przeniósł się do Federalnego Ministerstwa Badań i dołączył do grupy planistycznej.

Po zostaniu prywatnym sekretarzem ministra Hansa Matthöfera w 1977 roku został ponownie mianowany przez swojego następcę Volkera Hauffa w następnym roku, ale opuścił ministerstwo w 1977 roku.czerwiec 1978. W efekcie przeszedł do Kancelarii Federalnej iz jednostki łącznikowej z Federalnym Ministerstwem Badań, zanim został skierowany do Departamentu Gospodarki przedstawicielstwa RFN w Berlinie Wschodnim .

Zostawia te obowiązki w Luty 1981, następnie wznowił swoje obowiązki jako prywatny sekretarz Federalnego Ministra Badań, obecnie Andreasa von Bülowa .

Od Bundestagu do administracji regionalnej

Po przedterminowych wyborach federalnych z 6 marca 1983 r. Socjaldemokratyczna Partia Niemiec , której jest członkiem od 1969 r. , powróciła do opozycji. Następnie został zwerbowany przez grupę parlamentarną , w październiku następnego roku , na stanowisko sekretarza koordynującego grupy roboczej ds . ochrony środowiska .

Zrezygnował w wrzesień 1985miesiąc później został doradcą ekonomicznym Ministerstwa Środowiska Nadrenii Północnej-Westfalii . W miesiącuListopad 1986, socjaldemokratyczny minister-prezydent Johannes Rau wybrał go na szefa sztabu.maj 1990.

Minister w kraju związkowym Szlezwik-Holsztyn

W miesiącu Czerwiec 1990, został mianowany sekretarzem stanu w Ministerstwie Przyrody, Środowiska i Rozwoju Regionalnego kraju związkowego Szlezwik-Holsztyn . Mija, wmaj 1992, w Ministerstwie Gospodarki, Transportu i Technologii. 19 maja 1993, nowa minister-prezydent Heide Simonis mianuje go szefem ministerstwa. Wznowiono go trzy lata później, po wyborach regionalnych24 marca 1996 r.w ramach sojuszu z Zielonymi .

Minister w kraju związkowym Nadrenia Północna-Westfalia

Zostawił Kiel do Bonn na28 października 1998, kiedy nowy minister-prezydent Nadrenii Północnej-Westfalii Wolfgang Clement mianował go ministrem gospodarki, małych i średnich przedsiębiorstw, technologii i transportu w miejsce Bodo Hombacha , powołanego do zarządu Kancelarii Federalnej. 22 lutego 2000 r.zostaje ministrem finansów. Wybrany jako członek Landtagu na 14 maja , został potem zatrzymany w biurze.

minister-prezydent Nadrenii Północnej-Westfalii

Po nominacji Klemensa do rządu federalnego , Peer Steinbrück został zainwestowany,12 listopada 2002 r., minister-prezydent Nadrenii Północnej-Westfalii przez Landtag. Następnie odnowił większość koalicji z Alliance 90/Les Verts .

Kandydat do własnej sukcesji z okazji wyborów wojewódzkich 22 maja 2005 r., kieruje SPD, która zajmuje dopiero drugie miejsce z 37,1%, w porównaniu do 44,8% w Chrześcijańsko-Demokratycznej Unii Niemiec (CDU) Jürgena Rüttgersa , pierwszej od trzydziestu lat. Z wkładem Partii Liberalno-Demokratycznej (FDP) centroprawica ma większość i odrzuca socjaldemokratów w opozycji, po trzydziestu dziewięciu latach u władzy. Pogrom ten skłonił również kanclerza federalnego Gerharda Schrödera do rozpisania przedterminowych wyborów federalnych .

Na poniższym 22 czerwca , Rüttgers przejął rząd regionalny.

Federalny Minister Finansów Angeli Merkel

Pod koniec przedterminowych wyborów federalnych z 18 września 2005 r. CDU/CSU osiągnęły niewielką przewagę, ale nie mogły rządzić z FDP, podczas gdy sojusz między SPD a ekologami nie miał większości. Wreszcie, Chrześcijańscy Demokraci i Socjaldemokraci postanawiają utworzyć „ wielką koalicję ”, kierowaną przez Angelę Merkel , przewodniczącą CDU. Peer Steinbrück, wybrany w październiku na federalnego wiceprzewodniczącego SPD , zostaje wybrany do pełnienia od 22 listopada funkcji federalnego ministra finansów .

W tym poście był przedmiotem kilku kontrowersji. Tym samym, po deklaracji Franza Münteferinga w sprawie funduszy hedgingowych , zakwalifikowanych jako pasikoniki, bezskutecznie próbował narzucić całej Unii Europejskiej jednolity kodeks regulacji tych funduszy. Podobnie wezwał OECD do umieszczenia Szwajcarii na „czarnej liście” rajów podatkowych. Zagroził, że „wbije kij” krajom, które „zachęcają” do uchylania się od płacenia podatków, nie powodując incydentu dyplomatycznego. Wreszcie upoważnił niemieckie tajne służby do wypłacenia pięciu milionów euro informatorowi zatrudnionemu przez LGT Treuhand AG - Vaduz w celu zakupu skradzionych informacji dotyczących niemieckich podatników. Ta transakcja jest precedensem w Europie .

Jest źródłem „złotej zasady”, która zobowiązuje państwa europejskie do włączenia zrównoważonego budżetu do ich konstytucji.

Przejście w opozycji federalnej

27 września 2009Został wybrany MP w Bundestagu w dzielnicy n o 105 ( Mettmann -I), podczas gdy socjaldemokraci są przeżywa porażki tylko 23% głosów. Na zjeździe partii federalnej w listopadzie Peer Steinbrück zdecydował, że nie zostanie wiceprzewodniczącym partii.

Następnie został członkiem sejmowej Komisji do Spraw Unii Europejskiej .

Kandydat na Kanclerza

Proponuje się, aby 28 września 2012, jako kandydat na Kancelarię ( Kanzlerkandidat ) Socjaldemokratycznej Partii Niemiec w wyborach federalnych w 2013 roku , przez przewodniczącego partii Sigmara Gabriela . Jej celem jest dojście do władzy poprzez koalicję z Alliance 90/Les Verts .

Został oficjalnie inwestowane podczas nadzwyczajnego kongresu federalnego w Hanowerze , na 9 grudnia , o 93.45% głosów. W swoim przemówieniu wprowadzającym przyznaje, że kraj jest w dobrej kondycji ekonomicznej, ale potępia niepewność świata pracy, stale rosnące nierówności, przywołując swoje poparcie dla mechanizmu „hamulca zadłużenia” i zapowiada podwyżki podatków. i ponowne utworzenie podatku majątkowego. Jednak on nie odrzuca reform Agenda 2010 z Gerhard Schröder , ale że nie zamierza wprowadzić nowy wielkiej koalicji z chadeków z Angelą Merkel , choć jego postępowanie z kryzysu jako Federalnego Ministra Finansów w latach 2005 i 2009 przyciągnęły go sympatie części centroprawicy .

Peer Steinbrück był przedmiotem wielu krytyki mediów za jego dodatkowe dochody, które zarobił podczas sprawowania urzędu politycznego. Wpaździernik 2012, przekonuje Tagesspiegel : „Peer Steinbrück wygłosił ponad 80 przemówień od początku kadencji w 2009 r. W przypadku prawie wszystkich z nich i w każdym przypadku wydano ponad 7000 euro na wydatki. ”. Te krytyki wracają do środkaluty 2013ze stworzeniem strony internetowej wspierającej jego kandydaturę, na którą pięciu hojnych anonimowych patronów przekazało co najmniej 100 000 euro, wbrew deklarowanej przez niego dyskursie przejrzystości na temat jego dodatkowych dochodów. Jest również krytykowany za stwierdzenie, że pensja kanclerza była niewystarczająca (16 600 euro miesięcznie) i został oskarżony o machismo po tym, jak twierdził, że popularność Angeli Merkel wynikała z jego „premii za żonę”. To spowodowało również incydent dyplomatyczny traktując włoskich polityków Berlusconiego i Beppe Grillo od „klaunów” , prowadząc prezydenta Giorgio Napolitano podczas wizyty w Niemczech, aby anulować zaplanowane z nim kolację.

W połowie września, na tydzień przed wyborami federalnymi, pozuje na okładce magazynu „ Süddeutsche Zeitung” w prowokacyjnej postawie, wykonując w szczególności środkowy palec . Dla niego jest to odpowiedź dla tych, którzy oskarżają go o prowadzenie złej kampanii, do tego stopnia, że został nazwany „problemem” lub „Peer-lusconi” . Podczas gdy CDU ma 40% w sondażach, a SPD jest daleko w tyle (28%), inicjatywa ta jest interpretowana jako „gra w pokera” mająca na celu przesunięcie linii na krótko przed sondażem, ale krytykowana w klasie politycznej , w szczególności FDP, która potępia „pozę zakazaną kandydatowi na kancelarię” .

Wybory federalne w 2013 roku były sukcesem partii Angeli Merkel, która zdobyła 41,5% głosów wobec 25,7% dla jej głównego rywala SPD. Chociaż CDU/CSU nie zdobywa większości absolutnej pięciu mandatów, ma silną pozycję do utworzenia kolejnego rządu. Wybrany poseł, Peer Steinbrück, deklaruje jednak, że nie chce już ponosić żadnej większej odpowiedzialności.

Uwagi i referencje

Odile Benyahia-Kouider, Niemcy zapłaci - Voyage au pays d'Angela , Fayard, 2013, strona 259.
„ Niemcy: Steinbrück kandydat SPD ”, Le Figaro , le28 września 2012
" Steinbrück: Naszym celem jest " Czerwono - zielony " " , Poczta Główna , the6 listopada 2012
(de) " Steinbrück zum Kanzlerkandidaten gewählt " , Frankfurter Allgemeine Zeitung ,9 grudnia 2012
„ SPD rozpoczyna kampanię ”, Le Monde , le9 grudnia 2012
„ Steinbrück rozpoczyna kampanię przed kongresem SPD ”, Le Figaro , le9 grudnia 2012
Wie viel kapelusz Peer Steinbrück dazuverdient? , Christian Tretbar, Simone Schelk, tagesspiegel.de , 14 października 2012
Żenujące wsparcie dla Peera Steinbrücka , blog.lemonde.fr , 5 lutego 2013
Odile Benyahia-Kouider , Niemcy zapłaci , Fayard editions, 2013, page 250.
Nicolas Barotte, „Ostatni gest Steinbrücka, aby odwrócić układ” , w Le Figaro , sobota 14 / niedziela 15 września 2013, s. 7.
Nicolas Barotte, „Angela Merkel w poszukiwaniu koalicji”, w Le Figaro , wtorek 24 września 2013 r., s. 6.
„SPD: Steinbrück opuszcza swoje obowiązki” , w lefigaro.fr , 27 września 2013 r.